ఆకలి దహిస్తూండబట్టి గానీ లేపోతే నేనూ
ఈ శరద్రాత్రి కంటికొస లోంచి గాఢత్వపు మంచుబిందువునై
జారి ఉందును
ఈ చిక్కని చీకటిలోని కాంతిని దోసిళ్ళతో
తాగి ఉందును
ఆకలి దహిస్తూండబట్టి గానీ లేపోతే నేనూ
ఈ ఉభయ సంధ్యల రంగులతో నా మానసాన్ని
సింగారించుకుని ఉందును
ఈ చిరుగాలికీ ఈ మెత్తని పచ్చికకీ ఈ చుక్కల గగనానికీ
స్పందించి ఉందును
ఈ క్షుద్బాధా తప్త విస్పృహలోని సెగ
ఈ అవమాన వ్యధా కలిత మానసం
ఈ దారిద్ర్య అనారోగ్య గ్రస్త శరీరం
కార్చిచ్చులా రగులుతుంది
కాంతి కిరణంలా దూసుకెడుతుంది
ఉన్మాద శక్తిలా తిరగబడుతుంది
అని నికరంగా అనిపిస్తుంది
కానీ అప్పుడప్పుడూ ఎప్పుడన్నా మరీమరీ నిజాయితీక్షణాలలో
ఆకలి దహిస్తూండబట్టి గానీ లేపోతే నేనూ
వాళ్ళలా
అందుకే భయం నాలోకి నేను తొంగిచూసుకోవటం