వృత్తి రీత్యా పాత్రికేయుడయిన కె.రామచంద్రమూర్తి అంతర్జాతీయ రాజకీయాలలో నాలుగు దశాబ్దాలు ప్రపంచ వ్యాప్తంగా జరుగుతున్న పరిణామాలను పాత్రికేయ పద్ధతిలో సెప్టెంబరు 11, 2001 నేపథ్యంలో రాసిన నవల, ‘‘కాలమేఘం’’.
ఇంకా అమెరికిండియా సంస్కృతి మీద ‘‘నీళ్ళలో చంద్రుడు’’, కల్లుగీత కార్మికుల మీద ‘‘బతుకుతాడు’’, దళిత నేపథ్యంలో ‘‘అయిదు హింసలు’’. ‘‘దిక్కుమొక్కులేని జనం’’, ‘‘ఊర్మిళ’’, ‘‘ఆకాశంలో విభజన రేఖల్లేవు’’, మొదలయిన నవలలు వచ్చాయి. (నా దృష్టికి రాని మరికొన్ని మంచి నవలలు కూడా ఉండవచ్చు)
శిల్పం సంగతి కాస్తా పక్కన పెడితే తెలుగు నవల పుట్టిననాట ఇంతకు ముందులేని వస్తు వైవిధ్యం ఈ పది పదిహేనేళ్ళలో తెలుగు నవల సాధించిందని చెప్పవచ్చు. తమ దృక్పధానికి ప్రాంతీయ జీవిత చైతన్యాన్ని మాండలిక మాధుర్యాన్ని అనుసంధించి విజయవంతమయ్యారనీ చెప్పవచ్చు.
మునుపటి రచయితలు వెళ్ళని జీవిత పార్శ్వాలలోకి అనుభవ మూలాల్లోకి ఈనాటి రచయితలు వెళుతున్నారు. జీవితం మారుమూలల్లోకి కల్పనా సాహిత్యం చొచ్చుకు పోయినప్పుడు జీవితం మరింత విస్పష్టంగా అర్థమవుతుంది. జీవితం నుంచి పుట్టిన రచనకు మరింత సమగ్రత ఏర్పడుతుంది.
సాహిత్యం సమాజానికి ప్రతిబింబం కనుక రచనలన్నిటినీ వాటి సామాజిక అస్తిత్వాల నుంచి పరిశీలించడం జరిగింది. పరిశీలించిన తరువాత ఆధునిక ఇతిహాసం, నవల, అన్నమాట బలపడింది.
సకల జీవన రంగాల్లోకి ప్రపంచీకరణ చొచ్చుకు వచ్చింది. పుష్కర కాలం నుంచి దాని దారుణ ఫలితాలను అనుభవిస్తున్నాం. సామాజిక సంబంధాలు, మానవీయ అంశాలు ఎలా దెబ్బతింటున్నాయో, మన జీవితాల్లోని సున్నితమైన అంశాల్లోకి సైతం ప్రపంచీకరణ ఎలా చొరబడిందో మనం ఏం కోల్పోయామో, కోల్పోనున్నామో చిత్రిస్తూ (కథ, కవిత వచ్చినప్పటికీ) బృహత్తర నవలలు రావలసి ఉంది. *