రమ గారు, “సాహిత్యం ఒక్కటే ఉంటుంది. అది చదివినప్పుడు మనసుకి సుఖాన్నివ్వాలి అంతే!! మంచి సాహిత్యానికి అదే గుర్తు,” అన్నారు. అది చదివిన వెంటనే నేనీ మధ్యనే చదివిన Geroge Steiner పుస్తకంలోని ఓ వ్యాసం, “To Civilize Our Gentlemen,” గుర్తొచ్చింది. ఆ వ్యాసం ముగింపు:
“When he was twenty, Kafka wrote in a letter: ‘If the book we are reading does not wake us, as with a fist hammering on our skull, why then do we read it? So that it shall make us happy? Good God, we would also be happy if we had no books, and such books as make us happy we could, if need be, write ourselves. But what we must have are those books which come upon us like ill-fortune, and distress us deeply, like the death of one we love better than ourselves, like suicide. A book must be an ice-axe to break the sea frozen inside us.’
Students of English literature, of any literature, must ask those who teach them, as they must ask themselves, whether they know, and not in their minds alone, what Kafka meant.”
“A book must be an ice-axe to break the sea frozen inside us,” – మరవరాని మాట.
సీతా రామయ్య గారికి, నమస్కారములు. శతాబ్ది వయసు దాటిన తెలుగు కధని ఇంత తక్కువ కేటగిరి లలొ కూర్చడం దుస్సాహసము అని నా అభిప్రాయము. కధ పరమార్థము తెలుసుకుందామని చదివిన నాకు నిరాశే మిగిలింది. నిశ్శబ్దం కన్నా మెరుగయినది ఏదేనా చెప్పగలిగినప్పుడె, కథ గాని, కవిత్వము గాని, మాట గాని చెప్పడం వుండాలనుకుంటాను. చాలా వ్యాసాల లానె, మీ వ్యాసం రూపంలొ కొత్తదనం లెదు. క్షమించగలరు.
The title of the article( కథ దేని గురిMచి) gives an impression that you are going to discuss the basic objective of the stories. But, Surprisingly, the article was discussing the different styles of the story narration.
ప్రశంసించినందుకు అందరికీ కృతజ్ఞతలు. కాని నేను పెద్దగా చేసిందేం లేదు. జంపాల చౌదరి, వాసిరెడ్డి నవీన్, నవోదయ రామమోహనరావు, వెల్చేరు – తెర వెనుక ఉండి శ్రమ చేసిన వారు వీళ్ళు.
మూడు నాలుగేళ్ళ క్రితం, నేను కొత్తగా తెలుగు సాహితీ ప్రపంచంలో తలదూర్చి, రచ్చబండలో, తెలిసీ తెలియని సాహితీ జ్ఞానంతో హేమాహేమీలతో తగాదాలు పడేవాణ్ణి. అప్పుడే వేలూరి గారి ఓ ఈమాట వ్యాసం పై గొడవపడ్డాను. ఆ సందర్భంలో ఆయన ఓ పొడవుపాటి జవాబు రాస్తూ, మధ్యలో ఇలా అన్నారు:
“My second assertion, or call it a plea, that we badly need word meanings, paraphrases, and commentaries of their works to better appreciate them, and not to lose them!”
నా ప్రమేయానికి కారణం అదన్న మాట. చాలా సమయం పట్టినా, కార్యరూపం దాల్చినందుకు సంతోషం. అప్పట్లో, అంటే ఆస్తులన్నీ హరించుకుపోక ముందు, ఆయన ఇంకాస్త ఎక్కువ విరాళం అడగనందుకు చాలా విచారపడుతున్నాను.
బాబ్జీలు గారి మంచీ చెడుల మాట చదివి, ఇది రావిశాస్త్రి మాటల్లా ఉందే అనిపించింది. వెతికితే, రావిశాస్త్రి మీద కె. కె. రంగనాథాచార్యులు రాసిన పుస్తకంలో రచయితల కర్తవ్యం గురించి రావిశాస్త్రి అభిప్రాయం కనిపించింది: “అందుచేత రచయిత అయిన ప్రతివాడూ తాను రాస్తున్నది ఏ మంచికి హాని కలిగిస్తుందో, ఏ చెడ్డకి ఉపకారం చేస్తుందో అని ఆలోచించాల్సిన అవసరం ఉందని నేను తలుస్తాను.” [1]
చిత్రంగా, జనవరి 9న విజయవాడ లో పుస్తక ప్రదర్శనావరణలో విశ్వగుణాదర్శాన్ని విడుదల చేసిన సభలో ప్రసంగించిన వారిలో ముఖ్యులు KKR. సభలకి దూరంగా ఉండే తాను, ఈ పుస్తకం గురించి ప్రసంగించమంటే ఎంతో ఉత్సాహంతో వచ్చానని చెప్పి గ్రంథ ప్రాముఖ్యతని వివరించారు. ఆ ప్రసంగాన్ని ప్రచురిస్తే బావుంటుంది.
KKR, VNR లు సరే, నా అభిప్రాయం ఏమిటి అంటే, నేనీ పుస్తకాన్నింకా పూర్తిగా చదవలేదు. పైపైన తిరగేసినంతలో హానికరమైనదిగా కనిపించలేదు. దాని ప్రచురణకి సాయం చెయ్యడంలో తప్పుందనుకోను.
చదివింతర్వాత వెల్చేరు గారి పరిచయంపై నా అభిప్రాయం చెప్తాను. రవికిరణ్ గారూ, ఆయన పేరు వెల్చేరు; వేల్చూరి కాదు. మనకి యేల్చూరి సుబ్రహ్మణ్యం అని ఓ కవి ఉన్నారనుకుంటా.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు
[1] “భారతీయ సాహితీ నిర్మాతలు: రాచకొండ విశ్వనాథశాస్త్రి,” కె. కె. రంగనాథాచార్యులు. సాహిత్య అకాడమీ, 2000. పేజి 87.
తరువు నుండి పుట్టిన రోకటి పాట యొక్క ఛందం __ తరువోజ అన్న అన్వయం చాలా బాగుంది. చదివేదాకా తట్టలేదు. ఈ మధ్యనే అక్కిరాజు రమాపతిరావుగారు “తన మయం అయింది” కాబట్టే ‘తన్మయం’
అయిందేమో అనడం కూడా ఆశ్చర్యపరచింది.
**
పాఠకులు వ్యక్తం చేయవలసింది ఇతరుల అభిప్రాయలగురించి కాదంటూనే ఇంకొన్ని అభిప్రాయలు చేరుస్తున్నాం! Pattern, లాగా కాక, ఎప్పుడో కొన్ని అక్షరాలు చేజారినందుకు, అంతకు మించిన అక్షరాలను, కాదు అక్షింతలను వేయడం సహృదయంకాదు. నొచ్చిన వారినింకా నొప్పించడమే అనిపిస్తుంది.
‘ఈ మాట ‘కు ఉన్న మాట చెప్పుకోవాలి. సంపాదనేమీ పొందని సంపాదకులు, (అసలు ‘సంపాదకు’లని ఎందుకంటారో? పదం చదివినప్పుడల్లా తమాషా చేస్తున్నట్లనిపిస్తుంది నాకైతే వారిని!) రాబడి రాని రచయితలు, పనిలేనప్పుడు చదువుకునే పాఠకులు చేరే చోటలో, కొంత సహృదయపూర్వక సర్దుబాటుకు మించిన ప్రమాణాలేముంటాయో తెలియదు, నాకైతే.
===
విధేయుడు
-Srinivas
గూగుల్లో తెలుగు పుస్తకాలు లేవు అనడానికి కారణం బహుశా హైదరాబాదులో ఉండే విశ్వవిద్యాలయాల గ్రంథాలయాల పుస్తకాలు DLIలో డిజిటైసు చేయబడుతున్నాయి. బెంగళూరు, హైదరాబాదు DLIలలో, archive.orgలో ఉండే తెలుగు పురాతన సాహిత్య గ్రంథాలు అందరి అందుబాటులో మరెక్కడా ఈ ప్రపంచంలో లేదంటే అతిశయోక్తి కాదు. సాహిత్యంలో ఆసక్తి ఉండేవాళ్లు ఇక్కడికి వెళ్లి డవున్లోడ్ చేసికోవచ్చు. నా ఉద్దేశంలో తెలుగు సాహిత్యంపైన
పరిశోధన చేయాలనుకొనేవాళ్లకు (అక్కడా, ఇక్కడా) ఇవి కల్పవృక్షాలు. గూగుల్ చేయలేదని కన్నీళ్లు కార్చడంకన్నా ఈ DLIలను ఎలా ముందుకు తేవాలో దానికి ఇక్కడి వాళ్లు ఎలా సహాయం చేయడానికి వీలవుతుందో అని చర్చిస్తే బాగుంటుంది.
విధేయుడు – మోహన
బాబ్జీలు గారూ ! సాహిత్యం ఒక్కటే ఉంటుంది. అది చదివినప్పుడు మనసుకి సుఖాన్నివ్వాలి అంతే!! మంచి సాహిత్యానికి అదే గుర్తు. అది కవిత్వమైనా..కధ అయినా!! కధకుల్ని కవులు చిన్న చూపు చూస్తారన్నది దేని ఆధారంగా మీరు అంత సునాయాసంగా అనీసిందీ ..అభాండాలు వేసిందీ నాకు ఆశ్చర్యంగా ఉంది. అదే నిజమైతే రావిశాస్త్రి..శ్రీశ్రీ కి అంత అభిమానిగా ఉండగలిగేవారా?? కేశవరెడ్డి గారి ‘మునెమ్మ’ కి ..కాశీభట్ల వేణుగోపాల్ ‘ తపన’ కీ జయప్రభ గారు ముందుమాట రాసేవారా?
కవిత్వం చదివినప్పుడు కలిగే అనుభవం భిన్నమైంది. క్లుప్తంగా ఉంటూనే గాఢంగా మనసు మీద ఒక ముద్ర వేయగలదు కవిత్వం.నేను చెప్పేది మంచి పోయెమ్ గురించి. మంచి కధ కూడా చాలా ఆలోచనల్ని రేకెత్తించగలదు. తెలుగులో ఈ గాడత పరిధిలోకి వచ్చే కవులు.. రచయితలు..అన్ని కాలాల్లోనూ కొందరే !!
సిధ్ధాంతాలు సృజనకి ప్రేరణనిస్తాయి. అదే లేకపోతే గోర్కీ..’అమ్మ’ వచ్చేదే కాదు. సిధ్ధాంతాన్ని సృజనాత్మక సాహిత్యం ఎలా ప్రతిఫలించాలి అన్న విషయంలో తెలుగులో రావిశాస్త్రీ..కాళీపట్నం…చాసో…కేశవరెడ్డి వంటి వారిలో తప్ప మిగిలిన అనేకుల్లో ఏ స్పష్టతా కనిపించదు.ఫెమినిస్టుల కధల్లోనూ ఇది ఉంది. బ హుశా యదుకులభూషణ్ గారి కోపం వెనక ఉద్దేశ్యం ఇదే కావొచ్చు.మీరు ‘విరసం’ ప్రభావాన్ని గురించి అన్న నిష్టూరం కూడా ఇదే కావొచ్చు. అప్పటికీ తప్పు సిధ్ధాంతాలదే కాలేదు. సృజన లేమి ఉన్న వాళ్ళు చేసే రచనలకి సిధ్ధాంతాలూ..సంస్థలూ బాధ్యత ఎంత వరకూ తీసుకోగలవూ?? వాళ్ళు మేలైన రచయితల్ని ఆకట్టుకోలేకపోయి ఉండొచ్చును కదా? ఖాదిర్ బాబు ఏ సిధ్ధాంత చట్రాలకీ లోబడకుండా మంచి కధలు రాస్తున్నాడు కదా?ఇదే దృష్టాంతం.
అందువల్ల నా అభిప్రాయం మంచి కవుల్నీ, కధకుల్నీ సిధ్ధాంతాలు తయారుచేయవు. అలాగే చంపవు.
రమ.
అభిప్రాయాలకు సంబంధించి ఒక విషయం చెప్పడం మరిచాను.ఈమాట ప్రమాణాలకు సరితూగని అభిప్రాయాలను పూర్తిగా వేయకపోవడమే మంచిది. అలాకాక, సంపాదకులు కత్తిరిస్తారులే అన్న భావం పాఠకులకు కలిగిస్తే ఇష్టానుసారం
రాస్తారు.పాఠకుల అభిప్రాయాలను ఎడిట్ చేయడం కూడా అంత సులువైన పనేమీ కాదు..అలానే,పెద్దలు వేమూరి గారు సెలవిచ్చినట్టు- (“ఇదే విధంగా రచనాంశం (content) ని స్వయంప్రపత్తితో, రచయితతో సంప్రదించకుండా మార్చే హక్కు ఏ సంపాదకుడికీ లేదు.” రచయితలు-ఎడిటర్లు- జనవరి 2009). పాఠకులతో సంప్రదించడం చాలా శ్రమతో కూడుకున్న పని. ఉదాహరణకు ఎడిట్ చేయబడ్డ పెద్దలు మాగంటి(www.maganti.org) గారి అభిప్రాయంలో (ఎమర్జెన్సీ కాలపు వార్తాపత్రికలోని నలుపు చేసిన columnsలా ఉన్నవి మనకు తెలియవు)“తాత్పర్యమే లేదు వెంకోజీ” అన్న వాక్యం అస్సలు అతకలేదు. ఇలా అతికీ అతకని వాక్యాలు ప్రచురించడం కన్నా సదరు అభిప్రాయాలను పూర్తిగా తొలగించడమే మేలు.
కథ దేని గురించి? గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
03/16/2009 8:28 pm
రమ గారు, “సాహిత్యం ఒక్కటే ఉంటుంది. అది చదివినప్పుడు మనసుకి సుఖాన్నివ్వాలి అంతే!! మంచి సాహిత్యానికి అదే గుర్తు,” అన్నారు. అది చదివిన వెంటనే నేనీ మధ్యనే చదివిన Geroge Steiner పుస్తకంలోని ఓ వ్యాసం, “To Civilize Our Gentlemen,” గుర్తొచ్చింది. ఆ వ్యాసం ముగింపు:
“When he was twenty, Kafka wrote in a letter: ‘If the book we are reading does not wake us, as with a fist hammering on our skull, why then do we read it? So that it shall make us happy? Good God, we would also be happy if we had no books, and such books as make us happy we could, if need be, write ourselves. But what we must have are those books which come upon us like ill-fortune, and distress us deeply, like the death of one we love better than ourselves, like suicide. A book must be an ice-axe to break the sea frozen inside us.’
Students of English literature, of any literature, must ask those who teach them, as they must ask themselves, whether they know, and not in their minds alone, what Kafka meant.”
“A book must be an ice-axe to break the sea frozen inside us,” – మరవరాని మాట.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు
కథ దేని గురించి? గురించి giri గారి అభిప్రాయం:
03/16/2009 11:10 am
సీతా రామయ్య గారికి, నమస్కారములు. శతాబ్ది వయసు దాటిన తెలుగు కధని ఇంత తక్కువ కేటగిరి లలొ కూర్చడం దుస్సాహసము అని నా అభిప్రాయము. కధ పరమార్థము తెలుసుకుందామని చదివిన నాకు నిరాశే మిగిలింది. నిశ్శబ్దం కన్నా మెరుగయినది ఏదేనా చెప్పగలిగినప్పుడె, కథ గాని, కవిత్వము గాని, మాట గాని చెప్పడం వుండాలనుకుంటాను. చాలా వ్యాసాల లానె, మీ వ్యాసం రూపంలొ కొత్తదనం లెదు. క్షమించగలరు.
The title of the article( కథ దేని గురిMచి) gives an impression that you are going to discuss the basic objective of the stories. But, Surprisingly, the article was discussing the different styles of the story narration.
I am puzzled!!
బందా గిరి బాబు
మనకు తెలియని మన త్యాగరాజు – 4 గురించి M.S.Prasad గారి అభిప్రాయం:
03/16/2009 4:08 am
మీ వ్యాసం ద్వారా అపర సంగీత కళా సరస్వతి ఐన త్యాగరాజు గురించి మాకిదివరకు తెలియని ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకొని ధన్యులమైనాము. అనంత కోటి ధన్యవాదాలు.
విశ్వగుణాదర్శ కావ్యపరిచయం గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
03/15/2009 4:48 pm
ప్రశంసించినందుకు అందరికీ కృతజ్ఞతలు. కాని నేను పెద్దగా చేసిందేం లేదు. జంపాల చౌదరి, వాసిరెడ్డి నవీన్, నవోదయ రామమోహనరావు, వెల్చేరు – తెర వెనుక ఉండి శ్రమ చేసిన వారు వీళ్ళు.
మూడు నాలుగేళ్ళ క్రితం, నేను కొత్తగా తెలుగు సాహితీ ప్రపంచంలో తలదూర్చి, రచ్చబండలో, తెలిసీ తెలియని సాహితీ జ్ఞానంతో హేమాహేమీలతో తగాదాలు పడేవాణ్ణి. అప్పుడే వేలూరి గారి ఓ ఈమాట వ్యాసం పై గొడవపడ్డాను. ఆ సందర్భంలో ఆయన ఓ పొడవుపాటి జవాబు రాస్తూ, మధ్యలో ఇలా అన్నారు:
“My second assertion, or call it a plea, that we badly need word meanings, paraphrases, and commentaries of their works to better appreciate them, and not to lose them!”
నా ప్రమేయానికి కారణం అదన్న మాట. చాలా సమయం పట్టినా, కార్యరూపం దాల్చినందుకు సంతోషం. అప్పట్లో, అంటే ఆస్తులన్నీ హరించుకుపోక ముందు, ఆయన ఇంకాస్త ఎక్కువ విరాళం అడగనందుకు చాలా విచారపడుతున్నాను.
బాబ్జీలు గారి మంచీ చెడుల మాట చదివి, ఇది రావిశాస్త్రి మాటల్లా ఉందే అనిపించింది. వెతికితే, రావిశాస్త్రి మీద కె. కె. రంగనాథాచార్యులు రాసిన పుస్తకంలో రచయితల కర్తవ్యం గురించి రావిశాస్త్రి అభిప్రాయం కనిపించింది: “అందుచేత రచయిత అయిన ప్రతివాడూ తాను రాస్తున్నది ఏ మంచికి హాని కలిగిస్తుందో, ఏ చెడ్డకి ఉపకారం చేస్తుందో అని ఆలోచించాల్సిన అవసరం ఉందని నేను తలుస్తాను.” [1]
చిత్రంగా, జనవరి 9న విజయవాడ లో పుస్తక ప్రదర్శనావరణలో విశ్వగుణాదర్శాన్ని విడుదల చేసిన సభలో ప్రసంగించిన వారిలో ముఖ్యులు KKR. సభలకి దూరంగా ఉండే తాను, ఈ పుస్తకం గురించి ప్రసంగించమంటే ఎంతో ఉత్సాహంతో వచ్చానని చెప్పి గ్రంథ ప్రాముఖ్యతని వివరించారు. ఆ ప్రసంగాన్ని ప్రచురిస్తే బావుంటుంది.
KKR, VNR లు సరే, నా అభిప్రాయం ఏమిటి అంటే, నేనీ పుస్తకాన్నింకా పూర్తిగా చదవలేదు. పైపైన తిరగేసినంతలో హానికరమైనదిగా కనిపించలేదు. దాని ప్రచురణకి సాయం చెయ్యడంలో తప్పుందనుకోను.
చదివింతర్వాత వెల్చేరు గారి పరిచయంపై నా అభిప్రాయం చెప్తాను. రవికిరణ్ గారూ, ఆయన పేరు వెల్చేరు; వేల్చూరి కాదు. మనకి యేల్చూరి సుబ్రహ్మణ్యం అని ఓ కవి ఉన్నారనుకుంటా.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు
[1] “భారతీయ సాహితీ నిర్మాతలు: రాచకొండ విశ్వనాథశాస్త్రి,” కె. కె. రంగనాథాచార్యులు. సాహిత్య అకాడమీ, 2000. పేజి 87.
నన్నెచోడుని క్రౌంచపదము గురించి Srinivas Nagulapalli గారి అభిప్రాయం:
03/15/2009 10:01 am
తరువు నుండి పుట్టిన రోకటి పాట యొక్క ఛందం __ తరువోజ అన్న అన్వయం చాలా బాగుంది. చదివేదాకా తట్టలేదు. ఈ మధ్యనే అక్కిరాజు రమాపతిరావుగారు “తన మయం అయింది” కాబట్టే ‘తన్మయం’
అయిందేమో అనడం కూడా ఆశ్చర్యపరచింది.
**
పాఠకులు వ్యక్తం చేయవలసింది ఇతరుల అభిప్రాయలగురించి కాదంటూనే ఇంకొన్ని అభిప్రాయలు చేరుస్తున్నాం! Pattern, లాగా కాక, ఎప్పుడో కొన్ని అక్షరాలు చేజారినందుకు, అంతకు మించిన అక్షరాలను, కాదు అక్షింతలను వేయడం సహృదయంకాదు. నొచ్చిన వారినింకా నొప్పించడమే అనిపిస్తుంది.
‘ఈ మాట ‘కు ఉన్న మాట చెప్పుకోవాలి. సంపాదనేమీ పొందని సంపాదకులు, (అసలు ‘సంపాదకు’లని ఎందుకంటారో? పదం చదివినప్పుడల్లా తమాషా చేస్తున్నట్లనిపిస్తుంది నాకైతే వారిని!) రాబడి రాని రచయితలు, పనిలేనప్పుడు చదువుకునే పాఠకులు చేరే చోటలో, కొంత సహృదయపూర్వక సర్దుబాటుకు మించిన ప్రమాణాలేముంటాయో తెలియదు, నాకైతే.
===
విధేయుడు
-Srinivas
ప్రపంచ సాహిత్యం – ప్రజాస్వామ్యీకరణం గురించి mOhana గారి అభిప్రాయం:
03/15/2009 7:25 am
గూగుల్లో తెలుగు పుస్తకాలు లేవు అనడానికి కారణం బహుశా హైదరాబాదులో ఉండే విశ్వవిద్యాలయాల గ్రంథాలయాల పుస్తకాలు DLIలో డిజిటైసు చేయబడుతున్నాయి. బెంగళూరు, హైదరాబాదు DLIలలో, archive.orgలో ఉండే తెలుగు పురాతన సాహిత్య గ్రంథాలు అందరి అందుబాటులో మరెక్కడా ఈ ప్రపంచంలో లేదంటే అతిశయోక్తి కాదు. సాహిత్యంలో ఆసక్తి ఉండేవాళ్లు ఇక్కడికి వెళ్లి డవున్లోడ్ చేసికోవచ్చు. నా ఉద్దేశంలో తెలుగు సాహిత్యంపైన
పరిశోధన చేయాలనుకొనేవాళ్లకు (అక్కడా, ఇక్కడా) ఇవి కల్పవృక్షాలు. గూగుల్ చేయలేదని కన్నీళ్లు కార్చడంకన్నా ఈ DLIలను ఎలా ముందుకు తేవాలో దానికి ఇక్కడి వాళ్లు ఎలా సహాయం చేయడానికి వీలవుతుందో అని చర్చిస్తే బాగుంటుంది.
విధేయుడు – మోహన
ప్రపంచ సాహిత్యం – ప్రజాస్వామ్యీకరణం గురించి baabjeelu గారి అభిప్రాయం:
03/15/2009 7:02 am
ఈ మాట కి సంపాదకీయం అవసరవాఁ?
కథ దేని గురించి? గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
03/14/2009 10:33 pm
బాబ్జీలు గారూ ! సాహిత్యం ఒక్కటే ఉంటుంది. అది చదివినప్పుడు మనసుకి సుఖాన్నివ్వాలి అంతే!! మంచి సాహిత్యానికి అదే గుర్తు. అది కవిత్వమైనా..కధ అయినా!! కధకుల్ని కవులు చిన్న చూపు చూస్తారన్నది దేని ఆధారంగా మీరు అంత సునాయాసంగా అనీసిందీ ..అభాండాలు వేసిందీ నాకు ఆశ్చర్యంగా ఉంది. అదే నిజమైతే రావిశాస్త్రి..శ్రీశ్రీ కి అంత అభిమానిగా ఉండగలిగేవారా?? కేశవరెడ్డి గారి ‘మునెమ్మ’ కి ..కాశీభట్ల వేణుగోపాల్ ‘ తపన’ కీ జయప్రభ గారు ముందుమాట రాసేవారా?
కవిత్వం చదివినప్పుడు కలిగే అనుభవం భిన్నమైంది. క్లుప్తంగా ఉంటూనే గాఢంగా మనసు మీద ఒక ముద్ర వేయగలదు కవిత్వం.నేను చెప్పేది మంచి పోయెమ్ గురించి. మంచి కధ కూడా చాలా ఆలోచనల్ని రేకెత్తించగలదు. తెలుగులో ఈ గాడత పరిధిలోకి వచ్చే కవులు.. రచయితలు..అన్ని కాలాల్లోనూ కొందరే !!
సిధ్ధాంతాలు సృజనకి ప్రేరణనిస్తాయి. అదే లేకపోతే గోర్కీ..’అమ్మ’ వచ్చేదే కాదు. సిధ్ధాంతాన్ని సృజనాత్మక సాహిత్యం ఎలా ప్రతిఫలించాలి అన్న విషయంలో తెలుగులో రావిశాస్త్రీ..కాళీపట్నం…చాసో…కేశవరెడ్డి వంటి వారిలో తప్ప మిగిలిన అనేకుల్లో ఏ స్పష్టతా కనిపించదు.ఫెమినిస్టుల కధల్లోనూ ఇది ఉంది. బ హుశా యదుకులభూషణ్ గారి కోపం వెనక ఉద్దేశ్యం ఇదే కావొచ్చు.మీరు ‘విరసం’ ప్రభావాన్ని గురించి అన్న నిష్టూరం కూడా ఇదే కావొచ్చు. అప్పటికీ తప్పు సిధ్ధాంతాలదే కాలేదు. సృజన లేమి ఉన్న వాళ్ళు చేసే రచనలకి సిధ్ధాంతాలూ..సంస్థలూ బాధ్యత ఎంత వరకూ తీసుకోగలవూ?? వాళ్ళు మేలైన రచయితల్ని ఆకట్టుకోలేకపోయి ఉండొచ్చును కదా? ఖాదిర్ బాబు ఏ సిధ్ధాంత చట్రాలకీ లోబడకుండా మంచి కధలు రాస్తున్నాడు కదా?ఇదే దృష్టాంతం.
అందువల్ల నా అభిప్రాయం మంచి కవుల్నీ, కధకుల్నీ సిధ్ధాంతాలు తయారుచేయవు. అలాగే చంపవు.
రమ.
నన్నెచోడుని క్రౌంచపదము గురించి గరికపాటి పవన్ కుమార్ గారి అభిప్రాయం:
03/14/2009 8:14 pm
అభిప్రాయాలకు సంబంధించి ఒక విషయం చెప్పడం మరిచాను.ఈమాట ప్రమాణాలకు సరితూగని అభిప్రాయాలను పూర్తిగా వేయకపోవడమే మంచిది. అలాకాక, సంపాదకులు కత్తిరిస్తారులే అన్న భావం పాఠకులకు కలిగిస్తే ఇష్టానుసారం
రాస్తారు.పాఠకుల అభిప్రాయాలను ఎడిట్ చేయడం కూడా అంత సులువైన పనేమీ కాదు..అలానే,పెద్దలు వేమూరి గారు సెలవిచ్చినట్టు- (“ఇదే విధంగా రచనాంశం (content) ని స్వయంప్రపత్తితో, రచయితతో సంప్రదించకుండా మార్చే హక్కు ఏ సంపాదకుడికీ లేదు.” రచయితలు-ఎడిటర్లు- జనవరి 2009). పాఠకులతో సంప్రదించడం చాలా శ్రమతో కూడుకున్న పని. ఉదాహరణకు ఎడిట్ చేయబడ్డ పెద్దలు మాగంటి(www.maganti.org) గారి అభిప్రాయంలో (ఎమర్జెన్సీ కాలపు వార్తాపత్రికలోని నలుపు చేసిన columnsలా ఉన్నవి మనకు తెలియవు)“తాత్పర్యమే లేదు వెంకోజీ” అన్న వాక్యం అస్సలు అతకలేదు. ఇలా అతికీ అతకని వాక్యాలు ప్రచురించడం కన్నా సదరు అభిప్రాయాలను పూర్తిగా తొలగించడమే మేలు.
గరికపాటి పవన్ కుమార్
ముగ్గురు ముసలమ్మలు గురించి అక్కిరాజు భట్టిప్రోలు గారి అభిప్రాయం:
03/14/2009 12:56 pm
ఈ కథ గురించి నా బ్లాగులో చర్చించాను గమనించండి.
http://after3beers.com/teluguhome/?p=165
అక్కిరాజు