జగతినాడించు జంత్రకారుడవు

కోల చివరనున్న కోతివోలె
తాడు చివర తోలు బొమ్మవోలె
ఆడితినయ్యా నీవాడించినట్లు
పలికితినయ్యా పలికించినట్లు
జగతినాడించు జంత్రకారుడా, ఓ చెన్నమల్లికార్జునా!
బ్రతుకు గడిపితినయ్యా! నీవు చాలు, చాలనువరకు!

నీవొడ్డు మాయను అడ్డుకొనలేమయ్యా!

కాయమును నీడగా పీడించునది మాయ
ప్రాణమును మనసుగా పీడించునది మాయ
మనసును జ్ఞాపకమై పీడించునది మాయ
జ్ఞాపకమును జ్ఞానమై పీడించునది మాయ
జ్ఞానమును మరిపించు అజ్ఞానమే మాయ
జగతిలో జనతతిని ములుకోలయై గ్రుచ్చి
నడిపించునది మాయ! చెన్నమల్లికార్జునయ్యా!
నీవొడ్డు మాయను అడ్డుకొన లేమయ్యా!

గురువుల పాదములు చూచి ధన్యనైతిని

ఎండిపోయిన చెరువులో ఏరుపారి నిండినట్లు
వాడిపోయిన మొలకపై వానజల్లే కురిసినట్లు
నేడు ఇహలోకసుఖమూ, పరలోకగతులు
నడిచివచ్చినట్టాయెను నాకు
చూడవయ్యా! చెన్నమల్లికార్జునయ్యా!
గురువుల పాదములు చూచి ధన్యనైతిని చూడవయ్యా!

నీవుండే తావేదో చెప్పవయ్య!

గిరియందు వనమందు ప్రతితరువునందును
“దేవా! ఓ దేవా! రావయ్యా!”
“చూపించవయ్యా నీ కరుణ” అని నేను
వెతికి వేసారితినయ్యా! నిన్నుగానక ఏడ్చితినయ్యా!
శరణుల సంగమున వెతికితిని
దాగితివని వారియందు!
నీవుండే తావేదో చెప్పవయ్య, చెన్నమల్లికార్జునయ్యా!

నాలోనే నీవుంటివిగాదా?

నన్ను నేనెరుగనప్పుడు నీవెక్కడుంటివో చెప్పవయ్యా!
స్వర్ణములోని వర్ణమువోలె నాలోనే నీవుంటివిగాదా?
అయ్యా! నాలోనే ఉన్నాగానీ మేను చూపని భేదమేదో
నీయందే కంటినయ్యా, చెన్నమల్లికార్జునయ్యా!