““భ్రాంతి” అని పేరుపెట్టడంతోనే రచయిత పాఠకుణ్ణి చెయ్యి పట్టుకుని తన దారిలో తీసుకువెళ్లారు.” -శివకుమార శర్మ
Perhaps I didn’t choose the right sentence from this critic’s opinion before? Should I have chosen the above one instead? (How tenderly romantic! We know it is a good looking రచయిత్రి.) And wondered from then on: రచయిత్రి వారిని చెయ్యి పట్టుకొని తీసుకువెళ్లిన దెట్టి దారియో? ఆ దారిలో absinthe బాటిల్స్ దొర్లుచున్నవో. ఆటగా ghosts వాటిని తన్నుకుంటూ నడుస్తున్నారో. లేక ఒకరి తలకాయనే ఊడదీసి సాకర్ బాల్ లా కిక్కులిస్తున్నారో! ఆ దారి, ఆ దారి మశానానికా లేక కామనాశానికా?
And continue my musing on my readings: Emile Zola is definitely under the influence of absinthe. Like his other painter and writer friends. His Therese Raquin (1867) is a horror of guilty consciences, Paris morgues, cadavers, apparitions, scars. No sex. Only misery. I am bored with his morose prose, midway, I switched to Kate Chopin’s ‘Athenaise’ – a novella. (1896.) Kate is an excellent writer. Natural impulses. No stunts to please readers. I like her.
And extend my thoughts further, Reading ‘Athenaise’ is like reading 19th century’s young Bengali Toru Datt’s poetry. Toru is such a sweet girl. Chaganti Somayajulu, a Telugu writer in an interview says he is charmed by her poetry, so he tried writing poetry like her. But he failed. (Naturally. He does not have one sweet thought in his head.)
So, instead of poetry writing, Chaganti went into short story writing and! Dios Mio! what a corrupt thought he brought into the relationships of men and women. He recycled some old kavya, purana stories, gave them a modern coat of paint. He misinterpreted Gurazada’s aspirations, and introduced solutions into Telugu society’s matrimonial, worse than preexisting kanyasulkam. The relations between men and women are more perverted. They can never trust each other. Their survival tactics are playing dirty tricks, and cheating. (Amigos, does anyone, anyone in their right mind wants to get introduced to their son, in a railway compartment? Never mind the youngster doesn’t know you are his dad; after all you are just a stud in the progressive society of Chaganti.) ఆర్యా, దుష్యంతా, నీ పుత్రగాత్ర పరిష్వంగ సుఖంబు చేకొనుము.
I guess, it is sweet Sakuntala, of Kalidasa, gone worse. I dislike this writer’s and his buddies’ ideas. What a horror!
ఆ బేచ్ ‘అభ్యుదయ కవులు, రచయితల వల్ల తెలుగు లోకి వర్గపోరాట రథచక్రాలు, ఛందోముక్త కవిత్వం, వ్యాకరణ రిక్త వచనం, ఎత్తులు పైయెత్తుల, నక్కజిత్తుల సారా రాతలు వచ్చి, తెలుగు సాహిత్యం – శృంగారముక్త, ప్రేమరాహిత్య రచనా వ్యాసంగం గా పరిణమించింది. There is the beginning of end of Love and Romance in Telugu literature.
-Lyla
PS: 1. ‘Absinthe’ is also a music society’s recent clever presentation of live classical music and film together, in Miami.
2. Besides an interview with Chaganti Somayajulu, in శబ్దతరంగాలు, (Nov 2013 issue) A sample of three stories written by him -reviewed by Narayana Rao (చా. సో కథ March 2000 issue)- are in eemaata magazine. Check them out, if you wish.
3. there is a head of Ravana lying around in one prior story, and there is a body of a woman, in the story ‘భ్రాంతి’ and it is perhaps better to transplant this head onto that body. So, the guy whoever she is sleeping with that night, when he wants to kiss the girl, at least there is a head. Why is it so hard for Siva Kumar Sarma to notice that?
Isn’t the very first God, Hindus pray is Ganesh who has a transposed head? Didn’t he read the myth of Siva’s son (శివ కుమారుడు) with an elephant’s head? Did he not read about Girish Karnad’s hayavadana play where a man has a horse’s head? Karnad’s plays are Greek and Indian myths transposed into political satires on modern Bangalore stage.
4. Carl Jung’s theories-the psychology of unconscious- evolved from studies of Indian and other religions, ancient literature – fictional poetry, stories.
5. How does S.K. Sarma intend to help writers? If he is not an avid reader? Did he not read the June eemaata editorial? Why do Telugu writers need S.K. S’s help anyway? Why doesn’t he stick to correcting typing and spelling mistakes? Why does he advise editors of eemaata all the time?
Preguntas, y más preguntas, pero no hay eruditos. Entonces no hay respuestas. ¡Qué pena!
కధ, తల, మొండెం, సాయంత్రం మొగుడికి కాఫీ, అనకాపల్లె, ఆంధ్రా, అమెరికా అన్నీ వచ్చాయి కనక నాకు తెల్సిన విషయాలు చెప్తున్నాను. అవును శర్మ గారు అన్నట్టూ, ఇది కధకి సంబంధించినది కాదు. సంపాదకులు ఈ వ్యాఖ్య వేస్తారో వేయరో వారిష్టం.
నాకు తెల్సున్నంతలో “అమెరికాలో” ఈమాట పత్రిక పెట్టడానిక్కారణం – తెలుగంటే ఉన్న ‘ఇది’ చంపుకోలేక. తెలుసా, న్యూస్ గ్రూపులు ఉన్న రోజులనుంచి, వెబ్ సైట్, మెల్లిగా రెణ్ణెళ్లకోసారి విడుదల లోంచి నెలకోసారిలోకి వచ్చాం. ఎటువంటి వాణిజ్య ప్రకటనలు లేకుండా కధ, కవిత, వగైరాలు మాత్రమే ఉండేటట్టు చూసుకున్నారు (కనీసం ఇప్పటివరకు). ఈ వెబ్ సైటు తయారీకి, రోజువారీ పనికీ ఎవర్నీ డబ్బులివ్వండో అని ముష్టి ఎత్తినట్టు నాకైతే తెలియదు. ఇచ్చే దాతలు గుప్తంగా ఇచ్చి/ఇస్తూ ఉండొచ్చు అది వారు చెప్పలేదు, ఎవరూ అడినట్టూ లేదు. అడిగినా చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు. ఇటువంటి వెబ్ సైట్ (ప్రతీ ప్రచురణతో పెరిగే డిస్క్ సైజు) అదీ ఉంచాలంటే డబ్బులౌతాయి. ప్రపంచంలో ఏదీ ఉచితం కాదు (ఇక్కడ కామెంట్లు తప్ప) కదా. ఎవరూ మిమ్మల్ని వచ్చి చదివి ఈమాట పురోగతికి అక్షింతలు వేసి ఆశీర్వదించమని అడగలేదు. ఇష్టం ఉంటే రండి లేకపోతే ఇంటర్నెట్లో సవాలక్ష వెబ్ సైట్లు ఉన్నాయి కాలక్షేపానికి. అసలు ఈమాట పత్రిక ఎంతకాలం ఉంటుందో కూడా ఎవరూ చెప్పలేరు కదా?
అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా ఎవర్నీ వచ్చి ‘దయచేసి మా ఈమాట పత్రిక చదివి మమ్మల్ని ఉద్ధరించి, మిమ్మల్ని కూడా ఉద్ధరించుకోండొహో’ అని ఎక్కడా ప్రచురించినట్టు చూడలేదు నేను. వచ్చినవారు వస్తున్నారు. లేనివారికో నమస్కారం. వచ్చి చదివి నచ్చకపోయినా, నచ్చినా, ఘాటుగా వ్యాఖ్య రాసినా దాదాపు (కొన్ని తీసేస్తున్నారు కూడా) ప్రచురిస్తున్నారు. ఏ కధైనా ప్రచురిస్తే అది సంపాదకుల ఇష్టం, మొదట్లో చెప్పినట్టూ పత్రిక వారిది కనక (డబ్బులు ఎవరు పెట్టినా) వారికి తోచినట్టు నడుపుతున్నారు. ఒక పత్రిక నడపాలంటే మానవ వనరులు కావాలి; మీలో ఎందరు ప్రతీనెలా మీ స్వంత వనరులు ఉపయోగించి – ఉచితంగా అన్నీ ప్రచురించేసి ఏ రచయిత/రచయిత్రికి హాని కలిగినా, పోయినా చేతులు దులుపుకునే – ఈ పని చేస్తారో ముందుకి రాగలరు? పత్రిక అమెరికానుంచి కనక సంపాదకులకి, ప్రచురణకర్త(ల)కీ వేరు వేరు ఉద్యోగాలు ఉంటాయి. ఇంట్లో అమ్మగారు చెప్పే పనులు, పిల్లలు, సంసారం, మధుర గారు మొగుడికి కాఫీ ఇచ్చే పనులలాంటివి అవీ వేరే. దూరంగా ఉన్న గ్రోసరీ షాపుకో, పిల్లలని ఏ ఈతకొలనుకి తీసుకెళ్ళడానికో, డాక్టర్ దగ్గిరకో, లేదా వారాంతం గుడికి వెళ్ళాలంటే రోజంతా పోయినట్టే. ఈమాట మీద కూర్చోగానే అమ్మగారు ఇంటి/యార్డ్/షాపింగ్ పని చేయనందుకు పెట్టే చివాట్లూ, తిట్లూ శాపనార్ధాలు మీకు తెలియవు కాబోలు. కధలు రాసే నాకే అక్షింతలు పడుతూ ఉంటాయి ప్రతీసారి. ఇదంతా ఉచితంగా ఎందుకు చేయాలి? అయినా చేస్తున్నారు. అవన్నీ ఆలోచించకుండా కధా, మొండెం, కాఫీ, అమ్మలక్కల కబుర్లు == కధమీద కామెంట్ గా == పెట్టడం ఎంత సబబు? ఇది మీ భ్రాంతి లేదా భ్రమ అనుకోవాలా?
ఏ ఈనాడు పేపరో అయితే వీడిలా రాసాడు వాడిలా అన్నాడు అని అనడానికి, నోరు పారేసుకోవడానికీ అధికారం ఉంటే ఉండొచ్చు – డబ్బులు పెట్టి కొన్నారు కనక. లేదా మీకు నచ్చకపోతే ఈనాడు మానేసి మరో పేపర్ కొనుక్కోవచ్చు. ఇక్కడ డబ్బు ప్రసక్తి లేదు కనక ఎవరిష్టం వచ్చినట్టు వారు నోరు పారేసుకుంటే ఆ వ్యాఖ్య వేయకుండా ఉండడానికి సంపాదకుల ఇష్టం అని నేను అనుకుంటున్నాను. ఇదీ ఒక బ్లాగు లాంటి వెబ్ సైట్ కనక. ఈ వ్యాఖ్యాతలలో కొంతమంది మహామహులు ఇక్కడ మాట్లాడే ధైర్యం లేక ఫేసుబుక్కులో రాసుకున్నారు కూడా. అది వారి మానసిక స్థితికి మచ్చుతునక. అలా అని ఈమాట వారు ఏది పడితే అది చే/వేయడానికి కుదరదు కూడా, ఎందుకంటే కొన్ని విషయాలు పబ్లిక్ కి సంబంధించినవి – ఉదా: రాజకీయాలు, మతం వగైరా.
అనకాపల్లె అన్నారు కనక దానిమీద సర్దాగా వినండి. అనకాపల్లె బెల్లం మార్కెట్లో రేట్లు రోజు రోజుకీ మారతాయి. మీరు పంపిన బెల్లం అచ్చులు నలుపా పసుపా అనేవి చూడకుండా (సీల్ చేసి ఉంటాయి కనక) రేటు బట్టి డబ్బులు లాభం రావచ్చు, పోవచ్చు. పండించిన చెరుకుతో బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె పంపుతారా, లేకపోతే లోకల్ సుగర్ ఫాక్టరీకి తో తోలి వారిచ్చిన ఫిక్సిడ్ రేట్ తీసుకుంటారా అనేది మీ ఇష్టం. కానీ బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె తోలితే ‘ఆ రోజు వచ్చిన రేట్’ చచ్చినట్టు తీసుకోవాల్సిందే. ఈమాటకి వచ్చే కధలు ఈ అనకాపల్లె బెల్లం వంటివే. సీల్ విప్పి చదివితే కానీ నలుపా పసుపా అనేవి తెలియదు. అయితే నల్లబెల్లం రుచి బాగుండదని ఎక్కడా లేదు; కానీ కొన్నాక సీల్ లోపల నల్ల బెల్లంలో రుచి బాగోకపోతే ఏం చేస్తారు? అందుకే ఒక్కోసారి వచ్చే కధలు నల్లబెల్లం లాంటివి – బాగుండొచ్చేమో అని వేస్తారు. రుచి బాగానే ఉండొచ్చు కానీ ఒక్కోసారి బెడిసికొడుతుంది. సంపాదకులకీ ఒక లెర్నింగ్ కర్వ్ ఉందని గుర్తుంచుకోండి. వాళ్ళేమీ పెర్ఫెక్షనిస్టులు కాదు కదా? ఫలానా కధ రాస్తే/చదివితే/ సంపాదకులు వేస్తే నా మొండెం తెగుతుందని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. సంపాదకులు కూడా అనుకుని ఉండరని నా ఊహ. రోజులు మారుతున్నాయి. కొత్తగా వినపడని ‘మనోభావాలు దెబ్బతినడం,” “ఆయన/అవిడ అనడం బదులు వారు అనాలి” అనేవి కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నాయి. సంపాదకుల చేతులు కాలాక రచయిత చేతులు కాల్చడానికి ఎవరికీ అధికారం ఉండకుండా ఉంచడం కోసం కధ తీసేసి ఉండొచ్చు. తలకాయ ఉంటే మీకు వచ్చిన నష్టం ఏమిటి? డబ్బులిచ్చి పుస్తకాలు కొనుక్కునే షాపుకీ, తేరగా ఉచితంగా వచ్చే ఈమాటకీ ఏమిటి సంబంధం? నిజానికి ఒక పుస్తకాల షాపు పుస్తకం తీసేసి ఫలానా పుస్తకం బాన్ చేసారు కనక మేము అమ్మడం లేదు అని నోటిస్ పెడితే (అలా పెడతారు కూడా) మొదటి గుమ్మం తలుపుమీద, మీరేం చేయగలరు నిజానికి?
మధుర/లైలా గారి కామెంట్ల ప్రకారం: మొండెం ఉంచాలా, తలకాయ ఒకటే చాలా అనేది ఎవరి ఇష్టం ప్రకారం చేయాలి అని మీరు అనుకుంటున్నారు? ఒక కధ వేసారు. దానివల్ల ఎవరికో హాని కలగవచ్చు అని తీసేసారు. ఇలా హాని కలగవచ్చేమో అని అనుకుని తీసేసాం అని చెప్పారు. ఇంకా ఏం చేయాలి? కధ ఉంచి, రచయిత్రి కి హాని కలిగినా, పోయినా మా పని అయిపోయింది అని చేతులు దులుపుకోవాలా? అప్పుడు రచయిత/త్రి కి నిజంగా హాని కలిగితే లైలా, ఒక కామెంట్ తో ఆవిడ చెల్లి అయిపోయిన మధుర గార్లు రచయిత్రికి ఏ హాని కలిగిందో తెలుసుకుని ఆవిడకి ఏమీ కాకుండా చేయగలరా? పోనీ ఆ హాని ఏదైనా నిజంగా జరిగితే దానిని రివర్స్ చేయగలరా? గమనించండి ఇక్కడ నేను ఆ కధలో ఏముందో చర్చించడం లేదు. నేను అది చదవలేదు అందులో ఏముందో కూడా చూడలేదు/తెలియదు. అన్నింటికన్నా హాస్యాస్పదం మధుర గారి వ్యాఖ్య – అంత ధైర్యంగా మొండెం, తల, ధాం ధూం అన్నట్టూ మాట్లాడిన వీరికి ఇంట్లో మొగుడికి కాఫీ ఇవ్వకపోతే తలతీసేస్తాడనే (సరదాకి రాసారని తెలిసే అంటున్నా) ఆలోచన రావడం.
శివకుమార్ శర్మగారి తో ఏకీభవిస్తున్నాను. కధకి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు ఉంటేనే మంచిది. ఆయన చెప్పినట్టూ “ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు.” ఇది పూర్తిగా నిజం.
తాజాకలం: ఈ కామెంట్ ఎవరిమీదా కోపంతో కానీ మరో భావంతో కానీ రాసినది కాదు. ఆడవారు వచ్చి వ్యాఖ్య రాస్తే నేనిలారాసాను కనక “ఈ మగాళ్ళందరూ అంతే” అనుకుంటే అది మీ మన:స్థితి, మీఇష్టం. నేను రాసినది కేవలం ఈమాట పత్రిక నిర్వహణలో ఉన్న కష్ట/నష్ట/నిష్టురాల గురించి, నాకు తెల్సినంతలో. మరో విషయం. నేనెప్పుడు ఈమాటకి ఒక్క పైసా ఇవ్వలేదు. సంపాదకులతో కనీసం నాకు ముఖ పరిచయం కూడా లేదు. నేను కధలు రాస్తే పంపుతాను. వేస్తే వేస్తారు లేకపోతే వేయట్లేదని చెప్తారు. అంతవరకే. న్యూస్ గ్రూపులనుండి తెలుసా అక్కడనుండి వెబ్ వరకూ జరిగిన విషయాలు నాకు చూచాయగా తెలుసు కనక ఇది రాసాను. ఈ వ్యాఖ్య సంపాదకులు ప్రచురిస్తే తర్వాత ఎవరు నన్ను ఎలా ఏకినా సమాధానం ఇవ్వను. Au Revoir!
భ్రమగా భ్రాంతి గురించి, భ్రాంతిగా భ్రమ గురించి బాగా వివరించినందుకు అభినందనలు. మీ వయసు ఏ ఇరవయ్యో కాదు కదా? ఎందుకు అడుగుతున్నాను అంటే, ఎంత భ్రాంతిభ్రమకర జీవితం గడపగలిగితే ఇంత జ్ఞానం లభిస్తుంది? మీకు ఇరవై గనక అయితే ఈ చిన్న వయసులోనే ఇంత ఉత్సాహంగా, చక్కగా వివరించినందుకు మిమ్మల్ని ఆ దేవుడు చల్లగా చూడాలని, అరవై కి వచ్చేప్పటికి భ్రమభ్రాంతులను కూలంకషంగా అణువణువుగా విడదీయగలుగుతారు కనక మా వైజాగు మీ గురించి గర్వంగా చెప్పుకోవాలని, చరిత్రలో భ్రమభ్రాంతి ఆచార్యుడిగా మీ పేరు నిలిచిపోవాలని కోరుకుంటున్నాను
మీరు వైజాగు వారైతే ఒకసారి కలవాలని ఉన్నది. అవకాశం ఇస్తారు కదూ? తెలియచేస్తారు కదూ?
మనం మనం ఇలా ఇక్కడ మాట్లాడుకుంటే తాడికొండవారికి ఇంకా కోపం వచ్చేట్టు ఉన్నది. అందుకని అడగటం.
అనువాదం అక్కడక్కడా కాసింత కృతకంగా ఉన్నట్లు అనిపించినా, మొత్తం మీద వ్యాసం బాగుంది. పాశ్చాత్య తత్త్వవేత్తల అభిప్రాయాలకీ, ఉపనిషత్తులలో మనవాళ్ళు వెలువరించిన అభిప్రాయాలకీ మధ్య పెద్ద తేడా ఉన్నట్లు కనిపించలేదు. మిగిలిన వ్యాసాలని కూడా అనువదించి ప్రచురించండి!
భ్రాంతి గురించి Sivakumar Tadikonda గారి అభిప్రాయం:
06/19/2024 12:33 am
లైలా గారి వ్యాఖ్యలు తమాషాగా ఉంటాయి. ఫిబ్రవరి 2023 సంచికలో నా కథ మీద వ్యాఖ్యగా ‘వంద కుర్చీలు’ కథ మీద, మరో కథ మీదా నేను వెలువడించిన వ్యాఖ్యలని పేర్కొన్నారే తప్ప నా కథ గూర్చి ఏమాత్రం మాట్లాడలేదు. ఇక్కడ కూడా అంతే. ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు. ఈ వ్యాఖ్యలు రచయితలకి ఏమాత్రం ఉపయోగపడతాయో సంపాదకులు నిర్ణయించాలి; అప్రస్తుతమనుకుంటే నిర్భయంగా తొలగించమని నా విన్నపం. లేదంటే, వ్యాఖ్యలు అనగానే త్వరలోనే అమెరికా, ఇండియా, ఆంధ్ర, ఇంకా మారుమూలల కెడితే అనకాపల్లి, అరకులోయ రాజకీయాల చర్చలు కూడా ఇక్కడ దర్శన మిస్తాయి.
భ్రాంతి గురించి Sivakumar Tadikonda గారి అభిప్రాయం:
06/19/2024 12:16 am
ఇలలో అందరికీ కనిపిస్తూ సంచరించే వ్యక్తి, ఒకరికి మాత్రమే “బావా, అది మనిషి కాదురా” అనిపించేలా వుంటే సభ్య సమాజం ఆ వ్యక్తి మానసిక రుగ్మతకి లోనయ్యాడని అంటుంది. అది అప్పుడు కథ కాదు. “సప్తపది” సినిమాలో కట్టుకున్న భార్య దేవతలాగా కనిపించడంవల్ల ముట్టుకోవడానికి నిరాకరించిన భర్తకి, ఆమె మనసులో ఇంకొకరితో వివాహం అయిపోవడాన్ని కారణంగా చూపకపోతే ఆ సినిమా వెలుగుని చూసేది కాదు.
లైలా అనాలేమో నాకు తెలియదు. ఎందుకు అనాలో కూడా తెలియదు.
పూర్వపు రోజులలో రాజులు మొండేన్ని కొట్టేసి తల ఒకటి మాత్రమే కోట గుమ్మానికి వేలాడేసేవారు (ఇది క్రూరత్వం అని చాలామంది అనుకునే భ్రాంతి, భ్రమ). ఎందుకూ అంటే “భయం”, “వణుకు” అనే భావాలను ఎగదోయటానికి అని తెలియటానికి ఎక్కువ సమయం పట్టదు.
వర్తమానంలో రాజులు లేరు, వీరులు లేరు, శూరులు లేరు. అయితే రాజవాసన, ఠీవి మన తెలుగు వారిని వదలవు. చిన్నప్పుడు చదివిన కథల మహత్యం అది. ఇప్పుడు, మీరు ఉద(దా)హరించిన కథ మొండేన్ని కొట్టెయ్యటం వెనక ఉద్దేశ్యం ఏమిటనేది చర్చకు పెట్టారు మీరు. అసలు ఉద్దేశ్యం ఏమిటనేది ఆ తల తమ పత్రిక గుమ్మానికి వేళాడదీసిన రాజవీరశూరులైన సంపాదకులే చెప్పాలి. వారు చెప్పేది ఉంటే ఈపాటికే చెప్పి ఉండేవారు. వారు చెప్పలేదు. అందుకని, మనం మనం అమ్మలక్కల కబుర్లు చెప్పుకోవటానికి ఒక రెండో మూడో లైన్లు రాసుకుందాము.
అమ్మలక్క కబురు 1: ప్రపంచం వేరు, భరతదేశం వేరు, అందులోని తెలుగు వారు మరింత వేరు. గాలి ఎటు వీస్తే తాము కూడా అటు వీచే తత్త్వం మెండు. ఇప్పటి ప్రభుత్వం కారణంగా మలయమారుతంగా ఉండే “భక్తి” గాలి, చండవేగానికి చేరింది. అణగదొక్కిన గత ప్రభుత్వాల సంకెళ్ళను వదిలించుకున్నారు. తమ మూలాలు ఏమిటో తెలుసుకున్నాం అన్న భ్రమ భ్రాంతిలో ఉన్నారు. అటువంటప్పుడు తమ వేగానికి అడ్డువచ్చేవారికి హెచ్చరికలు సామాన్యమే.
అమ్మలక్క కబురు 2: వర్తమాన సంఘ, సమయ, సందర్భాలు గుర్తించకుండా, కథ తమ వద్దకు వచ్చినప్పుడు, అది చదివినప్పుడు, ప్రచురించేటప్పుడు స్వేచ్ఛా ప్రకటన కింద ఏదన్నా రాయవచ్చు అన్న గొడుగు కింద, తగుజాగ్రత్తలు తీసుకోకుండా ప్రచురించేసి, రాసిన రచయితకు ప్రాణహానో మరేదో దాకా వచ్చేలా చేసిన వారు ఈ సంపాదకులేనన్నది విస్పష్టం. పరిస్థితులు తీవ్రరూపానికి చేరటం వలన మొండేన్ని పీకి తర్వాతి సమయాన ఆ కథ తల మాత్రమే ఎందుకు ఉంచాము అని ఈ పత్రిక సంపాదకులు వెలిబుచ్చిన స్వరాలను చదివితే, యూట్యూబులో “సంచలన” శీర్షిక కింద కనపడుతూ లక్షల్లో వీక్షణలు ఉండే తెలుగు వారి వీడియోలు గుర్తుకువస్తాయి.
అమ్మలక్క కబురు 3: సాయంకాలం కాఫీ సమయం అయ్యింది. మా ఆయనకు సమయానికి కాఫీ పడకపోతే నా మొండెం కొట్టి తల మా ఇంటి గుమ్మానికి వేళడతీస్తాడు. అందుకని, వస్తాను లైల
భ్రమకీ, భ్రాంతికి మధ్య తేడా వుంది. కానీ, చాలామంది ఈ రెంటినీ ఒకేలా వాడేస్తూ వుంటారు.
ఉన్నది లేనట్టుగా అనుకోవడం – భ్రాంతి –> ఇదీ ఇచ్చిన నిర్వచనం. <> లేనిది ఉన్నట్లుగా అనుకోవడం – భ్రమ
ఇంట్లో తండ్రో, తల్లో పోతే వాళ్ళింకా బ్రతుకున్నట్లుగా అనుకుంటూ మాట్లాడ్డం, ప్రవర్తించడం– భ్రాంతి.
వ్యక్తులు లేరు, అయినా వారున్నట్లు నమ్మకంగా మసలడం భ్రాంతి.
కామెంట్ రాసిన వారు తమకే అంతా తెలుసుననే భ్రమ లేకపోతే భ్రాంతి (పైన వారే ఇచ్చిన నిర్వచనం ప్రకారం) లో ఉన్నట్టున్నారు. అది వారే మరోసారి నిర్వచించాలి.
ఇంట్లో తండ్రో, తల్లో పోతే (వాళ్ళు లేరు) వాళ్ళింకా బ్రతుకున్నట్లుగా (అంటే ఉన్నట్టూ) అనుకుంటూ మాట్లాడ్డం, ప్రవర్తించడం– – భ్రాంతి. –> ఇది ఉన్నది లేనట్టుగా అనుకోవడమా? పోయినవాళ్ళు ఉన్నట్టు లెక్కా?
ఇచ్చిన ఉదాహరణకీ నిర్వచనానికీ పోలిక లేదు. కాలరెగరేసుకుని తెలియని పదాలు నిర్వచించే ముందు నిఘంటువు చూస్తారని నా భ్రమ. కానీ చూడలేదని భ్రాంతి.
లైలా గారూ అవునండి ఇదంతయూ భ్రాంతియే! లేదా భ్రమయే. >> వ్యాఖ్యాత చెప్పినట్టూ >> ఈ రెంటినీ ఒకేలా వాడేస్తూ వుందాం. కధ భ్రాంతి, నేను భ్రమ, మీరు భ్రమ, వ్యాఖ్య భ్రాంతి, వాఖ్యాత భ్రమ; ఆఖరికి ఈమాట, రాసిన రచయిత్రి, కధ వేసిన, వ్యాఖ్యాత ప్రచుచించిన దాని సంపాదకులూ కూడా ఇదంతా భ్రమ అని గ్రహించటంలేదు. ఏమి చేయుటయో తెలియకున్నది. ఈ భ్రమలోనించి బయటకు వచ్చుటెట్లు? భ్రాంతి ఆవరించినది.
చివరగా ఓ జోకు ఆ మధ్య వాట్సాప్ లో చూసినది:
గురువుగారూ, రోజూ సాధించకుండా గొడపెట్టకుండా, నేను చెప్పినది వింటూ, నోరెత్తకుండా, అన్నీ అడిగినవి చేసి పెట్టి, హాయిగా ఉండడానికి నాకు సహకరిస్తూ ఉండే పెళ్ళాన్ని ఏమంటారండి?
భ్రాంతి గురించి Lyla Yerneni గారి అభిప్రాయం:
06/25/2024 1:33 pm
““భ్రాంతి” అని పేరుపెట్టడంతోనే రచయిత పాఠకుణ్ణి చెయ్యి పట్టుకుని తన దారిలో తీసుకువెళ్లారు.” -శివకుమార శర్మ
Perhaps I didn’t choose the right sentence from this critic’s opinion before? Should I have chosen the above one instead? (How tenderly romantic! We know it is a good looking రచయిత్రి.) And wondered from then on: రచయిత్రి వారిని చెయ్యి పట్టుకొని తీసుకువెళ్లిన దెట్టి దారియో? ఆ దారిలో absinthe బాటిల్స్ దొర్లుచున్నవో. ఆటగా ghosts వాటిని తన్నుకుంటూ నడుస్తున్నారో. లేక ఒకరి తలకాయనే ఊడదీసి సాకర్ బాల్ లా కిక్కులిస్తున్నారో! ఆ దారి, ఆ దారి మశానానికా లేక కామనాశానికా?
And continue my musing on my readings: Emile Zola is definitely under the influence of absinthe. Like his other painter and writer friends. His Therese Raquin (1867) is a horror of guilty consciences, Paris morgues, cadavers, apparitions, scars. No sex. Only misery. I am bored with his morose prose, midway, I switched to Kate Chopin’s ‘Athenaise’ – a novella. (1896.) Kate is an excellent writer. Natural impulses. No stunts to please readers. I like her.
And extend my thoughts further, Reading ‘Athenaise’ is like reading 19th century’s young Bengali Toru Datt’s poetry. Toru is such a sweet girl. Chaganti Somayajulu, a Telugu writer in an interview says he is charmed by her poetry, so he tried writing poetry like her. But he failed. (Naturally. He does not have one sweet thought in his head.)
So, instead of poetry writing, Chaganti went into short story writing and! Dios Mio! what a corrupt thought he brought into the relationships of men and women. He recycled some old kavya, purana stories, gave them a modern coat of paint. He misinterpreted Gurazada’s aspirations, and introduced solutions into Telugu society’s matrimonial, worse than preexisting kanyasulkam. The relations between men and women are more perverted. They can never trust each other. Their survival tactics are playing dirty tricks, and cheating. (Amigos, does anyone, anyone in their right mind wants to get introduced to their son, in a railway compartment? Never mind the youngster doesn’t know you are his dad; after all you are just a stud in the progressive society of Chaganti.) ఆర్యా, దుష్యంతా, నీ పుత్రగాత్ర పరిష్వంగ సుఖంబు చేకొనుము.
I guess, it is sweet Sakuntala, of Kalidasa, gone worse. I dislike this writer’s and his buddies’ ideas. What a horror!
ఆ బేచ్ ‘అభ్యుదయ కవులు, రచయితల వల్ల తెలుగు లోకి వర్గపోరాట రథచక్రాలు, ఛందోముక్త కవిత్వం, వ్యాకరణ రిక్త వచనం, ఎత్తులు పైయెత్తుల, నక్కజిత్తుల సారా రాతలు వచ్చి, తెలుగు సాహిత్యం – శృంగారముక్త, ప్రేమరాహిత్య రచనా వ్యాసంగం గా పరిణమించింది. There is the beginning of end of Love and Romance in Telugu literature.
-Lyla
PS: 1. ‘Absinthe’ is also a music society’s recent clever presentation of live classical music and film together, in Miami.
2. Besides an interview with Chaganti Somayajulu, in శబ్దతరంగాలు, (Nov 2013 issue) A sample of three stories written by him -reviewed by Narayana Rao (చా. సో కథ March 2000 issue)- are in eemaata magazine. Check them out, if you wish.
3. there is a head of Ravana lying around in one prior story, and there is a body of a woman, in the story ‘భ్రాంతి’ and it is perhaps better to transplant this head onto that body. So, the guy whoever she is sleeping with that night, when he wants to kiss the girl, at least there is a head. Why is it so hard for Siva Kumar Sarma to notice that?
Isn’t the very first God, Hindus pray is Ganesh who has a transposed head? Didn’t he read the myth of Siva’s son (శివ కుమారుడు) with an elephant’s head? Did he not read about Girish Karnad’s hayavadana play where a man has a horse’s head? Karnad’s plays are Greek and Indian myths transposed into political satires on modern Bangalore stage.
4. Carl Jung’s theories-the psychology of unconscious- evolved from studies of Indian and other religions, ancient literature – fictional poetry, stories.
5. How does S.K. Sarma intend to help writers? If he is not an avid reader? Did he not read the June eemaata editorial? Why do Telugu writers need S.K. S’s help anyway? Why doesn’t he stick to correcting typing and spelling mistakes? Why does he advise editors of eemaata all the time?
Preguntas, y más preguntas, pero no hay eruditos. Entonces no hay respuestas. ¡Qué pena!
గడినుడి గురించి చారి కాసోజు గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 2:07 pm
ఈమాటకు ఈరోజు వచ్చాను, గడినుడి లేదని బెంగ పడ్డాను
భ్రాంతి గురించి శర్మ దంతుర్తి గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 12:30 pm
కధ, తల, మొండెం, సాయంత్రం మొగుడికి కాఫీ, అనకాపల్లె, ఆంధ్రా, అమెరికా అన్నీ వచ్చాయి కనక నాకు తెల్సిన విషయాలు చెప్తున్నాను. అవును శర్మ గారు అన్నట్టూ, ఇది కధకి సంబంధించినది కాదు. సంపాదకులు ఈ వ్యాఖ్య వేస్తారో వేయరో వారిష్టం.
నాకు తెల్సున్నంతలో “అమెరికాలో” ఈమాట పత్రిక పెట్టడానిక్కారణం – తెలుగంటే ఉన్న ‘ఇది’ చంపుకోలేక. తెలుసా, న్యూస్ గ్రూపులు ఉన్న రోజులనుంచి, వెబ్ సైట్, మెల్లిగా రెణ్ణెళ్లకోసారి విడుదల లోంచి నెలకోసారిలోకి వచ్చాం. ఎటువంటి వాణిజ్య ప్రకటనలు లేకుండా కధ, కవిత, వగైరాలు మాత్రమే ఉండేటట్టు చూసుకున్నారు (కనీసం ఇప్పటివరకు). ఈ వెబ్ సైటు తయారీకి, రోజువారీ పనికీ ఎవర్నీ డబ్బులివ్వండో అని ముష్టి ఎత్తినట్టు నాకైతే తెలియదు. ఇచ్చే దాతలు గుప్తంగా ఇచ్చి/ఇస్తూ ఉండొచ్చు అది వారు చెప్పలేదు, ఎవరూ అడినట్టూ లేదు. అడిగినా చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు. ఇటువంటి వెబ్ సైట్ (ప్రతీ ప్రచురణతో పెరిగే డిస్క్ సైజు) అదీ ఉంచాలంటే డబ్బులౌతాయి. ప్రపంచంలో ఏదీ ఉచితం కాదు (ఇక్కడ కామెంట్లు తప్ప) కదా. ఎవరూ మిమ్మల్ని వచ్చి చదివి ఈమాట పురోగతికి అక్షింతలు వేసి ఆశీర్వదించమని అడగలేదు. ఇష్టం ఉంటే రండి లేకపోతే ఇంటర్నెట్లో సవాలక్ష వెబ్ సైట్లు ఉన్నాయి కాలక్షేపానికి. అసలు ఈమాట పత్రిక ఎంతకాలం ఉంటుందో కూడా ఎవరూ చెప్పలేరు కదా?
అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా ఎవర్నీ వచ్చి ‘దయచేసి మా ఈమాట పత్రిక చదివి మమ్మల్ని ఉద్ధరించి, మిమ్మల్ని కూడా ఉద్ధరించుకోండొహో’ అని ఎక్కడా ప్రచురించినట్టు చూడలేదు నేను. వచ్చినవారు వస్తున్నారు. లేనివారికో నమస్కారం. వచ్చి చదివి నచ్చకపోయినా, నచ్చినా, ఘాటుగా వ్యాఖ్య రాసినా దాదాపు (కొన్ని తీసేస్తున్నారు కూడా) ప్రచురిస్తున్నారు. ఏ కధైనా ప్రచురిస్తే అది సంపాదకుల ఇష్టం, మొదట్లో చెప్పినట్టూ పత్రిక వారిది కనక (డబ్బులు ఎవరు పెట్టినా) వారికి తోచినట్టు నడుపుతున్నారు. ఒక పత్రిక నడపాలంటే మానవ వనరులు కావాలి; మీలో ఎందరు ప్రతీనెలా మీ స్వంత వనరులు ఉపయోగించి – ఉచితంగా అన్నీ ప్రచురించేసి ఏ రచయిత/రచయిత్రికి హాని కలిగినా, పోయినా చేతులు దులుపుకునే – ఈ పని చేస్తారో ముందుకి రాగలరు? పత్రిక అమెరికానుంచి కనక సంపాదకులకి, ప్రచురణకర్త(ల)కీ వేరు వేరు ఉద్యోగాలు ఉంటాయి. ఇంట్లో అమ్మగారు చెప్పే పనులు, పిల్లలు, సంసారం, మధుర గారు మొగుడికి కాఫీ ఇచ్చే పనులలాంటివి అవీ వేరే. దూరంగా ఉన్న గ్రోసరీ షాపుకో, పిల్లలని ఏ ఈతకొలనుకి తీసుకెళ్ళడానికో, డాక్టర్ దగ్గిరకో, లేదా వారాంతం గుడికి వెళ్ళాలంటే రోజంతా పోయినట్టే. ఈమాట మీద కూర్చోగానే అమ్మగారు ఇంటి/యార్డ్/షాపింగ్ పని చేయనందుకు పెట్టే చివాట్లూ, తిట్లూ శాపనార్ధాలు మీకు తెలియవు కాబోలు. కధలు రాసే నాకే అక్షింతలు పడుతూ ఉంటాయి ప్రతీసారి. ఇదంతా ఉచితంగా ఎందుకు చేయాలి? అయినా చేస్తున్నారు. అవన్నీ ఆలోచించకుండా కధా, మొండెం, కాఫీ, అమ్మలక్కల కబుర్లు == కధమీద కామెంట్ గా == పెట్టడం ఎంత సబబు? ఇది మీ భ్రాంతి లేదా భ్రమ అనుకోవాలా?
ఏ ఈనాడు పేపరో అయితే వీడిలా రాసాడు వాడిలా అన్నాడు అని అనడానికి, నోరు పారేసుకోవడానికీ అధికారం ఉంటే ఉండొచ్చు – డబ్బులు పెట్టి కొన్నారు కనక. లేదా మీకు నచ్చకపోతే ఈనాడు మానేసి మరో పేపర్ కొనుక్కోవచ్చు. ఇక్కడ డబ్బు ప్రసక్తి లేదు కనక ఎవరిష్టం వచ్చినట్టు వారు నోరు పారేసుకుంటే ఆ వ్యాఖ్య వేయకుండా ఉండడానికి సంపాదకుల ఇష్టం అని నేను అనుకుంటున్నాను. ఇదీ ఒక బ్లాగు లాంటి వెబ్ సైట్ కనక. ఈ వ్యాఖ్యాతలలో కొంతమంది మహామహులు ఇక్కడ మాట్లాడే ధైర్యం లేక ఫేసుబుక్కులో రాసుకున్నారు కూడా. అది వారి మానసిక స్థితికి మచ్చుతునక. అలా అని ఈమాట వారు ఏది పడితే అది చే/వేయడానికి కుదరదు కూడా, ఎందుకంటే కొన్ని విషయాలు పబ్లిక్ కి సంబంధించినవి – ఉదా: రాజకీయాలు, మతం వగైరా.
అనకాపల్లె అన్నారు కనక దానిమీద సర్దాగా వినండి. అనకాపల్లె బెల్లం మార్కెట్లో రేట్లు రోజు రోజుకీ మారతాయి. మీరు పంపిన బెల్లం అచ్చులు నలుపా పసుపా అనేవి చూడకుండా (సీల్ చేసి ఉంటాయి కనక) రేటు బట్టి డబ్బులు లాభం రావచ్చు, పోవచ్చు. పండించిన చెరుకుతో బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె పంపుతారా, లేకపోతే లోకల్ సుగర్ ఫాక్టరీకి తో తోలి వారిచ్చిన ఫిక్సిడ్ రేట్ తీసుకుంటారా అనేది మీ ఇష్టం. కానీ బెల్లం ఆడించి అనకాపల్లె తోలితే ‘ఆ రోజు వచ్చిన రేట్’ చచ్చినట్టు తీసుకోవాల్సిందే. ఈమాటకి వచ్చే కధలు ఈ అనకాపల్లె బెల్లం వంటివే. సీల్ విప్పి చదివితే కానీ నలుపా పసుపా అనేవి తెలియదు. అయితే నల్లబెల్లం రుచి బాగుండదని ఎక్కడా లేదు; కానీ కొన్నాక సీల్ లోపల నల్ల బెల్లంలో రుచి బాగోకపోతే ఏం చేస్తారు? అందుకే ఒక్కోసారి వచ్చే కధలు నల్లబెల్లం లాంటివి – బాగుండొచ్చేమో అని వేస్తారు. రుచి బాగానే ఉండొచ్చు కానీ ఒక్కోసారి బెడిసికొడుతుంది. సంపాదకులకీ ఒక లెర్నింగ్ కర్వ్ ఉందని గుర్తుంచుకోండి. వాళ్ళేమీ పెర్ఫెక్షనిస్టులు కాదు కదా? ఫలానా కధ రాస్తే/చదివితే/ సంపాదకులు వేస్తే నా మొండెం తెగుతుందని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. సంపాదకులు కూడా అనుకుని ఉండరని నా ఊహ. రోజులు మారుతున్నాయి. కొత్తగా వినపడని ‘మనోభావాలు దెబ్బతినడం,” “ఆయన/అవిడ అనడం బదులు వారు అనాలి” అనేవి కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నాయి. సంపాదకుల చేతులు కాలాక రచయిత చేతులు కాల్చడానికి ఎవరికీ అధికారం ఉండకుండా ఉంచడం కోసం కధ తీసేసి ఉండొచ్చు. తలకాయ ఉంటే మీకు వచ్చిన నష్టం ఏమిటి? డబ్బులిచ్చి పుస్తకాలు కొనుక్కునే షాపుకీ, తేరగా ఉచితంగా వచ్చే ఈమాటకీ ఏమిటి సంబంధం? నిజానికి ఒక పుస్తకాల షాపు పుస్తకం తీసేసి ఫలానా పుస్తకం బాన్ చేసారు కనక మేము అమ్మడం లేదు అని నోటిస్ పెడితే (అలా పెడతారు కూడా) మొదటి గుమ్మం తలుపుమీద, మీరేం చేయగలరు నిజానికి?
మధుర/లైలా గారి కామెంట్ల ప్రకారం: మొండెం ఉంచాలా, తలకాయ ఒకటే చాలా అనేది ఎవరి ఇష్టం ప్రకారం చేయాలి అని మీరు అనుకుంటున్నారు? ఒక కధ వేసారు. దానివల్ల ఎవరికో హాని కలగవచ్చు అని తీసేసారు. ఇలా హాని కలగవచ్చేమో అని అనుకుని తీసేసాం అని చెప్పారు. ఇంకా ఏం చేయాలి? కధ ఉంచి, రచయిత్రి కి హాని కలిగినా, పోయినా మా పని అయిపోయింది అని చేతులు దులుపుకోవాలా? అప్పుడు రచయిత/త్రి కి నిజంగా హాని కలిగితే లైలా, ఒక కామెంట్ తో ఆవిడ చెల్లి అయిపోయిన మధుర గార్లు రచయిత్రికి ఏ హాని కలిగిందో తెలుసుకుని ఆవిడకి ఏమీ కాకుండా చేయగలరా? పోనీ ఆ హాని ఏదైనా నిజంగా జరిగితే దానిని రివర్స్ చేయగలరా? గమనించండి ఇక్కడ నేను ఆ కధలో ఏముందో చర్చించడం లేదు. నేను అది చదవలేదు అందులో ఏముందో కూడా చూడలేదు/తెలియదు. అన్నింటికన్నా హాస్యాస్పదం మధుర గారి వ్యాఖ్య – అంత ధైర్యంగా మొండెం, తల, ధాం ధూం అన్నట్టూ మాట్లాడిన వీరికి ఇంట్లో మొగుడికి కాఫీ ఇవ్వకపోతే తలతీసేస్తాడనే (సరదాకి రాసారని తెలిసే అంటున్నా) ఆలోచన రావడం.
శివకుమార్ శర్మగారి తో ఏకీభవిస్తున్నాను. కధకి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు ఉంటేనే మంచిది. ఆయన చెప్పినట్టూ “ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు.” ఇది పూర్తిగా నిజం.
తాజాకలం: ఈ కామెంట్ ఎవరిమీదా కోపంతో కానీ మరో భావంతో కానీ రాసినది కాదు. ఆడవారు వచ్చి వ్యాఖ్య రాస్తే నేనిలారాసాను కనక “ఈ మగాళ్ళందరూ అంతే” అనుకుంటే అది మీ మన:స్థితి, మీఇష్టం. నేను రాసినది కేవలం ఈమాట పత్రిక నిర్వహణలో ఉన్న కష్ట/నష్ట/నిష్టురాల గురించి, నాకు తెల్సినంతలో. మరో విషయం. నేనెప్పుడు ఈమాటకి ఒక్క పైసా ఇవ్వలేదు. సంపాదకులతో కనీసం నాకు ముఖ పరిచయం కూడా లేదు. నేను కధలు రాస్తే పంపుతాను. వేస్తే వేస్తారు లేకపోతే వేయట్లేదని చెప్తారు. అంతవరకే. న్యూస్ గ్రూపులనుండి తెలుసా అక్కడనుండి వెబ్ వరకూ జరిగిన విషయాలు నాకు చూచాయగా తెలుసు కనక ఇది రాసాను. ఈ వ్యాఖ్య సంపాదకులు ప్రచురిస్తే తర్వాత ఎవరు నన్ను ఎలా ఏకినా సమాధానం ఇవ్వను. Au Revoir!
తలుపు గురించి Anil అట్లూరి గారి అభిప్రాయం:
06/23/2024 8:33 am
ఐ కెన్ అండర్‌స్టాండ్…
భ్రాంతి గురించి మధుర గారి అభిప్రాయం:
06/22/2024 10:51 pm
దంతుర్తి శర్మ
భ్రమగా భ్రాంతి గురించి, భ్రాంతిగా భ్రమ గురించి బాగా వివరించినందుకు అభినందనలు. మీ వయసు ఏ ఇరవయ్యో కాదు కదా? ఎందుకు అడుగుతున్నాను అంటే, ఎంత భ్రాంతిభ్రమకర జీవితం గడపగలిగితే ఇంత జ్ఞానం లభిస్తుంది? మీకు ఇరవై గనక అయితే ఈ చిన్న వయసులోనే ఇంత ఉత్సాహంగా, చక్కగా వివరించినందుకు మిమ్మల్ని ఆ దేవుడు చల్లగా చూడాలని, అరవై కి వచ్చేప్పటికి భ్రమభ్రాంతులను కూలంకషంగా అణువణువుగా విడదీయగలుగుతారు కనక మా వైజాగు మీ గురించి గర్వంగా చెప్పుకోవాలని, చరిత్రలో భ్రమభ్రాంతి ఆచార్యుడిగా మీ పేరు నిలిచిపోవాలని కోరుకుంటున్నాను
మీరు వైజాగు వారైతే ఒకసారి కలవాలని ఉన్నది. అవకాశం ఇస్తారు కదూ? తెలియచేస్తారు కదూ?
మనం మనం ఇలా ఇక్కడ మాట్లాడుకుంటే తాడికొండవారికి ఇంకా కోపం వచ్చేట్టు ఉన్నది. అందుకని అడగటం.
ఇట్లు మీ శిష్యురాలు
మధుర
నేను ఫిలాసఫీ ఎందుకు చేపట్టాను? గురించి Rao Vemuri గారి అభిప్రాయం:
06/19/2024 8:09 pm
అనువాదం అక్కడక్కడా కాసింత కృతకంగా ఉన్నట్లు అనిపించినా, మొత్తం మీద వ్యాసం బాగుంది. పాశ్చాత్య తత్త్వవేత్తల అభిప్రాయాలకీ, ఉపనిషత్తులలో మనవాళ్ళు వెలువరించిన అభిప్రాయాలకీ మధ్య పెద్ద తేడా ఉన్నట్లు కనిపించలేదు. మిగిలిన వ్యాసాలని కూడా అనువదించి ప్రచురించండి!
భ్రాంతి గురించి Sivakumar Tadikonda గారి అభిప్రాయం:
06/19/2024 12:33 am
లైలా గారి వ్యాఖ్యలు తమాషాగా ఉంటాయి. ఫిబ్రవరి 2023 సంచికలో నా కథ మీద వ్యాఖ్యగా ‘వంద కుర్చీలు’ కథ మీద, మరో కథ మీదా నేను వెలువడించిన వ్యాఖ్యలని పేర్కొన్నారే తప్ప నా కథ గూర్చి ఏమాత్రం మాట్లాడలేదు. ఇక్కడ కూడా అంతే. ఈ కథ మీద నా వ్యాఖ్య లోని ఒక వాక్యంతో మొదలుపెట్టి ఈ కథతో సంబంధం లేకుండా ఎక్కడికో, మొండేన్ని తుంచేసి శీర్షికని మాత్రం ఉంచిన కథ మీదికి, అక్కడినించీ మరెక్కడికో వెళ్ళిపోయారు. ఈ వ్యాఖ్యలు రచయితలకి ఏమాత్రం ఉపయోగపడతాయో సంపాదకులు నిర్ణయించాలి; అప్రస్తుతమనుకుంటే నిర్భయంగా తొలగించమని నా విన్నపం. లేదంటే, వ్యాఖ్యలు అనగానే త్వరలోనే అమెరికా, ఇండియా, ఆంధ్ర, ఇంకా మారుమూలల కెడితే అనకాపల్లి, అరకులోయ రాజకీయాల చర్చలు కూడా ఇక్కడ దర్శన మిస్తాయి.
భ్రాంతి గురించి Sivakumar Tadikonda గారి అభిప్రాయం:
06/19/2024 12:16 am
ఇలలో అందరికీ కనిపిస్తూ సంచరించే వ్యక్తి, ఒకరికి మాత్రమే “బావా, అది మనిషి కాదురా” అనిపించేలా వుంటే సభ్య సమాజం ఆ వ్యక్తి మానసిక రుగ్మతకి లోనయ్యాడని అంటుంది. అది అప్పుడు కథ కాదు. “సప్తపది” సినిమాలో కట్టుకున్న భార్య దేవతలాగా కనిపించడంవల్ల ముట్టుకోవడానికి నిరాకరించిన భర్తకి, ఆమె మనసులో ఇంకొకరితో వివాహం అయిపోవడాన్ని కారణంగా చూపకపోతే ఆ సినిమా వెలుగుని చూసేది కాదు.
భ్రాంతి గురించి మధుర గారి అభిప్రాయం:
06/16/2024 12:23 pm
లైల
లైలా అనాలేమో నాకు తెలియదు. ఎందుకు అనాలో కూడా తెలియదు.
పూర్వపు రోజులలో రాజులు మొండేన్ని కొట్టేసి తల ఒకటి మాత్రమే కోట గుమ్మానికి వేలాడేసేవారు (ఇది క్రూరత్వం అని చాలామంది అనుకునే భ్రాంతి, భ్రమ). ఎందుకూ అంటే “భయం”, “వణుకు” అనే భావాలను ఎగదోయటానికి అని తెలియటానికి ఎక్కువ సమయం పట్టదు.
వర్తమానంలో రాజులు లేరు, వీరులు లేరు, శూరులు లేరు. అయితే రాజవాసన, ఠీవి మన తెలుగు వారిని వదలవు. చిన్నప్పుడు చదివిన కథల మహత్యం అది. ఇప్పుడు, మీరు ఉద(దా)హరించిన కథ మొండేన్ని కొట్టెయ్యటం వెనక ఉద్దేశ్యం ఏమిటనేది చర్చకు పెట్టారు మీరు. అసలు ఉద్దేశ్యం ఏమిటనేది ఆ తల తమ పత్రిక గుమ్మానికి వేళాడదీసిన రాజవీరశూరులైన సంపాదకులే చెప్పాలి. వారు చెప్పేది ఉంటే ఈపాటికే చెప్పి ఉండేవారు. వారు చెప్పలేదు. అందుకని, మనం మనం అమ్మలక్కల కబుర్లు చెప్పుకోవటానికి ఒక రెండో మూడో లైన్లు రాసుకుందాము.
అమ్మలక్క కబురు 1: ప్రపంచం వేరు, భరతదేశం వేరు, అందులోని తెలుగు వారు మరింత వేరు. గాలి ఎటు వీస్తే తాము కూడా అటు వీచే తత్త్వం మెండు. ఇప్పటి ప్రభుత్వం కారణంగా మలయమారుతంగా ఉండే “భక్తి” గాలి, చండవేగానికి చేరింది. అణగదొక్కిన గత ప్రభుత్వాల సంకెళ్ళను వదిలించుకున్నారు. తమ మూలాలు ఏమిటో తెలుసుకున్నాం అన్న భ్రమ భ్రాంతిలో ఉన్నారు. అటువంటప్పుడు తమ వేగానికి అడ్డువచ్చేవారికి హెచ్చరికలు సామాన్యమే.
అమ్మలక్క కబురు 2: వర్తమాన సంఘ, సమయ, సందర్భాలు గుర్తించకుండా, కథ తమ వద్దకు వచ్చినప్పుడు, అది చదివినప్పుడు, ప్రచురించేటప్పుడు స్వేచ్ఛా ప్రకటన కింద ఏదన్నా రాయవచ్చు అన్న గొడుగు కింద, తగుజాగ్రత్తలు తీసుకోకుండా ప్రచురించేసి, రాసిన రచయితకు ప్రాణహానో మరేదో దాకా వచ్చేలా చేసిన వారు ఈ సంపాదకులేనన్నది విస్పష్టం. పరిస్థితులు తీవ్రరూపానికి చేరటం వలన మొండేన్ని పీకి తర్వాతి సమయాన ఆ కథ తల మాత్రమే ఎందుకు ఉంచాము అని ఈ పత్రిక సంపాదకులు వెలిబుచ్చిన స్వరాలను చదివితే, యూట్యూబులో “సంచలన” శీర్షిక కింద కనపడుతూ లక్షల్లో వీక్షణలు ఉండే తెలుగు వారి వీడియోలు గుర్తుకువస్తాయి.
అమ్మలక్క కబురు 3: సాయంకాలం కాఫీ సమయం అయ్యింది. మా ఆయనకు సమయానికి కాఫీ పడకపోతే నా మొండెం కొట్టి తల మా ఇంటి గుమ్మానికి వేళడతీస్తాడు. అందుకని, వస్తాను లైల
ఇట్లు మీ చెల్లి
మధుర
భ్రాంతి గురించి శర్మ దంతుర్తి గారి అభిప్రాయం:
06/16/2024 9:56 am
కామెంట్ రాసిన వారు తమకే అంతా తెలుసుననే భ్రమ లేకపోతే భ్రాంతి (పైన వారే ఇచ్చిన నిర్వచనం ప్రకారం) లో ఉన్నట్టున్నారు. అది వారే మరోసారి నిర్వచించాలి.
ఇంట్లో తండ్రో, తల్లో పోతే (వాళ్ళు లేరు) వాళ్ళింకా బ్రతుకున్నట్లుగా (అంటే ఉన్నట్టూ) అనుకుంటూ మాట్లాడ్డం, ప్రవర్తించడం– – భ్రాంతి. –> ఇది ఉన్నది లేనట్టుగా అనుకోవడమా? పోయినవాళ్ళు ఉన్నట్టు లెక్కా?
ఇచ్చిన ఉదాహరణకీ నిర్వచనానికీ పోలిక లేదు. కాలరెగరేసుకుని తెలియని పదాలు నిర్వచించే ముందు నిఘంటువు చూస్తారని నా భ్రమ. కానీ చూడలేదని భ్రాంతి.
లైలా గారూ అవునండి ఇదంతయూ భ్రాంతియే! లేదా భ్రమయే. >> వ్యాఖ్యాత చెప్పినట్టూ >> ఈ రెంటినీ ఒకేలా వాడేస్తూ వుందాం. కధ భ్రాంతి, నేను భ్రమ, మీరు భ్రమ, వ్యాఖ్య భ్రాంతి, వాఖ్యాత భ్రమ; ఆఖరికి ఈమాట, రాసిన రచయిత్రి, కధ వేసిన, వ్యాఖ్యాత ప్రచుచించిన దాని సంపాదకులూ కూడా ఇదంతా భ్రమ అని గ్రహించటంలేదు. ఏమి చేయుటయో తెలియకున్నది. ఈ భ్రమలోనించి బయటకు వచ్చుటెట్లు? భ్రాంతి ఆవరించినది.
చివరగా ఓ జోకు ఆ మధ్య వాట్సాప్ లో చూసినది: