నిలకడ లేకుండా నిరంతరం
సాగే అతగాడి జీవనం.
బహుశా
పదమూడేళ్ళ వయసుంటుందేమో
వంతెన పక్కన
నేనా అబ్బాయిని చూసినప్పుడు.
Category Archive: కవితలు
ఎన్నో రైళ్ళుమారుతూ
మరెన్నో ఊళ్ళు తిరుగుతూ
నదులూ అడవులూ
కొండలూ గుహలూ
వెతుక్కుంటూ సాగిపోతావు
నీ సత్యం నీకెక్కడో
తారసపడకపోదు
ఇంక నువ్వు తెల్లవార్లూ
సణుగుతావు చూడూ…
తను నిద్రకు మెలకువకు
నేటికి రేపటికి మధ్య
కాలం శూలానికి
దృశ్యరహిత రక్తమోడుతుంది
ఈ లోగా నేనూ అనేక అవతారాలెత్తి
పని భూగోళాన్నంతా అట్లాసై మోసేసి
పై వాడిని మెప్పించో వప్పించో
కావలిసినంత అలసటనో ఆవేగాన్నో నింపుకుని
మనిషితనానికి తావీయకుండా
ఈసురోమని ఇల్లు చేరతాను.
మనసే, నిండా ములిగింది
వడగళ్ళ వాన!
ఎవరు పైన ఎవరు కింద?
మెడవంపులోనే మెరుపులు
పెదాలు కాలే వేళ
ముద్దు ఎక్కడ పెట్టాలి?
మొత్తంగా తనను తాను
అక్షరాల్లో కుప్పబోశాడు
ఎక్కడ ముట్టుకున్నా
వదిలివెళ్ళిన ఆఖరిచూపో
రగిలి రగిలి బూడిదైన గుండెనో
రెప్పల చివర మిగిలిన కలో
శుభ్రజ్యోత్న నీలాకాశం కింద
గుసగుసల ముచ్చెమటల ముచ్చట
ఇరువురికి తెలియని
ఒక ఆపతి ఇరువురి సోపతి
ఫెళ ఫెళ ఆర్భాటాల
ఉరుములు మెరుపులు
తనువంతా తడిపినా
మౌనంగా చూస్తూ
ఎంతో బ్రతిమాలితే
ఒకే ఒక పువ్వును ప్రసవించి
రంగుల తెరలై నవ్వింది
పరిమళాలు పోయింది
రోజూ
లేగదూడ కన్నుల్లోని
నల్లని మూగతనం ముందు
తల్లి ఆవు పాలు పితుకుతున్నట్టు–
అతనేదో కూనిరాగం తీస్తున్నాడు
ఆమె చుక్కల ముగ్గు వేస్తోంది
ఎదురు చూస్తూనే ఉన్నాను
నక్షత్రలోకపు కాంతేదో
వెలుగును నింపుతుందని
నడుస్తూనే ఉన్నాను
చేరవలసిన గమ్యం
చిరునామా తెలియకపోయినా
తన ఆరో ప్రాణమైన సైకిలు
దొంగచేతుల్లోకి జారాక
నాన్న దేహం
చిల్లు పడిన చక్రమై
ముందుకు కదలనంటూ
మూలన కూలబడింది
యుద్ధానికీ దుఃఖానికీ
ఒక్క అల్మరా చాలు
ప్రేమకు
ఇంకొంచం పెద్ద గదిని కేటాయిద్దాం
పిల్లల ముందూ
స్త్రీల ముందూ ఎక్కువ ఓడిపోదాం
పూలన్నీ మౌనంగా చూస్తుంటే
పూర్ణిమ విచ్చుకోకుండానే
ఆ రేయి గడచిపోతుంటే
గుండెకు గుచ్చుకునే
ఆ సమయాలను
ఎలా చెప్పను!?
అంకెల లెక్క కాదు
అస్తి నాస్తి విచికిత్స
ప్రమాణాలు తెలుసుకున్నాక
ప్రణామం చెయ్యి
ప్రాణాయామం ఎప్పుడైనా
చెయ్యచ్చు
అంటు మరకలతో
పూలు చెరిగిన చీరలు
పాత గుడ్డల సంతలో
చవక ధరకు దొరుకుతాయి.
కోరికను తీర్చుకునేందుకు
చీకటి రాత్రుల నీడ ఉంది.
కొమ్మల రెక్కలను చాచి
ఎండపొడనైనా తగలనీయక
వాన చుక్కనైనా జారనీక
నీడనిచ్చే నిర్మల మానసం
పచ్చని గొడుగు మీద
పరుచుకున్న పసిడి పూలను…
మిణుగురు పాదాలు చిట్లి,
నెత్తుటి దారి ఏర్పడిన చోటు నుంచి
ప్రారంభమైంది నడక!
మొలకంత ప్రాణి
సమస్త భూమండలాన్ని
కాంతిమయం చేస్తుందని
నమ్మిక!
గుడ్లగూబకో బొటనవేలు ఉంటుందనీ
ఐతే అదలా తిరిగి ఉండదని
శరీర శాస్త్రం చెప్తుంది.
పక్షిశాస్త్రం బోధిస్తుంది!
ఎన్నో ఏళ్ళు తెల్ల గుడ్లగూబని అధ్యయనం చేశాను
ఈ డొల్ల పనితనాన్ని చూసి బాధ పడుతున్నాను.