చిలక – గోరింక గురించి Raghothama Rao C గారి అభిప్రాయం:
07/14/2007 12:24 am
ఇంట్లో పని అనుత్పాదక శ్రమ అన్నది ఎవరి నిర్వచనమైనా వ్యక్తిగతంగా నాకు నచ్చలేదు. ఇంట్లో వాళ్ళ మెచ్చుకోలు తరువాతే ప్రపంచం మెచ్చుకోలు. మనం చేసిన గొప్పపనికి మొదట సంతోషం ఇంటిదే. అలాగే చెడుపనికి కూడా విమర్శ వచ్చేది కూడా ఇంటినుండే. బైటి ఉత్పాదకతకు మూలాధారం ఇల్లు. ఇల్లు, సంసారం, పిల్లలు అని లేకపోతే ఎవరికోసం టీవీలు, వాషింగ్ మిషీనులు? ఈ యంత్రాల ఉత్పత్తి లేనప్పుడు కూడా ఇల్లు, ఇల్లాలు, పిల్లలు ఉండేవారు కాదా ! అలాంటి ఇంటిని, ఇంటిపనులను ప్రాఫిటబుల్ నాన్ ప్రాఫిటబుల్ అని విడదీయడం సబబు కాదు.
మగ, ఆడ తేడాల కంటే కూడా సమానత్వం పై లేనిపోని పట్టింపులు మనసుల్ని ఇరుకు చేస్తున్నాయి. కేవలం వార్తాపత్రికల శీర్షికల్లోను, పెద్ద కంపెనీల మెట్లు ఎక్కితేనే స్త్రీ గౌరవం నిలబడినట్టు భావించడం సరికాదు. ఉద్యోగాలు చేయకపోయినా వ్యక్తి గౌరవాన్ని నిలుపుకున్న స్త్రీలను నేను ఎరుగుదును.
కథలో రచయిత గారు ఏపక్షాన్నీ పసమర్ధించకుండా ప్రధానపాత్రల్ని వాటి వాటి వ్యక్తిగత అభిప్రాయాలకు కట్టుబడినవారిగా చూపించే ప్రయత్నం చేసినట్టు అనిపిస్తోంది. కథలో మిరుమిట్లు గొలిపే పంక్తులు, నివ్వెరపోనిచ్చే మలుపులూ లేకపోయినా చెప్పదల్చుకున్న విషయాన్ని రచయిత పాఠకులకు చేరవేసారనడంలో సందేహం లేదు. అందుకు సాక్ష్యం, జరుగుతున్న చర్చలే.
ఇంతకంటే మంచి కథను కామేశ్వర రావు గారినుంచి ఆశిస్తూ…..
ఇంగ్లీషు పెరుగుతుంది, తెలుగు తరుగుతుంది అనే భావన పాత చింతకాయ పచ్చడి. దాన్నే మీరు సాగదీసారు, కొత్తదనమేముంది? (ట్రాయ్, మిచిగాన్) మా ఊరికి రండి ఎక్కడపడితే అక్కడ మీకు తెలుగు వినపడుతుంది, ఉగాదికి తెలుగులో పత్రికలు ప్రింటు చేసి అందరికి పంచుతారు!
మనం చేసే ప్రతి చర్య, పలికే ప్రతి వాక్యం ఎంతో బాధ్యతాయుతంగా ఉండాలి, అప్పుడు నిజంగానే అంతర్జాతీయ భాష అవుతుంది. ఎంతో కాలంగా నానా రకాల దెబ్బలకు తట్టుకొని ఇప్పుడిప్పుడే పైకొస్తున్న భాషను గురించి మనం జాగ్రత్తగా, గౌరవంగా మాట్లాడాలి. రాజకీయ నాయకులు ఏమైనా అనవచ్చు…
ఇంగ్లీషు నేర్పుతూనే, తెలుగులో కూడా సమానంగా శ్రద్ధ పెట్టాలి అని మీరు చెప్పి అందరిని మెప్పిస్తే ఎంత బాగుండేది?
My (limited) knowledge of Dr Rajeshwar is one that of an established critic and renowned scholar of Western Literature. It was a pleasant surprise to read through this article and learn that Dr Rajeshwar has good prowess in analyzing and interpreting (Baasha) Telegu Literature. His approach is positively deconstructive. First, he applies Adler’s theory of inferiority complex adequately to scrutinize the character of Subbaiah, comes out with new insights, and thus helps the reader to comprehend the character better. But later, he seeks to prove that even Adler’s theory is limited in dealing with the complex nature of Subbaiah and concludes that the aesthetic value of the novel emerges better when it is analysed in its own terms rather than giving undue importance to Adler’s theory. Quite an interesting article, indeed!
I liked the story. These experiences are common. I thought may be our movie stars have become little more sophisticated in past few years, apparently not. I have personally experienced the incidents that happened in the story. you do not host these people because you want socialize with actors, sometimes you host them out of obligation or get manipulated into helping others. I know these movie people who come here expect you to do things, for them, give gifts, I do not know why, but it is upto us to say a firm no.
There was no need to wildly criticize the author of the story for god’s sake. Such criticism sounds to me like a personal grudge againist the author
I also know people like Sundaram who loves mike in their hands as well as being on the stage all the time.
This article is not only informative but also educating as it deals with one of the personalities traits i.e. inferiority complex with which many people suffer. Dr. Rajeshwar has done an excellent job by dealing with such an idea that makes all the readers think about themselves and he has done justice to the well reputed work of Ra.vi. Sastri’
Alpajeevi with his intellectuality and he wisely connected the Indian belief with the western psychoanalysis.Finally, I should say that Dr. rajeshwar has brought global glamour to the local Telugu Fioction.
“సమాజంలో అందరూ బయట ఉత్పత్తి కార్యక్రమంలో పాల్గొనాలి. లేకపోతే అది అసమానతలకి దారి తీస్తుంది. కాబట్టి స్త్రీ,పురుషులందరూ ఇంటిపనీ,బైటపనీ రెండూ చెయ్యాలి. ఇది స్త్రీలకి అదనపు బాధ్యతగా పరిణమిస్తే, దానికి పరిష్కారంగా పురుషులని కూడా ఇంటిపనిలోకి తీసుకురావాలి. అంతేగానీ ఒక మనిషిని ఒక దానికే పరిమితం చేస్తే, అది తప్పు విషయాలకే దారి తీస్తుంది.”
ఈ విధంగా నేను ఎప్పుడూ ఆలోచించలేదు. ఆలోచించి చూడాలి.
“పురుషుల మంచితనం మీద ఆధారపడి స్త్రీల బ్రతుకులు ఎలా వుండకూడదో, స్త్రీల మంచితనం మీద ఆధారపడి పురుషుల బ్రతుకులు కూడా వుండకూడదు.” ఇలాగ కూడా ఆలోచించలేదు. కానీ బహుశః నేను చెప్పదల్చుకున్నది ఇదే.
ఒక ఉదాహరణ చెప్తాను. మా బంధువుల కుటుంబంలో భార్యా భర్తలిద్దరూ ఉద్యోగాలు చేస్తున్నారు. తల్లి నాకు తెలిసినంత మటుకు పిల్లలను బాగానే చూసుకునేది. వ్యక్తిగా ఎటువంటి ఆమె అని తెలుసుకునే ఆస్కారం నాకు లేదు. అయితే ఆమెకు, అత్త గారికీ మాత్రం అసలు పడదని తెలుసు.
ఈ మధ్య కాలంలో వాళ్ళ అబ్బాయి (అత్త గారి మనవడు) పదో తరగతి పాసయ్యి ఇంటరుకొచ్చాడు. అనుకున్నంతగా promise చూపించట్లేదు ఆ అబ్బాయి. సంబంధీకులందరూ ఆమె ఈ విషయంలో బాధ్యతా రాహిత్యంగా పని చేస్తోందని అంటున్నారు. ఆమె ఉద్యోగం ఎందుకు చేస్తోంది, పిల్లాడిని పట్టించుకోకుండా, ఎప్పూడూ ఆమె ఇంతే అని అంటున్నారు. ఒక్కరూ తండ్రిని తప్పు పట్టటం లేదు. నాకది ఆశ్చర్యం అనిపించింది. తండ్రిని తప్పు పట్టక పోతే పొయ్యిరి, అతనికి ఆ బాధ్యత మీద వేసుకోమనైనా చెప్పకుంటిరి.
” అంతర్జాతీయ భాషగా గుర్తించాలన్న నినాదం, ఏ విధమైన ప్రమాదంలేని నినాదంగా మనం గుర్తించాలి. ఈ నినాదం, జనానికి ఎందుకూ పనికిరాని నినాదం! కొద్దిమంది రాజకీయప్రముఖులకి మాత్రం, ఈ నినాదం, ఆర్భాటంగా దిన పత్రికల్లో గ్రూపు ఫొటో వేయించుకోడానికి పనికి వస్తుంది.భాషగా గుర్తించాలన్న నినాదం, ఏ విధమైన ప్రమాదంలేని నినాదంగా మనం గుర్తించాలి. ఈ నినాదం, జనానికి ఎందుకూ పనికిరాని నినాదం! ” ఈ వాక్యం అక్షరాలా సత్యం. కనీసం ప్రాచీన భాషా ప్రపత్తే మనం సాధించుకోలేక పోయాం. నినాదాలు, ఊరేగింపులు, తీర్మానాలతో ఏ భాషకీ హోదా వస్తుందనుకోవడం నిజంగా వెర్రితనం తప్ప ఏమీ లేదు. పదిమందీ మాట్లేడే భాషని బట్టే దానికొక హోదా వస్తుంది. పాఠశాలల్లో తెలుగు భాషని చంపేసి, భావి తరాల వారికి తెలుగు రాయడం, చదవడం తెలీయనీయకుండా జాగ్రత్త పడుతూ, అంతర్జాతీయ భాష, ప్రాచీన భాష, అధికార భాష అంటూ టాగ్ తగిలించుకుంటే ఎవరికి ప్రయోజనం? సింగపూరులో తమిళ భాష అధికార భాష కావడానికి కారణం రాజకీయ అవసరమే అన్నది అందరికీ తెలిసిన విషయమే! మన రాజకీయ నాయకులకి భాష వల్ల రాజకీయ ప్రయోజనం ఉందని భావిస్తే తెలుగు భాషకి కావల్సిన టాగ్ హోదా రావడం క్షణం లో పని. కేవలం సభలకీ తీర్మానాలకే పరిమితం చేసి, తీరా విద్యాలయాల్లో తెలుగు భాష తప్పని సరి అని ప్రకటించే సమయం వచ్చే సరికి “శుష్క ప్రియాలు, శూన్య హస్తాలు” తీరున మన నాయకుల ప్రవర్తన ఉంది.
ఆవేశం పడి చేసే తీర్మానల వల్ల వేలూరి గారన్నట్లు దండలకీ, ఫొటోలకీ, వార్తా పత్రికల్లో అచ్చుకీ ఉపయోగిస్తాయే తప్ప ఎందుకూ పనికి రావు.
నిజంగా అన్ని రాజకీయ పక్షాలు తల్చుకుంటే, తెలుగు ప్రతీ స్కూలులో నూ తప్పని సరి ( కనీసం పదవ తరగతి వరకూ ) అన్న జీ వో రావడం అంత కష్ట మైన విషయం కాదు. ఇందులో ప్రజలకీ, నాయకులకీ ఉన్న లోపం “చిత్తశుద్ధి” మాత్రమే ! వేలూరి గారి అభిప్రాయాలు అక్షర సత్యాలు. నిజం ఎప్పుడూ నిష్టూరం గానే కనిపిస్తుంది.
పువ్వులు.. పువ్వులు.. పువ్వులు .. గురించి Raghothama Rao C గారి అభిప్రాయం:
07/14/2007 12:32 am
పువ్వుల గురించి ఇంకెవ్వరూ రాయకూడదని పంతం కాబోలు కరుణశ్రీ గారికి, మరెవ్వరు వ్రాసినా మెచ్చుకోనివ్వడంలేదు 🙂
చిలక – గోరింక గురించి Raghothama Rao C గారి అభిప్రాయం:
07/14/2007 12:24 am
ఇంట్లో పని అనుత్పాదక శ్రమ అన్నది ఎవరి నిర్వచనమైనా వ్యక్తిగతంగా నాకు నచ్చలేదు. ఇంట్లో వాళ్ళ మెచ్చుకోలు తరువాతే ప్రపంచం మెచ్చుకోలు. మనం చేసిన గొప్పపనికి మొదట సంతోషం ఇంటిదే. అలాగే చెడుపనికి కూడా విమర్శ వచ్చేది కూడా ఇంటినుండే. బైటి ఉత్పాదకతకు మూలాధారం ఇల్లు. ఇల్లు, సంసారం, పిల్లలు అని లేకపోతే ఎవరికోసం టీవీలు, వాషింగ్ మిషీనులు? ఈ యంత్రాల ఉత్పత్తి లేనప్పుడు కూడా ఇల్లు, ఇల్లాలు, పిల్లలు ఉండేవారు కాదా ! అలాంటి ఇంటిని, ఇంటిపనులను ప్రాఫిటబుల్ నాన్ ప్రాఫిటబుల్ అని విడదీయడం సబబు కాదు.
మగ, ఆడ తేడాల కంటే కూడా సమానత్వం పై లేనిపోని పట్టింపులు మనసుల్ని ఇరుకు చేస్తున్నాయి. కేవలం వార్తాపత్రికల శీర్షికల్లోను, పెద్ద కంపెనీల మెట్లు ఎక్కితేనే స్త్రీ గౌరవం నిలబడినట్టు భావించడం సరికాదు. ఉద్యోగాలు చేయకపోయినా వ్యక్తి గౌరవాన్ని నిలుపుకున్న స్త్రీలను నేను ఎరుగుదును.
కథలో రచయిత గారు ఏపక్షాన్నీ పసమర్ధించకుండా ప్రధానపాత్రల్ని వాటి వాటి వ్యక్తిగత అభిప్రాయాలకు కట్టుబడినవారిగా చూపించే ప్రయత్నం చేసినట్టు అనిపిస్తోంది. కథలో మిరుమిట్లు గొలిపే పంక్తులు, నివ్వెరపోనిచ్చే మలుపులూ లేకపోయినా చెప్పదల్చుకున్న విషయాన్ని రచయిత పాఠకులకు చేరవేసారనడంలో సందేహం లేదు. అందుకు సాక్ష్యం, జరుగుతున్న చర్చలే.
ఇంతకంటే మంచి కథను కామేశ్వర రావు గారినుంచి ఆశిస్తూ…..
రఘోత్తమరావు
నామాట: తెలుగు అంతర్జాతీయ భాషగా…! (నిజంగానా?) గురించి నాగరాజా గారి అభిప్రాయం:
07/13/2007 9:16 pm
ఇంగ్లీషు పెరుగుతుంది, తెలుగు తరుగుతుంది అనే భావన పాత చింతకాయ పచ్చడి. దాన్నే మీరు సాగదీసారు, కొత్తదనమేముంది? (ట్రాయ్, మిచిగాన్) మా ఊరికి రండి ఎక్కడపడితే అక్కడ మీకు తెలుగు వినపడుతుంది, ఉగాదికి తెలుగులో పత్రికలు ప్రింటు చేసి అందరికి పంచుతారు!
మనం చేసే ప్రతి చర్య, పలికే ప్రతి వాక్యం ఎంతో బాధ్యతాయుతంగా ఉండాలి, అప్పుడు నిజంగానే అంతర్జాతీయ భాష అవుతుంది. ఎంతో కాలంగా నానా రకాల దెబ్బలకు తట్టుకొని ఇప్పుడిప్పుడే పైకొస్తున్న భాషను గురించి మనం జాగ్రత్తగా, గౌరవంగా మాట్లాడాలి. రాజకీయ నాయకులు ఏమైనా అనవచ్చు…
ఇంగ్లీషు నేర్పుతూనే, తెలుగులో కూడా సమానంగా శ్రద్ధ పెట్టాలి అని మీరు చెప్పి అందరిని మెప్పిస్తే ఎంత బాగుండేది?
Ra.Vi.Sastri’s ‘A Man of No Consequence’ (alpajIvi) గురించి Dr T. Ravichandran గారి అభిప్రాయం:
07/13/2007 5:07 am
My (limited) knowledge of Dr Rajeshwar is one that of an established critic and renowned scholar of Western Literature. It was a pleasant surprise to read through this article and learn that Dr Rajeshwar has good prowess in analyzing and interpreting (Baasha) Telegu Literature. His approach is positively deconstructive. First, he applies Adler’s theory of inferiority complex adequately to scrutinize the character of Subbaiah, comes out with new insights, and thus helps the reader to comprehend the character better. But later, he seeks to prove that even Adler’s theory is limited in dealing with the complex nature of Subbaiah and concludes that the aesthetic value of the novel emerges better when it is analysed in its own terms rather than giving undue importance to Adler’s theory. Quite an interesting article, indeed!
అతిథి వ్యయో భవ గురించి Sindhu Chetty గారి అభిప్రాయం:
07/12/2007 10:06 am
I liked the story. These experiences are common. I thought may be our movie stars have become little more sophisticated in past few years, apparently not. I have personally experienced the incidents that happened in the story. you do not host these people because you want socialize with actors, sometimes you host them out of obligation or get manipulated into helping others. I know these movie people who come here expect you to do things, for them, give gifts, I do not know why, but it is upto us to say a firm no.
There was no need to wildly criticize the author of the story for god’s sake. Such criticism sounds to me like a personal grudge againist the author
I also know people like Sundaram who loves mike in their hands as well as being on the stage all the time.
Kudos to the author !
Sindhu
Ra.Vi.Sastri’s ‘A Man of No Consequence’ (alpajIvi) గురించి Gabriel vinodkumar dolla గారి అభిప్రాయం:
07/12/2007 5:39 am
This article is not only informative but also educating as it deals with one of the personalities traits i.e. inferiority complex with which many people suffer. Dr. Rajeshwar has done an excellent job by dealing with such an idea that makes all the readers think about themselves and he has done justice to the well reputed work of Ra.vi. Sastri’
Alpajeevi with his intellectuality and he wisely connected the Indian belief with the western psychoanalysis.Finally, I should say that Dr. rajeshwar has brought global glamour to the local Telugu Fioction.
రెండు మౌనాల మధ్య గురించి Du~ గారి అభిప్రాయం:
07/12/2007 12:09 am
baagundi, maa conversation laagaanE undi [:)]
రెండు కవితలు గురించి Raghothama Rao C గారి అభిప్రాయం:
07/11/2007 10:06 pm
మునుపు చదివినవే ఐనా మళ్ళీ చదువుతూవుంటే కొత్తగా అనిపిస్తున్నాయి. చాలా బావున్నాయి సుబ్బూ 🙂
చిలక – గోరింక గురించి lalitha గారి అభిప్రాయం:
07/11/2007 8:35 pm
ప్రసాద్ గారు,
మీ వివరణ అర్థవంతంగా అనిపిస్తోందండీ.
“సమాజంలో అందరూ బయట ఉత్పత్తి కార్యక్రమంలో పాల్గొనాలి. లేకపోతే అది అసమానతలకి దారి తీస్తుంది. కాబట్టి స్త్రీ,పురుషులందరూ ఇంటిపనీ,బైటపనీ రెండూ చెయ్యాలి. ఇది స్త్రీలకి అదనపు బాధ్యతగా పరిణమిస్తే, దానికి పరిష్కారంగా పురుషులని కూడా ఇంటిపనిలోకి తీసుకురావాలి. అంతేగానీ ఒక మనిషిని ఒక దానికే పరిమితం చేస్తే, అది తప్పు విషయాలకే దారి తీస్తుంది.”
ఈ విధంగా నేను ఎప్పుడూ ఆలోచించలేదు. ఆలోచించి చూడాలి.
“పురుషుల మంచితనం మీద ఆధారపడి స్త్రీల బ్రతుకులు ఎలా వుండకూడదో, స్త్రీల మంచితనం మీద ఆధారపడి పురుషుల బ్రతుకులు కూడా వుండకూడదు.” ఇలాగ కూడా ఆలోచించలేదు. కానీ బహుశః నేను చెప్పదల్చుకున్నది ఇదే.
ఒక ఉదాహరణ చెప్తాను. మా బంధువుల కుటుంబంలో భార్యా భర్తలిద్దరూ ఉద్యోగాలు చేస్తున్నారు. తల్లి నాకు తెలిసినంత మటుకు పిల్లలను బాగానే చూసుకునేది. వ్యక్తిగా ఎటువంటి ఆమె అని తెలుసుకునే ఆస్కారం నాకు లేదు. అయితే ఆమెకు, అత్త గారికీ మాత్రం అసలు పడదని తెలుసు.
ఈ మధ్య కాలంలో వాళ్ళ అబ్బాయి (అత్త గారి మనవడు) పదో తరగతి పాసయ్యి ఇంటరుకొచ్చాడు. అనుకున్నంతగా promise చూపించట్లేదు ఆ అబ్బాయి. సంబంధీకులందరూ ఆమె ఈ విషయంలో బాధ్యతా రాహిత్యంగా పని చేస్తోందని అంటున్నారు. ఆమె ఉద్యోగం ఎందుకు చేస్తోంది, పిల్లాడిని పట్టించుకోకుండా, ఎప్పూడూ ఆమె ఇంతే అని అంటున్నారు. ఒక్కరూ తండ్రిని తప్పు పట్టటం లేదు. నాకది ఆశ్చర్యం అనిపించింది. తండ్రిని తప్పు పట్టక పోతే పొయ్యిరి, అతనికి ఆ బాధ్యత మీద వేసుకోమనైనా చెప్పకుంటిరి.
నామాట: తెలుగు అంతర్జాతీయ భాషగా…! (నిజంగానా?) గురించి Sai Brahmaanandam Gorti గారి అభిప్రాయం:
07/11/2007 10:39 am
” అంతర్జాతీయ భాషగా గుర్తించాలన్న నినాదం, ఏ విధమైన ప్రమాదంలేని నినాదంగా మనం గుర్తించాలి. ఈ నినాదం, జనానికి ఎందుకూ పనికిరాని నినాదం! కొద్దిమంది రాజకీయప్రముఖులకి మాత్రం, ఈ నినాదం, ఆర్భాటంగా దిన పత్రికల్లో గ్రూపు ఫొటో వేయించుకోడానికి పనికి వస్తుంది.భాషగా గుర్తించాలన్న నినాదం, ఏ విధమైన ప్రమాదంలేని నినాదంగా మనం గుర్తించాలి. ఈ నినాదం, జనానికి ఎందుకూ పనికిరాని నినాదం! ” ఈ వాక్యం అక్షరాలా సత్యం. కనీసం ప్రాచీన భాషా ప్రపత్తే మనం సాధించుకోలేక పోయాం. నినాదాలు, ఊరేగింపులు, తీర్మానాలతో ఏ భాషకీ హోదా వస్తుందనుకోవడం నిజంగా వెర్రితనం తప్ప ఏమీ లేదు. పదిమందీ మాట్లేడే భాషని బట్టే దానికొక హోదా వస్తుంది. పాఠశాలల్లో తెలుగు భాషని చంపేసి, భావి తరాల వారికి తెలుగు రాయడం, చదవడం తెలీయనీయకుండా జాగ్రత్త పడుతూ, అంతర్జాతీయ భాష, ప్రాచీన భాష, అధికార భాష అంటూ టాగ్ తగిలించుకుంటే ఎవరికి ప్రయోజనం? సింగపూరులో తమిళ భాష అధికార భాష కావడానికి కారణం రాజకీయ అవసరమే అన్నది అందరికీ తెలిసిన విషయమే! మన రాజకీయ నాయకులకి భాష వల్ల రాజకీయ ప్రయోజనం ఉందని భావిస్తే తెలుగు భాషకి కావల్సిన టాగ్ హోదా రావడం క్షణం లో పని. కేవలం సభలకీ తీర్మానాలకే పరిమితం చేసి, తీరా విద్యాలయాల్లో తెలుగు భాష తప్పని సరి అని ప్రకటించే సమయం వచ్చే సరికి “శుష్క ప్రియాలు, శూన్య హస్తాలు” తీరున మన నాయకుల ప్రవర్తన ఉంది.
ఆవేశం పడి చేసే తీర్మానల వల్ల వేలూరి గారన్నట్లు దండలకీ, ఫొటోలకీ, వార్తా పత్రికల్లో అచ్చుకీ ఉపయోగిస్తాయే తప్ప ఎందుకూ పనికి రావు.
నిజంగా అన్ని రాజకీయ పక్షాలు తల్చుకుంటే, తెలుగు ప్రతీ స్కూలులో నూ తప్పని సరి ( కనీసం పదవ తరగతి వరకూ ) అన్న జీ వో రావడం అంత కష్ట మైన విషయం కాదు. ఇందులో ప్రజలకీ, నాయకులకీ ఉన్న లోపం “చిత్తశుద్ధి” మాత్రమే ! వేలూరి గారి అభిప్రాయాలు అక్షర సత్యాలు. నిజం ఎప్పుడూ నిష్టూరం గానే కనిపిస్తుంది.
– సాయి బ్రహ్మానందం గొర్తి