మూసుకున్న కనురెప్పల క్రింద
వెలుగుతున్న నీ కళ్ళు నాకు
కనిపించకపోయినా తెలుస్తున్నాయి కావా

ఆ క్షణం నాకు
నా చుట్టూ నేను కట్టుకున్న
గోడల గుర్తుకూడా వుండదు

ఎముకలు తప్ప గుండెలెండిపోయి బిడ్డని పోగొట్టున్న తల్లికి నాట్యం చేసే ఏ వాన చినుకుని చూపించను?

శూన్యంలోంచి మొలకెత్తిన మొక్కలా
ఈ రోజునే, ఈ నిమిషాన్నే
నిన్నా మొన్నలతో ప్రమేయం లేకుండా

ఎప్పటిలాగే తెల్ల మంచు చీరని కట్టుకొని
ఈ నగరం క్రొత్త సంవత్సరం కోసం ముస్తాబవుతుంది

రెండు దేశాల మధ్య వారధులం మేవు
కొండల్ని, కోనల్ని, సముద్రాల్ని,
భాషల్ని, భావాల్ని, భేదాల్ని,
దాటి ఎగిరిన రెండు స్వేఛ్చా విహంగాలం మేవు
మనసులో ఏమూల్లో ఎక్కడ పుట్టిందో
ఈ బైపోలార్ భూతం, వాడి
మెదడుని చెర పట్టింది

అనంతవైన ఈ జీవన సంగీతంలో క్షణకాలం వినవచ్చిన ఆ అడుగుల సవ్వడి నేనే.

బెబ్బుల్ని ఆవాహనచేసి మనసు నింపుకోడానికి
ఈ నవరాత్రుల రోజుల్లో పెద్దపులైపోడానికి

ఈ నాలుగు నల్లని మరకలు దోసిట్లో ఇమిడిపోయే ఈ కాసిని ఇంకు చారికలు ఎప్పుడు ఏ లోకాల్లో ఏ అమృతాలు త్రాగేయో ఆలోచనలకి అస్తిత్వం […]

ఎప్పుడో కరగి పోయిందనుకున్న కల మళ్ళా ఇప్పుడు తిరిగి వచ్చింది, వస్తూ వస్తూ అప్పటి అద్దాన్ని కూడా తెచ్చింది, తెస్తూ గుండె గోడలకి అతికించింది, […]

ఎప్పుడో తన రోజుల్లో వొక వెలుగు వెలిగిందే అప్పుడప్పుడూ తన మెరిసే జిలుగుల్ని ప్రదర్సించిందే పాముకుబుసం కాక పోయినా, పట్టు వస్త్రం కాక పోయినా […]