మెల్లగా నొక కోరకము తన
యెఱుపు రేకల విప్పినట్టుల
యెఱ్ఱ ముక్కుతొ తొఱ్ఱ జీనువ*
వలయ చక్రము గీచినట్టుల;

బాలుడొక్కడు బలిమి విసరగ
సాగరమ్మున క్రుంగి మునుగక
నలల తేలెడు బంతి కరణిని
బెడగె నెఱ్ఱని బింబమచటన్.

మెల్ల మెల్లగ పైకి లేచును
హోరు హోరున మ్రోయు జలనిధి
యూర్మి కరములు ౘాప నందక
నింక నింకను పైకి నెగయును.

అందుకొందును నిన్నిపుడె చూ-
డుమని యుత్సాహమ్ముతో నుర-
వడి నురలి గంతులిడి తొడత్రొ-
క్కిళ్ళ నిను కవ్వించు నీరధి.

పసిడి మెరుపుల వెల్గు సోముని
బింబశల్కల పట్టి చూర్ణము
చేసి మోమున నలదికొన్నది
మరుల సంద్రమలంకృతిరతిన్
సుంత పూర్వము లేని మిలమిల-
లీ ప్రసాధన చారుతన్!

(చిన్నప్పుడు సముద్రతీరంలో కూర్చుని పౌర్ణమి నాటి చంద్రుని గూర్చి వ్రాసిన ముత్యాలసరాలు)
*తొఱ్ఱ జీనువ = Red avadavat bird