చీకటి తెరలు తొలగి పోతున్నాయి. జ్ఞాపకాలతో మూపురం బరువెక్కగా మరో మజిలీ కై వేచి చూస్తోంది అమాయకపు ఒంటె. ఒయాసిస్సులో నీరు వేడెక్కింది. చల్లబడ్డ […]

ఎండల్లో ,వెన్నెల్లో తడిచాం ,నడిచాం పంచుకొన్నాం కలలు ,కవిత్వాలు ! అరచేతుల గరకు స్పర్శ చాలు.. పోదాం పద నేస్తం వేయి కన్నుల వేయి […]

రంభలతో నిండి వున్న ముంబయికో నమస్కారం స్తంభంలా నిలుచున్న నన్ను చూడు పిండి వేసే విచారం. సరదాలకు హద్దుండదు పరిచయం లేని లోయల్లోకి పరికిణీ […]

ఒక్కరోజా పూవును చేతబట్టుకొని తప్పకవస్తాను నీ చెంతకు విచారించకు నేస్తం ఊపిరిని ఏ ఉమ్మెత్తపూవుల వాసనలో కలిపేసి నీ ఇంటిముందు..ఏ నీపతరుచ్ఛాయలోనో నిశ్చలంగా నిదురిస్తున్న […]

ఎండిన చెట్టు నీడన రాలిన శిథిల పత్రాలు నగ్న పాదాలతో చప్పుడు చేస్తూ నడుస్తూ వెళ్ళకు అవి నీ ప్రతిబింబాలు ఏరుకొని భద్రంగా గుండెమీది […]

చెలమ..లో నీరు చేతులతో ఎత్తిపోసినకొద్దీ, చెమ్మ ఇసుకను విరుస్తూ ఊరతాయి. విశ్రమించిన గవ్వలు సూర్యరశ్మిని పీలుస్తాయి. అల్లరిపిల్లల మోకాళ్ళు దోక్కుపోయిన ప్రతిసారి, దుమ్ముకలిసిన రక్తంతో […]

భూషణ్‌పద్యాలు బక్కగా,బలంగా ఉంటాయి.ఎక్కడా పిసరంత కొవ్వు కనిపించదు. తెలుగు కవిత్వానికి లయ హృదయస్పందన వంటిదనీ,అక్షరమైత్రి ఊపిరి వంటిదనీ ఇతనికి తెలుసు.ఇతని పద్యాలు కొన్ని సీతాకోక చిలకల్లా అన్ని వేపులకీ ఒకేమారు ఎగరాలనే ప్రయత్నంలో గాలిలో రెక్కలల్లార్చుతున్నట్టు కనిపించినా,భూషణ్‌ సామాన్యుడు కాడు.

నిశ్శబ్దం లో నీ నవ్వులు గలగల వినిపిస్తాయి ముసుగేసిన ఆకాశం ముసురు పట్టిన సాయంత్రం కిటికీ రేకులపై కురిసే చినుకుల్లా కరెంటులేని నిద్రపట్టని రాత్రి […]

పేరు తెలిసిన చేపను నే పట్టలేను ఆకొన్న జాలరులు ఆ చేపలపై వలలు పన్నుతారు తిమిరాలు కప్పుకొన్న తిమింగలాలు బరువు నే మోయలేను. ఈదేటి […]

మీ కొళాయి..గరగర కసరదు మొహం చిట్లించుకోదు కోపగించుకోదు ధ్యానముద్రలో..ఒకేధార! నురగలు గిరగిర తిరిగే నిండిన బిందెను ఎత్తుకోవడమే మీకు తెలుసు అసలు నిండని బిందె […]

రసమయ ఘడియల్లో రహస్యవీణ శ్రుతిచేసింది నీవేనా చిన్నీ? మెరిసిపోయే కన్నులలో మల్లెపూలు దాచుకొంది నీవేనా చిన్నీ? తేలిపోయే మాటలతో తీపితీపి కాలాన్ని రచించింది నీవేనా […]

విడిపోయే పొగమంచు రూపం సన్నని సన్నని రవం లీలగా దూరంగా వీణ శ్రుతి చేస్తున్న సవ్వడి.. ఇటురావా?ఇటురావా.. అన్న పిలుపులు గూటిలో వడిగిన పక్షులు […]