నేను కవినీ కాదు, విమర్శకుణ్ణీ కాదు. కాని ఓ పాఠకుడిగా “మన కవులు అక్షరాస్యులేనా?” అన్న ప్రశ్న అవమానకరమైన మకుటమనిపించిందిగాని మౌలికమైన ప్రశ్నగా అనిపించలేదు. “ఎదుటివారి అభిప్రాయాలనూ వ్యక్తిత్వాలనూ గౌరవించగల పెద్ద మనిషి తరహా” ఉండాలని చెప్పిన వెల్చేరు గారు కూడా “మన విమర్శకులు అక్షరాస్యులేనా?” అని అడగడం ఆశ్చర్యమేసింది. వారిద్దరి వ్యాసాల్లో చర్చించదగ్గ విషయాలు చాలానే ఉన్నా, ఆ ప్రశ్నలు వేరే రూపంలో వేసి ఉండాల్సింది.
గుడిపాటి తన వ్యాసంలో మన కవుల గురించి చెప్పిన విషయాలు – వేరే వాళ్ళ కవిత్వాన్ని చదవరు, కవిత్వం మీద వచ్చే వ్యాసాల్నీ, సమీక్షల్నీ చదవరు, చదివినా తమ పేరుందో లేదో అన్న ధ్యాసే గాని ఏమి రాశారో అన్న ఆసక్తి లేదు … – ఆ కవులకి సన్నిహితంగా మెలగడాన తెలిసిన సమాచారం కావచ్చు. వాటి గురించి కవులతో కనీసం ముఖ పరిచయం కూడా లేని నాలాంటి పాఠకుడు చర్చించడం వీలవదు.
వెక్కిరింపులూ, అపహాస్యాలూ మన సాహిత్య చర్చల్లో అనివార్యమయినట్లుంది. అయినా వాటితో పాటు నాలుగు ఉపయోగపడే మాటలు, కాసిని ఉదాహరణలతో చెప్తే నాబోటి వాడు అన్వయించుకుని బోధపరచుకుంటాడు.
వాడుక భాషలో రాయడంలేదని వాపోయిన రంగనాయకమ్మ రాసిన పుస్తకం చదివితే వాడుక భాష గురించిన అవగాహన కాస్తయినా పెరుగుతుంది. మాతృభాషే అయినా తెలుగు భాషా స్వరూపం తెలియని యువకుల్ని చూసి బాధ పడ్డ బూదరాజు రాసిన పుస్తకాలు చదివి కొంతయినా వ్యాకరణ జ్ఞానం పెంచుకోవచ్చు.
అలాగే మన కవిత్వ, విమర్శ రంగాల దుస్థితిని చూసి విచారించేవాళ్ళు కూడా వాటిని సవరించడానికి కృషి చేస్తే బావుణ్ణు. డబ్బుకీ, కీర్తికీ, అవార్డులకీ, రాజకీయాలకీ మన కవులు అమ్ముడు పోయారంటున్నారు. అలాంటి ప్రముఖుల కవితా సంకలనాల్ని కొన్నిటిని తీసుకొని సహేతుకంగా విమర్శించండి. శబ్దం, రూపం, లయ, అవగాహన, పాండిత్యం ఎలా లోపించాయో వివరించండి. వారాల తరబడి జరిగిన చర్చలో ఆరోపణలకు కొదవ లేదు గాని ఉదాహరణలు మాత్రం శూన్యం!
నాకీ విషయంలో సమకాలికుల్లో తమ్మినేని యదుకుల భూషణ్ ఒక్కరే ఆపని చేస్తున్నట్లనిపిస్తుంది. ఉదాహరణకి నిన్ననే చదివిన వారి వ్యాసం, “ఉమర్ ఖయ్యాం – ఉదాహరణలు.” అనువాదానికి ఉండాల్సిన లక్షణాలేమిటో చెప్పి, మూలంలోని రుబాయి నొకదాన్ని తీసుకొని, కరుణశ్రీ, ముద్దుకృష్ణ మొదలైన వాళ్ళ అనువాదాలు ఎందుకు లోపభూయిష్టమో, చలం, ఆదిభట్ల అనువాదాలు ఎందుకు ఉన్నతమైనవో వివరించారు.
విశేష ప్రతిభావంతుడనిపించే తమ్మినేని కున్న లోపం తనకి నచ్చని వాళ్ళని ఎద్దేవా చెయ్యటం, పెద్దమనిషి తరహా లేకపోవడం. “బుద్ధి చెప్పువాడు గుద్దితే నేమయా” (?) అన్న వేమన వేదాంతం బాగా వంటబట్టించుకున్నట్లుంది. గుద్దులు తిన్నా, చదివినవాడికి కవిత్వం గురించిన అవగాహన కాస్తయినా పెరుగుతుంది.
కొన్ని కవితలు ఆ అర్థం తెలిసిన వారికే అర్థము అవుతాయి అనుకుంటాను!
నాకు అయితే ఇందులోని లోతైన భావం ఏమీ అర్థం కాలేదు, క్షమించాలి.
సంగీతంతో కుస్తీ గురించి Lakshmanna Vishnubhotla గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 9:15 am
ఈ వ్యాసం మీద అభిప్రాయాలు చదివాక ఇది రాయాలనిపించింది!
సంగీతం పై వ్యాసాలు రాయటంలో కొన్ని చిక్కులున్నాయి. ప్రతిరోజూ సంగీతాన్ని సాధనచేసే వ్యక్తులలో రోహిణీ ప్రసాద్ గారు ఒకరు. ఆయన ప్రస్థుతం నేను ఉంటున్న ఊరులోనే (ఆష్టిన్, టెక్సాస్) ఉంటున్నారు. కొన్ని సంగీత పరమైన విషయాలు రాయవలసి వస్తే, భాష యొక్క పరిమితుల వల్ల అన్నీ సాధ్యం కావు. సంగీతం పై వ్యాసాలు రాయటం కన్న, ఒక పద్యం, పాట ద్వారా సంగీతంలోని చమక్కులు చూపటం చాలా తేలిక.
ఈమాట ప్రారంభించాక, మిత్రుల కోరికతో నాకు తెలిసిన సంగీత జ్ఞానాన్ని, వ్యాసాల రూపంలో తెలియపరచటానికి ప్రయత్నించేవాణ్ణి. అందుకు ప్రేరణ, నేను బొంబాయిలో చదువుకుంటున్నప్పుడు రోహిణీ ప్రసాద్ గారితో పరిచయం వల్ల, వేణువు మీద సాధన చేయటం, తద్వారా, సంగీతంలోని కొన్ని మెళకువలను నేర్చుకోటం.
ఒక సందర్భంలో నేను వేణువు మీద “హాయి హాయిగా ఆమనిసాగే” (హంసానందితో మొదలయిన ఘంటసాల, జిక్కీల పాట) అన్న పాట వాయిస్తుంటే, బాగా పాటలు పాడే ఒకాయన వచ్చి “ఇదేమిటి, సినిమాలో ఉన్నది ఉన్నట్టు వస్తోంది?” అని ఆశ్చర్యపోయారు. ఈ పాటల వెనుక ఉన్న స్వరాలు, గమకాలు గురించి పాడే వ్యక్తులందరికీ తెలిసి ఉంటాయని నేను అమాయకంగా ఆలోచించానని అప్పుడు నాకు తెలిసింది.
ఈమాటలో సంగీతం పై రోహిణీ ప్రసాద్ గారు రాస్తున్న వ్యాసాలు చాలా మంది చదివి ఆనందించి, వారి సలహాల మేరకు ఉపయోగం పొందుతున్నారని పాఠకుల అభిప్రాయాల వల్ల తెలుస్తోంది. అది చాలా సంతోషించవలసిన విషయం.
ఇప్పటికీ, నేను రోహిణీ ప్రసాద్ గారితో మాట్లాడుతున్నప్పుడు ఎన్నో హిందూస్థానీ సంగీతంలోని విషయాలు తెలుసుకొని ఆనందిస్తూ ఉంటాను. నాకు తెలిసిన వారిలో సంగీతంపై, ముఖ్యంగా హిందూస్థానీ సంగీతంపై, ఆయనకు ఉన్న పట్టు, ఆసక్తి, సాధన, జ్ఞానం మరెవరికీ లేవు అంటే అది అతిశయోక్తి కాదు!
ఈమాట పాఠక శ్రోతలకు ఇకముందు కూడా కొన్ని ఆడియో లింక్స్ ద్వారా ఆయనకు తెలిసిన మరిన్ని సంగీత విషయాలు, విశేషాలు తెలుపుతారని ఆశిస్తూ,
సంగీతం గురించి చక్కని పరిచయం. ముఖ్యంగా కొంత పరిచయం ఉండి కొన్నివిషయాలే తెలిసిన నాలాంటి వాళ్ళకు మరిన్ని విషయాలు తెలియడమే కాకుండా ఇంకా తెలుసుకోవాలనే ఉత్సా హాన్ని కలిగించిన వ్యాసం.
వానలో ఓ జాణ గురించి C Rajendra prasad గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 6:52 am
చక్కని వాతావరణాన్ని,మంచి అభిరుచులుగల వ్యక్తిత్వాలను,చిత్రిస్తూ చివరిలో ఊహించని ప్లాటు లో కధ ను మలిచారు.
శుభాకాంక్షలు
Thank you very much for an informative and interesting article.
After reading all the comments of this article, I wish to say that I am a
practical example of a student of music who is using keyboard, to check my own notes and pitchings everyday, as per your valuable suggestion, you gave us, a few years back. It is definitely helping me.
It is not possible to practise only in front of a teacher because of so many reasons, and long distances in cities being one of them.
Another point is, if it is any other instrument, like veena or violin,
somebody has to teach us even how to hold it. Learning to play M1 or M2 in those instruments is more difficult than singing vocally. So they cannot be used by vocal students for learning purpose.
If everybody says “Sangitam Mahasamudram”, “Purva Janma Punyam”, many people will hesitate even to start learning Classical music.
You are the one, at least who tells us “It is simple, you all can try”.
Thanks a lot.
Thanks to Eemaata too, for publishing such an useful article.
ప్రసాద్ గారి వ్యాసం ఔత్సాహికులకి ఎంతగానో ఉపయోగపడుతుంది.
వారు చెప్పినట్టు కీబోర్డు మీద గుర్తులు వేసుకుని సాధన చేస్తే రాగాల
లోతులు కాకపోయినా కనీసం చాయలు అర్ధమయి తదుపరి మెట్టు కి ఎదగే స్థాయి సమకూరుతుంది.
మనవి కావని ఏ వాయిద్యాన్నీ కూడా వదులుకోనవసం లేదు. ఘంటసాల వంటి వారు పాతాళభైరవి నాడే “మనవి కానివి” వాడుకుని అద్భుతవైన సంగీతం చేసేరు. కీ బోర్డు మీద సాయి గారి చులకన భావం సముచితంగా లేదు. అయితే వారి భావం ఈ నాడూ అన్ని వాయిద్యాల చోటునా కీ బోర్డు మన కొత్త దర్శకులు వాడుకోడం గురించై ఉంటుంది.
ఏమైనా వారి ధన్యవాదాలూ, క్షమాపణలూ వారి స్థాయి కి తగ్గ ట్టు లేవు.
ప్రసాద్ గారు తమ విద్వత్ప్ర కటన కై ఈ వ్యాసం రాసినట్టు నాకనిపించలేదు. రాగం అంటే ఔత్సాహికులకి నీరసం రాకుండా ఆసక్తి కలిగి అభిరుచి గా మారాలని చేసిన సత్ప్రయత్నమని నా ఉద్దేశం. ఒక వాయిద్యాన్ని ఆకాశానికెత్తి వేరే వాటిని తొక్కేయాలని ఆయన ఇవాళ శ్రమపడి ఒక వ్యాసం రాసేరని నేననుకోను. వ్యాస కర్తగా ఆయన తన అనుభవాన్ని, qualifications ని చెప్పుకుంటే అది వ్యాసానికి మరింత authenticity ని ఇవ్వగలదని నా అభిప్రాయం.
సెలవు.
ఉద్యోగవిజయాలు సిలికాన్ఆంధ్ర వారు ప్రదర్శించగా మొట్టమొదట సారి చూశాను. గుమ్మడి గోపాలకృష్ణ కృష్ణుడు. వేలూరి గారి వ్యాసం చదువుతూ ఇదే నాటకం మన పల్లెటూళ్ళల్లో చూసుంటే ఎలాగుండేదో ఊహించుకోగలిగేను.
సాహిత్య చర్చలు – పర్యవసానాలు గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 1:33 pm
నేను కవినీ కాదు, విమర్శకుణ్ణీ కాదు. కాని ఓ పాఠకుడిగా “మన కవులు అక్షరాస్యులేనా?” అన్న ప్రశ్న అవమానకరమైన మకుటమనిపించిందిగాని మౌలికమైన ప్రశ్నగా అనిపించలేదు. “ఎదుటివారి అభిప్రాయాలనూ వ్యక్తిత్వాలనూ గౌరవించగల పెద్ద మనిషి తరహా” ఉండాలని చెప్పిన వెల్చేరు గారు కూడా “మన విమర్శకులు అక్షరాస్యులేనా?” అని అడగడం ఆశ్చర్యమేసింది. వారిద్దరి వ్యాసాల్లో చర్చించదగ్గ విషయాలు చాలానే ఉన్నా, ఆ ప్రశ్నలు వేరే రూపంలో వేసి ఉండాల్సింది.
గుడిపాటి తన వ్యాసంలో మన కవుల గురించి చెప్పిన విషయాలు – వేరే వాళ్ళ కవిత్వాన్ని చదవరు, కవిత్వం మీద వచ్చే వ్యాసాల్నీ, సమీక్షల్నీ చదవరు, చదివినా తమ పేరుందో లేదో అన్న ధ్యాసే గాని ఏమి రాశారో అన్న ఆసక్తి లేదు … – ఆ కవులకి సన్నిహితంగా మెలగడాన తెలిసిన సమాచారం కావచ్చు. వాటి గురించి కవులతో కనీసం ముఖ పరిచయం కూడా లేని నాలాంటి పాఠకుడు చర్చించడం వీలవదు.
వెక్కిరింపులూ, అపహాస్యాలూ మన సాహిత్య చర్చల్లో అనివార్యమయినట్లుంది. అయినా వాటితో పాటు నాలుగు ఉపయోగపడే మాటలు, కాసిని ఉదాహరణలతో చెప్తే నాబోటి వాడు అన్వయించుకుని బోధపరచుకుంటాడు.
వాడుక భాషలో రాయడంలేదని వాపోయిన రంగనాయకమ్మ రాసిన పుస్తకం చదివితే వాడుక భాష గురించిన అవగాహన కాస్తయినా పెరుగుతుంది. మాతృభాషే అయినా తెలుగు భాషా స్వరూపం తెలియని యువకుల్ని చూసి బాధ పడ్డ బూదరాజు రాసిన పుస్తకాలు చదివి కొంతయినా వ్యాకరణ జ్ఞానం పెంచుకోవచ్చు.
అలాగే మన కవిత్వ, విమర్శ రంగాల దుస్థితిని చూసి విచారించేవాళ్ళు కూడా వాటిని సవరించడానికి కృషి చేస్తే బావుణ్ణు. డబ్బుకీ, కీర్తికీ, అవార్డులకీ, రాజకీయాలకీ మన కవులు అమ్ముడు పోయారంటున్నారు. అలాంటి ప్రముఖుల కవితా సంకలనాల్ని కొన్నిటిని తీసుకొని సహేతుకంగా విమర్శించండి. శబ్దం, రూపం, లయ, అవగాహన, పాండిత్యం ఎలా లోపించాయో వివరించండి. వారాల తరబడి జరిగిన చర్చలో ఆరోపణలకు కొదవ లేదు గాని ఉదాహరణలు మాత్రం శూన్యం!
నాకీ విషయంలో సమకాలికుల్లో తమ్మినేని యదుకుల భూషణ్ ఒక్కరే ఆపని చేస్తున్నట్లనిపిస్తుంది. ఉదాహరణకి నిన్ననే చదివిన వారి వ్యాసం, “ఉమర్ ఖయ్యాం – ఉదాహరణలు.” అనువాదానికి ఉండాల్సిన లక్షణాలేమిటో చెప్పి, మూలంలోని రుబాయి నొకదాన్ని తీసుకొని, కరుణశ్రీ, ముద్దుకృష్ణ మొదలైన వాళ్ళ అనువాదాలు ఎందుకు లోపభూయిష్టమో, చలం, ఆదిభట్ల అనువాదాలు ఎందుకు ఉన్నతమైనవో వివరించారు.
విశేష ప్రతిభావంతుడనిపించే తమ్మినేని కున్న లోపం తనకి నచ్చని వాళ్ళని ఎద్దేవా చెయ్యటం, పెద్దమనిషి తరహా లేకపోవడం. “బుద్ధి చెప్పువాడు గుద్దితే నేమయా” (?) అన్న వేమన వేదాంతం బాగా వంటబట్టించుకున్నట్లుంది. గుద్దులు తిన్నా, చదివినవాడికి కవిత్వం గురించిన అవగాహన కాస్తయినా పెరుగుతుంది.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు
మొలతాడు గురించి kiran kumar chava గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 12:23 pm
కొన్ని కవితలు ఆ అర్థం తెలిసిన వారికే అర్థము అవుతాయి అనుకుంటాను!
నాకు అయితే ఇందులోని లోతైన భావం ఏమీ అర్థం కాలేదు, క్షమించాలి.
సంగీతంతో కుస్తీ గురించి Lakshmanna Vishnubhotla గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 9:15 am
ఈ వ్యాసం మీద అభిప్రాయాలు చదివాక ఇది రాయాలనిపించింది!
సంగీతం పై వ్యాసాలు రాయటంలో కొన్ని చిక్కులున్నాయి. ప్రతిరోజూ సంగీతాన్ని సాధనచేసే వ్యక్తులలో రోహిణీ ప్రసాద్ గారు ఒకరు. ఆయన ప్రస్థుతం నేను ఉంటున్న ఊరులోనే (ఆష్టిన్, టెక్సాస్) ఉంటున్నారు. కొన్ని సంగీత పరమైన విషయాలు రాయవలసి వస్తే, భాష యొక్క పరిమితుల వల్ల అన్నీ సాధ్యం కావు. సంగీతం పై వ్యాసాలు రాయటం కన్న, ఒక పద్యం, పాట ద్వారా సంగీతంలోని చమక్కులు చూపటం చాలా తేలిక.
ఈమాట ప్రారంభించాక, మిత్రుల కోరికతో నాకు తెలిసిన సంగీత జ్ఞానాన్ని, వ్యాసాల రూపంలో తెలియపరచటానికి ప్రయత్నించేవాణ్ణి. అందుకు ప్రేరణ, నేను బొంబాయిలో చదువుకుంటున్నప్పుడు రోహిణీ ప్రసాద్ గారితో పరిచయం వల్ల, వేణువు మీద సాధన చేయటం, తద్వారా, సంగీతంలోని కొన్ని మెళకువలను నేర్చుకోటం.
ఒక సందర్భంలో నేను వేణువు మీద “హాయి హాయిగా ఆమనిసాగే” (హంసానందితో మొదలయిన ఘంటసాల, జిక్కీల పాట) అన్న పాట వాయిస్తుంటే, బాగా పాటలు పాడే ఒకాయన వచ్చి “ఇదేమిటి, సినిమాలో ఉన్నది ఉన్నట్టు వస్తోంది?” అని ఆశ్చర్యపోయారు. ఈ పాటల వెనుక ఉన్న స్వరాలు, గమకాలు గురించి పాడే వ్యక్తులందరికీ తెలిసి ఉంటాయని నేను అమాయకంగా ఆలోచించానని అప్పుడు నాకు తెలిసింది.
ఈమాటలో సంగీతం పై రోహిణీ ప్రసాద్ గారు రాస్తున్న వ్యాసాలు చాలా మంది చదివి ఆనందించి, వారి సలహాల మేరకు ఉపయోగం పొందుతున్నారని పాఠకుల అభిప్రాయాల వల్ల తెలుస్తోంది. అది చాలా సంతోషించవలసిన విషయం.
ఇప్పటికీ, నేను రోహిణీ ప్రసాద్ గారితో మాట్లాడుతున్నప్పుడు ఎన్నో హిందూస్థానీ సంగీతంలోని విషయాలు తెలుసుకొని ఆనందిస్తూ ఉంటాను. నాకు తెలిసిన వారిలో సంగీతంపై, ముఖ్యంగా హిందూస్థానీ సంగీతంపై, ఆయనకు ఉన్న పట్టు, ఆసక్తి, సాధన, జ్ఞానం మరెవరికీ లేవు అంటే అది అతిశయోక్తి కాదు!
ఈమాట పాఠక శ్రోతలకు ఇకముందు కూడా కొన్ని ఆడియో లింక్స్ ద్వారా ఆయనకు తెలిసిన మరిన్ని సంగీత విషయాలు, విశేషాలు తెలుపుతారని ఆశిస్తూ,
విష్ణుభొట్ల లక్ష్మన్న
Lark_Vishnubhotla@yahoo.com
సంగీతంతో కుస్తీ గురించి C Rajendra prasad గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 7:33 am
సంగీతం గురించి చక్కని పరిచయం. ముఖ్యంగా కొంత పరిచయం ఉండి కొన్నివిషయాలే తెలిసిన నాలాంటి వాళ్ళకు మరిన్ని విషయాలు తెలియడమే కాకుండా ఇంకా తెలుసుకోవాలనే ఉత్సా హాన్ని కలిగించిన వ్యాసం.
వానలో ఓ జాణ గురించి C Rajendra prasad గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 6:52 am
చక్కని వాతావరణాన్ని,మంచి అభిరుచులుగల వ్యక్తిత్వాలను,చిత్రిస్తూ చివరిలో ఊహించని ప్లాటు లో కధ ను మలిచారు.
శుభాకాంక్షలు
అనుబంధం గురించి vijaya గారి అభిప్రాయం:
09/04/2006 12:13 am
బాగుంది కథ
సంగీతంతో కుస్తీ గురించి Girija Agasthyeswar గారి అభిప్రాయం:
09/03/2006 10:10 pm
Respected Rohiniprasadgaru,
Thank you very much for an informative and interesting article.
After reading all the comments of this article, I wish to say that I am a
practical example of a student of music who is using keyboard, to check my own notes and pitchings everyday, as per your valuable suggestion, you gave us, a few years back. It is definitely helping me.
It is not possible to practise only in front of a teacher because of so many reasons, and long distances in cities being one of them.
Another point is, if it is any other instrument, like veena or violin,
somebody has to teach us even how to hold it. Learning to play M1 or M2 in those instruments is more difficult than singing vocally. So they cannot be used by vocal students for learning purpose.
If everybody says “Sangitam Mahasamudram”, “Purva Janma Punyam”, many people will hesitate even to start learning Classical music.
You are the one, at least who tells us “It is simple, you all can try”.
Thanks a lot.
Thanks to Eemaata too, for publishing such an useful article.
Girija Agasthyeswar
Thane
సంగీతంతో కుస్తీ గురించి unknown గారి అభిప్రాయం:
09/03/2006 5:07 pm
ప్రసాద్ గారి వ్యాసం ఔత్సాహికులకి ఎంతగానో ఉపయోగపడుతుంది.
వారు చెప్పినట్టు కీబోర్డు మీద గుర్తులు వేసుకుని సాధన చేస్తే రాగాల
లోతులు కాకపోయినా కనీసం చాయలు అర్ధమయి తదుపరి మెట్టు కి ఎదగే స్థాయి సమకూరుతుంది.
మనవి కావని ఏ వాయిద్యాన్నీ కూడా వదులుకోనవసం లేదు. ఘంటసాల వంటి వారు పాతాళభైరవి నాడే “మనవి కానివి” వాడుకుని అద్భుతవైన సంగీతం చేసేరు. కీ బోర్డు మీద సాయి గారి చులకన భావం సముచితంగా లేదు. అయితే వారి భావం ఈ నాడూ అన్ని వాయిద్యాల చోటునా కీ బోర్డు మన కొత్త దర్శకులు వాడుకోడం గురించై ఉంటుంది.
ఏమైనా వారి ధన్యవాదాలూ, క్షమాపణలూ వారి స్థాయి కి తగ్గ ట్టు లేవు.
ప్రసాద్ గారు తమ విద్వత్ప్ర కటన కై ఈ వ్యాసం రాసినట్టు నాకనిపించలేదు. రాగం అంటే ఔత్సాహికులకి నీరసం రాకుండా ఆసక్తి కలిగి అభిరుచి గా మారాలని చేసిన సత్ప్రయత్నమని నా ఉద్దేశం. ఒక వాయిద్యాన్ని ఆకాశానికెత్తి వేరే వాటిని తొక్కేయాలని ఆయన ఇవాళ శ్రమపడి ఒక వ్యాసం రాసేరని నేననుకోను. వ్యాస కర్తగా ఆయన తన అనుభవాన్ని, qualifications ని చెప్పుకుంటే అది వ్యాసానికి మరింత authenticity ని ఇవ్వగలదని నా అభిప్రాయం.
సెలవు.
ఒక వేసవి గురించి vijaya గారి అభిప్రాయం:
09/03/2006 8:04 am
చాలా బాగుంది, ఇండియా నించి వచ్చాను మొన్ననే. అమ్మగురించి నాగురించి నా పాపాయి గురించి చూసి రాసినట్టు వుంది
గత శతాబ్దంలో ప్రజాకవులు గురించి Rao Vemuri గారి అభిప్రాయం:
09/03/2006 7:27 am
ఉద్యోగవిజయాలు సిలికాన్ఆంధ్ర వారు ప్రదర్శించగా మొట్టమొదట సారి చూశాను. గుమ్మడి గోపాలకృష్ణ కృష్ణుడు. వేలూరి గారి వ్యాసం చదువుతూ ఇదే నాటకం మన పల్లెటూళ్ళల్లో చూసుంటే ఎలాగుండేదో ఊహించుకోగలిగేను.