తప్పకుండా
గత జన్మలో నేనొక పుస్తకాన్నే అయ్యుంటాను.
పుస్తకాలు మదిలోకొచ్చిన ప్రతిసారి
ఎక్కడెక్కడికో వలసపోయి మరీ
వాటిలో, వాటి విషయ పరంపరలో భాగమైపోతుంటాను.
గ్రంధాలయాల్లో, పుస్తకాల షాపుల్లో,
అలమరల అరలలో,
చక్కగా ఒక పుస్తకాన్నై ఇమిడిపోతుంటాను.
అక్కడ మొలిచే రెక్కలతో
ఎక్కడెక్కడికో స్వేచ్చగా ఎగిరిపోతుంటాను.
వ్రాస్తూ చెరిపేస్తూ వ్రాసుకుంటూపోతున్న
బాల్యపు నల్ల పలకే కదా జీవితం!
దానిని పుస్తకంగా పదిల పరచి
పరవశించి పోతుంటాను.
కాగితాల రెపరెపల్లో
సువాసనని
ఇష్టంగా ఆస్వాదిస్తూ వుంటాను.
అందుకేనేమో, ఎంతకీ తీరని దాహమొకటి,
ఎప్పుడూ నొక్కి వక్కాణించి మరీ చెబుతుంటుంది.
“ఐతే మరిన్ని పుస్తకజన్మలు తప్పకుండా ఎత్తుతావని,
లేకుంటే, ఈ జన్మలోనే అనేక జన్మలకు సరిపడా బతుకుతావని”.