హుష్! తలుచుకుంటే రాహుల్ స్కూల్ నంబర్ గుర్తు రాదా? ట్రై! ట్రై, మై డియర్ గౌతమ్! నువ్వు చెప్పే మేనేజ్మెంట్ పాఠాలు ఇప్పడు కాకపోతే ఎప్పుడు పనికివస్తాయి. గో బ్యాక్. రిలీజ్ ది మెమొరీ. ఎప్పుడు చూశావు స్కూల్ నంబర్. రాహుల్ ఫీజ్ కట్టేటప్పుడు కదూ? సెక్రెటరీ మేగీ ఫిల్ చేసి తెచ్చిన ఫామ్స్ మీద సంతకం. స్కూల్ లోగో. ఈ మెయిల్ అడ్రస్. ఫోన్ నెంబర్. హా! దొరికింది! గౌతమ్, నీది ఫోటోగ్రఫిక్ మెమొరీ!
ఆత్రంగా రాహుల్ స్కూల్ నంబర్ డయల్ చేశాడు. రింగ్ అవుతోంది. ప్లీజ్, ప్లీజ్, ఎవరైనా ఫోన్ తీయండి. నాకు సమయం ఎంత అయిందో తెలీటం లేదు. నా భార్య, నా కొడుకు దగ్గరకి వచ్చిందేమో కాస్త చెప్పరూ. తన పరిస్థితికి తనకే నవ్వొచ్చింది గౌతమ్‌కి. ఇంతలో ఎవరో ఫోన్ తీశారు. గౌతమ్, గౌతమ్. యశో గొంతు ఫోన్‌లో. చెమటలు పట్టాయి గౌతమ్‌కి. నమ్మలేనట్టుగా, భయంగా ఫోన్ వైపు చూశాడు. యశో నేనా?
‘యశోనే. చాలా ఊహలు కేవలం కలలుగా మిగిలిపోతే ఎలా ఉంటుందో తెలుసా. ఇవాల్టి ఈ వొంటరితనం వరంగా వరించిన శాపం అని నీకు అనిపించటం లేదూ? మొత్తానికి ఇది మనసు రాలే కాలం. దీనికి గ్రీష్మ, వాసంతాలతో పని లేదు. హర్శాతిరేకానికి లోబడదు. ఎంత స్థిత ప్రజ్ఞత. కానీ దేని కోసం? వడగాడ్పు రహస్యాలు చెప్పదు. ముక్కలైన మనసు పలికే నిశ్శబ్దం. విరహాలకి సమయం ఉండదు. వియోగాలకి అర్ధమూ ఉండదు. మనకేం తెలుసు అసలు? అది కూడా తెలీదు. ఎప్పుడూ హడావిడిగా ఉండే నీకు నీ నేస్తంలో వచ్చిన మార్పు తెలీదు. చాలా సుకుమారంగా చూసుకుంటున్నావు గౌతమ్ నన్ను. ఎంత సుకుమారం అంటే… నువ్వు కనపడనంత. రాహుల్ స్కూల్‌కి వెళ్ళిపోయాడు. నీ ట్రావెల్స్, షెడ్యూల్స్, అప్పుడప్పుడూ యశోకి ఒక పది నిమిషాలు. వెకేషన్లు కూడా పార్ట్‌నర్స్ తోనే. డిన్నర్లలో బిజినెస్ ప్లాన్స్ మీరు చర్చించుకుంటుంటే, అర్ధం అయినట్టు సహనంగా నవ్వటం, వాళ్ళ ఫేమిలీలతో కలవడానికి ప్రయత్నించటం. నాకు ఇప్పుడూ అప్పుడూ ఒకటే కోరిక. నీ గుండె చప్పుడు వినాలి. లేదా పూర్తి నిశ్శబ్దం కావాలి. గడియారాలు నన్ను చూసి నవ్వుతున్నట్టు ఉంటుంది. అందుకే అన్నీ ఇక్కడ పడేశాను. ఏమీ అనుకోకు. ఉంటా!’
క్లిక్ మని శబ్దంతో డిస్కనెక్ట్ చేసిన టోన్ వచ్చింది. గౌతమ్‌కి పిచ్చి పట్టినట్టుగా అయింది. ఒక్కసారి గడియారాలన్నీ కదలటం మొదలెట్టాయి. కేవలం శబ్దమే. సమయం కదలటం లేదు. వెన్నులో చలి పుట్టటం అంటే ఏమిటో మొదటి సారి అనుభవం లోకి వచ్చింది. అన్ని గడియారాల కదలిక గుండెల్లో దడ పుట్టించేదిగా అనిపించింది. గబగబా స్టోర్ రూమ్ నుండి బయటకి వచ్చి, ధడేల్ మనేట్టుగా తలుపు గట్టిగా లాగి వేసేశాడు. మళ్ళీ తనూ తన నిశ్శబ్దం. అవే జవాబు దొరకని ప్రశ్నలు!
నిస్సత్తువగా వచ్చి హాల్లో కూలబడ్డాడు. వూరికి దూరంగా, ఎంతో ఇష్టంగా యశో కోసం కొన్న విల్లా అది. పక్కింటి వాళ్ళు ఇంచుమించు వంద గజాల దూరం. ఎవరూ తెలీదు. ఏ ఇంటిలో ఎవరున్నారో యశోకి కూడా కొంచమే తెలుసు. ఎక్కడికెళ్ళావు యశోధరా గౌతమ్‌ని ఇలా వదిలేసి…
టీ.వీ.! సడన్గా బుర్రలో లైట్ వెలిగినట్టు… టీవీ ఆన్ అవుతుందో లేదో చూద్దాం. చివరి ప్రయత్నం. టైం ఎంతయింది, ఏం జరుగుతోంది అన్నా తెలుస్తుంది కదా! ఎక్సలెంట్ ఐడియా గౌతమ్, యూ ఆర్ గూడ్! టీవీ ఆన్ అయింది. ఫైనల్లీ, ఫైనల్లీ. రామ్మా తల్లీ, నాకూ ప్రపంచానికీ నువ్వే ఆఖరి లింక్‌వి. చానెల్ లిస్టు వచ్చింది. టైం ఎంత, ఎక్కడుంది స్క్రీన్ మీద. సరే ఏదో ఒక ఛానల్ పెడితే సరి. మొదట ఏదో దృశ్యం. అంతలోనే అది మాయం. టీవీ లో మళ్ళీ కొత్త ఉత్తరం.
ప్రియమైన గౌతమ్,
నీ కోరికలో ఊపిరి కూడా వలపు తుంపరలా అనిపిస్తుంది. ఉండీ ఉండీ ఉప్పెనలా కురిసే వర్షం. అనుభవం అంటే ఇలానే ఉండాలి అనిపిస్తుంది, అచ్చం మన దేహాల నిట్టూర్పుల్లానే… రాత్రంతా ఒకటే వర్షం. ఆగి ఆగి, మళ్ళీ కురిసి కురిసి, స్పర్శ లేని కంటి చూపు కూడా కలయికే అని ఎంతమందికి అర్ధం అయేలా చెప్తాం మనం. కానీ ఎవరికో ఎందుకు చెప్పాలి. ఒక్క చూపుకి అర్ధం అయితే చాలు కదా. అలసిపోయి పడుకున్న నిన్ను చూస్తూ ఉంటాను నేను. రోజులో నేను గడిపే బెస్ట్ టైం అంటే అదే. నేను చూస్తున్నానని తెలిసిందో ఏమో కలల్లో పిల్లాడిలా ఒక్క నవ్వు నవ్వుతావు నువ్వు. ఒక్క ముద్దు పెడదామంటే, లేస్తావని భయం. కోరిక అణచుకోవటం ఎంత కష్టం కదూ. మనిషి కోరిక మరి మహోజ్వలనం కదూ. ఇందులో కాలిపోయే వాళ్ళు, కాల్చేవాళ్ళు, ఎన్ని రకాలు ఈ జీవితం! అవునూ, కలయికలో కరుణ ఉంటుందా? మరి నువ్వు తాకిన ప్రతీసారీ మనసు చెమ్మగిల్లుతోంది ఎందుకు? ఎంత మంచిదా కన్నీరు, కళ్ళనుంచి జారనా, నీ పెదాలకి నైవేద్యం అవనా అని అడిగి మరీ పనిగట్టుకొని వచ్చినట్టు…
హేయ్! నీకోటి చెప్పనా. ఎవరికీ చెప్పొద్దు మరి. ఒక సుడిగాలిలా నీ కాంక్ష నన్ను కరిగించి, రాత్రిని తెల్లవారు ఝాముగా, ఝాముని వెచ్చటి పగలుగా మార్చేస్తుంది. ఎంత వగలమారిది కదూ. వర్షం కూడా తెల్లారేసరికి ఎక్కడికో పనున్నట్టుగా పారిపోతుంది. ఒక్క కాఫీ తెచ్చుకొని కూర్చొని రాత్రి జరిగింది తలచుకుంటాను నేను. వచ్చే వర్షాలు, తపనలో తడిపే విరహాలూ, రాబోయే పొడి రాత్రులు, మరేవేవో ఎవరో గీసిన చిత్రాల్లా కళ్ళముందు కదులుతాయి. నేనెందుకు నవ్వుతున్నానో తెలీక సూరీడు చికాకు పడతాడు, వేడెక్కి జనాల్ని చికాకు పెడతాడు. సగం నవ్వుల వెనుక నువ్వున్నావని ఎవరికీ చెప్పనులే.
జీవితం, సమయం, నువ్వు లేకుండానే రోజులు, వారాలు, సంవత్సరాలు గడచిపోతున్నాయి గౌతమ్. ఎంత కావాలి మనం మనలా బ్రతకటానికి, ఉన్న ఒక్క పిల్లాడిని పెంచటానికి. నిన్ను, స్పృహతో ఉన్న నీ స్పర్శని, నీ ప్రేమని, రాహుల్‌ని – ఎంత పోగోట్టుకున్నానో ఎలా చెప్తే అర్ధం అవుతుంది? మనం సుఖంగా ఉండాలి. నేను హాయిగా ఉండాలి. కదూ!సుఖం చాలా ఉంది గౌతమ్, సంతోషం లేదు.
నీతో గడిపిన క్షణాలు తక్కువ, నిరీక్షణ ఎక్కువ. నిరీక్షణ భయంగా మారుతోంది. కోల్పోయిన కాలం ఆక్టోపస్ లాగా వర్తమానాన్ని మింగేస్తోంది. ఇది నిన్నూ, నన్నూ మింగకముందే, నీకు నువ్వు విధించుకున్న శిక్షలాంటి పరుగుపందెం ఆపవా గౌతమ్? ఈ పందెంలో నేనే బహుమానం అయితే మొదలు పెట్టక ముందు నుండీ నీతోనే ఉన్నాను గౌతమ్.
టామీ… వచ్చేయవూ, మళ్ళీ మన ప్రపంచంలోకి. సమయం లేని నీ పరుగు మనకి మిగిల్చేది అమావాస్య రాత్రుల్నే, ప్లీజ్…
ఎప్పటికీ
నీ
యశో
ఏడుస్తున్నాడు గౌతమ్. సుమారు వెయ్యి మంది ఉద్యోగులకు లీడర్. మేనేజ్మెంట్, టెక్నికల్ ఫీల్డ్స్‌లో మేధావి అనిపించికున్న గౌతమ్. ఛానల్ మార్చాడు ఏడుస్తూనే. ఏ చానెల్ పెట్టినా అదే ఉత్తరం వస్తోంది. తెలియకుండా మాయమైపోయిన సమయం. ఎక్కడ చూసినా కనబడని యశో. ప్రతీ అణువణువునా నిండినట్టున్న యశో. ఒకసారి కనపడు యశో… యశో… యశో… పెద్దగా అరుస్తున్నాడు, భయంతో పిలిస్తున్నాడు. గొంతు పెగలటం లేదు. ఊబిలోనుంచి వస్తున్నట్టుగా ఉంది. చుట్టూ చీకటి కమ్ముకుంటోంది. ఏదీ కనిపించటం లేదు. యశో!… యశో!…
…గౌతమ్, …గౌతమ్! ఎవరో పిలుస్తున్నారు. విప్పలేని కళ్ళు విప్పి, జడత్వం ఆవరించిన శరీరాన్ని కదపాలనే విఫల ప్రయత్నం. ఇంకా ఇలానే పడుకున్నావా… ఎవరది? యశో గొంతులా ఉందే, యశో… యశో! నేను నీ కోసం ఎంత వెతుకుతున్నానో తెలుసా. వేరార్యూ? నీ గొంతేనా అది? యశో!
గట్టిగా కుదుపుతున్నారు ఎవరో. లే గౌతమ్… లెమ్మంటుంటే… చటుక్కున కళ్ళు విప్పితే ఎదురుగా జాగింగ్ డ్రెస్‌లో యశో. ఏంటిలా హాల్లోనే పడుకున్నావు? రాత్రి ఎన్ని గంటలకు వచ్చావు? యశో ప్రశ్నలేవీ వినకుండా కలలాగే ఆమె వైపే చూస్తూ… యశో చెప్పుకుపోతోంది, నువ్వు మంచి నిద్రలో ఉన్నావు. బయట నుండి లాక్ చేసి వాకింగ్‌కి వెళ్ళి వచ్చాను. కాఫీ తాగుతావా? ఊ! తాగుతాను, గొంతు పెగల్లేదు పూర్తిగా. గౌతమ్‌ని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగింది యశో,
“మీటింగ్స్ చాలా ఉన్నాయి అన్నావుగా నిన్న. డికాక్షన్ రెడీగా లేదు. పది నిమిషాలు పడుతుంది. పరవాలేదా?”
“జీవితకాలం పట్టినా పరవాలేదు.”
తన గొంతు తనకే ఖచ్చితంగా వినపడి సంతోషం వేసింది గౌతమ్‌కి. యశో కళ్ళల్లో మెరుపు కంటిచూపు కలయికలో అతన్ని తాకింది. యశో వెనుకనే కిచెన్ వైపు నడుస్తున్న గౌతమ్‌కి తలుపు తీసి ఉన్న స్టోర్ రూమ్, అందులో ఉన్న గడియారాల ఆగిపోయిన సమయం కనపడగానే పై ప్రాణం పైనే పోయినట్టు అనిపించింది. తను ఈ తలుపు వేశాడు కదూ!
జేబులు తడుముకున్నాడు. పాకెట్లో తగిలిన మొబైల్ ఫోన్. ఆన్ చేద్దామంటే యశో పలక మీద రాసిన ప్రేమలేఖ ఇంకా స్క్రీన్ మీద కనబడుతూనే ఉంది.
కాఫీ డికాక్షన్ వాసన, నానిన సుద్దముక్కల వాసన, ఒకేసారి గౌతమ్‌ని పలకరించాయి!
