బలము కరవై బ్రతుకు బరువై
మోయ జాలని భారమయ్యెను,
దినము గడుచుటె కష్టమాయెను

సాయంకాలం
గూళ్ళని చేరే పక్షులతోపాటు
నా మనసుకూడా
పాటనుండి క్రమంగా

అంబులపొదిలో అస్త్రాలేవీ
అక్కరకురానట్టే
సమస్యలు బాణాలై సంధిస్తాయి

వానని ప్రేమించడానికి
ఆకుపచ్చని అడవిని ఊహించడానికి
స్థిమితం కావాలి

మధ్యలోనే ప్రయాణాలు
ఆగిపోవడం
ఈ బతుక్కి కొత్త కాదు కదా?!

ఆకాశం వైపుకి ఎగురుతూ ఉంటే
పట్టుకో పట్టుకో అని

లోలకంలా గాలిలో వూగుతున్న
కాగితాన్నొదిలిన పూర్తికాని వాక్యం

“అత్తమ్మా, రామన్నున్నడా?”
బడినుంచి రాంగ రోజడిగెటోణ్ణి

గులక రాళ్ళని తట్టి ఏనాటి ఊసులో తలబోసి
దిగులుపడి వెనుదిరిగిపోతోంది నది
నీటిగాలికి పులకించిపోతోంది నియమగిరి
రెప రెపల రేయింక అలసి నిల్చుంది.

అనంతకవితాకాంచి ఒక పట్టీపైన రాయబడినది. కాంచి అంటే ఒడ్డాణము. అనంత అంటే అంతులేనిది. అంటే ఇది ఒక అంతులేని కవితా వృత్తము వంటిది.

మూసుకున్న కనురెప్పల క్రింద
వెలుగుతున్న నీ కళ్ళు నాకు
కనిపించకపోయినా తెలుస్తున్నాయి కావా

దర్గా ముందు మోకరిల్లి గాయత్రీ మంత్రం
సంస్కార్ విచ్చిన్నం సంసార స్వప్నక్రీడితం

నవ్వు ప్రమిదను చిదిమి
చేయి ఊతము చేసి
దారి పొడుగూ నువు తోడు నిలిచిన వేళ

జ్ఞాపకాల్ని ఏరుకుంటూంటే
ఎక్కడో మూలాల్లో వేళ్ళు
చిగుర్లు తొడుక్కుంటాయి

ఆ మూలన ఒకడు
మృత్యు నైశిత్యపు వులితో శిలలు చెక్కుతుంటాడు

చిన్న పూవుగ పూచినానని
విన్న బోకనె విచ్చుకొందును

ఇది విచ్చలవిడిగా తిరిగిన దూరాల్లోంచి కానీ
అపురూపంగా చూసుకొన్న నడకల్లోంచి కానీ

కానీ ఆ బ్లాక్ బోర్డ్ పక్కన
అతి నిర్లక్ష్యంగా కూచొని ఉంది
వెయిస్ట్ కోట్‌లో

పరాయి భాషలో
పరిశీలకులకు
వివరిస్తున్నాడు

అన్నా నీ ప్యాకెట్‌ అంటూ
గస పెడుతూ పరిగెట్టిన పిల్లాడు
ఇప్పుడు లేడనుకుంటే ఇకముందు ఉండడనుకుంటే
చాల భయమేస్తుంది. తరువాతేమిటి?