ఏంటో లైలా గారూ !! మీరు భలే వారు సుమా !! ఆయన రాసినది కMదపద్యమేనా?? అందులో కవిత్వం ఉందా?? వగైరా నానా ప్రశ్నలూ వేయగలరు తెలిసిన వారు చెప్పండి అని ఒక ప్రశ్న సంధించ గలరు. తీరా ఆయన రాసిన ఆ కంద పద్యాలు నాకు మాత్రం చాలా బాగున్నాయి అని ఒక జవాబు కూడా చెప్పగలరు. కోవెల సంపత్కుమార గారు రాసిన ఆ పద్యాలు మీ లాంటి వాళ్ళకి నచ్చుతాయనే కదా మరి సంపాదకులు వాటిని మళ్ళీ ప్రచురించినదీ ?! బహుబాగు.
ఇకపోతే మీ అభిప్రాయం లోని మరో సందేహం గురించి నా సందేహం మరొకటి. ఏమంటే అసలు తెలుగులో ఎవరైనా ఆడా మగా మధ్య ఎప్పుడైనా స్నేహం అని ఒకటి ఉంటుందని అనుకున్నారా?? అలా అనుకుని అభిప్రాయపడి ప్రశ్నలు సంధించిన వాళ్ళు ఉన్నారా?? ఒక్క మీకే ఇంత చక్కని అనుమానాలు ఎట్లా వస్తాయో నాకు వచింపరాని ఇష్టం;)
తెలుగు వాళ్ళు …అయితే, ఇద్దరు ఆడాళ్ళ స్నేహాన్నో లేదా ఇద్దరు మగాళ్ళ స్నేహాన్నో ఇబ్బంది లేకుండా ఒప్పుకుంటారు. అది ఖచ్చితంగా “అమలినంగా “మాత్రమే ఉండవచ్చని బహుశా వారి ప్రగాఢ నమ్మకం కాబోలు. రాయప్రోలు సుబ్బారావు గారి పంథాలోని తరహా స్నేహం స్త్రీ పురుషుల మధ్య ఇద్దరు రచయితల మధ్య కొనసాగడం తెలుగు వారికి ఇష్టమైన నమ్మకం ఇప్పటికీని. చాలా షరతులూ చాలా శీల పరీక్షలూ అందులో ఉండనఖ్ఖర లేదు. అలాగే .. ఇద్దరు స్త్రీలో లేదా .. ఇద్దరు పురుషులో అయితే కూడా ఈ బాదరబందీ ఉండనఖ్ఖరలేదన్నది అటు రచయితలకీ ఇటు విమర్శకులకీ కూడా స్పష్టంగానే తెలుసు. అలాంటి స్నేహాన్ని కీర్తించడంలో ఎప్పుడూ ఒక సుఖముంటుంది వీరందరికీను కదా?? మరి తెలిసి తెలిసీ.. అలాంటి సుఖాన్ని చీకాకు పరిచే తరహా ప్రశ్నలు మీలాంటి వాళ్ళెందుకు వేస్తుంటారో ఏంటో?? పాపం!! మీకు సాహిత్య రంగం ఇలా ఎప్పటికీ సుఖ శాంతులతో వర్ధిల్లడం ఇష్టం లేదు కామోసు!!
దమయంతి గారు, మీ అభిప్రాయములోనే కవిత్వం ప్రవహిస్తుంది. మరే లక్షణాలు అక్కర్లేదు. ఒక “వచన” రచనను చదివితే అది కవితో కాదో అర్థమవుతుంది. దాని లక్షణాలు ఎలాటివో తరువాతి కసరత్తు. ఈ కసరత్తు లేకపోయినా కవితకు వచ్చిన లోటేమీ లేదు. వచన రచనను ఎలా వ్రాయాలో చెప్పడం కష్టమే. కానీ ఒక వచన “కవితను” చదివితే అది కవితో కాదో చెప్పడము కష్టం కాదు. ఒకే కవి తన కవితనే వేరు వేరు సమయాలలో వేరు వేరు విధంగా పంక్తులుగా అమర్చగలడంటే అది అతిశయోక్తి కాదు. విధేయుడు – మోహన
థాంక్సోయి, వెంకటలక్ష్మీ.
అప్పట్లో, నాకు తెలీకుండ నన్ను చూసేవారిలో మీరూ వున్నారని, ఇప్పుడే తెలిసింది. చాలా సంతోషమేసింది కూడా. (మీరింతగా చెబుతున్నా, సారీ, మీరెవరో అస్సలు గుర్తుకు రావడం లేదండీ)ఎంత ధైర్యం మీకు? మీరందరూ నన్నలా పిల్చుకోడానికి? (హమ్మా!)
ఓకే. సిరుల సంక్రాంతి నచ్చినందుకు చాలా థాంక్స్.నిజమే నగరంలో ఆవు పేడ దొరకడం కష్టమే. గోశాలల అభివృధ్ధికి అందరం సహకరించాలి.
మీ లేఖని అందించిన ఈమాట వారికి ధన్యవాదాలు.
అభినందనలతో-
ఆర్.దమయంతి.
గుండె , వొణికినప్పుడో, తొణికినప్పుడో
మనసు ముసురేసినప్పుడో,, మురిసిపోయినప్పుడొ..
కవిత్వం పుడుతుంది.
ఉప్పొంగిన హృదయానికి కవిత్వం – ఒక ఆహ్వానం. ఒక ఆశ్రమం. ఒక ఆశ్రయం.
ఆకాశమంత ఆవేశం – అరచేతిలో ముత్యంపూస లా మెరవడమే కవిత్వం.
ఎంత దాహార్తికైనా..గంగాళమెత్తి వొంపము కదా నీళ్ళని?
సాగర సౌందర్యాన్ని తిలకించాలనుకునే వారికి అలల ముద్రలే అందం. (సముద్రపు పోటు కాదు.)
వనమల్లా పూలున్నా,, మరువమేసి కట్టిన మల్లెఫూ దండే మురిపెం.
వజ్రం ఎంత విలువైనదే ఐనా..ఆభరణంలోనే దాని అందం.
కవిత్వమూ అంతే. దాని కున్న ఒకానొక దివ్యాకృతిలో రూపు దిద్దుకున్నప్పుడే, ఆ సౌందర్యం, గుండెల్ని రాజేస్తుంది
అక్షరాలెన్నున్నా..ఏర్చి కూర్చిన పద సంపద -కవితా సిరి అవుతుంది.’భావం ఒక పొంగు. అది భాషలోనె వొదిగి వుండు’ అనే చందాన..
భావ దర్పానికి భాషా పరిధి ఒక హోదానిస్తుంది అని నా నమ్మకం. కవి తన సృష్టిని అక్షరాలలో నింపి, మనముందు ఒక చిత్ర పటాన్నుంచుతాడు. అదోఅక్షరాల వర్ణ చిత్రం. కవితాక్షరాలలో నక్షత్రాలను మెరిపించడానికి, వెన్నెలను కురిపించడానికి ఒకే ఒక మార్గం. వ్యాకరణం -.ఐతే, దాని ఆవశ్యకత వచన కవిత్వంలో ఎంత అని మాత్రం చెప్పలేను. (నాకు తెలుగు వ్యాకరణం తెలిసి వుంటే, మంచి వచన కవిత్వం రాసి వుండేదాన్నని ఇప్పటికీ భావిస్తా.).
కారు ఓనర్ కి డ్రైవింగ్ తెలిసి వుండాలా?, అఖ్ఖర్లేదా?.. అన్నట్టె వుంటుంది. ఈ విషయం మీద చర్చించుకుంటే!
తెల్ల దారాలు పోసి నేత నేసే నేతగాడికి- రంగులపోగులు, కల్నేతల కూర్పులు, అంచులకు జరీ పోతలూ తెలిస్తే- ఆ కోక (వస్త్రం) ఎంత వన్నె తేరుతుందో. కవిత్వ లక్షణాలు, గుణాలు, విధానాలు, పరిధులు తెలియడం వల్ల, అక్షరాల నేతలో కవిత్వమూ సింగారాల ‘సీతా కోక’ అవుతుందని నా భావన. అది పద్యమో, గద్యమో, గీతమో, గేయమో, స్తోత్రమో, శతకమో, వచనమో, దేనికైనా ఒక స్పష్టతను తెచ్చిపెట్టే శక్తి ఈ సిలబస్ కి వుంటుంది అనేది నా ప్రగాఢ విశ్వాసం..
గాయకునికి సంగీతం తెలిసి వుంటె, ఆ గాత్రం ఎలా గాంధర్వమౌతుందో, అలాగే- కవిత్వంలో – లయల హొయలు, పాద విభజనలో భావ భంగిమలూ వుంటే కవితా శిల్పం కూడా అత్యంతద్భుతంగా వుంటుందని నా అభిప్రాయం.
పాటలెలా పాడాలో పాఠాలుగా చెబుతున్నారు. చూస్తున్నాం..
రచనలెలా చేయాలో సూచిస్తున్నారు. చదువుతున్నాం..
పద్యాలెలా రాయాలో వివరిస్తున్నారు. నేర్చుకుంటున్నాం.
అలాగే,’వచన కవితలెలా వుండాలో తెలిపే ఒక గైడెన్స్ కూడ వుంటే బావుణ్ణు’ అని నేనెన్నాళ్ళణ్ణుంచో చూస్తున్నా.
‘కవిత్వం’ అనే వస్తువుకి సంబంధించిన ఒక విలువైన సమాచారాన్నిస్తోంది ఈ చర్చ. ఏ సమాచారమైన సరే, అందుబాటులో వున్నప్పుడు తెలుసుకోవడం వల్ల తెలీని తనాన్ని తగ్గించుకోవచ్చేమో! కవిత్వం రాసే వారికి, ఆస్వాదించే వారికీ, ఈ చర్చ ఉపయోగకరంగా వుంటుంది అనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు.
వ్యాసం దాని మీద చర్చా రెండూ బావున్నాయి. కానీ, రచయిత మోహన గారు కదా మరి ఆయన సమాధానం, వివరణ ఇవ్వకుండా ప్రసాదు గారు ఎదుకు ఇచ్చారు? ఇలా చాలాసార్లు, లీల గారి వుద్దేశ్యాన్ని అపార్ధం చేసుకున్నట్లు, మామూలుగా అడిగిన దానిలో కూడా ఎదుటివారికి వ్యంగ్యం కనిపించినట్లు కాకుండా, కనిపించకుండా ఉండాలంటే ఏమి చెయ్యచ్చో తెలుగు కంప్యూటర్ లో రాయడానికి శ్రమ పడినట్లు ఒక రూలు పద్దతి పెట్టూకోవచ్చు కదా! స్వానుభవం తో చేస్తున్న విన్నపం.
“రఘువంశ సుధాంబుధి చంద్ర శ్రీ” పాట అనుపల్లవిలో “అఘ మేఘ మారుత శ్రీకర” అనుంది. ఇది తప్పు. ఈ క్రింది విధంగా ఉండాలి. దయచేసి సవరించగలరు.
అనుపల్లవి: ఆగ మేఘ మారుత శ్రీకర
It is a good poem, a poem of nostalgia. Though the lines have been cut to form stanzas, it appears to be prosaic at some places. But, because of the over-all tenderness, the prose- patches are faded. In my observation, u take ample time to transfuse ur feelings into poem. I doubt, in this case, u might have been hasty a bit.
లైలా ఉవాచ-
(’ఆచార్యులు’ ‘ఆచార్యులు’ -అంటున్నారు మాటల్లో అక్కడక్కడా. అది ‘డా’ కి పర్యాయపదమనీ, ఈ రచయిత పేరులో భాగం కాదనీ, నా ఊహ. తప్పైతే, చెపుతారుగా.:-))
నా ఊహలో రావు, శర్మలా ఆచార్య కూడా అతని పేరిలోని ఒక భాగమే. వైష్ణవులలో మతాచార్యుల వంశములో పుట్టిన వాళ్లు ఇలా పేరులుంచుకొంటారు. తరువాతి కాలంలో సంపత్కుమారులు నిజంగా ఆచార్యులయ్యారు. కాని ఆ ఆచార్య పట్టము పేరుకు ముందు వస్తుంది, తరువాత కాదు. మనకు స్వాతంత్ర్యము సిద్ధించిన తరువాత ఎన్నో కారణాలవల్ల శర్మ, ఆచార్య, భట్ట, అయ్యంగారు లాటి పేరులు వాడుకలో తగ్గిపోయింది. రావు, రెడ్డి ఇత్యాదులు మాత్రము ఇంకా వాడుకలో ఉంది. – మోహన
చేరా కు ఒక శతమానం గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
02/13/2011 7:02 am
ఏంటో లైలా గారూ !! మీరు భలే వారు సుమా !! ఆయన రాసినది కMదపద్యమేనా?? అందులో కవిత్వం ఉందా?? వగైరా నానా ప్రశ్నలూ వేయగలరు తెలిసిన వారు చెప్పండి అని ఒక ప్రశ్న సంధించ గలరు. తీరా ఆయన రాసిన ఆ కంద పద్యాలు నాకు మాత్రం చాలా బాగున్నాయి అని ఒక జవాబు కూడా చెప్పగలరు. కోవెల సంపత్కుమార గారు రాసిన ఆ పద్యాలు మీ లాంటి వాళ్ళకి నచ్చుతాయనే కదా మరి సంపాదకులు వాటిని మళ్ళీ ప్రచురించినదీ ?! బహుబాగు.
ఇకపోతే మీ అభిప్రాయం లోని మరో సందేహం గురించి నా సందేహం మరొకటి. ఏమంటే అసలు తెలుగులో ఎవరైనా ఆడా మగా మధ్య ఎప్పుడైనా స్నేహం అని ఒకటి ఉంటుందని అనుకున్నారా?? అలా అనుకుని అభిప్రాయపడి ప్రశ్నలు సంధించిన వాళ్ళు ఉన్నారా?? ఒక్క మీకే ఇంత చక్కని అనుమానాలు ఎట్లా వస్తాయో నాకు వచింపరాని ఇష్టం;)
తెలుగు వాళ్ళు …అయితే, ఇద్దరు ఆడాళ్ళ స్నేహాన్నో లేదా ఇద్దరు మగాళ్ళ స్నేహాన్నో ఇబ్బంది లేకుండా ఒప్పుకుంటారు. అది ఖచ్చితంగా “అమలినంగా “మాత్రమే ఉండవచ్చని బహుశా వారి ప్రగాఢ నమ్మకం కాబోలు. రాయప్రోలు సుబ్బారావు గారి పంథాలోని తరహా స్నేహం స్త్రీ పురుషుల మధ్య ఇద్దరు రచయితల మధ్య కొనసాగడం తెలుగు వారికి ఇష్టమైన నమ్మకం ఇప్పటికీని. చాలా షరతులూ చాలా శీల పరీక్షలూ అందులో ఉండనఖ్ఖర లేదు. అలాగే .. ఇద్దరు స్త్రీలో లేదా .. ఇద్దరు పురుషులో అయితే కూడా ఈ బాదరబందీ ఉండనఖ్ఖరలేదన్నది అటు రచయితలకీ ఇటు విమర్శకులకీ కూడా స్పష్టంగానే తెలుసు. అలాంటి స్నేహాన్ని కీర్తించడంలో ఎప్పుడూ ఒక సుఖముంటుంది వీరందరికీను కదా?? మరి తెలిసి తెలిసీ.. అలాంటి సుఖాన్ని చీకాకు పరిచే తరహా ప్రశ్నలు మీలాంటి వాళ్ళెందుకు వేస్తుంటారో ఏంటో?? పాపం!! మీకు సాహిత్య రంగం ఇలా ఎప్పటికీ సుఖ శాంతులతో వర్ధిల్లడం ఇష్టం లేదు కామోసు!!
రమ.
ఒక ప్రముఖ చర్చకు పునఃపరిచయం గురించి మోహన గారి అభిప్రాయం:
02/12/2011 12:58 pm
దమయంతి గారు, మీ అభిప్రాయములోనే కవిత్వం ప్రవహిస్తుంది. మరే లక్షణాలు అక్కర్లేదు. ఒక “వచన” రచనను చదివితే అది కవితో కాదో అర్థమవుతుంది. దాని లక్షణాలు ఎలాటివో తరువాతి కసరత్తు. ఈ కసరత్తు లేకపోయినా కవితకు వచ్చిన లోటేమీ లేదు. వచన రచనను ఎలా వ్రాయాలో చెప్పడం కష్టమే. కానీ ఒక వచన “కవితను” చదివితే అది కవితో కాదో చెప్పడము కష్టం కాదు. ఒకే కవి తన కవితనే వేరు వేరు సమయాలలో వేరు వేరు విధంగా పంక్తులుగా అమర్చగలడంటే అది అతిశయోక్తి కాదు. విధేయుడు – మోహన
కలిశాం గురించి Narayana గారి అభిప్రాయం:
02/12/2011 2:02 am
ముందు కామెంటులో లంకె తప్పు పడింది. ఈ లంకె చదవండి. 2007 సంవత్సరానికి ఇస్మాయిల్ అవార్డు వరించినందుకు గరికపాటి వారికి మరొకసారి కంగ్రాట్స్!!
విధేయుడు,
నారాయణ
సిరుల సంక్రాంతి గురించి ఆర్.దమయంతి. గారి అభిప్రాయం:
02/11/2011 11:03 pm
థాంక్సోయి, వెంకటలక్ష్మీ.
అప్పట్లో, నాకు తెలీకుండ నన్ను చూసేవారిలో మీరూ వున్నారని, ఇప్పుడే తెలిసింది. చాలా సంతోషమేసింది కూడా. (మీరింతగా చెబుతున్నా, సారీ, మీరెవరో అస్సలు గుర్తుకు రావడం లేదండీ)ఎంత ధైర్యం మీకు? మీరందరూ నన్నలా పిల్చుకోడానికి? (హమ్మా!)
ఓకే. సిరుల సంక్రాంతి నచ్చినందుకు చాలా థాంక్స్.నిజమే నగరంలో ఆవు పేడ దొరకడం కష్టమే. గోశాలల అభివృధ్ధికి అందరం సహకరించాలి.
మీ లేఖని అందించిన ఈమాట వారికి ధన్యవాదాలు.
అభినందనలతో-
ఆర్.దమయంతి.
ఒక ప్రముఖ చర్చకు పునఃపరిచయం గురించి ఆర్.దమయంతి. గారి అభిప్రాయం:
02/11/2011 7:54 am
వచన కవిత్వానికీ ఒక సిలబస్ వుంటే బావుణ్ణు
***
గుండె , వొణికినప్పుడో, తొణికినప్పుడో
మనసు ముసురేసినప్పుడో,, మురిసిపోయినప్పుడొ..
కవిత్వం పుడుతుంది.
ఉప్పొంగిన హృదయానికి కవిత్వం – ఒక ఆహ్వానం. ఒక ఆశ్రమం. ఒక ఆశ్రయం.
ఆకాశమంత ఆవేశం – అరచేతిలో ముత్యంపూస లా మెరవడమే కవిత్వం.
ఎంత దాహార్తికైనా..గంగాళమెత్తి వొంపము కదా నీళ్ళని?
సాగర సౌందర్యాన్ని తిలకించాలనుకునే వారికి అలల ముద్రలే అందం. (సముద్రపు పోటు కాదు.)
వనమల్లా పూలున్నా,, మరువమేసి కట్టిన మల్లెఫూ దండే మురిపెం.
వజ్రం ఎంత విలువైనదే ఐనా..ఆభరణంలోనే దాని అందం.
కవిత్వమూ అంతే. దాని కున్న ఒకానొక దివ్యాకృతిలో రూపు దిద్దుకున్నప్పుడే, ఆ సౌందర్యం, గుండెల్ని రాజేస్తుంది
అక్షరాలెన్నున్నా..ఏర్చి కూర్చిన పద సంపద -కవితా సిరి అవుతుంది.’భావం ఒక పొంగు. అది భాషలోనె వొదిగి వుండు’ అనే చందాన..
భావ దర్పానికి భాషా పరిధి ఒక హోదానిస్తుంది అని నా నమ్మకం. కవి తన సృష్టిని అక్షరాలలో నింపి, మనముందు ఒక చిత్ర పటాన్నుంచుతాడు. అదోఅక్షరాల వర్ణ చిత్రం. కవితాక్షరాలలో నక్షత్రాలను మెరిపించడానికి, వెన్నెలను కురిపించడానికి ఒకే ఒక మార్గం. వ్యాకరణం -.ఐతే, దాని ఆవశ్యకత వచన కవిత్వంలో ఎంత అని మాత్రం చెప్పలేను. (నాకు తెలుగు వ్యాకరణం తెలిసి వుంటే, మంచి వచన కవిత్వం రాసి వుండేదాన్నని ఇప్పటికీ భావిస్తా.).
కారు ఓనర్ కి డ్రైవింగ్ తెలిసి వుండాలా?, అఖ్ఖర్లేదా?.. అన్నట్టె వుంటుంది. ఈ విషయం మీద చర్చించుకుంటే!
తెల్ల దారాలు పోసి నేత నేసే నేతగాడికి- రంగులపోగులు, కల్నేతల కూర్పులు, అంచులకు జరీ పోతలూ తెలిస్తే- ఆ కోక (వస్త్రం) ఎంత వన్నె తేరుతుందో. కవిత్వ లక్షణాలు, గుణాలు, విధానాలు, పరిధులు తెలియడం వల్ల, అక్షరాల నేతలో కవిత్వమూ సింగారాల ‘సీతా కోక’ అవుతుందని నా భావన. అది పద్యమో, గద్యమో, గీతమో, గేయమో, స్తోత్రమో, శతకమో, వచనమో, దేనికైనా ఒక స్పష్టతను తెచ్చిపెట్టే శక్తి ఈ సిలబస్ కి వుంటుంది అనేది నా ప్రగాఢ విశ్వాసం..
గాయకునికి సంగీతం తెలిసి వుంటె, ఆ గాత్రం ఎలా గాంధర్వమౌతుందో, అలాగే- కవిత్వంలో – లయల హొయలు, పాద విభజనలో భావ భంగిమలూ వుంటే కవితా శిల్పం కూడా అత్యంతద్భుతంగా వుంటుందని నా అభిప్రాయం.
పాటలెలా పాడాలో పాఠాలుగా చెబుతున్నారు. చూస్తున్నాం..
రచనలెలా చేయాలో సూచిస్తున్నారు. చదువుతున్నాం..
పద్యాలెలా రాయాలో వివరిస్తున్నారు. నేర్చుకుంటున్నాం.
అలాగే,’వచన కవితలెలా వుండాలో తెలిపే ఒక గైడెన్స్ కూడ వుంటే బావుణ్ణు’ అని నేనెన్నాళ్ళణ్ణుంచో చూస్తున్నా.
‘కవిత్వం’ అనే వస్తువుకి సంబంధించిన ఒక విలువైన సమాచారాన్నిస్తోంది ఈ చర్చ. ఏ సమాచారమైన సరే, అందుబాటులో వున్నప్పుడు తెలుసుకోవడం వల్ల తెలీని తనాన్ని తగ్గించుకోవచ్చేమో! కవిత్వం రాసే వారికి, ఆస్వాదించే వారికీ, ఈ చర్చ ఉపయోగకరంగా వుంటుంది అనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు.
అందరికీ, అభివందనాలు.
ఆర్.దమయంతి.
చంపకోత్పలమాలల కథ గురించి ramadevi గారి అభిప్రాయం:
02/11/2011 6:08 am
వ్యాసం దాని మీద చర్చా రెండూ బావున్నాయి. కానీ, రచయిత మోహన గారు కదా మరి ఆయన సమాధానం, వివరణ ఇవ్వకుండా ప్రసాదు గారు ఎదుకు ఇచ్చారు? ఇలా చాలాసార్లు, లీల గారి వుద్దేశ్యాన్ని అపార్ధం చేసుకున్నట్లు, మామూలుగా అడిగిన దానిలో కూడా ఎదుటివారికి వ్యంగ్యం కనిపించినట్లు కాకుండా, కనిపించకుండా ఉండాలంటే ఏమి చెయ్యచ్చో తెలుగు కంప్యూటర్ లో రాయడానికి శ్రమ పడినట్లు ఒక రూలు పద్దతి పెట్టూకోవచ్చు కదా! స్వానుభవం తో చేస్తున్న విన్నపం.
సంగీత పట్నం – కదనకుతూహలం గురించి బ్రహ్మానందం గొర్తి గారి అభిప్రాయం:
02/10/2011 4:02 pm
సంపాదకులకి,
“రఘువంశ సుధాంబుధి చంద్ర శ్రీ” పాట అనుపల్లవిలో “అఘ మేఘ మారుత శ్రీకర” అనుంది. ఇది తప్పు. ఈ క్రింది విధంగా ఉండాలి. దయచేసి సవరించగలరు.
అనుపల్లవి: ఆగ మేఘ మారుత శ్రీకర
-బ్రహ్మానందం
[కాదండి. “అఘ మేఘ మారుత” అన్నదే సరైనది. అఘము అంటే పాపము. – సం.]
తవ్విపోత గురించి abhisapthudu గారి అభిప్రాయం:
02/10/2011 3:20 am
Dear John Hyde,
It is a good poem, a poem of nostalgia. Though the lines have been cut to form stanzas, it appears to be prosaic at some places. But, because of the over-all tenderness, the prose- patches are faded. In my observation, u take ample time to transfuse ur feelings into poem. I doubt, in this case, u might have been hasty a bit.
సిరుల సంక్రాంతి గురించి venkata lakshmi గారి అభిప్రాయం:
02/10/2011 3:08 am
damayanti్ garu,
Meeru Warasiguda lo unnappudi (memu kooda akkadi vallame lendi) meeru typing classes ki poddunne veltoo unte choosthu undadam na chinna nati hobby. miru bandaru vallani telusukuni memandaram mudduga “bandaru laddu” ani piluchukonevallam. mee sankranthi varnanalo ee mathram atisayokti kaani, abaddham kaani ledu anta unnadi unnatte chepparu. aa rojulloki teesukellinanduku chala thanks. ippudu gobbemmalaki avu peda dorakani stithilo unnam mana “maha nagaramlo”. anyway congrats! chala baga undi.
[Please write your comments either in English or in Telugu only – Eds.]
చేరా కు ఒక శతమానం గురించి మోహన గారి అభిప్రాయం:
02/09/2011 4:10 pm
లైలా ఉవాచ-
(’ఆచార్యులు’ ‘ఆచార్యులు’ -అంటున్నారు మాటల్లో అక్కడక్కడా. అది ‘డా’ కి పర్యాయపదమనీ, ఈ రచయిత పేరులో భాగం కాదనీ, నా ఊహ. తప్పైతే, చెపుతారుగా.:-))
నా ఊహలో రావు, శర్మలా ఆచార్య కూడా అతని పేరిలోని ఒక భాగమే. వైష్ణవులలో మతాచార్యుల వంశములో పుట్టిన వాళ్లు ఇలా పేరులుంచుకొంటారు. తరువాతి కాలంలో సంపత్కుమారులు నిజంగా ఆచార్యులయ్యారు. కాని ఆ ఆచార్య పట్టము పేరుకు ముందు వస్తుంది, తరువాత కాదు. మనకు స్వాతంత్ర్యము సిద్ధించిన తరువాత ఎన్నో కారణాలవల్ల శర్మ, ఆచార్య, భట్ట, అయ్యంగారు లాటి పేరులు వాడుకలో తగ్గిపోయింది. రావు, రెడ్డి ఇత్యాదులు మాత్రము ఇంకా వాడుకలో ఉంది. – మోహన