1. మృత్యు వృక్షం
అకస్మాత్తుగా
ఒక రోజు
మృత్యు వృక్షం
వ్యత్యస్తంగా
తలకిందుగా
మొలిచింది.
మూగిన బంధుమిత్రులు
మోసుకుపోయి అతణ్ణి
విత్తనంలా
పాతారు.
జనాల
మనో గగనంలో
చాపుకున్న
జ్ఞాపకాల కొమ్మల్నీ
గాఢానురాగాల
ఊడల్నీ
వెనక్కి పీల్చేసి
ఈ మృత్యుబీజం
ఏమీ తిరిగివ్వదు.
(1973)
2. రెప్పల్లా ఆకాశాన్ని
రెప్పల్లా ఆకాశాన్ని
కప్పుతాయి చెట్లు,
రెప్పవేయని ఆకాశాన్ని
ఎప్పుడేనా చూశారా?
గుండ్రంగా విప్పారి
గుండ్రాతి చక్రంలా
గిరగిరా తిరుగుతో
అరగతీస్తుంది జగాన్ని.
చెట్ల సాయం లేకుండా
చేరువకెలా వస్తాయి.
నింగీ నేలా? ఏ
అంగాలతో కావలించుకుంటాయి?
పులకరింపుల పిట్టలు
కిలకిల మంటో గెంతగా
తరుహస్తాలతో
పలకరించుకుంటాయి.
భూమ్యాకాశాల
రమ్యప్రణయమంటే
కాపవ్యసనపు
కారుమెయిళ్ళు కమ్మిన
వానాకాలపు
కోనసీమ కొబ్బరితోటల
పురుష సౌందర్యం
గురుతుకొస్తుంది నాకు.
జడివానల వేళ్ళకొనల
పడెల గుండెలపై మీటి
మొలక చనుమొనల్ని
పొటమరింప చెయ్యగా,
జూలెగరేస్తో
నేలని కుమ్ముతాయి
మైథున సంరంభంలో
మైమరచిన కొబ్బరితరులు.
మాన్సూను కోరికలు
మాటు మణిగాక
సన్నటి పంటకాలవల
నున్నటి నడుములు
ఉబ్బుకు లేచే
మబ్బు నీడల్తో పిటపిటలాడతాయి :
ఈనటానికి సిద్ధపడుతుంది
కోనసీమ.
(10-4-72)
3. సృష్టి
ఆడదీ, మగాడు
ఏమి సృష్టి !
ఒకళ్ళ ఆనందాన్ని కొకళ్ళు
పత్తీ, మంటలా.
ఆడదీ, మగాడు
ఒకళ్ళ నాశనానికొకళ్ళు
పత్తీ, మంటలా.
(30-1-75)