దేఁవుఁడా . నాకూ ఇలాంటి అనుభవాలు చాలా అయినాయండి.
నేను తెలుఁగులో మాట్లాడం, వాళ్ళు ఆంగ్లంలో జవాబివ్వడం.
ఒక సారి మఱుగుదొడ్డి ఎక్కడ అని అడిగితే వాడు నన్ను చూసాడు చూపు… ఏమని చెబుదుం.
I think the problem is not lack of a style book in Telugu, but lack of instruction in any kind of writing in any language. Have any of you seen the kind of English writing produced by any of our “English medium” educated graduates? People don’t seem to know even the most basic grammar such as that a sentence should have a subject and verb, Whether in English or Telugu, this requirement doesn’t change.
Other frequent mistakes I have seen, even in published stories, is a confusion between first person and third person when narrating. That is, a story starts out being written in the first person, but part way through, the author starts referring to the first person character in the third person. E,g: “నేను చాలా అలసిపోయాను. నీరసంగా వనక్కి వాలాడు అతను.” Or “ఆమె నిర్లక్ష్యానికి నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. ఇలా ఈసడిస్తే తనకెలా ఉంటుంది?”
And finally, we have the wholesale importation of English verb forms and usages, such as the passive voice (which doesn’t exist in Telugu) — e.g.: “అతన్ని ఎవరో చంపారు” అనకుండా, “అతను చంపబడ్డాడు” – or strange imitation of the present progressive tense into Telugu — e.g. “ఆమె స్నానం చేసింది” అనకుండా, “ఆమె స్నానించింది” అనడం.
Talking of tenses, I have also seen quite a lot of confusion of past, present, and future tenses in published Telugu writings.
First let us correct these most elementary grammatical errors, and then we can worry about style. Punctuation, paragraphing, and conciseness are second level skills for which the basis is yet lacking.
But I second the suggestion that Vemuri garu should publish his style book.
బాగా ఉంది.
especially the words, “మనం జీవించడానికి కావల్సిన ముఖ్యమైన లక్షణం జీవితం మీద ప్రేమ. ఇతరుని జీవింపచెయ్యడానికి కావల్సిన ముఖ్యమైన లక్షణం మనుషుల మీది నమ్మకం, జాలి, దయ, ప్రేమ. ప్రపంచాన్నీ, మనుషుల్నీ నమ్మలేని ప్రేమించలేని స్థితి విషాదకరమైంది.”
ఈ వ్యాసం మీరు ఒక ఏఁడాది ముందు వేసుంటే, నా తరఫునుండి మీకు ఒక బాణం మినహాయింపుగలిగేది. నేను ఈ-మాటకు పంపేముందు ‘దాన్ని’ ఇద్దరు బుల్లి సంపాదకులకు పంపాను. వారిదగ్గర ఈ చిట్కాల చిట్టా లేక పాపం కాదనలేకపోయారు. నా కవిత ఎంత సక్సో (ఈ పదప్రయోగం తప్పుటకాలేదు, దాని వలన అశ్లీల పాళ్ళు పెరగకుండ ప్రార్థన ) నాకు తరువాత తెలిసిందనుకోండి. స్నేహితుల్ని సంపాదకులుగా పెట్టుకోకూడదన్నమట :). ఇలా పలు సార్లు పలు చోట్ల యాచాయాచితాలుగా జరిగిందనుకోండి. అయినా నేర్చుకునేవయస్సుగా, పర్వాలేదు.
చాలా ధైర్యం కావాలి ఒక పూర్తి స్థాయి ఈ-పత్రికకు ఇలాంటి వ్యాసం ప్రచురించడానికి. ఇలాంటివి సాధారణంగా నాలాంటి విప్లవాత్మక బ్లాగర్ల బ్లాగుల్లో కనిపిస్తుంటాయి. అక్కడుకూడా వెటకారమాడినప్పుడు జనులు గర్హించేవారు. అతిథి దేవోభవః అన్నట్టు రచయితదేవోభవః అని ఏదైనా సూక్తి పాటిస్తాయేమో ఈ పత్రికలు అనుకుంటే పప్పులో కాలేసినట్టేనన్నమట.
ఏదీ ఏమైనా ‘కొన్ని’ మంచి ఆచరణీయ సూక్తులు చెప్పారు. యాచిత రచయితల అహాల గుఱించి సగటు పాఠకునికి పెద్ద పట్టింపు లేకపోయినా, రచనల గుఱించి చేసిన సూక్తులు ఆచరణీయములుగా బాగున్నాయి (పునరుక్తి వ్యాఖ్యలకు వర్తించదుగదా కంపఁదీసి). కానీ మీరు FYEO అని మీ మామూలు సంపాదకులుకుఁ జెప్పి మఱీ ఈ ఉత్తరం వ్రాసారు కాబట్టి రచయితల వ్యక్తిత్వాల గుఱించి వ్రాయడం సబబే. కానీ అలా ఎప్వైవోయూ అని చెప్పినా ఎవరో లీకు చేసారంటే, అలాంటి వారికోసం లీకు చేయకూడదంటూ ఇంకో ఎప్వైవోయీ ఉత్తరం వ్రాయవచ్చు. అది లీకైతేనో ???
పునరుక్తి గుఱించి ఒక్క మాట, పైన మోహన గారు, శ్రీనివాసు గారు ప్రస్తావించే పునరుక్తి మీ పునరుక్తి వేఱు వేఱు (మళ్ళీ మళ్ళీ క్షమించగలరు) అనుకుంట. వారు ప్రస్తావించింది అచ్చమైన పునరుక్తి, మీరు ప్రస్తావించింది అదే భావనను పునరుక్తి చేయడం అనుకుంట. ఉదా- నేను ఎప్పుడో వ్రాసిన కాపలాదారు కవితలో అచ్చపునరుక్తి లేకపోయినా, ఒక విషయాన్ని మరలా మరలా (యఱ్ఱ్.. మరలా మరలా క్షమించగలరు) చెప్పినందుకు, పునరుక్తి వచ్చింది రాకేశ్వర తస్మాజ్జాగ్రత్త అని గురువులు హెచ్చిరించడం జరిగింది.
కొసమెఱుపు – ఒక సారి నాతోనొక సదరు బుల్లి సంపాదకులు (‘ఒక సదరు’ తప్పైతే క్షంతవ్యుడను) చెప్పారు, “పెట్టుబడిదారువ్యవస్థ వచ్చింతరువాత ఎవరైనా వ్యవస్థాపకులే, బ్లాగులు వచ్చింతరువాత ఎవరైనా రచయితలేనని”. ఎంత నిజం.
మీరాకేశ్వర.
త.క- పాఠక దేవులకు సైతం సూచనలనమట. లెస్స లెస్స.
సినిమాల్లోనూ, నాటకాల్లోనూ, చందమామవంటి పత్రికల బొమ్మల్లోనూ కనబడేదంతా నిజమని నమ్మడం పొరబాటు.
తంబురా అయినా మరే వాద్యమైనా జానపదరూపంలో చూసినప్పుడు దాని మూలాలు తెలిసే అవకాశం ఉంటుంది. ఒకటో, రెండో తీగలతో చిన్న వాద్యాలను పట్టుకు తిరుగుతూ పాడే పల్లె గాయకులు దాన్ని ఆధారశ్రుతి కోసమే ఉపయోగిస్తారు. కచేరీల్లో వాడే తంబుర కూడా అటువంటిదే. తీగలను మీటడం తప్ప స్వరాలను పలికించడానికి దాన్నెవరూ వాడరు.
మనవాళ్ళు మహతి అనేది వీణ అయిఉంటుంది. నారదుడి గురించిన ప్రస్తావన పూర్తిగా ఊహాజనితం.
దక్షిణాది సంగీతంలో నాలుగు తీగలున్న పెద్ద తంబుర ఉపయోగిస్తారు. ఉత్తరాది సంగీతంలో అపుడప్పుడూ ఆరు తీగలున్న చిన్న తంబురీని వాడడం కద్దు.
ఉస్తాద్ బడే గులాం అలీఖాన్ తాను పాడే రాగపు స్వరాలకు ట్యూన్ చేసిన స్వరమండల్ వాడేవారు. ఆయనను అనుకరిస్తూ పాకిస్తాన్ అలీ సోదరులూ, జస్రాజ్, నిసార్ హుసేన్ ఖాన్‌వంటి గాయకులు దాన్ని వాడడం మొదలుపెట్టారు.
సంగీతం గురించి తెలుసుకోవడానికి వ్యాసాలూ, పుస్తకాలమీద ఆధారపడకుండా కచేరీలకు హాజరవుతూ ఉండడం అవసరం.
రోహిణీ ప్రసాద్ గారికి
తంబూర అనే వాయిద్య విశేషం యొక్క ప్రాధాన్యత వివరించవలసినదిగా ప్రార్ధన. శంకరాభరణం సినిమాలోనూ ఇంకా కొన్ని సంగీత కచేరీలలోనూ దీన్ని మీటుతూ ఒకరు ప్రక్కగా ఉండడం చూస్తాము. వీరు తక్కిన వాద్యకారుల లాగా పాడుతున్న సంగీతాన్ని వాయించుతున్నట్లు కనబడరు. అసలు ఈ వాద్యం మీద సంగీతం వాయించగలమా? నారద తుంబురాదుల వద్ద కనిపించేది తంబుర కాక వీణ అనే అనుకుంటాను. కానీ నాకు తెలిసిన వీణ బృహదాకారంతో మెడలో వేసుకొని తిరుగడానికి అనువుగా ఉండదు. మహతి కఛ్ఛపి అనే ఈ వీణలు మామూలు వీణలకన్నా చిన్న ఆకారంలో వుంటాయి. ఇటువంటీ వీణలు మమూలుగా దొరుకుతాయా?
An in depth study of the subject, understanding of the very nature of events and their occurrence, the fundamentals of existence of events, the thin fabric of time and space that creates events and the energy that dissolves them can also be brought under study. This is possible by meditation, observation and analysis with detachment. ‘Visvam darpanasya maana nagaree tulyam, nijanthargathaam’ from dakshinamurthy stotram has much deeper meaning than we think. It says, subtly, that universe is the reflection of yourself (you when you say, putting your hand on your left side of chest on the hear, the atma – that is vaama and on the right is the dakshina, where He resides, the purusha. So in the effort of understanding the events or analysis it should be done not just with experimental neutrality, but also mental neutrality. Otherwise like Heisenberg uncertainty principle we would be effected by the act of observation. Finally, what the point is, in order to observe the accuracy of Astrology, the person should not be just an astrologer, but also a detached yogi. Astrology has mere equations that control the bigger mechanism. Its the mathematics of the robotics of the human life of the cosmic consciousness. The cosmic consciousness of the Puru-sha to be understood, the astrology is providing equations. To get to the Puru-sha we need additional tools and with those we see the grand architecture of the universe, of course one small fraction of it.
Any way, in order to validate the truth of Astrology, we should have a camera focused on various cities in the world recording events and simultaneously superimposing current planetary positions. We need to map events to positions and evaluate the accuracy of such relation. Then we know events are conforming to the laws of planetary objects in space and the revolution. Few thoughts. Thanks for reading.
రచయితలకు సూచనలు గురించి Dr.Appalayya Meesala గారి అభిప్రాయం:
05/19/2009 10:56 pm
గూగుల్ ఇండిక్ తెలుగులో టైపు చేసి పంపాలంటే ఏంచెయ్యాలి
డాక్టర్ అప్పలయ్య మీసాల
స్వీడన్‌లో మాతృ భాష వాడకం గురించి రాకేశ్వర రావు గారి అభిప్రాయం:
05/23/2009 1:21 am
దేఁవుఁడా . నాకూ ఇలాంటి అనుభవాలు చాలా అయినాయండి.
నేను తెలుఁగులో మాట్లాడం, వాళ్ళు ఆంగ్లంలో జవాబివ్వడం.
ఒక సారి మఱుగుదొడ్డి ఎక్కడ అని అడిగితే వాడు నన్ను చూసాడు చూపు… ఏమని చెబుదుం.
ఒక తెలుగు పుస్తకం కావాలి గురించి Savithri Machiraju గారి అభిప్రాయం:
05/22/2009 7:37 am
I think the problem is not lack of a style book in Telugu, but lack of instruction in any kind of writing in any language. Have any of you seen the kind of English writing produced by any of our “English medium” educated graduates? People don’t seem to know even the most basic grammar such as that a sentence should have a subject and verb, Whether in English or Telugu, this requirement doesn’t change.
Other frequent mistakes I have seen, even in published stories, is a confusion between first person and third person when narrating. That is, a story starts out being written in the first person, but part way through, the author starts referring to the first person character in the third person. E,g: “నేను చాలా అలసిపోయాను. నీరసంగా వనక్కి వాలాడు అతను.” Or “ఆమె నిర్లక్ష్యానికి నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. ఇలా ఈసడిస్తే తనకెలా ఉంటుంది?”
And finally, we have the wholesale importation of English verb forms and usages, such as the passive voice (which doesn’t exist in Telugu) — e.g.: “అతన్ని ఎవరో చంపారు” అనకుండా, “అతను చంపబడ్డాడు” – or strange imitation of the present progressive tense into Telugu — e.g. “ఆమె స్నానం చేసింది” అనకుండా, “ఆమె స్నానించింది” అనడం.
Talking of tenses, I have also seen quite a lot of confusion of past, present, and future tenses in published Telugu writings.
First let us correct these most elementary grammatical errors, and then we can worry about style. Punctuation, paragraphing, and conciseness are second level skills for which the basis is yet lacking.
But I second the suggestion that Vemuri garu should publish his style book.
అతడు నేను గురించి Krishna Prasad గారి అభిప్రాయం:
05/22/2009 12:13 am
బాగా ఉంది.
especially the words, “మనం జీవించడానికి కావల్సిన ముఖ్యమైన లక్షణం జీవితం మీద ప్రేమ. ఇతరుని జీవింపచెయ్యడానికి కావల్సిన ముఖ్యమైన లక్షణం మనుషుల మీది నమ్మకం, జాలి, దయ, ప్రేమ. ప్రపంచాన్నీ, మనుషుల్నీ నమ్మలేని ప్రేమించలేని స్థితి విషాదకరమైంది.”
ప్రచురణకి వచ్చే రచనల గురించి గురించి రాకేశ్వర రావు గారి అభిప్రాయం:
05/20/2009 9:18 am
ఈ వ్యాసం మీరు ఒక ఏఁడాది ముందు వేసుంటే, నా తరఫునుండి మీకు ఒక బాణం మినహాయింపుగలిగేది. నేను ఈ-మాటకు పంపేముందు ‘దాన్ని’ ఇద్దరు బుల్లి సంపాదకులకు పంపాను. వారిదగ్గర ఈ చిట్కాల చిట్టా లేక పాపం కాదనలేకపోయారు. నా కవిత ఎంత సక్సో (ఈ పదప్రయోగం తప్పుటకాలేదు, దాని వలన అశ్లీల పాళ్ళు పెరగకుండ ప్రార్థన ) నాకు తరువాత తెలిసిందనుకోండి. స్నేహితుల్ని సంపాదకులుగా పెట్టుకోకూడదన్నమట :). ఇలా పలు సార్లు పలు చోట్ల యాచాయాచితాలుగా జరిగిందనుకోండి. అయినా నేర్చుకునేవయస్సుగా, పర్వాలేదు.
చాలా ధైర్యం కావాలి ఒక పూర్తి స్థాయి ఈ-పత్రికకు ఇలాంటి వ్యాసం ప్రచురించడానికి. ఇలాంటివి సాధారణంగా నాలాంటి విప్లవాత్మక బ్లాగర్ల బ్లాగుల్లో కనిపిస్తుంటాయి. అక్కడుకూడా వెటకారమాడినప్పుడు జనులు గర్హించేవారు. అతిథి దేవోభవః అన్నట్టు రచయితదేవోభవః అని ఏదైనా సూక్తి పాటిస్తాయేమో ఈ పత్రికలు అనుకుంటే పప్పులో కాలేసినట్టేనన్నమట.
ఏదీ ఏమైనా ‘కొన్ని’ మంచి ఆచరణీయ సూక్తులు చెప్పారు. యాచిత రచయితల అహాల గుఱించి సగటు పాఠకునికి పెద్ద పట్టింపు లేకపోయినా, రచనల గుఱించి చేసిన సూక్తులు ఆచరణీయములుగా బాగున్నాయి (పునరుక్తి వ్యాఖ్యలకు వర్తించదుగదా కంపఁదీసి). కానీ మీరు FYEO అని మీ మామూలు సంపాదకులుకుఁ జెప్పి మఱీ ఈ ఉత్తరం వ్రాసారు కాబట్టి రచయితల వ్యక్తిత్వాల గుఱించి వ్రాయడం సబబే. కానీ అలా ఎప్వైవోయూ అని చెప్పినా ఎవరో లీకు చేసారంటే, అలాంటి వారికోసం లీకు చేయకూడదంటూ ఇంకో ఎప్వైవోయీ ఉత్తరం వ్రాయవచ్చు. అది లీకైతేనో ???
పునరుక్తి గుఱించి ఒక్క మాట, పైన మోహన గారు, శ్రీనివాసు గారు ప్రస్తావించే పునరుక్తి మీ పునరుక్తి వేఱు వేఱు (మళ్ళీ మళ్ళీ క్షమించగలరు) అనుకుంట. వారు ప్రస్తావించింది అచ్చమైన పునరుక్తి, మీరు ప్రస్తావించింది అదే భావనను పునరుక్తి చేయడం అనుకుంట. ఉదా- నేను ఎప్పుడో వ్రాసిన కాపలాదారు కవితలో అచ్చపునరుక్తి లేకపోయినా, ఒక విషయాన్ని మరలా మరలా (యఱ్ఱ్.. మరలా మరలా క్షమించగలరు) చెప్పినందుకు, పునరుక్తి వచ్చింది రాకేశ్వర తస్మాజ్జాగ్రత్త అని గురువులు హెచ్చిరించడం జరిగింది.
కొసమెఱుపు – ఒక సారి నాతోనొక సదరు బుల్లి సంపాదకులు (‘ఒక సదరు’ తప్పైతే క్షంతవ్యుడను) చెప్పారు, “పెట్టుబడిదారువ్యవస్థ వచ్చింతరువాత ఎవరైనా వ్యవస్థాపకులే, బ్లాగులు వచ్చింతరువాత ఎవరైనా రచయితలేనని”. ఎంత నిజం.
మీరాకేశ్వర.
త.క- పాఠక దేవులకు సైతం సూచనలనమట. లెస్స లెస్స.
కీబోర్డ్ మీద రాగాలు గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
05/20/2009 6:12 am
సినిమాల్లోనూ, నాటకాల్లోనూ, చందమామవంటి పత్రికల బొమ్మల్లోనూ కనబడేదంతా నిజమని నమ్మడం పొరబాటు.
తంబురా అయినా మరే వాద్యమైనా జానపదరూపంలో చూసినప్పుడు దాని మూలాలు తెలిసే అవకాశం ఉంటుంది. ఒకటో, రెండో తీగలతో చిన్న వాద్యాలను పట్టుకు తిరుగుతూ పాడే పల్లె గాయకులు దాన్ని ఆధారశ్రుతి కోసమే ఉపయోగిస్తారు. కచేరీల్లో వాడే తంబుర కూడా అటువంటిదే. తీగలను మీటడం తప్ప స్వరాలను పలికించడానికి దాన్నెవరూ వాడరు.
మనవాళ్ళు మహతి అనేది వీణ అయిఉంటుంది. నారదుడి గురించిన ప్రస్తావన పూర్తిగా ఊహాజనితం.
దక్షిణాది సంగీతంలో నాలుగు తీగలున్న పెద్ద తంబుర ఉపయోగిస్తారు. ఉత్తరాది సంగీతంలో అపుడప్పుడూ ఆరు తీగలున్న చిన్న తంబురీని వాడడం కద్దు.
ఉస్తాద్ బడే గులాం అలీఖాన్ తాను పాడే రాగపు స్వరాలకు ట్యూన్ చేసిన స్వరమండల్ వాడేవారు. ఆయనను అనుకరిస్తూ పాకిస్తాన్ అలీ సోదరులూ, జస్రాజ్, నిసార్ హుసేన్ ఖాన్‌వంటి గాయకులు దాన్ని వాడడం మొదలుపెట్టారు.
సంగీతం గురించి తెలుసుకోవడానికి వ్యాసాలూ, పుస్తకాలమీద ఆధారపడకుండా కచేరీలకు హాజరవుతూ ఉండడం అవసరం.
కీబోర్డ్ మీద రాగాలు గురించి M.S.Prasad గారి అభిప్రాయం:
05/20/2009 3:07 am
రోహిణీ ప్రసాద్ గారికి
తంబూర అనే వాయిద్య విశేషం యొక్క ప్రాధాన్యత వివరించవలసినదిగా ప్రార్ధన. శంకరాభరణం సినిమాలోనూ ఇంకా కొన్ని సంగీత కచేరీలలోనూ దీన్ని మీటుతూ ఒకరు ప్రక్కగా ఉండడం చూస్తాము. వీరు తక్కిన వాద్యకారుల లాగా పాడుతున్న సంగీతాన్ని వాయించుతున్నట్లు కనబడరు. అసలు ఈ వాద్యం మీద సంగీతం వాయించగలమా? నారద తుంబురాదుల వద్ద కనిపించేది తంబుర కాక వీణ అనే అనుకుంటాను. కానీ నాకు తెలిసిన వీణ బృహదాకారంతో మెడలో వేసుకొని తిరుగడానికి అనువుగా ఉండదు. మహతి కఛ్ఛపి అనే ఈ వీణలు మామూలు వీణలకన్నా చిన్న ఆకారంలో వుంటాయి. ఇటువంటీ వీణలు మమూలుగా దొరుకుతాయా?
భవదీయుడు
జ్యోతిషమూ – లోపలి సంగతులూ – 4 గురించి Astro_Student గారి అభిప్రాయం:
05/19/2009 11:29 pm
An in depth study of the subject, understanding of the very nature of events and their occurrence, the fundamentals of existence of events, the thin fabric of time and space that creates events and the energy that dissolves them can also be brought under study. This is possible by meditation, observation and analysis with detachment. ‘Visvam darpanasya maana nagaree tulyam, nijanthargathaam’ from dakshinamurthy stotram has much deeper meaning than we think. It says, subtly, that universe is the reflection of yourself (you when you say, putting your hand on your left side of chest on the hear, the atma – that is vaama and on the right is the dakshina, where He resides, the purusha. So in the effort of understanding the events or analysis it should be done not just with experimental neutrality, but also mental neutrality. Otherwise like Heisenberg uncertainty principle we would be effected by the act of observation. Finally, what the point is, in order to observe the accuracy of Astrology, the person should not be just an astrologer, but also a detached yogi. Astrology has mere equations that control the bigger mechanism. Its the mathematics of the robotics of the human life of the cosmic consciousness. The cosmic consciousness of the Puru-sha to be understood, the astrology is providing equations. To get to the Puru-sha we need additional tools and with those we see the grand architecture of the universe, of course one small fraction of it.
Any way, in order to validate the truth of Astrology, we should have a camera focused on various cities in the world recording events and simultaneously superimposing current planetary positions. We need to map events to positions and evaluate the accuracy of such relation. Then we know events are conforming to the laws of planetary objects in space and the revolution. Few thoughts. Thanks for reading.
రచయితలకు సూచనలు గురించి Dr.Appalayya Meesala గారి అభిప్రాయం:
05/19/2009 10:56 pm
గూగుల్ ఇండిక్ తెలుగులో టైపు చేసి పంపాలంటే ఏంచెయ్యాలి
డాక్టర్ అప్పలయ్య మీసాల
అతడు నేను గురించి srinivas గారి అభిప్రాయం:
05/19/2009 11:58 am
వరలక్ష్మి గారు కథ చాల బాగున్నది…నన్ను చాల కదిలిన్చిది..
శ్రీనివాస్..
కప్పల నిశ్శబ్దం గురించి nagaraju raveender గారి అభిప్రాయం:
05/19/2009 6:55 am
దుకాణానికి వెళ్ళి చిక్కుకున్నాను,
చినుకు దారాలతో వర్షం నన్ను
పొట్లాం కట్టి పడేసింది.
-ఈ వాక్యాలు నాకు బాగా నచ్చాయి.