కొత్త నదులలో స్నానమాడాలి
అరచేతిలో మిగిలిన
కాసిని జీవితపు క్షణాలను
అపురూపంగా దొరకపుచ్చుకుని
చేజారిపోయిన కాలాన్ని లెక్కించడం మాని
విస్తృతంగా వనంలో విహరించాలి

అక్కడ ఉత్తర దిక్కును చుట్టుకుని
పీక నులిమేస్తోంది వర్షం
రహదారులతో పాటు ప్రాణాలను మింగి
భీభత్సనృత్యం చేస్తోంది వర్షం
పగ పట్టిన పాములా
బుసలు కొడుతోంది వర్షం

స్నేహితులుగానో
రక్తబంధాలుగానో
ఆఖరికి శత్రువుగానో
ఎప్పుడో అప్పుడు
ఎక్కడో అక్కడ
పెదవులపై పేరై వెలుగుతారు
మాటల్లో నలుగుతారు

నింగికి తెలియకుండా
కొన్ని నక్షత్రాలను
తలగడ కింద దాచేదాన్ని
జాబిలి చూడకుండా
గుప్పెట నిండా
వెన్నెలను నింపుకుని
రుమాలులో మూటగట్టేదాన్ని

కొలనులో జాబిలిని
అందుకుందామని
కొమ్మ వంగుతుంది

ఆశల నది పారుతూనే ఉంటుంది
ఎక్కడ ఆనకట్ట వేయాలో
తెలుసుకోవడంలోనే ఉంది
కిటుకంతా

తనువంతా తడిపినా
మౌనంగా చూస్తూ

ఎంతో బ్రతిమాలితే
ఒకే ఒక పువ్వును ప్రసవించి
రంగుల తెరలై నవ్వింది
పరిమళాలు పోయింది

తన ఆరో ప్రాణమైన సైకిలు
దొంగచేతుల్లోకి జారాక
నాన్న దేహం
చిల్లు పడిన చక్రమై
ముందుకు కదలనంటూ
మూలన కూలబడింది

కలలపల్లకిపై ఊరేగుతూ
మరొక మెరుపువాక్యం
రంగుల రేకులు విప్పుకుని
అందంగా పూస్తుంది
వేరొక గుండె దోసిలిపట్టి
అపురూపంగా కళ్ళకద్దుకుంటుంది

నువ్వొక పల్చని కాగితమై వస్తావు
నేను కుంచెనై
నీకు వేవేల రంగులద్దుతాను

నువ్వొక మట్టి ప్రమిదై వస్తావు
నేను చమురై
నిన్ను దేదీప్యమానంగా వెలిగిస్తాను

ఘడియలన్నీ
వెలిసిపోతున్న నీడలను
కొలుచుకుంటూ
అదృశ్యమైపోతున్న
సంవత్సరాలను చూసి
నిట్టూరుస్తూ

వానొచ్చిన ప్రతిసారి
భూమికి సంబరంగా ఉంటుంది

వానవీణను మీటుతూ కరిమబ్బు
చినుకుగజ్జెలతో ఆడుతుంది

తడిచీరతో మెరుపుతీగలా మట్టి
పరిమళాల పాట ఎత్తుకుంటుంది

నిన్నా మొన్నటి గాయాలను
రేపటి గురించిన భయాలనీడలను మోస్తూ
జీవితాన్ని వడగట్టి
ఆనందాల ఆనవాళ్ళను ఆవిరిచేసి
దుఃఖాలను మాత్రమే మిగుల్చుకుని
మనసంతా పొగిలి
బ్రతుకును కుంటినడక నడిపిస్తూ

కిటికీ తెరిచినా మూసినా
చిక్కటి చీకటి నర్తిస్తూ
నరనరాలలో ప్రవహిస్తూ

ముక్కలైన చందమామ
నింగిలో మూలకు చేరి
ముఖం వేళ్ళాడేసినట్టు

మొగ్గ ముడుచుకుని
మొహమాటపడింది
రవికిరణపు ధైర్యంతో
చక్కగా విరిసింది

కొమ్మను కోల్పోయి చెట్టు దుఃఖపడింది
రెక్క విరిగిన పిట్ట భుజం తట్టింది

ముఖమంతా మాపుతో
నలిగిన పువ్వులా ఉంది
అంత భద్రంగా
లోపల దాచుకున్నానంటే
బహుశా కోహినూర్ వజ్రంకన్నా
విలువైనదే అయ్యుంటుంది

బెల్లు మోగి
ఆత్రంగా తలుపు తీస్తే
ఇస్త్రీ బట్టలవాడు
నిరీక్షణా వీక్షణాల మీద
నీళ్ళు చల్లాడు

వస్తానన్న వాడు
రాకుండా ఉండడు

మొదటిసారి
వాడిని చూశాను

పూలను సీతాకోకలను
వెన్నెలను నక్షత్రాలను
కళ్ళలోకి ఒంపుకుంటూ
కేరింతలు కొడుతున్నాడు

నీటిమడుగులపై
పూసీ పూయనట్టు
రంగుల వలయం

రోడ్డుపై
తడుస్తూ ఆరుతూ
చెమ్మగిల్లిన దేహాలు

ఏ మాటకామాటే చెప్పుకోవాలి
నా నీడ ఆసరాగా
మరెన్నో రంగులదేహాలు
పళ్ళెం ముందు
అతిథులైపోతాయి
బాల్కనీ హోరెత్తి
కొత్తకోరస్ అందుకుంటుంది

ఉదయపు ఆకాశం
ఉతికి ఆరేసిన
అమ్మ నీలం చీరలా
నిశ్చలంగా నిర్మలంగా

మధ్యాహ్నం
శ్రమైకసౌందర్యంతో తడిసిన
ఎర్ర చీరలా గంభీరంగా

తోడుగా కొన్ని వాక్యాలు మృదువుగా
ఆత్మబంధువులై హత్తుకుంటూ
ఆగకుండా వర్షిస్తూ ఉన్నాయి

రెండు సముద్రాల నడుమ
కొలవలేనంత అంతరం
ఏ వంతెనా రెండిటినీ కట్టిపడేయలేదు

ఒక్కోసారి పొద్దున్నే
రెప్పలచూరు పట్టుకుని
ఒక ఊహ
చినుకులా వేళ్ళాడుతుంటుంది
కిందకు జారేలోగా
ఏదో పనిశరం తగిలి
పగిలిపోతుంది

పదునైన దృశ్యాలు
పాముల్లా పడగవిప్పి
బుసకొడుతున్న గగుర్పాటు
వికృత శబ్దాలకు
గుండెనదిలో పెరుగుతున్న
భయపు నీటిమట్టం

ఉన్నట్టుండి
పరిమళాలపారిజాతాలై కురిసిపోవాలి

గతపుజాతరలో తప్పిపోయి
పరధ్యానంగా కూర్చున్నపుడు
దాచుకున్న బ్రతుకు పానకపు రుచి
గుర్తు రావాలి

ఒక్క వాక్యం కనికరించదే
మునుపు
ఎలా కుంభవృష్టి కురిసింది
నదిలా ఉరకలేస్తూ
లోయలగుండా
ఎలా ప్రవహించింది
మనసెందుకిలా ఎడారైంది?

వద్దన్నా కాళ్ళకు చుట్టుకుంటున్న
తీగలను విదిలించడమెలాగో
తెలియని స్ధితి
తెలియని కలవరపాటుతో
ఊహల ఉలికిపాటు

చీకట్లోకి చూపులు పాతేస్తూ
ఆలోచనలను పాతరేస్తూ
గూట్లో ఒదిగిన పిట్ట

చీకట్లను ఈదుతూ అలసిపోతున్నపుడు
ఒక్కోసారి చందమామ అడ్డం పడి
వెన్నెలను పరిచయం చేస్తుంది

అదాటున బద్ధశత్రువు కనబడి
ప్రేమగా చేతులు చాపుతుంది

ఎన్నో సంక్లిష్టప్రశ్నలకు
ఎన్నాళ్ళుగానో వెతుకుతున్న జవాబులు

గాలి కొన్ని పొదలను
చిన్నగా కదిలిస్తుంది
కాసేపటికి అంతా సద్దుమణుగుతుంది
తలెత్తి పైకి ఎగసి
తనను తాను మర్చిపోతూ
నిలబడ్డ కెరటం
తన పనిలో మళ్ళీ నిమగ్నమవుతూ
తీరం వైపు పరుగులు తీస్తుంది

మరపు పొదలలో
దాగిన ఆత్మీయులు
హఠాత్తుగా వెలికివస్తారు
ఆరిపోయిన నెగళ్ళలాంటి
తీరని కోరికలను భ్రమలవల
నిజంలా చూపెడుతుంది.

నిర్లక్ష్యంతోనో
అవసరం లేదనో
ఎడతెరిపి లేకుండా
పరుగులు తీస్తూ
చిటికెడు సమయాన్ని
వారి దోసిట్లో
ఆత్మీయంగా పోయలేని మనం

అందమైన జ్ఞాపకాల పేజీలన్నీ
చెదలు పట్టి
పొడిపొడిగా రాలిపోతుంటే
మరపు మలుపులలో
అనుభూతుల స్మృతులన్నీ వెలసి
దిగులు పెంకులను విసిరేస్తోంటే
మనసు కొలను అల్లకల్లోలమవుతుంది

నాలుగు గోడల నడుమ
పోగుపడిన దుఃఖాన్ని
చెదరగొడదామని
ఒంటరితనపు కిటికీలు తెరచి
ఒక్క వెలుగుకిరణాన్నైనా
బహూకరిద్దామని
దిగులుపొగను ఊదేసి
నులివెచ్చని ఓదార్పవుదామని
సున్నితంగానే మునివేళ్ళను తాకిస్తాను.