నీకన్నా ముందు పుట్టిన బంధం నీపైనే కత్తి దూయడం నువ్విపుడు తీర్చేస్తున్న ఋణం

కూడనట్టి పనులెన్నో కూరిమితో చేసినాము వలసినవన్నీ చేదగు

నా కవిత్వం సహనంతో వేచివుంటుంది, తనను తాను ఆవిష్కరించుకునే ఓ అద్భుతమైన క్షణం కోసం

మన ఈ గాంధర్వవివాహానికి
ఆకాశమే పందిరి పక్షులే సాక్షులు

లోలోపల ఏ దీపం ఎప్పుడు వెలిగిందో
జ్ఞాపకాల మిణుగురులు అంటుకుని
వేడిమి లేదు;

సకల ప్రాణులను సంతోషపెట్టిన
ఆ స్వచ్చమైన వర్షపు చినుకులు-
నాకు మాత్రం …

హస్తగతదీపకాంతుల నరయలేని
అంధులంబోలె నూరక యఱతురేల?

గొడ్డు గోదా, ఆస్తీ పాస్తీ
ఇంట్లో విలువైన మనుషులూ
అందరి మీదకి ఆయుధాలు వచ్చేస్తాయి.

తీరాలు దాటి దూరాలు చేరిన
సంబరాల్లో
నడిపించిన చేయి విడిచిపోయి

పగడాల పెదవులపై
ఆరురేకుల పారిజాతాలై
అర విరిసి

నిర్జన ప్రదేశాలలో వంగిన ఆకాశం మీదుగా
చల్లని గాలి మోసుకొచ్చే జనవాసాల హోరు

మెరుపు తారాజువ్వలా
ఆనందాన్ని
ఆకాశానికి అతికిస్తుంది.

పాటపూర్తయ్యేసరికి
వెన్నెల విరగబూసేది
నేస్తున్న నులకమంచం పూర్తయ్యేది

కదలని కెరటాల పాల సముద్రం
ఊరంతా
గాఢమైన యోగ నిద్ర

తరాలుగా
తడి పీతాంబరాలు మోసి
వొరిగిన దండెం

మూకుడులో రొట్టె చల్లారిపోయింది
చమురు దీపం మూలన అల్లల్లాడింది

“అమ్మ నీకెందుకు నచ్చింది?
అమాయికంగానే అడిగినట్టూ
అమాంతంగా అడిగేస్తే-

నేలమీంచి చూసే ఆకాశం కన్నా
ఆకాశంలోంచి చూసే నేలే
అందంగా ఉంటుంది

వృద్ధమయినట్టి గాత్రంబు విడిచి మఱల
తరుణదేహంబు నెట్లాత్మ దాల్చుచుండు
తరువులట్టులె జీర్ణపత్త్రంబు లుడిగి

నేలజేరు చినుకులన్ని వీధులెంట పరుగులెట్టి
వెంటనున్న మబ్బునిప్పి, విడిది చేసె తడవకుండ.