ఇన్నినాళ్ళ మౌనానికి మాటలొచ్చి కలుస్తాయి
చూపులకి హృదయం విచ్చుకుంటుంది
ఆకాశాన్నోడించగలనని
సాచిన రెక్కల శబ్దం శూన్యంలోనూ
లబ్డబ్ మని స్పష్టంగా వినబడుతుంది
ముక్కలుగా పడివున్న కాలం
శిశిరంలా రాలివున్న నిశ్శబ్దం
ఉన్నపళంగా వసంతంలా ఒకదానికొకటి పెనవేసుకుంటాయి
ఆనందమో, దుఃఖమో తేల్చుకోలేని సందిగ్ధంలో
ఆ నిముషం ఎవరికీ తెలీని రసహ్యమేదో గుసగుసలాడుతూ
ఊపిరి వేగం పెంచుతున్నప్పుడు
కునుకు మరచిన రేయి లాలనగా ఊ కొడుతుంది
ఎదురుచూపులు పలవరింతలైన వేళ
ఒక సూర్యోదయం చురకలు వేస్తూ సర్ది చెబుతుంది.
అది ఏదైనా కావచ్చు; కవిత్వమో, కధో, పాటో
దారులే వేరై పోవచ్చు, కానీ
గాయాన్ని నిన్ను నీకు కానుక చేసిన చెలిమి
ఒక ఊహను చెంతనే వదల్లేక వదిలి
కదల్లేక కదిలి దిగంతాలు దాటిపోతుంది.
ప్రతి క్షణాన్నీ నీతో సరిపోల్చుకుంటున్నాను
కాలం నా రక్తనాళాల్లో కొలవలేనంత వేగంగా ప్రవహిస్తున్నది.