సూర్యునిలాగా
తల ఎగరేస్తూ
నిప్పులు విసిరేది
చంద్రునిలాగా
నవ్వులు పేల్చే
మల్లెలు విరిసేది
మబ్బు తునకలా
తల వంచుకుని
సాగీపోయేది

చలికాలం,
మంచు సరస్సు కింది
చేపలా మారేందుకు
గుహలో ఎలుగులా
మూడంకె వేసేందుకు
చీకటి నదిలో
సుషుప్తిలోకి జారేందుకు

మన ఇలాకాలో మొనగాడిని
బంగారు పతకాల వేటగాడిని
ఏమనుకున్నావ్,మామయ్యంటే?
ఆ పురవీథుల్లో యువసింహాన్ని
నా బ్లాక్‌ అండ్ వైట్‌ కాలానికి
నేనే ఈస్టమన్ కలర్ హీరోని!

నెత్తుటి నూనె
రాసుకుని
మిలమిలలాడుతున్న
ద్రౌపది కురులను
స్మరించు
బాలా, చీకటి మాంసాన్ని
తినిపించు

కాలాన్ని ఒడ్డి ఈ గులక రాళ్ళను ఏరుతున్నాను
శక్తిని పోసి ఈ నౌకను నీళ్ళపై నిలుపుతున్నాను

సంకల్పాల పాచికలను నక్షత్రాల వీథుల్లోకి విసురుతున్నాను
పాలపుంతల దారుల్లో నీ పేరే పిలుస్తున్నాను

కాంతిల్లు నీ ఎఱుకలో అమ్మా, రేణువులుగా విడిపోతున్నాను.

అప్పుడు
లోకోపవాదాలను
ఉండ కట్టి
చెత్త బుట్టలో
పారేస్తావు

స్నేహాలు నీకు
ఎక్కిళ్ళు తెప్పించవు

ఇంద్రజాలికుని
టోపీలోని
పావురాయిని
నేనేనోయ్‌
ఇత్తడి మాటల
లోకుల సరసన
పరుసవేదిని
నేనేనోయ్‌

నల్లని కురులుగా
పాకుతోంది నీడ
తుమ్మెదలను
తోస్తోంది గాలి
నీటి తుంపరల
చిన్న వాన

నడిమి సూరీడి
వేడి ఆవులింతని
సోమరి కలల
బికారి కాపరిని
చిత్త భ్రాంతుల
బంతులాటలో
ఆనంద నర్తనని

ఆ పక్కన
ఏ చాటునో
మలిన ప్రేమ
కాముకులో
అజ్ఞానంతో
వారు చెక్కుకున్న
పొడి పేర్లో

ప్రమాదాన్ని గుర్తించి
పరుగు తీయబోతే
ఆ హైనాలు వెంబడించాయి
ప్రేమ అని
స్నేహమని
బంధమని
వెంటబడ్డాయి

కాశ్మీరు సైనికుడి రక్తమంటిన అరువు రాయి
అటవీ అధికారులపై ఎర్ర చందనం కూలీ రాయి
వాహన చోదకుని రక్తమంటిన నిర్లక్ష్యపు రాయి
స్థలాల దురాక్రమణల్లో కాళ్ళొచ్చిన రాయి
మృత కథలని మోస్తున్న చరిత్ర రాయి
మోసులెత్తిన ఆశలను మోస్తున్న పునాది రాయి

నట్టనడి
ఒకటే
ఎర్ర కన్ను

తిరిగి చూడకు

వెంబడించేను
కాళి.

మతి తప్పి
తిరిగాను
మది డస్సి

ఆత్మ బంధువని తోచి
వెంబడించానొకడిని
నేనెక్కడ దొరికాను నీకు?
అన్నాడతను హేళనగా

లోకపు పచ్చి వాసనలను
కప్పి పెడుతున్న
రాత్రి

కన్ను పొడుచుకున్నా
కానరాని చీకట్లలో
కరుకు గొంతుకతో
గాలి హూంకరిస్తున్న
రాత్రి

కవుకుదెబ్బలే​-​
చీకట్లో ఉఫ్ ఉఫ్‌మని
ఊదుకొమ్మంటోంది
నువ్వు కట్టుకున్న
పేక ముక్కల
​గీర మేడల్లో ​
ఎవరికీ తెలీకుండా
ఘొల్లుమని
ఏడవమంటోంది

పనీపాటూ లేని
చంద్రుడు
కిటికీ వెనక
చెట్టెక్కి
వెన్నెల రజను
రాల్చాడు

బందర్ రోడ్
బాబాయ్ హోటెల్
మెలికల్ మెలికల్
బెజ్వాడ్ బాజార్స్
బాణాల్ వేసి
వెదికీ వెదికీ

నిద్దర్లు పోవే
ఆకాశ దీపాలు?

నిగనిగ
కన్నులు
నల్ల నేరేళ్ళు

పగలూ పగలూ
రాత్రీ రాత్రీ
రోజులై
జులై
లై
లై-

మబ్బులన్నీ
చెదిరిపోతే
సంచి కోసి
జల్లినారో
మినుకుమినుకు
తారలేవో

మంకెన పువ్వులు విచ్చే కాలం
పచ్చని ఆకులు మెరిసే కాలం
వెన్నెల పువ్వులు తురిమే కాలం
చంద్రుని చల్లని ముద్దుల కాలం
సూర్యుని వెచ్చని కౌగిలి కాలం

మెరుపులు
నల్ల చీరకి
​జరీ అంచులా ​
తార్రోడ్డుకి
అటూ ఇటూ పారే
​ఎర్ర ​
మట్టి నీళ్ళూ

మందారచెట్టు మీద
మబ్బుల పరుపు
వెలుగు రేకల
చీకటి దుప్పటీ
పక్కన
చిన్ని కంఠం
కూకూ పాట

ముని చీకటి
కాటుక అలదిన
అంచుల వెనక
మాటలు దాచిన
సరసులని

దులిపేం
చొక్కాల మీది
గండు చీమల్ని
కంగారు గాలిని
తోసేం
పొద్దు పచ్చిక
మేసేం.

గులాబీలు అద్దిన
గొడుగు వేసుకుని
లేత గులాబీ రంగు
పెదాలకు పూసుకుని
గాలికి ఊగే
గులాబీలా ఆమె.

కళ్ళు
విప్పార్చుకుని
బరువుగా తూగే
సీతాఫలాలతో
కులాసాగా
ఊసులాడుతో
​చెట్ల నీడలు

పాటకు
పడగ విప్పిన
తాడు చుట్టుకు
సాలె పట్టుల్లా
పైపైకి లేచే
సూటి చూపులు

పగటి ఎండ
పసిడి తాచు
పడగ దించి
పాకుతుంటే
తాడి తలపై

ఆ ఇంటికి నిండుగ
కొలువు తీరినవి
నిక్కి నిక్కి
చూస్తూ ఉన్నవి
బారులు తీరి
రంగు రంగుల
పిట్టల బొమ్మలు

దాహాన్ని
నిలువెల్ల
నిప్పు కణికల
మోహాన్ని
పొంగి పొర్లించి
వర్షం కురిసి
వణికి తనువు

ఆ పెళ్ళిలో
నా పట్టు చీర మీద
రాలి పడ్డ నీ కొంటె నవ్వుల
మత్తు మల్లె పువ్వుల

యాలబడ్డ అర సున్నలు
రెప రెప కుర్ర కాలర్లతో
ఓరి మీ యగష్ట్రాలో అనిపోతే
చెంకీ జెండాలు ఎగరేస్తా
యమ్మట లగెత్తే గాలి

కడలి అడుగున
వెలిగే చేప
కడుపు లోపల
తిరిగే పాప
రక్తమంటిన
సింహపు కోర

బడ్డీ కొట్టు దగ్గర
గోల్డ్ స్పాట్ జింగ్ ధింగ్
బారు జడ అమ్మాయి
చలివేంద్రం దప్పికమ్మ
గిరుక్కున తిరిగి చూశారు

అప్పుడప్పుడూ
మెరుపులొచ్చి
ఊరంతా
వెండి వెల్ల వేసి
తుడిపేస్తున్నాయి.

కూటి కోసం నకిలీ తారలు
చిరంజీవులు మాధవీలు
రూపాయి దండల రెపరెపల్లో
రగిలిపోతే మొగలి పొదలు

పైన నల్లని ఆకాశం
కింద మర్రి చెట్టు
దాని కింద వీళ్ళూ
వీళ్ళ మూటలూ

చురుక్కు కొమ్ములు విసిరే ఎండకు
సింహం తల కూజా పంజా
సెగల రెక్కలు సాచిన ఇనునికి
పకపక నవ్వుల పంకా జోరు

ఊగుతాడు సూర్యుడు
గుండ్ల కమ్మ మీద
తేలుతాడు చంద్రుడు
కాళ్ళు జాపుకు ఆవులిస్తూ
మెటికలు విరుస్తుంది కాలం.

రెక్కలు ముడుచుకున్న బాతులా
కొంకీ మీద కూచునుంది
తువ్వాలు

గుర్రాన్ని దౌడు తీయిస్తూ
గుర్రంలాంటి అబ్బాయి
యాపిల్ పళ్ళ బుట్టతో
యాపిల్లాంటి అమ్మాయి

కిటికీ భుజం మీదకు
కొమ్మ సాచి
స్నేహంగా ఊగుతోంది
దానిమ్మ.

పొగలూరే పొయ్యి కింద
తాపీగా కాలుతాయి కట్టెలు
విసన కర్ర చెప్పినట్టల్లా
తలలాడిస్తాయి మంటలు

నీటిలోన మునుగుతూ
ఊదా రంగు నీడలు
కలువ పువ్వుల కాడలు
చేప పిల్లల జాడలు

ఓ పేజీలో భూకంపం
ఓ పేజీలో సునామీ
మరో పేజీలో
బిపాసా!

బుడి బుడి
నీటి తెప్పల కింద
తక్కుతూ తారుతూ

ఉండుండి గంతేసి
వెర్రిగా పరుగెడుతోంది
తుఫాను గాలి

దూరంగా తాగుబోతు కేక
లీలగా మనుషుల ఊసు
చీకట్లో ఒకటే
మొరుగుతోంది ఊరకుక్క

మూకుడులో రొట్టె చల్లారిపోయింది
చమురు దీపం మూలన అల్లల్లాడింది

ఆకాశం వైపుకి ఎగురుతూ ఉంటే
పట్టుకో పట్టుకో అని

లోలకంలా గాలిలో వూగుతున్న
కాగితాన్నొదిలిన పూర్తికాని వాక్యం

గుడ్డ మూట తల కింద పెట్టుకొని
పాడుబడ్డ మండపంలో బవిరి గడ్డం సన్యాసి

పేరు తెలియని చెట్టు ఒకటి
వానకు తడుస్తూ నిలబడి ఉంది

రెల్లు గడ్డి కింది తాబేటి భాష
తనకు తెలుసునని డబాయిస్తాడు

చలి గాలితో పోరాడుతోంది.
జల్లు దూకి వస్తోన్నా
ిటికీ మూయలేను.

నిశి రాత్రి వర్షంలా
కరగనీ సంగీతాన్ని-
నాలుగు భుజాలూ కలవనీ
ఊగనీ ఈ చెట్లన్నీ-

రావోయి చందమామ
నీ వెన్నెల కౌగిట్లో మద్యం సేవిస్తాను

వానకు తడిసిన పువ్వొకటి
రాలిపడుతుంది బావిలో
సుళ్ళుసుళ్ళుగా తిరుగుతూనూ