పుట్టినచోట,
నడుస్తున్న త్రోవంతా
కుంభ వృష్టిలో ములిగి
ఒడ్డు దాటి జరజరా
పొంగిపొర్లుతోన్న
ఉధృతమైన నదిలా

గాయం చెయ్యడానికైనా
దాన్ని మాయం చేయడానికైనా మనుషులే కావాలి.
లాటరీలొద్దు.
లాజిక్కులొద్దు.
లాలనగా ఉండు.
పుష్టిగా భోంచెయ్యి.
పుడమో, పాదాలో అరిగిపోయే వరకూ నడువు.

ఊహలన్నీ ఊచలుగా
మారిపోయిన వైనాన్ని
సిరల్లో, ధమనుల్లో
పారే రక్తంలో
కలిసిన విషాన్ని
నీ నీలి కన్నుల దైన్యాన్ని

గోళాకారంలో వంగిన విశ్వం
మన నాయనమ్మ వెన్నుముక్క కాదని
తర్కిస్తే

కించిత్ అనుభవాల బరువులేని
గర్భస్థ నిద్ర
పాపమని నవ్వింది.

రెండు బృహన్నాగరితల మధ్య
మిలియన్ వత్సరాలకు ముందు
ఏదో భీకర సంగ్రామం జరిగి
కుజగ్రహాన్ని మరో కురుక్షేత్రంగా
మార్చివుంటుందని
నా ఖచ్చితమైన
ఉపోహ!

ఎంత సొంతదైనా మూస మూసే
అది యెల్లకాలం రంజించాలని
ఆశిస్తే మిగిలేది అడియాసే!

సవ్యత లేని భాష నేడు హీరో
సరైన భాషకు ఆదరణ జీరో
ఈ సంకటస్థితిని చూసి
అభిజ్ఞులు ఏమంటారో!

కొత్త నదులలో స్నానమాడాలి
అరచేతిలో మిగిలిన
కాసిని జీవితపు క్షణాలను
అపురూపంగా దొరకపుచ్చుకుని
చేజారిపోయిన కాలాన్ని లెక్కించడం మాని
విస్తృతంగా వనంలో విహరించాలి

కాఫీ సోకిన పెదవుల ముందు
లత తటిల్లత అవుతుంది
మెహిదీహసన్ మూటాముల్లె సద్దుకుంటాడు
జాకిర్ హుస్సేన్ జుట్టు ముడేసుకుంటాడు
జస్‌రాజ్ గొంతు బొంగురుపోతుంది
చౌరాసియా వేణువు
గాయాలను కప్పెడుతుంటుంది

కావ్యాన్ని ముక్కలు చేసి
చిదిమేయకు
చలిమంటలో పడేయకు
ఏ వాక్యంలో
ఏ విస్ఫోటనం ఉందో!

తెల్లారిందని
దీపం ఆర్పేయకు

కర్ణుళ్ళం కాదు, కిరీటాల్లేవు
కవచకుండలాలూ కరువేనాయె.
ప్రాణమున్న గోధుమ పిండి బొమ్మలం
వత్తేసి కాల్చినా, వాయనాలై ఎటెటో వలసపోతాం.

నరకడానికి ప్రతి ఒక్కడూ సిద్ధమే, కానీ
ప్రాణం పోయడానికే పరమశివుడొక్కడూ దొరకడు

కంప్యూటర్ కాదు
పొద్దు వాలిన జీవితం
రిఫ్రెష్ బటన్ నొక్కగానే
కరప్ట్ ఫైళ్ళను యాంటీవైరస్‌తో
ఉదయంలా శుభ్రపరచడానికి.

ఇది సెలవు తీసుకుంటున్న
నిస్సాయ సంధ్య.

భూమి ఉందో, లేదో తెలీదు
నీరు ఉందో, లేదో తెలీదు
ఆకాశమూ, చుక్కలూ తెలీదు
జీవితం ఉందో, లేదో తెలీదు

అలాంటిదొకటి గడిచిందని తెలీదు
ఉత్త ఖాళీ, ఖాళీ కూడా తెలీదు

గత జీవితం ఎప్పుడూ
జ్ఞాపకాల సమాహారం కదా
జ్ఞాపకానికీ, మరుపుకీ లోబడి
ఆశ్చర్యంగా ఎన్నాళ్లో గుప్తంగా ఉన్నవి
అకస్మాత్తుగా బయటకొస్తాయి
ఎవరికైనా అసంపూర్ణ
పునర్నిర్మాణమే కదా గతం

అక్కడ ఉత్తర దిక్కును చుట్టుకుని
పీక నులిమేస్తోంది వర్షం
రహదారులతో పాటు ప్రాణాలను మింగి
భీభత్సనృత్యం చేస్తోంది వర్షం
పగ పట్టిన పాములా
బుసలు కొడుతోంది వర్షం

కానీ నేస్తం, చేస్తూనే ఉండు
నువు చేస్తున్నాననుకునే ఆకూస్తా
నీకో తృప్తి, నీ పైవాడికీ అదే తృప్తి;
తీరని దప్పిక, తెలిసీ తప్పదిక
నీవారనుకునే వారు, ఎవరో అనుకునే
వారూ అందరూ ఒకరే

ఒక ముఖంలో రెండు నాలుకలు
ఒకే నాలుకతో రెండు జీవితాలు.
సిగ్గు చెరుపుకుని
బుద్ది విప్పేసి నగ్నంగా వీధిలో
మురుగు కాలువల్లా పారుతూ
చింది పడుతుంటారు.

రహస్యాలన్నీ తెలిసినట్టు
కొండలన్నీ ఎక్కినట్టు
త్రోవంతా నడిచినట్టు
వాక్యాలు చదువుతుంటే
అసూయగా ఉంటుంది
ఏ ప్రయాణమూ లేని
అసంతుష్ట జీవితం అడ్డొస్తుంది

ఎలా ఎగరాలి భూమినుండి
ఓ ముసలి అల
తన కళ్ళను పారేసింది
గాలిపటంలోని మట్టి
కరగడం లేదు
ఎగిరే దారం ఒంటరేనా

ఆఖరిసారి మనవాడే మీవాణ్ణి
గుండేసి కాల్చి చంపేశాడు
మీవాడు దుర్మార్గుడు
మీవాడు పాపాత్ముడు

జోడుజటలు గుచ్చి
జీవజువ్వ పేల్చి
పారిపోయిన కఱకు
చీకటిపూసల తాడుకు… బందీ
సాలీడుగూటి లేదీగ

ఆమె