ఈ చెట్టు నన్ను వెక్కిరిస్తుంది
ఈ చెట్టు నన్ను వెక్కిరిస్తుంది
కువకువలాడుతూ
నవవసంతాన్ని
వంపేది నాగుండెల్లో
ప్రతీ ఉదయం
నా చేత్తో పట్టి లాగితే
అచ్చెరువుగా తనపైకి
లాక్కునేది
ప్రేమతో
గలగల కధలెన్నో
నులకమంచం మీదున్న నాపై
చిలకరించేది
ఆ చెట్టిప్పుడు లేదు
ఈ చెట్టు నన్ను వెక్కిరిస్తుంది
జ్ఞాపకాలు
జ్ఞాపకాలంటే ప్రియం నాకు
సాయంకాలం సాగరపు అలల్లా
నా చిన్నతనాన్ని
గుండెకు చుట్టుకునే
గుండు మల్లెచెట్టు సౌరభాన్ని
గుర్తు చేసుకోవడమన్నా
ఆ క్షణం నిర్దాక్షిణ్యంగా
నా కళ్ళల్లో చీకటిని కుక్కేసి
కుట్టేసేవరకూ
జ్ఞాపకాలంటే నాకు ప్రియం