అయ్యో! దిగులు..
మరో మనిషితో చెప్పుకోలేనంత,
మాటల ఆసరాతో దింపుకోలేనంత..

రోజూలానే ఆ సాయంత్రమూ –
లోతుతెలీని లోయలాంటి
ఒంటరితనంలో,
రాలిపడుతున్న
ఉసిరిచెట్టు ఆకుల మధ్య-

కుర్చీ చేతులకి మోచేతులప్పజెప్పి,
ఒళ్ళో పుస్తకం మీద
మసగ్గా అలుక్కుపోయిన
తడి అక్షరాలవైపు
పట్టలేనిజాలిని
ప్రసరించుకున్న
పల్చటి జ్ఞాపకాల్లా..
ఇప్పుడెందుకిలా??