ఈ గాయం స్రవిస్తూనే ఉంటుంది, డాక్టర్‌ !

నీ మౌనం చేసిన గాయం,

నా ప్రాణప్రదమైన వ్యక్తిని

నా నుంచి దూరం చేసినప్పటి గాయం,

అనంతకాలం అవిశ్రాంతంగా

స్రవిస్తూనే ఉంటుంది.

కాలం బాణం దెబ్బకి

ప్రాణం విలవిల్లాడినప్పుడు,

అచేతనంగా నిలబడిచూసిన

నీ కళ్ళలోని కాఠిన్యం

నన్నెంత దెబ్బతీసిందనుకున్నావు !

ఎన్ని మరుపుకుట్లు వేసినా

మళ్ళీ అది నోరు విప్పుతూనే ఉంటుంది.

చెమర్చని కళ్ళకి,

చలించని మనసుకి మందులేదు.

మానవత్వాన్ని మార్పిడిచేసి

నువ్వమర్చుకున్న అలసత్వానికి

విరుగుడులేదు.

డాక్టర్‌ , నీ వ్యాధి ఎప్పుడూ నయం కాదు.

నవనాగరికతారణ్యంలో

నువ్వు పొందుతున్న శిలీకరణానికి

తిరుగులేదు.

నువ్వు రోజూ ఎవరో ఒకర్ని గాయం చేస్తూనే ఉంటావు.

నీలో నిన్ను ప్రశ్నించే సమస్తాన్నీ మాయం చేస్తూనే ఉంటావు.

ప్రపంచం నిన్ను గౌరవిస్తూనే ఉంటుంది.

ఈ గాయం మాత్రం స్రవిస్తూనే ఉంటుంది.