పతికెంత ముద్దైన సతి సుంతవద్దంచు
వారింప కీరీతిఁ బ్రకటింపఁ దగునె,
శ్రీరంగనాథునిన్ సేవింప వచ్చిరో
ప్రణయయాత్రార్థమై వచ్చిరో యిటకు,

ఈ చీకటింట
నీ ఏకాకి పాట

మనసులో ఏముంది?
కనుల నీడలు
కనుగొన్నావు కావు

మనం రోజూ మాట్లాడుకుంటూనే ఉంటాం
ఎప్పుడో ఒక క్షణంలో మాత్రం చందన పుష్పాల్లా
మాటలు మన మధ్య కొత్తగా గుబాళిస్తాయి.

కిక్కిరిసిపోయిన జనం మధ్య కూడా
వాడికి తోడు ఒంటరితనమే
వాడి చూపుల దారిలో ఎవరూ నడవరు
ఏ కంటిపాపలోనూ వాడు నవ్వడు.

నాకెప్పుడూ నువ్విలాగే కనపడాలి!
సౌందర్యం రెపరెపలాడింది.

నన్నొక్కసారి ముద్దుపెట్టుకోవూ?
ప్రేమ ఆర్తిగా పెనవేసుకుంది.

ఆ ఇంటికి నిండుగ
కొలువు తీరినవి
నిక్కి నిక్కి
చూస్తూ ఉన్నవి
బారులు తీరి
రంగు రంగుల
పిట్టల బొమ్మలు

ప్రకృతి యనియెడు చిన్నారిపడుచు కూర్మి
నాడుకొనఁ గట్టుకొన్నట్టి వీడువోలె
నెగురుచోఁ గననయ్యెను దిగువభూమి
రమ్యతరముగఁ దత్కీరరాజమునకు.

దాహాన్ని
నిలువెల్ల
నిప్పు కణికల
మోహాన్ని
పొంగి పొర్లించి
వర్షం కురిసి
వణికి తనువు

ఏ సుదతి చిరునవ్వువే వెన్నెలా!
ఏ మగువ సిగపువ్వువే
తెల్లని నీ వెలుగు వెల్లువల పరుపుపై
పవళించె నరమోడ్పు ముదిత బృందావని!

తనతో బాటే పెరిగి పెద్దవైన అనుభవం, నైపుణ్యం
వదల్లేక అగరొత్తి పొగల్లో సుళ్ళు తిరుగుతుంటే
పెంచి పోషించిన ఆస్తులు మాత్రం
వారసుల ఇరుకు మదుల్లో వాటాలై విడిపోతుంటాయ్

వాడిన దండ తీసేసినా
కురులను వీడని మల్లెల వాసనలా
రాత్రి వాడిపోయినా
ఆ కల నన్ను చుట్టుకునే ఉంటుంది.

ఎడారులు కమ్మేస్తున్న
ప్రతి మనసునూ
సారవంతం చేసి
ఒక కోరికను నాటి
రెక్కలు తొడిగితే చాలు

హిమనగాలు కరుగుతాయి, రగుల్తాయి, ఆవిరులై
మరుగుతాయి అతడి కోర్కెల వైను
గ్లాసుల్లో మంచు మైదానాలశాంత
జలధరాలు, పయనమెచటికని మాత్రం అడగకు

ఉక్కా గొల్లూ చీకటమ్మా వేసాకాలం ఎండ
బిడ్డల్నాటి అడ్డాలు కాదు ఎవడి దేనిమీదనా మరిలేదు
ఎవడూకానివాడి దీవి దానిమీదేనే ఏమీకాన్దాని దీని మీద
దూరానున్నారు చుక్కలమ్మా పిల్లలంటే ఆకాశ పంట

అపరిచిత గ్రహాలమీది
చీకటితో కూడా తమకున్న సంబంధాన్ని
తెలియ జెప్పడానికి
తాపత్రయపడే పువ్వుల రంగులు

గుచ్చుకునే పూలు
ముద్దుపెట్టే ముళ్ళు
తప్పుకుపోనీయవు.
రగిలే వయసు

వాడి గెలుపు నీ ఓటమని
విరుచుకు పడిపోతావ్.
నీకు నువ్వుగా బతకలేక,
ఒకడికిచ్చిన బలి నీ జీవితం.

అప్పుడు ఏమనిపిస్తుంది నీకు
సముద్రంలో మునిగే నదిలా
అనంతం వైపుగా నీ జీవితం స్పందిస్తూ వుంటుందా

రాజుగారి వేషం తడిపి
బికారిగాడి దేహం తడిపి
ఒక ముద్దగా
ఒక్క తీరైన పులకరింతగా-
చిందిన చెమట చుక్క

పుట్టబోయే బిడ్డని
అమ్మ మోసినంత భధ్రంగా మోస్తున్న
జ్ఞాపకాల సంచీలోంచి
కొన్ని క్షణాల వెలికితీత