Lyla Yerneni on June 25, 2024 at 1:33 pm కొన్నింటికి జవాబులు / తిరుగు ప్రశ్నలు:
“there is a head of Ravana lying around in one prior story, and there is a body of a woman, in the story ‘భ్రాంతి’ and it is perhaps better to transplant this head onto that body. So, the guy whoever she is sleeping with that night, when he wants to kiss the girl, at least there is a head. Why is it so hard for Siva Kumar Sarma to notice that?”
I’m a bit thickheaded – get it? Elephant’s head! The thought of connecting articles from different writers across various issues of the magazine was stopped in its tracks by that thickness.
“Did he not read about Girish Karnad’s hayavadana play where a man has a horse’s head?”
No madam! I have only limited time to read due to my work schedule and travel.
“Why do Telugu writers need S.K. S’s help anyway?”
They can choose whether to take the critique or not. Is the expectation that only compliments are expected? I thought the purpose of providing a way to comment was to enable providing feedback – at least that’s what I thought the purpose was!
“Why doesn’t he stick to correcting typing and spelling mistakes?”
Why do you want to know the answer?
“Why does he advise editors of eemaata all the time?”
I have been hoping that they may take me as a consultant and provide me some income?
““భ్రాంతి” అని పేరుపెట్టడంతోనే రచయిత పాఠకుణ్ణి చెయ్యి పట్టుకుని తన దారిలో తీసుకువెళ్లారు.” -శివకుమార శర్మ
Perhaps I didn’t choose the right sentence from this critic’s opinion before? Should I have chosen the above one instead? (How tenderly romantic! We know it is a good looking రచయిత్రి.) And wondered from then on: రచయిత్రి వారిని చెయ్యి పట్టుకొని తీసుకువెళ్లిన దెట్టి దారియో? ఆ దారిలో absinthe బాటిల్స్ దొర్లుచున్నవో. ఆటగా ghosts వాటిని తన్నుకుంటూ నడుస్తున్నారో. లేక ఒకరి తలకాయనే ఊడదీసి సాకర్ బాల్ లా కిక్కులిస్తున్నారో! ఆ దారి, ఆ దారి మశానానికా లేక కామనాశానికా?
And continue my musing on my readings: Emile Zola is definitely under the influence of absinthe. Like his other painter and writer friends. His Therese Raquin (1867) is a horror of guilty consciences, Paris morgues, cadavers, apparitions, scars. No sex. Only misery. I am bored with his morose prose, midway, I switched to Kate Chopin’s ‘Athenaise’ – a novella. (1896.) Kate is an excellent writer. Natural impulses. No stunts to please readers. I like her.
And extend my thoughts further, Reading ‘Athenaise’ is like reading 19th century’s young Bengali Toru Datt’s poetry. Toru is such a sweet girl. Chaganti Somayajulu, a Telugu writer in an interview says he is charmed by her poetry, so he tried writing poetry like her. But he failed. (Naturally. He does not have one sweet thought in his head.)
So, instead of poetry writing, Chaganti went into short story writing and! Dios Mio! what a corrupt thought he brought into the relationships of men and women. He recycled some old kavya, purana stories, gave them a modern coat of paint. He misinterpreted Gurazada’s aspirations, and introduced solutions into Telugu society’s matrimonial, worse than preexisting kanyasulkam. The relations between men and women are more perverted. They can never trust each other. Their survival tactics are playing dirty tricks, and cheating. (Amigos, does anyone, anyone in their right mind wants to get introduced to their son, in a railway compartment? Never mind the youngster doesn’t know you are his dad; after all you are just a stud in the progressive society of Chaganti.) ఆర్యా, దుష్యంతా, నీ పుత్రగాత్ర పరిష్వంగ సుఖంబు చేకొనుము.
I guess, it is sweet Sakuntala, of Kalidasa, gone worse. I dislike this writer’s and his buddies’ ideas. What a horror!
ఆ బేచ్ ‘అభ్యుదయ కవులు, రచయితల వల్ల తెలుగు లోకి వర్గపోరాట రథచక్రాలు, ఛందోముక్త కవిత్వం, వ్యాకరణ రిక్త వచనం, ఎత్తులు పైయెత్తుల, నక్కజిత్తుల సారా రాతలు వచ్చి, తెలుగు సాహిత్యం – శృంగారముక్త, ప్రేమరాహిత్య రచనా వ్యాసంగం గా పరిణమించింది. There is the beginning of end of Love and Romance in Telugu literature.
-Lyla
PS: 1. ‘Absinthe’ is also a music society’s recent clever presentation of live classical music and film together, in Miami.
2. Besides an interview with Chaganti Somayajulu, in శబ్దతరంగాలు, (Nov 2013 issue) A sample of three stories written by him -reviewed by Narayana Rao (చా. సో కథ March 2000 issue)- are in eemaata magazine. Check them out, if you wish.
3. there is a head of Ravana lying around in one prior story, and there is a body of a woman, in the story ‘భ్రాంతి’ and it is perhaps better to transplant this head onto that body. So, the guy whoever she is sleeping with that night, when he wants to kiss the girl, at least there is a head. Why is it so hard for Siva Kumar Sarma to notice that?
Isn’t the very first God, Hindus pray is Ganesh who has a transposed head? Didn’t he read the myth of Siva’s son (శివ కుమారుడు) with an elephant’s head? Did he not read about Girish Karnad’s hayavadana play where a man has a horse’s head? Karnad’s plays are Greek and Indian myths transposed into political satires on modern Bangalore stage.
4. Carl Jung’s theories-the psychology of unconscious- evolved from studies of Indian and other religions, ancient literature – fictional poetry, stories.
5. How does S.K. Sarma intend to help writers? If he is not an avid reader? Did he not read the June eemaata editorial? Why do Telugu writers need S.K. S’s help anyway? Why doesn’t he stick to correcting typing and spelling mistakes? Why does he advise editors of eemaata all the time?
Preguntas, y más preguntas, pero no hay eruditos. Entonces no hay respuestas. ¡Qué pena!
కధ, తల, మొండెం, సాయంత్రం మొగుడికి కాఫీ, అనకాపల్లె, ఆంధ్రా, అమెరికా అన్నీ వచ్చాయి కనక నాకు తెల్సిన విషయాలు చెప్తున్నాను. అవును శర్మ గారు అన్నట్టూ, ఇది కధకి సంబంధించినది కాదు. సంపాదకులు ఈ వ్యాఖ్య వేస్తారో వేయరో వారిష్టం.
నాకు తెల్సున్నంతలో “అమెరికాలో” ఈమాట పత్రిక పెట్టడానిక్కారణం – తెలుగంటే ఉన్న ‘ఇది’ చంపుకోలేక. తెలుసా, న్యూస్ గ్రూపులు ఉన్న రోజులనుంచి, వెబ్ సైట్, మెల్లిగా రెణ్ణెళ్లకోసారి విడుదల లోంచి నెలకోసారిలోకి వచ్చాం. ఎటువంటి వాణిజ్య ప్రకటనలు లేకుండా కధ, కవిత, వగైరాలు మాత్రమే ఉండేటట్టు చూసుకున్నారు (కనీసం ఇప్పటివరకు). ఈ వెబ్ సైటు తయారీకి, రోజువారీ పనికీ ఎవర్నీ డబ్బులివ్వండో అని ముష్టి ఎత్తినట్టు నాకైతే తెలియదు. ఇచ్చే దాతలు గుప్తంగా ఇచ్చి/ఇస్తూ ఉండొచ్చు అది వారు చెప్పలేదు, ఎవరూ అడినట్టూ లేదు. అడిగినా చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు. ఇటువంటి వెబ్ సైట్ (ప్రతీ ప్రచురణతో పెరిగే డిస్క్ సైజు) అదీ ఉంచాలంటే డబ్బులౌతాయి. ప్రపంచంలో ఏదీ ఉచితం కాదు (ఇక్కడ కామెంట్లు తప్ప) కదా. ఎవరూ మిమ్మల్ని వచ్చి చదివి ఈమాట పురోగతికి అక్షింతలు వేసి ఆశీర్వదించమని అడగలేదు. ఇష్టం ఉంటే రండి లేకపోతే ఇంటర్నెట్లో సవాలక్ష వెబ్ సైట్లు ఉన్నాయి కాలక్షేపానికి. అసలు ఈమాట పత్రిక ఎంతకాలం ఉంటుందో కూడా ఎవరూ చెప్పలేరు కదా?
అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా ఎవర్నీ వచ్చి ‘దయచేసి మా ఈమాట పత్రిక చదివి మమ్మల్ని ఉద్ధరించి, మిమ్మల్ని కూడా ఉద్ధరించుకోండొహో’ అని ఎక్కడా ప్రచురించినట్టు చూడలేదు నేను. వచ్చినవారు వస్తున్నారు. లేనివారికో నమస్కారం. వచ్చి చదివి నచ్చకపోయినా, నచ్చినా, ఘాటుగా వ్యాఖ్య రాసినా దాదాపు (కొన్ని తీసేస్తున్నారు కూడా) ప్రచురిస్తున్నారు. ఏ కధైనా ప్రచురిస్తే అది సంపాదకుల ఇష్టం, మొదట్లో చెప్పినట్టూ పత్రిక వారిది కనక (డబ్బులు ఎవరు పెట్టినా) వారికి తోచినట్టు నడుపుతున్నారు. ఒక పత్రిక నడపాలంటే మానవ వనరులు కావాలి; మీలో ఎందరు ప్రతీనెలా మీ స్వంత వనరులు ఉపయోగించి – ఉచితంగా అన్నీ ప్రచురించేసి ఏ రచయిత/రచయిత్రికి హాని కలిగినా, పోయినా చేతులు దులుపుకునే – ఈ పని చేస్తారో ముందుకి రాగలరు? పత్రిక అమెరికానుంచి కనక సంపాదకులకి, ప్రచురణకర్త(ల)కీ వేరు వేరు ఉద్యోగాలు ఉంటాయి. ఇంట్లో అమ్మగారు చెప్పే పనులు, పిల్లలు, సంసారం, మధుర గారు మొగుడికి కాఫీ ఇచ్చే పనులలాంటివి అవీ వేరే. దూరంగా ఉన్న గ్రోసరీ షాపుకో, పిల్లలని ఏ ఈతకొలనుకి తీసుకెళ్ళడానికో, డాక్టర్ దగ్గిరకో, లేదా వారాంతం గుడికి వెళ్ళాలంటే రోజంతా పోయినట్టే. ఈమాట మీద కూర్చోగానే అమ్మగారు ఇంటి/యార్డ్/షాపింగ్ పని చేయనందుకు పెట్టే చివాట్లూ, తిట్లూ శాపనార్ధాలు మీకు తెలియవు కాబోలు. కధలు రాసే నాకే అక్షింతలు పడుతూ ఉంటాయి ప్రతీసారి. ఇదంతా ఉచితంగా ఎందుకు చేయాలి? అయినా చేస్తున్నారు. అవన్నీ ఆలోచించకుండా కధా, మొండెం, కాఫీ, అమ్మలక్కల కబుర్లు == కధమీద కామెంట్ గా == పెట్టడం ఎంత సబబు? ఇది మీ భ్రాంతి లేదా భ్రమ అనుకోవాలా?
ఏ ఈనాడు పేపరో అయితే వీడిలా రాసాడు వాడిలా అన్నాడు అని అనడానికి, నోరు పారేసుకోవడానికీ అధికారం ఉంటే ఉండొచ్చు – డబ్బులు పెట్టి కొన్నారు కనక. లేదా మీకు నచ్చకపోతే ఈనాడు మానేసి మరో పేపర్ కొనుక్కోవచ్చు. ఇక్కడ డబ్బు ప్రసక్తి లేదు కనక ఎవరిష్టం వచ్చినట్టు వారు నోరు పారేసుకుంటే ఆ వ్యాఖ్య వేయకుండా ఉండడానికి సంపాదకుల ఇష్టం అని నేను అనుకుంటున్నాను. ఇదీ ఒక బ్లాగు లాంటి వెబ్ సైట్ కనక. ఈ వ్యాఖ్యాతలలో కొంతమంది మహామహులు ఇక్కడ మాట్లాడే ధైర్యం లేక ఫేసుబుక్కులో రాసుకున్నారు కూడా. అది వారి మానసిక స్థితికి మచ్చుతునక. అలా అని ఈమాట వారు ఏది పడితే అది చే/వేయడానికి కుదరదు కూడా, ఎందుకంటే కొన్ని విషయాలు పబ్లిక్ కి సంబంధించినవి – ఉదా: రాజకీయాలు, మతం వగైరా.
అనకాపల్లె అన్నారు కనక దానిమీద సర్దాగా వినండి. అనకాపల్లె బెల్లం మార్కెట్లో రేట్లు రోజు రోజుకీ మారతాయి. మీరు పంపిన బెల్లం అచ్చులు నలుపా పసుపా అనేవి చూడకుండా (సీల్ చేసి ఉంటాయి కనక) రేటు బట్టి డబ్బులు లాభం రావచ్చు, పోవచ్చు. పండించిన చెరుకుతో బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె పంపుతారా, లేకపోతే లోకల్ సుగర్ ఫాక్టరీకి తో తోలి వారిచ్చిన ఫిక్సిడ్ రేట్ తీసుకుంటారా అనేది మీ ఇష్టం. కానీ బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె తోలితే ‘ఆ రోజు వచ్చిన రేట్’ చచ్చినట్టు తీసుకోవాల్సిందే. ఈమాటకి వచ్చే కధలు ఈ అనకాపల్లె బెల్లం వంటివే. సీల్ విప్పి చదివితే కానీ నలుపా పసుపా అనేవి తెలియదు. అయితే నల్లబెల్లం రుచి బాగుండదని ఎక్కడా లేదు; కానీ కొన్నాక సీల్ లోపల నల్ల బెల్లంలో రుచి బాగోకపోతే ఏం చేస్తారు? అందుకే ఒక్కోసారి వచ్చే కధలు నల్లబెల్లం లాంటివి – బాగుండొచ్చేమో అని వేస్తారు. రుచి బాగానే ఉండొచ్చు కానీ ఒక్కోసారి బెడిసికొడుతుంది. సంపాదకులకీ ఒక లెర్నింగ్ కర్వ్ ఉందని గుర్తుంచుకోండి. వాళ్ళేమీ పెర్ఫెక్షనిస్టులు కాదు కదా? ఫలానా కధ రాస్తే/చదివితే/ సంపాదకులు వేస్తే నా మొండెం తెగుతుందని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. సంపాదకులు కూడా అనుకుని ఉండరని నా ఊహ. రోజులు మారుతున్నాయి. కొత్తగా వినపడని ‘మనోభావాలు దెబ్బతినడం,” “ఆయన/అవిడ అనడం బదులు వారు అనాలి” అనేవి కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నాయి. సంపాదకుల చేతులు కాలాక రచయిత చేతులు కాల్చడానికి ఎవరికీ అధికారం ఉండకుండా ఉంచడం కోసం కధ తీసేసి ఉండొచ్చు. తలకాయ ఉంటే మీకు వచ్చిన నష్టం ఏమిటి? డబ్బులిచ్చి పుస్తకాలు కొనుక్కునే షాపుకీ, తేరగా ఉచితంగా వచ్చే ఈమాటకీ ఏమిటి సంబంధం? నిజానికి ఒక పుస్తకాల షాపు పుస్తకం తీసేసి ఫలానా పుస్తకం బాన్ చేసారు కనక మేము అమ్మడం లేదు అని నోటిస్ పెడితే (అలా పెడతారు కూడా) మొదటి గుమ్మం తలుపుమీద, మీరేం చేయగలరు నిజానికి?
మధుర/లైలా గారి కామెంట్ల ప్రకారం: మొండెం ఉంచాలా, తలకాయ ఒకటే చాలా అనేది ఎవరి ఇష్టం ప్రకారం చేయాలి అని మీరు అనుకుంటున్నారు? ఒక కధ వేసారు. దానివల్ల ఎవరికో హాని కలగవచ్చు అని తీసేసారు. ఇలా హాని కలగవచ్చేమో అని అనుకుని తీసేసాం అని చెప్పారు. ఇంకా ఏం చేయాలి? కధ ఉంచి, రచయిత్రి కి హాని కలిగినా, పోయినా మా పని అయిపోయింది అని చేతులు దులుపుకోవాలా? అప్పుడు రచయిత/త్రి కి నిజంగా హాని కలిగితే లైలా, ఒక కామెంట్ తో ఆవిడ చెల్లి అయిపోయిన మధుర గార్లు రచయిత్రికి ఏ హాని కలిగిందో తెలుసుకుని ఆవిడకి ఏమీ కాకుండా చేయగలరా? పోనీ ఆ హాని ఏదైనా నిజంగా జరిగితే దానిని రివర్స్ చేయగలరా? గమనించండి ఇక్కడ నేను ఆ కధలో ఏముందో చర్చించడం లేదు. నేను అది చదవలేదు అందులో ఏముందో కూడా చూడలేదు/తెలియదు. అన్నింటికన్నా హాస్యాస్పదం మధుర గారి వ్యాఖ్య – అంత ధైర్యంగా మొండెం, తల, ధాం ధూం అన్నట్టూ మాట్లాడిన వీరికి ఇంట్లో మొగుడికి కాఫీ ఇవ్వకపోతే తలతీసేస్తాడనే (సరదాకి రాసారని తెలిసే అంటున్నా) ఆలోచన రావడం.
శివకుమార్ శర్మగారి తో ఏకీభవిస్తున్నాను. కధకి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు ఉంటేనే మంచిది. ఆయన చెప్పినట్టూ “ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు.” ఇది పూర్తిగా నిజం.
తాజాకలం: ఈ కామెంట్ ఎవరిమీదా కోపంతో కానీ మరో భావంతో కానీ రాసినది కాదు. ఆడవారు వచ్చి వ్యాఖ్య రాస్తే నేనిలారాసాను కనక “ఈ మగాళ్ళందరూ అంతే” అనుకుంటే అది మీ మన:స్థితి, మీఇష్టం. నేను రాసినది కేవలం ఈమాట పత్రిక నిర్వహణలో ఉన్న కష్ట/నష్ట/నిష్టురాల గురించి, నాకు తెల్సినంతలో. మరో విషయం. నేనెప్పుడు ఈమాటకి ఒక్క పైసా ఇవ్వలేదు. సంపాదకులతో కనీసం నాకు ముఖ పరిచయం కూడా లేదు. నేను కధలు రాస్తే పంపుతాను. వేస్తే వేస్తారు లేకపోతే వేయట్లేదని చెప్తారు. అంతవరకే. న్యూస్ గ్రూపులనుండి తెలుసా అక్కడనుండి వెబ్ వరకూ జరిగిన విషయాలు నాకు చూచాయగా తెలుసు కనక ఇది రాసాను. ఈ వ్యాఖ్య సంపాదకులు ప్రచురిస్తే తర్వాత ఎవరు నన్ను ఎలా ఏకినా సమాధానం ఇవ్వను. Au Revoir!
జులై 2024 గురించి అమరేంద్ర గారి అభిప్రాయం:
07/01/2024 9:15 am
సాహిత్య నియమాలే అవసరం లేదనుకోవడం అజ్ఞానం – వెల్ సెడ్
కేస్ నెంబర్ – 1235 గురించి Kandi Ravi గారి అభిప్రాయం:
07/01/2024 9:13 am
Super. Claps
జాషువా – పిరదౌసి గురించి కదిరి రాము, విశాఖ 9848535887. గారి అభిప్రాయం:
06/30/2024 5:26 pm
మీ పేరులాగే మీ మానస కవితాత్మతను ఆవిష్కరించారు.ఎంతో అనుభవాన్ని, ఎవరికి తీసి కట్టు కాకుండా వివరించారు.అద్భుతం.
భ్రాంతి గురించి శివకుమార శర్మ గారి అభిప్రాయం:
06/28/2024 8:59 pm
Lyla Yerneni on June 25, 2024 at 1:33 pm కొన్నింటికి జవాబులు / తిరుగు ప్రశ్నలు:
I’m a bit thickheaded – get it? Elephant’s head! The thought of connecting articles from different writers across various issues of the magazine was stopped in its tracks by that thickness.
No madam! I have only limited time to read due to my work schedule and travel.
They can choose whether to take the critique or not. Is the expectation that only compliments are expected? I thought the purpose of providing a way to comment was to enable providing feedback – at least that’s what I thought the purpose was!
Why do you want to know the answer?
I have been hoping that they may take me as a consultant and provide me some income?
Please feel free to ask additional questions!
శ్రీనాథుని చాటుపద్యములు గురించి P vijaya shekhar గారి అభిప్రాయం:
06/27/2024 6:45 am
నిజంగా శ్రీనాథుని చాటువులు చాలా రోజుల క్రితం విన్నాం. పై చాటువులు చదివితే college రోజులు జ్ణాపకం వస్తున్నాయి. మీకు నా ధన్యవాదాలు
చెట్టు నీడలో ఇల్లు గురించి Sesha Reddigari గారి అభిప్రాయం:
06/26/2024 10:31 am
చాలా అందంగా ఉందండీ. చదువుతుంటే గుల్జార్ గారిదో కవిత గుర్తుకొస్తోంది… తన చిన్నప్పటి ఇంటి దొడ్లో చెట్టు గురించి…
భ్రాంతి గురించి Lyla Yerneni గారి అభిప్రాయం:
06/25/2024 1:33 pm
““భ్రాంతి” అని పేరుపెట్టడంతోనే రచయిత పాఠకుణ్ణి చెయ్యి పట్టుకుని తన దారిలో తీసుకువెళ్లారు.” -శివకుమార శర్మ
Perhaps I didn’t choose the right sentence from this critic’s opinion before? Should I have chosen the above one instead? (How tenderly romantic! We know it is a good looking రచయిత్రి.) And wondered from then on: రచయిత్రి వారిని చెయ్యి పట్టుకొని తీసుకువెళ్లిన దెట్టి దారియో? ఆ దారిలో absinthe బాటిల్స్ దొర్లుచున్నవో. ఆటగా ghosts వాటిని తన్నుకుంటూ నడుస్తున్నారో. లేక ఒకరి తలకాయనే ఊడదీసి సాకర్ బాల్ లా కిక్కులిస్తున్నారో! ఆ దారి, ఆ దారి మశానానికా లేక కామనాశానికా?
And continue my musing on my readings: Emile Zola is definitely under the influence of absinthe. Like his other painter and writer friends. His Therese Raquin (1867) is a horror of guilty consciences, Paris morgues, cadavers, apparitions, scars. No sex. Only misery. I am bored with his morose prose, midway, I switched to Kate Chopin’s ‘Athenaise’ – a novella. (1896.) Kate is an excellent writer. Natural impulses. No stunts to please readers. I like her.
And extend my thoughts further, Reading ‘Athenaise’ is like reading 19th century’s young Bengali Toru Datt’s poetry. Toru is such a sweet girl. Chaganti Somayajulu, a Telugu writer in an interview says he is charmed by her poetry, so he tried writing poetry like her. But he failed. (Naturally. He does not have one sweet thought in his head.)
So, instead of poetry writing, Chaganti went into short story writing and! Dios Mio! what a corrupt thought he brought into the relationships of men and women. He recycled some old kavya, purana stories, gave them a modern coat of paint. He misinterpreted Gurazada’s aspirations, and introduced solutions into Telugu society’s matrimonial, worse than preexisting kanyasulkam. The relations between men and women are more perverted. They can never trust each other. Their survival tactics are playing dirty tricks, and cheating. (Amigos, does anyone, anyone in their right mind wants to get introduced to their son, in a railway compartment? Never mind the youngster doesn’t know you are his dad; after all you are just a stud in the progressive society of Chaganti.) ఆర్యా, దుష్యంతా, నీ పుత్రగాత్ర పరిష్వంగ సుఖంబు చేకొనుము.
I guess, it is sweet Sakuntala, of Kalidasa, gone worse. I dislike this writer’s and his buddies’ ideas. What a horror!
ఆ బేచ్ ‘అభ్యుదయ కవులు, రచయితల వల్ల తెలుగు లోకి వర్గపోరాట రథచక్రాలు, ఛందోముక్త కవిత్వం, వ్యాకరణ రిక్త వచనం, ఎత్తులు పైయెత్తుల, నక్కజిత్తుల సారా రాతలు వచ్చి, తెలుగు సాహిత్యం – శృంగారముక్త, ప్రేమరాహిత్య రచనా వ్యాసంగం గా పరిణమించింది. There is the beginning of end of Love and Romance in Telugu literature.
-Lyla
PS: 1. ‘Absinthe’ is also a music society’s recent clever presentation of live classical music and film together, in Miami.
2. Besides an interview with Chaganti Somayajulu, in శబ్దతరంగాలు, (Nov 2013 issue) A sample of three stories written by him -reviewed by Narayana Rao (చా. సో కథ March 2000 issue)- are in eemaata magazine. Check them out, if you wish.
3. there is a head of Ravana lying around in one prior story, and there is a body of a woman, in the story ‘భ్రాంతి’ and it is perhaps better to transplant this head onto that body. So, the guy whoever she is sleeping with that night, when he wants to kiss the girl, at least there is a head. Why is it so hard for Siva Kumar Sarma to notice that?
Isn’t the very first God, Hindus pray is Ganesh who has a transposed head? Didn’t he read the myth of Siva’s son (శివ కుమారుడు) with an elephant’s head? Did he not read about Girish Karnad’s hayavadana play where a man has a horse’s head? Karnad’s plays are Greek and Indian myths transposed into political satires on modern Bangalore stage.
4. Carl Jung’s theories-the psychology of unconscious- evolved from studies of Indian and other religions, ancient literature – fictional poetry, stories.
5. How does S.K. Sarma intend to help writers? If he is not an avid reader? Did he not read the June eemaata editorial? Why do Telugu writers need S.K. S’s help anyway? Why doesn’t he stick to correcting typing and spelling mistakes? Why does he advise editors of eemaata all the time?
Preguntas, y más preguntas, pero no hay eruditos. Entonces no hay respuestas. ¡Qué pena!
గడినుడి గురించి చారి కాసోజు గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 2:07 pm
ఈమాటకు ఈరోజు వచ్చాను, గడినుడి లేదని బెంగ పడ్డాను
భ్రాంతి గురించి శర్మ దంతుర్తి గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 12:30 pm
కధ, తల, మొండెం, సాయంత్రం మొగుడికి కాఫీ, అనకాపల్లె, ఆంధ్రా, అమెరికా అన్నీ వచ్చాయి కనక నాకు తెల్సిన విషయాలు చెప్తున్నాను. అవును శర్మ గారు అన్నట్టూ, ఇది కధకి సంబంధించినది కాదు. సంపాదకులు ఈ వ్యాఖ్య వేస్తారో వేయరో వారిష్టం.
నాకు తెల్సున్నంతలో “అమెరికాలో” ఈమాట పత్రిక పెట్టడానిక్కారణం – తెలుగంటే ఉన్న ‘ఇది’ చంపుకోలేక. తెలుసా, న్యూస్ గ్రూపులు ఉన్న రోజులనుంచి, వెబ్ సైట్, మెల్లిగా రెణ్ణెళ్లకోసారి విడుదల లోంచి నెలకోసారిలోకి వచ్చాం. ఎటువంటి వాణిజ్య ప్రకటనలు లేకుండా కధ, కవిత, వగైరాలు మాత్రమే ఉండేటట్టు చూసుకున్నారు (కనీసం ఇప్పటివరకు). ఈ వెబ్ సైటు తయారీకి, రోజువారీ పనికీ ఎవర్నీ డబ్బులివ్వండో అని ముష్టి ఎత్తినట్టు నాకైతే తెలియదు. ఇచ్చే దాతలు గుప్తంగా ఇచ్చి/ఇస్తూ ఉండొచ్చు అది వారు చెప్పలేదు, ఎవరూ అడినట్టూ లేదు. అడిగినా చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు. ఇటువంటి వెబ్ సైట్ (ప్రతీ ప్రచురణతో పెరిగే డిస్క్ సైజు) అదీ ఉంచాలంటే డబ్బులౌతాయి. ప్రపంచంలో ఏదీ ఉచితం కాదు (ఇక్కడ కామెంట్లు తప్ప) కదా. ఎవరూ మిమ్మల్ని వచ్చి చదివి ఈమాట పురోగతికి అక్షింతలు వేసి ఆశీర్వదించమని అడగలేదు. ఇష్టం ఉంటే రండి లేకపోతే ఇంటర్నెట్లో సవాలక్ష వెబ్ సైట్లు ఉన్నాయి కాలక్షేపానికి. అసలు ఈమాట పత్రిక ఎంతకాలం ఉంటుందో కూడా ఎవరూ చెప్పలేరు కదా?
అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా ఎవర్నీ వచ్చి ‘దయచేసి మా ఈమాట పత్రిక చదివి మమ్మల్ని ఉద్ధరించి, మిమ్మల్ని కూడా ఉద్ధరించుకోండొహో’ అని ఎక్కడా ప్రచురించినట్టు చూడలేదు నేను. వచ్చినవారు వస్తున్నారు. లేనివారికో నమస్కారం. వచ్చి చదివి నచ్చకపోయినా, నచ్చినా, ఘాటుగా వ్యాఖ్య రాసినా దాదాపు (కొన్ని తీసేస్తున్నారు కూడా) ప్రచురిస్తున్నారు. ఏ కధైనా ప్రచురిస్తే అది సంపాదకుల ఇష్టం, మొదట్లో చెప్పినట్టూ పత్రిక వారిది కనక (డబ్బులు ఎవరు పెట్టినా) వారికి తోచినట్టు నడుపుతున్నారు. ఒక పత్రిక నడపాలంటే మానవ వనరులు కావాలి; మీలో ఎందరు ప్రతీనెలా మీ స్వంత వనరులు ఉపయోగించి – ఉచితంగా అన్నీ ప్రచురించేసి ఏ రచయిత/రచయిత్రికి హాని కలిగినా, పోయినా చేతులు దులుపుకునే – ఈ పని చేస్తారో ముందుకి రాగలరు? పత్రిక అమెరికానుంచి కనక సంపాదకులకి, ప్రచురణకర్త(ల)కీ వేరు వేరు ఉద్యోగాలు ఉంటాయి. ఇంట్లో అమ్మగారు చెప్పే పనులు, పిల్లలు, సంసారం, మధుర గారు మొగుడికి కాఫీ ఇచ్చే పనులలాంటివి అవీ వేరే. దూరంగా ఉన్న గ్రోసరీ షాపుకో, పిల్లలని ఏ ఈతకొలనుకి తీసుకెళ్ళడానికో, డాక్టర్ దగ్గిరకో, లేదా వారాంతం గుడికి వెళ్ళాలంటే రోజంతా పోయినట్టే. ఈమాట మీద కూర్చోగానే అమ్మగారు ఇంటి/యార్డ్/షాపింగ్ పని చేయనందుకు పెట్టే చివాట్లూ, తిట్లూ శాపనార్ధాలు మీకు తెలియవు కాబోలు. కధలు రాసే నాకే అక్షింతలు పడుతూ ఉంటాయి ప్రతీసారి. ఇదంతా ఉచితంగా ఎందుకు చేయాలి? అయినా చేస్తున్నారు. అవన్నీ ఆలోచించకుండా కధా, మొండెం, కాఫీ, అమ్మలక్కల కబుర్లు == కధమీద కామెంట్ గా == పెట్టడం ఎంత సబబు? ఇది మీ భ్రాంతి లేదా భ్రమ అనుకోవాలా?
ఏ ఈనాడు పేపరో అయితే వీడిలా రాసాడు వాడిలా అన్నాడు అని అనడానికి, నోరు పారేసుకోవడానికీ అధికారం ఉంటే ఉండొచ్చు – డబ్బులు పెట్టి కొన్నారు కనక. లేదా మీకు నచ్చకపోతే ఈనాడు మానేసి మరో పేపర్ కొనుక్కోవచ్చు. ఇక్కడ డబ్బు ప్రసక్తి లేదు కనక ఎవరిష్టం వచ్చినట్టు వారు నోరు పారేసుకుంటే ఆ వ్యాఖ్య వేయకుండా ఉండడానికి సంపాదకుల ఇష్టం అని నేను అనుకుంటున్నాను. ఇదీ ఒక బ్లాగు లాంటి వెబ్ సైట్ కనక. ఈ వ్యాఖ్యాతలలో కొంతమంది మహామహులు ఇక్కడ మాట్లాడే ధైర్యం లేక ఫేసుబుక్కులో రాసుకున్నారు కూడా. అది వారి మానసిక స్థితికి మచ్చుతునక. అలా అని ఈమాట వారు ఏది పడితే అది చే/వేయడానికి కుదరదు కూడా, ఎందుకంటే కొన్ని విషయాలు పబ్లిక్ కి సంబంధించినవి – ఉదా: రాజకీయాలు, మతం వగైరా.
అనకాపల్లె అన్నారు కనక దానిమీద సర్దాగా వినండి. అనకాపల్లె బెల్లం మార్కెట్లో రేట్లు రోజు రోజుకీ మారతాయి. మీరు పంపిన బెల్లం అచ్చులు నలుపా పసుపా అనేవి చూడకుండా (సీల్ చేసి ఉంటాయి కనక) రేటు బట్టి డబ్బులు లాభం రావచ్చు, పోవచ్చు. పండించిన చెరుకుతో బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె పంపుతారా, లేకపోతే లోకల్ సుగర్ ఫాక్టరీకి తో తోలి వారిచ్చిన ఫిక్సిడ్ రేట్ తీసుకుంటారా అనేది మీ ఇష్టం. కానీ బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె తోలితే ‘ఆ రోజు వచ్చిన రేట్’ చచ్చినట్టు తీసుకోవాల్సిందే. ఈమాటకి వచ్చే కధలు ఈ అనకాపల్లె బెల్లం వంటివే. సీల్ విప్పి చదివితే కానీ నలుపా పసుపా అనేవి తెలియదు. అయితే నల్లబెల్లం రుచి బాగుండదని ఎక్కడా లేదు; కానీ కొన్నాక సీల్ లోపల నల్ల బెల్లంలో రుచి బాగోకపోతే ఏం చేస్తారు? అందుకే ఒక్కోసారి వచ్చే కధలు నల్లబెల్లం లాంటివి – బాగుండొచ్చేమో అని వేస్తారు. రుచి బాగానే ఉండొచ్చు కానీ ఒక్కోసారి బెడిసికొడుతుంది. సంపాదకులకీ ఒక లెర్నింగ్ కర్వ్ ఉందని గుర్తుంచుకోండి. వాళ్ళేమీ పెర్ఫెక్షనిస్టులు కాదు కదా? ఫలానా కధ రాస్తే/చదివితే/ సంపాదకులు వేస్తే నా మొండెం తెగుతుందని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. సంపాదకులు కూడా అనుకుని ఉండరని నా ఊహ. రోజులు మారుతున్నాయి. కొత్తగా వినపడని ‘మనోభావాలు దెబ్బతినడం,” “ఆయన/అవిడ అనడం బదులు వారు అనాలి” అనేవి కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నాయి. సంపాదకుల చేతులు కాలాక రచయిత చేతులు కాల్చడానికి ఎవరికీ అధికారం ఉండకుండా ఉంచడం కోసం కధ తీసేసి ఉండొచ్చు. తలకాయ ఉంటే మీకు వచ్చిన నష్టం ఏమిటి? డబ్బులిచ్చి పుస్తకాలు కొనుక్కునే షాపుకీ, తేరగా ఉచితంగా వచ్చే ఈమాటకీ ఏమిటి సంబంధం? నిజానికి ఒక పుస్తకాల షాపు పుస్తకం తీసేసి ఫలానా పుస్తకం బాన్ చేసారు కనక మేము అమ్మడం లేదు అని నోటిస్ పెడితే (అలా పెడతారు కూడా) మొదటి గుమ్మం తలుపుమీద, మీరేం చేయగలరు నిజానికి?
మధుర/లైలా గారి కామెంట్ల ప్రకారం: మొండెం ఉంచాలా, తలకాయ ఒకటే చాలా అనేది ఎవరి ఇష్టం ప్రకారం చేయాలి అని మీరు అనుకుంటున్నారు? ఒక కధ వేసారు. దానివల్ల ఎవరికో హాని కలగవచ్చు అని తీసేసారు. ఇలా హాని కలగవచ్చేమో అని అనుకుని తీసేసాం అని చెప్పారు. ఇంకా ఏం చేయాలి? కధ ఉంచి, రచయిత్రి కి హాని కలిగినా, పోయినా మా పని అయిపోయింది అని చేతులు దులుపుకోవాలా? అప్పుడు రచయిత/త్రి కి నిజంగా హాని కలిగితే లైలా, ఒక కామెంట్ తో ఆవిడ చెల్లి అయిపోయిన మధుర గార్లు రచయిత్రికి ఏ హాని కలిగిందో తెలుసుకుని ఆవిడకి ఏమీ కాకుండా చేయగలరా? పోనీ ఆ హాని ఏదైనా నిజంగా జరిగితే దానిని రివర్స్ చేయగలరా? గమనించండి ఇక్కడ నేను ఆ కధలో ఏముందో చర్చించడం లేదు. నేను అది చదవలేదు అందులో ఏముందో కూడా చూడలేదు/తెలియదు. అన్నింటికన్నా హాస్యాస్పదం మధుర గారి వ్యాఖ్య – అంత ధైర్యంగా మొండెం, తల, ధాం ధూం అన్నట్టూ మాట్లాడిన వీరికి ఇంట్లో మొగుడికి కాఫీ ఇవ్వకపోతే తలతీసేస్తాడనే (సరదాకి రాసారని తెలిసే అంటున్నా) ఆలోచన రావడం.
శివకుమార్ శర్మగారి తో ఏకీభవిస్తున్నాను. కధకి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు ఉంటేనే మంచిది. ఆయన చెప్పినట్టూ “ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు.” ఇది పూర్తిగా నిజం.
తాజాకలం: ఈ కామెంట్ ఎవరిమీదా కోపంతో కానీ మరో భావంతో కానీ రాసినది కాదు. ఆడవారు వచ్చి వ్యాఖ్య రాస్తే నేనిలారాసాను కనక “ఈ మగాళ్ళందరూ అంతే” అనుకుంటే అది మీ మన:స్థితి, మీఇష్టం. నేను రాసినది కేవలం ఈమాట పత్రిక నిర్వహణలో ఉన్న కష్ట/నష్ట/నిష్టురాల గురించి, నాకు తెల్సినంతలో. మరో విషయం. నేనెప్పుడు ఈమాటకి ఒక్క పైసా ఇవ్వలేదు. సంపాదకులతో కనీసం నాకు ముఖ పరిచయం కూడా లేదు. నేను కధలు రాస్తే పంపుతాను. వేస్తే వేస్తారు లేకపోతే వేయట్లేదని చెప్తారు. అంతవరకే. న్యూస్ గ్రూపులనుండి తెలుసా అక్కడనుండి వెబ్ వరకూ జరిగిన విషయాలు నాకు చూచాయగా తెలుసు కనక ఇది రాసాను. ఈ వ్యాఖ్య సంపాదకులు ప్రచురిస్తే తర్వాత ఎవరు నన్ను ఎలా ఏకినా సమాధానం ఇవ్వను. Au Revoir!
తలుపు గురించి Anil అట్లూరి గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 8:33 am
ఐ కెన్ అండర్‌స్టాండ్…