గత రెండు దశాబ్దాలలో అత్యంత ప్రయోగాత్మకమైన కథలు రాసిన రచయితలలో ప్రముఖంగా చెప్పుకోవాల్సిన పేరు భగవంతం. కథారచనలో భగవంతం ఈ రెండు దశాబ్ధాల కాలంలో గొప్ప పరిణతి సాధించాడు. తనదైన శిల్పాన్ని రూపొందించుకున్నాడు. లోతైన తాత్త్విక, అస్తిత్వ ప్రశ్నలను అన్వేషించే ప్రత్యేకమైన కథనరూపాన్ని సృష్టించుకున్నాడు. భావుకతకి, వాస్తవికతకి మధ్య విభజన రేఖలు చెరిపి మానవ అనుభవానికుండే అనేక పొరలను తన కథలలో ఆవిష్కరించాడు. తన కథలన్నీ వర్తమాన సంక్లిష్ట జీవితానికి రూపకాల (metaphors) లాంటివి. తన కథలు తరచుగా పాఠకులను వేరే ప్రపంచంలోకి తీసుకుపోతాయి. అక్కడ వాస్తవికతకు సంబంధించిన నియమాలకు విలువ లేదు. ఒక కొత్త మార్మిక వాస్తవికత పాఠకుల అనుభవంలోకి వస్తుంది. ఒకరకంగా భగవంతం కథలు తాత్త్విక విచారణలు. అతని కథలు తరచుగా స్పష్టమైన వ్యాఖ్యానానికి లొంగవు. పాఠకులను అస్పష్టతలో మిగుల్చుతాయి. కథలు క్లుప్తంగా ఉంటాయి, అయినప్పటికీ వాటిలో అనేక అర్థవంతమైన పొరలు నిండి ఉంటాయి. సంక్లిష్టమైన ఆలోచనలు, భావోద్వేగాలు, కథనాలను సంక్షిప్త పద్ధతిలో చిత్రించటం అనేది తన నైపుణ్యాన్ని తెలియజేస్తుంది.

భగవంతం పాత్రలు ఎక్కువ సందర్భాలలో విచిత్రమైన, అహేతుకమైన పరిస్థితులలో తమను తాము కనుగొంటాయి, ఇవి ఆధునిక ప్రపంచంలో జీవితంలోని దిక్కుతోచని, తరచుగా అర్థరహితమైన అంశాలను ప్రతిబింబిస్తాయి. సాహిత్యం, దృశ్యకళల మధ్య రేఖలను అస్పష్టం చేస్తూ తరచుగా తన రచనలో దృశ్యమాన అంశాలను చేర్చుతాడు. కొన్ని కథలు కొలాజ్ పెయింటింగ్స్ లాగా వుంటాయి. అతను మేధోపరంగా ఉత్తేజపరిచే, కళాత్మకంగా ఉల్లాసపరిచే, లోతుగా ప్రభావితం చేసే కథలు రాశాడు.

‘గోధుమరంగు ఆట’ కథ ప్రారంభంలోనే సాధారణ, అసాధారణతలతో ముడిపడి ఉన్న లోతైన, ఉద్వేగభరితమైన ఆలోచనాత్మక కథనాన్ని మనం చూస్తాం. ఈ కథకు రంగస్థలం ఒక హోటల్. తన కోసం ఎదురుచూసే వ్యక్తిని కలవడానికై వెళ్ళి కథకుడు హోటల్లో కూర్చొని ఆ వ్యక్తి కోసం ఎదురు చూడడమే ఈ కథ. త్రిపుర ‘భగవంతం కోసం’ కథకు ఇది కొనసాగింపు. కథనం ఖచ్చితమైన శ్రద్ధతో సెటింగ్ గురించి స్పష్టమైన చిత్రాన్ని ఇస్తుంది. హోటల్లోని పాతకాలపు చెక్క బల్లలు, కుర్చీలు, ఫ్యాన్లు, లైటింగ్ వంటి ఆధునిక సౌకర్యాలతో జతచేయబడి, గత-వర్తమానాల సమ్మేళనాన్ని సృజిస్తాయి. ఈ సెటింగ్ అనేది కేవలం బ్యాక్‌డ్రాప్ మాత్రమే కాదు, కథకుడి అనుభవం, ఆలోచనలను రూపొందించే కీలకమైన అంశం.

కథ భావోద్వేగ నేపథ్య ప్రతిధ్వనిని లోతుగా చేయడానికి రచయిత నైపుణ్యంగా సెటింగ్‌ను ఉపయోగించుకుంటాడు. పాతకాలపు, ఆధునిక అంశాల సమ్మేళనంతో హోటల్ ఆసక్తిని రేకెత్తిస్తుంది, అదే సందర్భంలో కథానాయకుడి అంతర్గత సంఘర్షణకు అద్దం పడుతుంది. హోటల్, గోధుమ రంగు గత అనుభవాలకు, నెరవేరని కోరికలకు చిహ్నంగా మారుతుంది. వెలుగు నీడల ప్రస్తావన, పాత కొత్త వాటి కలయికతో సహా వివరణాత్మక వర్ణనలు, ఆత్మపరిశీలనకు అనువైన వాతావరణాన్ని సృష్టిస్తాయి. హోటల్ సిబ్బందితో, ముఖ్యంగా పైడితల్లితో కథానాయకుడు చేసే సంభాషణ వాళ్ళ మానసిక స్థితి గురించి వివరిస్తుంది. పైడితల్లి క్లుప్తమైన, అర్థవంతమైన మాటలు వాళ్ళున్న సామాజిక స్వరూపాన్ని ప్రతిబింబిస్తాయి. అలాగే, ఉన్నిధన్ గురించి కథకుడి విచారణలు అతనితో లోతైన అవగాహనను సూచిస్తాయి.

గోడపై వున్న ఉన్నిధన్ ఫోటో గతానికి బలమైన చిహ్నంగా నిలుస్తుంది. గతాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి కథకుడి బలమైన ఆధారమమౌతుంది. కథకుడి ఆలోచన పొరలను సున్నితంగా విప్పుతుంది. ఉన్నిధన్ జీవితం, పరిస్థితిని, జీవితపు విస్తృత సందర్భంలో అతని స్వంత పాత్రపై కథకుడి ఆలోచనలు సూక్ష్మంగా తెలియజేస్తాయి. కథకుడు ఉన్నిధన్ ఫోటోను చూస్తున్నప్పుడు, జ్ఞాపకాలతో ప్రశ్నలు తలెత్తుతాయి. ఆ ప్రశాంత సందర్భం కథకుడి మీద, ముఖ్యంగా తనని గురించి తాను తెలుసుకోవటంలో గాఢంగావున్న ఉన్నిధన్ ప్రభావాన్ని కూడా తెలియజేస్తుంది.

కథ సన్నివేశం వెంటనే హోటల్ నుంచి రాత్రిపూట బస్సు ప్రయాణంలోకి మారుతుంది. ఇక్కడ కథకుడు వాస్తవికత, ఆత్మపరిశీలన మధ్య రేఖలను అస్పష్టం చేస్తూ అనేక రకాల ఆలోచనలు చేస్తాడు. కథకుడు నిద్ర పోతూవున్న ప్రయాణీకులను వివిధ దశలలో గమనిస్తుంటాడు. ప్రయాణీకుల తలలు ముందుకు, వెనుకకు ఊపుతూ వుండే వాతావరణం చలనత, నిశ్చలత, ఆత్మపరిశీలనకు సంబంధించిన భావాలను రేకెత్తిస్తాయి. ఈ సందర్భం కథానేపథ్య అన్వేషణకు వేదికను సిద్ధం చేస్తుంది. బస్సు అకస్మాత్తుగా ఒక అడ్డంకిని ఎదుర్కొంటుంది, కిటికీలోంచి బయటకు చూడమని కథకుడిని ప్రేరేపిస్తుంది. బస్ హెడ్‌లైట్ల కఠోరమైన వెలుతురులో స్నానం చేస్తూ రోడ్డు దాటుతున్న తెల్లటి ఆవు దృశ్యం అధివాస్తవిక సౌందర్యానికి నిదర్శనంగా నిలుస్తుంది. ఆవు అమాయకమైన చూపులు, అది బస్సు వైపు తల తిప్పినప్పుడు, ‘అడవి అమాయకత్వం’గా వర్ణించబడింది. ఈ చిత్రం బస్సు, దాని ప్రయాణీకుల యాంత్రిక స్వభావాన్ని తెలియజేస్తుంది.

కథనం కథకుడు చేపట్టిన ప్రయాణంలోని బహుముఖసారాన్ని కళాత్మకంగా చిత్రిస్తుంది. సంగ్రహిస్తుంది. ఇది బస్ స్టేషన్‌ల సందడిగా ఉండే కార్యకలాపాలకు, చుట్టుపక్కల అడవులలోని ప్రశాంతమైన వాతావరణంతో స్పష్టంగా భిన్నంగా ఉండే వాతావరణాన్ని చెపుతుంది. ప్రయాణీకుల కబుర్లు, అడవులలో కనిపించే ప్రశాంతతకు ఒక ఖచ్చితమైన పోలికను చూపుతుంది. కథకుడి వ్యక్తిగత ఆలోచనలు భౌతిక ప్రయాణంతో నైపుణ్యంగా పెనవేసుకుని వుంటాయి. మార్గంలో ఉన్న ప్రతి స్టాప్ -గిరిజన గ్రామాలు, వంకరగా ఉండే పర్వత రహదారులు, నదులపై క్రాసింగ్‌లు- లోతైన అస్తిత్వ ఆలోచనలకు నేపథ్యంగా ఉపయోగపడతాయి. తన ప్రయాణంలో కథకుడు వేసుకునే ఈ క్రింది ప్రశ్నలు కథకు తాత్విక బలాన్నిస్తాయి:

చీకటితో కలిసి… ఊరికే అట్లా ఉన్న చెట్లన్నీ వేగంగా వెనక్కి వెళ్ళిపోతున్నాయి.

నేను ముందుకి వెళ్ళడం వల్లే అవి వెనక్కి వెళ్తున్నాయన్న భావన చలనంలోని సౌందర్యరహస్యాన్ని చెబుతున్నట్లుగా ఉంది. అయితే… ఎందుకీ చలనం? దేన్ని అందుకోడానికి ఈ ప్రయాణం? ఏది ప్రేరేపించడం వల్ల ఈ కదలిక? ఏ ఖాళీల వల్ల ఈ పూరించుకోవడాలు…? …ప్రశ్నలు నాసికారంధ్రాల చివరి నుండి పుడుతున్నట్లుగా అనిపించాయి.

ఈ సుఖానికీ పై ప్రశ్నలకీ ఏమైనా సంబంధం ఉండి ఉంటుందా? సుఖం జవాబుల వల్ల కాకుండా ప్రశ్నల వల్ల కూడా కలుగుతుందా?

మనిషి గమనించినా గమనించకపోయినా అతడి చుట్టూ నిరంతరాయంగా ఏదో జరిగిపోతూ ఉందని గాఢంగా అనిపించింది. దాన్ని పట్టుకోవాలి…

ఒక ముఖ్యమైన వ్యక్తిని కలుసుకోవాలనే ఎదురుచూపు కథనాన్ని మరింత ఆసక్తికరంగా చేస్తుంది. ఈ ఊహించిన సమావేశం కేవలం భౌతిక కలయిక మాత్రమే కాదు, ఆశలు, కలలు, అస్తిత్వ ప్రశ్నల కలయికను సూచిస్తుంది. ప్రయాణంలో ప్రతి సంఘటన, ప్రతి విరామం కథకుడి అంతర్గత పోరాటాలు, కోరికలను వెల్లడిస్తూ ఆత్మపరిశీలనను పురిగొలుపుతుంది. ఒకరకంగా కథకుడు ఒక ముఖ్యమైన వ్యక్తిని కలవాలనే తపన కథ ప్రధాన ఇతివృత్తాలలో ఒకటి.

పైన చెప్పుకున్నట్టు ప్రతీకాత్మకత కథలో గొప్పగా ఉంటుంది. అడవి గుండా రాత్రి ప్రయాణం ఉపచేతనలోకి ప్రయాణాన్ని సూచిస్తుంది, అక్కడ మరుగుపర్చబడ్డ ఆలోచనలు, భావాలు ఉంటాయి. రాత్రిపూట గోదావరి నదిని దాటడం, ఆలయ దీపాల ప్రతిబింబాలు, భౌతిక ప్రయాణాన్ని లోతైన ఆత్మిక తపనతో కలుపుతుంది.

కథలోని కిటికీ వాస్తవంగాను, రూపకచట్రంలానూ (metaphorical) పని చేస్తుంది. ఇది కథకుడి ఆత్మపరిశీలన, బయటి ప్రపంచంపై అతని దృక్పథాన్ని చూపుతుంది. ఒక రూపకంగా, కిటికీ కథకుడి ఆత్మపరిశీలనను, అతని ఆలోచనలను సూచిస్తుంది. ఇది అతని అంతర్గత ప్రపంచానికి అతను గమనిస్తున్న బాహ్య వాస్తవికతకు మధ్య సరిహద్దుగా పనిచేస్తుంది. అతను కిటికీలోంచి చూస్తున్నప్పుడు, తను కేవలం బయటకు చూడడమే కాకుండా తన అనుభవాల గురించి లోతైన ఆలోచనలో నిమగ్నమై వుంటాడు. కిటికీ ద్వంద్వత్వం కథనాన్ని మెరుగుపరుస్తుంది, కథకుడి ప్రయాణానికి అర్థాలను జోడిస్తుంది.

కథనంలో నిశ్శబ్దం, ఏకాంతం కీలక పాత్ర పోషిస్తాయి. రాత్రి ప్రయాణంలో కథానాయకుడి ఒంటరితనం లోతైన ఆత్మపరిశీలనకు, లోతైన ఆలోచనల ఆవిర్భావానికి వీలు కల్పిస్తుంది. బస్సులోని మనుషుల నిశ్శబ్దం, అందరూ నిద్రపోతున్నప్పుడు, కథానాయకుడు తన అంతరంగంతో కనెక్ట్ అవ్వడానికి ఒక స్థలాన్ని సృష్టిస్తుంది. ఈ నిశ్శబ్దం ఓదార్పునిస్తుంది, అదే సందర్భంలో కలవరపెడుతుంది. ఇది కథానాయకుడి అస్తిత్వ భావనలకు నేపథ్యాన్ని అందిస్తుంది.

కథలో చెప్పుకోదగ్గ ఎపిసోడ్ గ్రామపు మార్కెట్‌లో ఒక వృద్ధుడితో జరిగిన అధివాస్తవిక ఎన్‌కౌంటర్. అకస్మాత్తుగా అనూహ్యంగా ప్రవర్తించే ఈ పాత్ర జీవితంలోని గందరగోళాన్ని, అనూహ్యతను సూచిస్తుంది. అతని విచిత్రమైన చర్యలు – అతని చేతి గడియారాన్ని విసిరివేయడం, డబ్బు వెదజల్లడం వంటివి – వస్తుపరమైన ఆస్తులను సామాజిక నిబంధనలను తిరస్కరించినట్లు అనిపిస్తుంది. ఈ సన్నివేశం కథకుడి నియంత్రిత, ఆలోచనాత్మక స్వభానికి భిన్నంగా వుంటాయి. అలాగే సామాజిక అంచనాలకు వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ మధ్య ఉత్పన్నమయ్యే ఉద్రిక్తతను నొక్కి చెప్పటం కనిపిస్తుంది.

వృద్ధుడి ఎపిసోడ్ తరువాత కథనం కథకుడి వ్యక్తిగత అనుభవంలోకి మారుతుంది. మనిషి చర్యల అధివాస్తవిక స్వభావం కల-వాస్తవాల మధ్య రేఖను అస్పష్టం చేస్తుంది. బస్సు స్పీడ్ బ్రేకర్‌ను దాటుతున్న అనుభూతితో కథకుడు కొద్దిసేపు నిద్రపోవడం కథలోని కలలాంటి లక్షణానాన్ని తీవ్రతరం చేస్తుంది. కథకుడు జీవితపు క్షణిక స్వభావాన్ని గ్రహిస్తాడు. ఈ గ్రహింపు కథకు తాత్విక లోతును జోడిస్తుంది, కథ మళ్ళీ హోటల్ సెటింగ్‌కు మారడం వల్ల గత జ్ఞాపకాలను వర్తమాన అనుభవాలతో మిళితం చేస్తూ కథకుడి ప్రయాణానికి ముగింపు భావన కలిగిస్తుంది. కథానాయకుడు హోటల్‌కు చేరుకోవడంతో కథ ముగుస్తుంది. అక్కడ అతను ఎదురు చూస్తున్న వ్యక్తిని కలవాలని ఆశించాడు. ఖాళీ సీట్లు, ఆ వ్యక్తి లేకపోవటం కథకుడు ఒకే స్థలంలో వేచి ఉండటం, నిరీక్షణకు ఉన్న వర్తుల స్వభావాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.

స్థూలంగా చెప్పాలంటే, కథకుడు హోటల్‌లో ఏకాంతంగా అర్ధం కోసం అన్వేషణ చేయటం, సంబంధం కోసం అన్వేషణకు ఒక రూపకం ( metaphor). కథకుడి పరిశీలనలు, బయట మారుతున్న వెలుతురు ద్వారా కాలం ఇతివృత్తాన్ని కథ క్లిష్టంగా అల్లుతుంది. పగలు నుండి సాయంత్రం వరకు పురోగతి కాలగమనాన్ని, మానవ భావోద్వేగాలు, అంచనాలపై దాని ప్రభావాన్ని సూచిస్తుంది. ఉన్నిధన్ చివరి క్షణాల గురించి కథకుడి లోతైన ఆలోచనలు, జీవితం, మరణం గురించి అస్తిత్వ ప్రశ్నలు కూడా ఒక తాత్విక అండర్‌టోన్ కథకు జోడిస్తాయి. ఈ కథ, ఒక రకంగా ఉదాసీన ప్రపంచంలో అస్తిత్వం, జ్ఞాపకశక్తి అర్థం కోసం అన్వేషణగా వుంటుంది.

కథాకుడి మోనోలాగులను నొక్కిచెప్పే పరిశీలనాత్మక కథన శైలిని (reflective narrative style) రచయిత ఉపయోగించాడు. ఈ అంతర్మథన విధానం పాఠకులను కథకుడి ఆలోచనా విధానాలను, భావోద్వేగ స్థితిని నిశితంగా పరిశీలించడానికి అనుమతిస్తుంది. అలాగే, ఉత్తమపురుషలో సాగే కథనం కథకుడి అనుభవాల పట్ల సన్నిహిత దృక్పథాన్ని అందిస్తుంది, పాఠకుడికి, పాత్రకు మధ్య సంబంధాన్ని సృష్టిస్తుంది.

రచయిత భాష స్పష్టంగా, ఉద్వేగభరితమైనదిగా ఉండి, భౌతిక నేపథ్యం, కథానాయకుడి అంతర్గత ప్రపంచం – రెండింటినీ కలిపి చూపుతుంది. వర్ణనాత్మక భాగాలు వివరంగా ఉంటాయి, పాఠకుడికి స్పష్టమైన, అద్భుతమైన అనుభవాన్ని సృష్టిస్తాయి. కథకుడి భావోద్వేగ, తాత్విక ప్రయాణంలోని సూక్ష్మాంశాలను పట్టుకోవటంపై దృష్టి సారించిన ఈ శైలి కవితాత్మకంగా ఉంటుంది. పరిశీలనాత్మక కథన శైలిని అనుసరించే కథలో సాధారణంగా క్రింది లక్షణాలు వుంటాయి:

1. ఆత్మపరిశీలన (Introspection): పాత్రలు లేదా కథకులు వాళ్ళ ఆలోచనలు, భావాలు, జీవిత అనుభవాలను లోతుగా ప్రతిబింబిస్తారు.
2. తాత్విక అంశాలు (philosophical Themes): ఈ కథలు జీవితం, అర్థం అస్థిత్వం గురించి కీలమైన ప్రశ్నలను ముందుకు తెస్తాయి.
3. ఉద్వేగభరిత స్వరం (Emotional Tone): కథనం తరచుగా నోస్టాల్జియాను రేకెత్తిస్తుంది.
4. వర్ణణాత్మక భాష (Descriptive Language): గొప్ప వర్ణనలు పాత్రల అంతర్గత మరియు బాహ్య ప్రపంచాలను తెలియజేయడానికి సహాయపడతాయి.
5. క్షణాలపై దృష్టి (Focus on Moments): కథ తరచుగా వేగవంతమైన కథాంశం కంటే చిన్న, అర్థవంతమైన క్షణాలపై కేంద్రీకృతమై ఉంటుంది.

ఈ పై అంశాలన్నీ భగవంతం కథలలో కనిపిస్తాయి. ఈ కథలో మరింత శక్తివంతంగా కనిపిస్తాయి.

‘గోధుమరంగు ఆట’ అనేది కవిత్వ భాష, వర్ణన, తాత్త్విక అంతర్దృష్టుల అద్భుతమైన సమ్మేళనం. కథనం జ్ఞాపకశక్తి, నిరీక్షణ, అస్తిత్వ ప్రశ్న కదలిక, నిశ్చలతల మధ్య పరస్పర చర్య సంక్లిష్ట ఇతివృత్తాలను అన్వేషిస్తుంది. ఈ కథ పాఠకులను వారి కోరికల స్వభావాన్ని, వారి జ్ఞాపకాల ప్రముఖతను, వారి జీవిత ప్రయాణం యొక్క ఉద్దేశ్యాన్ని ప్రశ్నిస్తూ వారి స్వంత ఆత్మపరిశీలనను ప్రారంభించమని ఆహ్వానిస్తుంది. ఇది ప్రతి పఠనంతో ప్రతిబింబించేలా మరియు కొత్త అంతర్దృష్టులను అందిస్తూ మనస్సులో నిలిచిపోయే కథ.

అద్భుతమైన కథలు రాసిన భగవంతం, తన కథలలో సంప్రదాయ కథన నిర్మాణాలను ప్రక్కన పెట్టి ఒక కొత్త శైలిలో కథలు రాశాడు. తన కథలు తరచుగా కాల్పనికతకి, వాస్తవికతకు మధ్యన వుండే సరిహద్దులు చెరిపేస్తాయి. అసలు కాల్పనిక సాహిత్య నిర్వచనాలను సవాలు చేస్తాయి. సమకాలీన పాశ్చాత్య ఆధునికానంతరవాద కథకుల కథనపద్దతికి దగ్గరగా వుంటాయి. శకలాలుగా, సమకాలీన సంక్షోభాన్ని ప్రతిఫలించే, బహుముఖీనమైన మానవ స్వభావాన్ని ప్రతిఫలించే కథలు రాశాడు. తనకి కల్పన కేవలం వాస్తవికతను ప్రతిబింబించకూడదు, దాని నిర్మాణ స్వభావాన్ని బహిర్గతం చేసే విధంగా ఉండాలి. ఇంకొక రకంగా చెప్పాలంటే, కథ అనేది పూర్తయిన ఉత్పాదనగా కాకుండా, ఒక ప్రక్రియగా ఉండాలి.

భగవంతం ప్లాట్ డెవలప్‌మెంట్‌కు సంబంధించిన సాంప్రదాయిక విధానం నుండి దూరంగా జరిగి తన కథనాన్ని సద్యోజనితంగా, స్పాంటేనియస్‌గా ఉండేటట్లు చూసుకుంటున్నాడు. నిర్మాణాత్మక కథాంశాన్ని అనుసరించే బదులు, అతని కథనం సహజంగా పరిణామం చెందుతుంది, అనూహ్యంగా ఉండే అతని కథనపద్ధతి పాఠకులకి గొప్ప అనుభవాన్ని ఇస్తుంది.

కథ అనేది రచయిత చైతన్యపు (consciousness) విస్తరణ అనే విధంగా తన కథలుంటాయి. అతని కథల్లో రచయిత, కథకుడి మధ్య సరిహద్దు తరచుగా అస్పష్టంగా ఉంటుంది. కొన్నిచోట్ల రచయిత కథనంలోకి తనను తాను పాత్రగా చొప్పించుకున్నట్లుగా వుంటుంది. కొన్నిచోట్ల రచయిత, తన వైయక్తిక అనుభవాలను, ఆలోచనలను కథలోకి చెప్పించినట్లు అనిపిస్తుంది. తద్వారా, రచయిత కాల్పనిక సాహిత్యంలో వస్తుగతత్వం ఉంటుంది తప్ప, వైయక్తికాంశాలు కాదనే భావనను సవాలు చేస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. కథ లేక వాచక అర్ధనిర్మాణంలో పాఠకుడికి పాత్ర కల్పిస్తాడీ రచయిత. ఈ సందర్భంలో ప్రముఖ ఇటాలియన్ రచయిత ఉంబెర్తో ఎకో (Umberto Eco) అన్నమాటలు గమనించాలి: A text is a machine for producing interpretations. The role of the reader is to decode and interpret the signs, to actively participate in the construction of meaning.

ఈ పద్ధతి పాఠకుడిని లోతైన స్థాయిలో కథనంలో నిమగ్నం చేయటం ద్వారా కథ చెప్పే ప్రక్రియలో అంతర్భాగంగా చేస్తుంది.

ఒక వ్యక్తిగా భగవంతం ఆధునిక ప్రపంచంలోని సంక్లిష్టతలను, అనిశ్చితులను లోతుగా గమనించాడు. అందువాల్లనే వాటికి బలమైన కథారూపం ఇవ్వగలిగాడు. మారుతున్న సాంస్కృతిక సన్నివేశాలకు అతని కథలు ఒక దర్పణం. “the job of fiction is to find the truth inside the story’s web of lies” అంటాడు స్టీఫెన్ కింగ్ తన రచనలో (On Writing: A Memoir of the Craft). అంటే, కథ కనిపెట్టబడినది లేదా అబద్ధం అయినప్పటికీ, అది మానవ అనుభవం గురించి, వాస్తవికత గురించిన లోతైన సత్యాలను తెలియజేస్తుంది. ఈ పై లక్షణాలన్నీ భగవంతం కథల విశిష్టతని తెలియజేస్తాయి.

సంపుటి: లోయ చివరి రహస్యం
రచన: భగవంతం
ప్రచురణ: లినమి, కొత్తగూడెం, 2024.
వెల: ₹150.00
ప్రతులకు: నవోదయ.