వాడి గెలుపు నీ ఓటమని
విరుచుకు పడిపోతావ్.
నీకు నువ్వుగా బతకలేక,
ఒకడికిచ్చిన బలి నీ జీవితం.

అప్పుడు ఏమనిపిస్తుంది నీకు
సముద్రంలో మునిగే నదిలా
అనంతం వైపుగా నీ జీవితం స్పందిస్తూ వుంటుందా

రాజుగారి వేషం తడిపి
బికారిగాడి దేహం తడిపి
ఒక ముద్దగా
ఒక్క తీరైన పులకరింతగా-
చిందిన చెమట చుక్క

పుట్టబోయే బిడ్డని
అమ్మ మోసినంత భధ్రంగా మోస్తున్న
జ్ఞాపకాల సంచీలోంచి
కొన్ని క్షణాల వెలికితీత

ఏదో రహస్యం అర్థమయ్యీ కానట్టు
ఏదో వెలుగు లోలో మిణుకు మిణుకుమంటూ
ఇన్నాళ్ళెందుకు సాగిందీ ప్రతీక్ష!

నిర్దిష్టవాక్య నిర్మాణనైపుణ్య నిధి కోసం నిరంతర ప్రయాసను గునపం చేసి తవ్వుతూ పో రచనాకారుడా. చక్కని పదాల కాంతులు అల్లుకున్న చుక్కల పందిరికి లెక్కలేనన్ని భావవిద్యుద్దీపాల వెలుతురు గుత్తులు వేలాడనీ.

ఆ పెళ్ళిలో
నా పట్టు చీర మీద
రాలి పడ్డ నీ కొంటె నవ్వుల
మత్తు మల్లె పువ్వుల

ఇంపగు కెంపుల జొంపలొ
సొంపగు బంగారు రేకు – సొగసుల సిరులో
వంపుల మరకతవల్లులొ
నింపెను కంబళమువోలె – నేలను నాకుల్

రేయి లేదు
పగలు లేదు
మొదలు చివరలసలే లేవు
ఆఖరికి
చావు బ్రతుకులు కూడా

యాలబడ్డ అర సున్నలు
రెప రెప కుర్ర కాలర్లతో
ఓరి మీ యగష్ట్రాలో అనిపోతే
చెంకీ జెండాలు ఎగరేస్తా
యమ్మట లగెత్తే గాలి

కడలి అడుగున
వెలిగే చేప
కడుపు లోపల
తిరిగే పాప
రక్తమంటిన
సింహపు కోర

ఎవరన్నారు మనిషంటే ఘన పదార్ధమని?
చెట్టిక్కిన వాడూ మనిషే
ఎక్కిన కొమ్మను నరుక్కున్న వాడు మనిషే
కింద పడి విలవిలలాడి మృత్యువును ముద్దాడిన వాడూ మనిషే

దానికన్నా నిరుపయోగమైనది లేదు
రూపం లేదు భాషా రాదు
నడవడం తెలియదు నవ్వీ ఎరుగదు
కష్టాలు తీర్చదు కరచాలనానికీ అందదు

పున్నాగములు కొన్ని మూర్ధంబునందు,
కాంచనంబులు కొన్ని కంఠంబునందు,
మల్లెపూవులు కొన్ని యుల్లంబునందు,
హల్లకంబులు కొన్ని హస్తంబులందు,
పంకజంబులు కొన్ని పాదంబులందు,

వేకువలో పాడే ఆమె గొంతు లోంచి
విడుదలయ్యే ధ్వని తరంగాలు
నిరంతరంగా
ప్రకంపనాలు రేపుతుంటాయి

తడారిన గాలి, వడి వడిగా నడుస్తూ నిప్పులోకి దూకుతోంది.
తన చివరి పరిమళపు జావళిని వినిపిస్తూ ఓ మల్లె
మట్టిలో రాలిన చప్పుడవుతోంది.

కనపడని ఒక విచ్ఛేదం
కడుపులో పొంచి వున్నట్టు
బద్దలవబోయే బాంబు ఒకటి
లోపల బస చేసి టిక్ టిక్ టిక్ అంటున్నట్టు
దేహం లోని అంతరింద్రియంపై
దాడి చేసేందుకు క్రూరమృగమొకటి

మన ప్రేమ
మన కలల చుట్టూ
మనం అల్లుకున్న వల
అది
కొండగాలి
కౌగిలిలో కోన కిలకిల…

శరీరంతో
మీరు లేని ప్రపంచంలో
నేనూ కొంతకాలం నివసిస్తాను త్రిపురా…!
మనిషి ఉన్నప్పటి ప్రపంచాన్ని
లేనప్పటి ప్రపంచంతో పోల్చుకుంటూ –
కొన్ని కాంతి సమయాల్ని తింటూ –
వింత ఆటలో పాల్గొంటూ…