కథకుడి అంతర్మథనం గురించి Dr Satyanarayana yeedibilli గారి అభిప్రాయం:
10/01/2024 12:55 pm
నా సహాధ్యాయి, అపార జ్ఞాని మరియు నిష్కల్మషమైన మిత్రుడు శ్రీశ్యాంగారు ఏమి వ్రాసినా అత్యత్భుతంగా ఉంటాయి అనడంలో ఏమాత్రం సందేహం లేదు. ఇలాగే ఇంకా ఎన్నో వ్రాయాలని మనసారా కోరుకుంటూ…
నిత్య విద్యార్ధి, సహజ అధ్యాపకుడు, వ్యంగ్య చిత్రకారుడు, సహృదయ వైద్యుడు,బహు భాషా కోవిదుడు, తెలుగు ప్రేమికుడు, మోహనాకారుడు, సమ్మోహన చిత్తుడు, చదివిన వారిని అల్లరితో అల్లాడించి, తన రాతకోతలతో ఓలలాడించే అల్లాడి మోహన్ అంతర్మధనం మరింత జఠిలమైనది, నాజూకైనది కూడా. వారికి నా అభినందనలు.
నా అనే నేను లేక గురించి Murali Mohan Mallareddy గారి అభిప్రాయం:
మా అమ్మ, నాన్నగారు చదువుతుండేవారు ఈ పద్యాలు. ఎంత బాగుంటాయో. ఏనాటి పుణ్యమో ఈ తెలుగు నేలపై జన్మించడం. భాగవతోతోత్తముడైన పోతనగారి పద్యాలు చదవగలగడం. మీకు అభినందనలు మరియు ధన్యవాదములు పద్యములు గుర్తు చేసుకుంటున్నందుకు.
ప్రతి తండ్రి కొడుకుని తిడతాడు, పనికిరానివాడివని, కొడుకు బాగుపడాలనే. ఏ తండ్రీ, కొడుకును పెద్దవాడైన తరవాత తిట్టడు, అందునా పెళ్ళయ్యాకా, కోడలు ఎదురుగా. ఇక రచయిత కథాకాలం నేటిదిగా అనిపించదు. నాటికాలంలో కొడుకుకు ఇష్టమైన చదువులు చదివించగల మధ్యతరగతి జీవులు లేరు. కథారచయిత పనికిరానివాడనే ముద్రను కథకోసమే పెద్దది చేసినట్టుంది. ఇక అతను చివరికి జీవితం నుంచి పిరికివాడిలా పారిపోయినట్టు రచయిత తేల్చారు.కథా ప్రయోజనం రచయితకే తెలియాలి.
ఆమె మొగుడు గురించి తాడిగడప శ్యామల రావు గారి అభిప్రాయం:
09/28/2024 2:00 pm
తిక్కపుట్టి తాను గడుపుతున్న జీవితం నుండి పారిపోవటం గురించిన కథ.
నిజానికి నిత్యమూ ఎంతో మందికి ఎన్నో కారణాలవలన తాము గడుపుతున్న జీవితాల నుండి పారిపోవాలన్న గాఢమైన సంకల్పం అప్పుడప్పుడూ కలుగుతూ ఉంటుంది. ఐతే ఆసంకల్పం ఎంత తీవ్రంగా కలిగినా దానిలో చెప్పుకోదగినంత స్థిరత్వం కుదరక వారు పారిపోకుండా అవేజీవితాల్లో పడుంటున్నారు. ఆకోణంలో జరిగితే చదువరుల్లో కొందరైనా ఈచేతకాని వెధవ తమకంటే కొంచెం నయంగానే ప్రవర్తించి చివరకు తెగించి జీవితాన్నుండి పారిపోయాడు భలే అని ముచ్చటపడతారు. అదలా ఉంచితే పారిపోవటం అనేది ఎన్నటికీ నాయకలక్షణం కాదూ కాలేదూ కాబట్టి పారిపోయిన ఇతగాడి మీద చివరకు ఎక్కువమంది జాలిచూపుతారే కాని ఇతగాణ్ణి మాత్రం స్ఫూర్తిగా తీసుకొనే సాహసం చేయరు లెండి.
నిజం చెప్పాలంటే నేను మీరు నిజంగానే మీకథనాయకుడికి హఠాత్తుగా నాయకలక్షణాలు ప్రసాదించి తిరస్కరణలను తిరస్కరించి నిలబడే సమున్నతుణ్ణి చేసిపారేస్తారేమో కథాంతంలో అని దురాశపడ్డాను. అలాచేస్తే మరీ సాదాసీదా కథ ఐపోతుందీ రొటీన్ ముగింపు ఐపోతుందీ అనుకున్నారు కాని ఇలాంటి వాడు హీరో ఐపోవటం రొటీన్ కాదు కదా అని ఆలోచించారు కాదు కదా.
పోనీయండి.
ఒక జీవితం మనం కోరుకున్నట్లు సాగాలని లేదు.
ఒక కథ మనం అనుకున్నట్లు ఉండాలని లేదు.
మీ అసమర్ధుడి జీవితయాత్ర ఇలా ముగిసినందుకు అతగాడికి నాసానుభూతిని తెలియజేయండి మీకు ఎక్కడన్నా ఎప్పుడన్నా తారసపడితే!
నిజంగా ఔరంగ జేబు, ఒక మత చాందస వాది అయినప్పటికీ, ఆ సమయాల్లో గురువు గారికి ఉత్తరం రాయడం అనేది గొప్ప విషయం. ఎందుకంటే ఒక చక్రవర్తి కుమారుడికి ఏమి నేర్పాలి అనే విషయం (పరిపాలన, చారిత్రక,భౌగోళిక,ఆర్థిక అంశాలు) గురువుకి తెలియాలి… Letterతో వదిలి వేయబడినాడు… గురువు అని గౌరవంతో, కానీ ఒక చక్రవర్తి ఏమైనా చెయ్యవచ్చు…
కథకుడి అంతర్మథనం గురించి Dr Satyanarayana yeedibilli గారి అభిప్రాయం:
10/01/2024 12:55 pm
నా సహాధ్యాయి, అపార జ్ఞాని మరియు నిష్కల్మషమైన మిత్రుడు శ్రీశ్యాంగారు ఏమి వ్రాసినా అత్యత్భుతంగా ఉంటాయి అనడంలో ఏమాత్రం సందేహం లేదు. ఇలాగే ఇంకా ఎన్నో వ్రాయాలని మనసారా కోరుకుంటూ…
అక్టోబర్ 2024 గురించి థింసా గారి అభిప్రాయం:
10/01/2024 11:56 am
చాలా మంచి సంపాదక వ్యాసం…. అభినందనలు
కథకుడి అంతర్మథనం గురించి Dr narayana rao గారి అభిప్రాయం:
10/01/2024 9:39 am
నిత్య విద్యార్ధి, సహజ అధ్యాపకుడు, వ్యంగ్య చిత్రకారుడు, సహృదయ వైద్యుడు,బహు భాషా కోవిదుడు, తెలుగు ప్రేమికుడు, మోహనాకారుడు, సమ్మోహన చిత్తుడు, చదివిన వారిని అల్లరితో అల్లాడించి, తన రాతకోతలతో ఓలలాడించే అల్లాడి మోహన్ అంతర్మధనం మరింత జఠిలమైనది, నాజూకైనది కూడా. వారికి నా అభినందనలు.
నా అనే నేను లేక గురించి Murali Mohan Mallareddy గారి అభిప్రాయం:
10/01/2024 9:05 am
Nice one, Sir!
నాకు నచ్చిన పద్యం: వామనావతారం గురించి జొ. శైలజ గారి అభిప్రాయం:
09/29/2024 10:17 pm
మా అమ్మ, నాన్నగారు చదువుతుండేవారు ఈ పద్యాలు. ఎంత బాగుంటాయో. ఏనాటి పుణ్యమో ఈ తెలుగు నేలపై జన్మించడం. భాగవతోతోత్తముడైన పోతనగారి పద్యాలు చదవగలగడం. మీకు అభినందనలు మరియు ధన్యవాదములు పద్యములు గుర్తు చేసుకుంటున్నందుకు.
ఆమె మొగుడు గురించి sarma గారి అభిప్రాయం:
09/29/2024 12:54 am
ప్రతి తండ్రి కొడుకుని తిడతాడు, పనికిరానివాడివని, కొడుకు బాగుపడాలనే. ఏ తండ్రీ, కొడుకును పెద్దవాడైన తరవాత తిట్టడు, అందునా పెళ్ళయ్యాకా, కోడలు ఎదురుగా. ఇక రచయిత కథాకాలం నేటిదిగా అనిపించదు. నాటికాలంలో కొడుకుకు ఇష్టమైన చదువులు చదివించగల మధ్యతరగతి జీవులు లేరు. కథారచయిత పనికిరానివాడనే ముద్రను కథకోసమే పెద్దది చేసినట్టుంది. ఇక అతను చివరికి జీవితం నుంచి పిరికివాడిలా పారిపోయినట్టు రచయిత తేల్చారు.కథా ప్రయోజనం రచయితకే తెలియాలి.
ఆమె మొగుడు గురించి తాడిగడప శ్యామల రావు గారి అభిప్రాయం:
09/28/2024 2:00 pm
తిక్కపుట్టి తాను గడుపుతున్న జీవితం నుండి పారిపోవటం గురించిన కథ.
నిజానికి నిత్యమూ ఎంతో మందికి ఎన్నో కారణాలవలన తాము గడుపుతున్న జీవితాల నుండి పారిపోవాలన్న గాఢమైన సంకల్పం అప్పుడప్పుడూ కలుగుతూ ఉంటుంది. ఐతే ఆసంకల్పం ఎంత తీవ్రంగా కలిగినా దానిలో చెప్పుకోదగినంత స్థిరత్వం కుదరక వారు పారిపోకుండా అవేజీవితాల్లో పడుంటున్నారు. ఆకోణంలో జరిగితే చదువరుల్లో కొందరైనా ఈచేతకాని వెధవ తమకంటే కొంచెం నయంగానే ప్రవర్తించి చివరకు తెగించి జీవితాన్నుండి పారిపోయాడు భలే అని ముచ్చటపడతారు. అదలా ఉంచితే పారిపోవటం అనేది ఎన్నటికీ నాయకలక్షణం కాదూ కాలేదూ కాబట్టి పారిపోయిన ఇతగాడి మీద చివరకు ఎక్కువమంది జాలిచూపుతారే కాని ఇతగాణ్ణి మాత్రం స్ఫూర్తిగా తీసుకొనే సాహసం చేయరు లెండి.
నిజం చెప్పాలంటే నేను మీరు నిజంగానే మీకథనాయకుడికి హఠాత్తుగా నాయకలక్షణాలు ప్రసాదించి తిరస్కరణలను తిరస్కరించి నిలబడే సమున్నతుణ్ణి చేసిపారేస్తారేమో కథాంతంలో అని దురాశపడ్డాను. అలాచేస్తే మరీ సాదాసీదా కథ ఐపోతుందీ రొటీన్ ముగింపు ఐపోతుందీ అనుకున్నారు కాని ఇలాంటి వాడు హీరో ఐపోవటం రొటీన్ కాదు కదా అని ఆలోచించారు కాదు కదా.
పోనీయండి.
ఒక జీవితం మనం కోరుకున్నట్లు సాగాలని లేదు.
ఒక కథ మనం అనుకున్నట్లు ఉండాలని లేదు.
మీ అసమర్ధుడి జీవితయాత్ర ఇలా ముగిసినందుకు అతగాడికి నాసానుభూతిని తెలియజేయండి మీకు ఎక్కడన్నా ఎప్పుడన్నా తారసపడితే!
ఔరంగజేబు తన గురువునకు వ్రాసిన యుత్తరము గురించి B Srinivasa Rao గారి అభిప్రాయం:
09/22/2024 1:18 pm
నిజంగా ఔరంగ జేబు, ఒక మత చాందస వాది అయినప్పటికీ, ఆ సమయాల్లో గురువు గారికి ఉత్తరం రాయడం అనేది గొప్ప విషయం. ఎందుకంటే ఒక చక్రవర్తి కుమారుడికి ఏమి నేర్పాలి అనే విషయం (పరిపాలన, చారిత్రక,భౌగోళిక,ఆర్థిక అంశాలు) గురువుకి తెలియాలి… Letterతో వదిలి వేయబడినాడు… గురువు అని గౌరవంతో, కానీ ఒక చక్రవర్తి ఏమైనా చెయ్యవచ్చు…
నడిరేయి గురించి విజయ్ గారి అభిప్రాయం:
09/19/2024 12:49 pm
ధన్యవాదాలు
నాన్న గొంతు గురించి వంశీ క్రిష్ణ గారి అభిప్రాయం:
09/18/2024 4:59 am
ఎంత మంది కోసుకోవాలో గదా. సనాతనంగా జీర్ణించుకుపోయిన మాట చాలా కుటుంబాల్లో. చాలా బాగుంది కథ.