ఒకప్పట్నించీ, ఇక్కడే
ఇద్దరం కలిసే జీవిస్తున్నాం
ఇది నీ సొంత సామ్రాజ్యం.
ఎప్పటికీ నీదేనని కూడా అనుకుంటావ్,
అవును కదూ?
నీలో కొంతభాగం హరించుకుపోయినట్టే
మిగిలిన భాగమూనూ?
మన చుట్టుపక్కల మిగిలినవన్నీ
ఇలాంటి స్మారక చిహ్మాలే.
మానవ అవసరాల అనంతరం
నీ శరీరం ఏవో ఒంపులు తేలింది.
నాలో బొమ్మ కట్టి వున్నాయి
నీవు చురుగ్గా సంచరించిన ఈ గదులు, వంటిల్లూ
ఎక్కిన వాహనాలు, తిరిగిన రహదారులు
వీటన్నిటినీ కలిపితే ఒక నది కావచ్చు
మరి, ప్రవాహంలో కలిపిపోయినవి ఏంటి?
తప్పించుకుపోయినవేంటి?
కళ్లెదురుగానే వున్నా,
కొన్నిసార్లు ఊహించుకుంటాను నిన్ను.
నా ముందున్నప్పటికంటే మిక్కిలి సంతోషంగా వున్నట్టు.
నీకెప్పుడూ చెప్పకపోయినా
నువ్వు తొలిసారిగా వచ్చిన జ్ఞాపకం మాయలేదు
నీ అమాయకత్వంలా.
అవన్నీ చారిత్రక దినాలు కదూ?
ఎన్నో పండుగలు, పరిశుభ్రతలు
కఠినమైన నియమాలతో సావాసం
అలాని, నువ్వేమీ పురాతనం కాలేదు.
జన్మలుగా రాటుతేలిన ఆత్మలు కదా మనవి
అందుకే, ఈ కాంతివంతమైన పట్టపగలు కూడా
నేను నిజం చెప్పకుండా వుండలేను
నిన్ను ప్రేమిస్తున్నానని.
ఇది ఇక్కడితో ఇలా ముగియదని
నీకూ తెలుసు.