హిందుస్తానీ కళాకారుల గురించి తెలుగులో చదవాలనుకుంటే, సదాశివ గారి యాది, మలయమారుతాలు, ముచ్చట్లు(మూడో టైటిల్ నాకు సరిగ్గా గుర్తులేదు). చదవండి. చాలా ఆసక్తికరమైన, స్ఫూర్తి దాయకమైన విషయాలు తెలుసుకోవచ్చు.
వినీల్.
అటువంటఫ్ఫుడు ప్రత్యేకంగా “తల్లుల్ని”మాత్రమే నెపంపెట్టడం కూడా మీరు తెలిసే చేసిన ట్టు కదా!? అప్పుడింక” MCP “అని అనుకుంటే ఎవరైనా మీరు దాన్ని easy గా పరిగణించకూడదు కూడా!! alternative voice ని మీ ఇష్టాయిష్టాల్తో నిమిత్తం లేకుండా కాస్త వినండి.. “very predictable” అని కొట్టిపడేయకుండా ఆలోచించండి. ప్రతీదానికీ..ఆడవాళ్ళనించి అతిగా ఆశించే సాంప్రదాయ..చాదస్తపు మనస్తత్వాన్నించి ఎంతోకొంత బయటపడాలి ఇవాళ ఎవరైనా! .it is trite to expect women to carry the tradition and culture on their shoulders alone.
స్పందన గురించి నిత్యమూ ఆలోచిస్తూ, అప్పుడప్పుడూ రాస్తూ ఉండే నాకు నా ప్రసంగం గురించి మీకొచ్చిన అనుమానం రాదని ఎందుకనుకుంటారు? తెలిసే రాశానని భావించండి, దయచేసి.
బడే గులాం అలీ, బిస్మిల్లా ఖాన్ వంటి ఒకరిద్దరు ముస్లిం సంగీత విద్వాంసుల గురించి తప్ప వేరే ఏ ముస్లిం విద్వాంసుల గురించి తెలియని నాకు హిందుస్తానీ సంగీత సామ్రాజ్యానికి వీరే మకుటం లేని సమ్రాట్టులై అత్యున్నత ఆచార్యస్థానాలలో ఉన్నారని మొదటి సారిగా మీ వ్యాసం ద్వారానే తెలిసింది. మత వివక్షత లేకుండా ఆ కాలంలోనే అనేకులైన ముస్లిమేతరులు వారివద్ద శిష్యరికం చేసి సంగీత విద్యను సాధించారని, వారితో వివాహాది సంబంధ బాంధవ్యాలు కలుపుకున్నారని తెలిసి ఆనందం కలిగింది. జాతి మతవిభేదాలు సామాన్య జనానీకానికే గాని సరస్వతీ పుత్రులైన కళా పిపాసులకు ఉండవు.
సంగీత రసాస్వాదనని స్కాచ్ తో పొల్చడం నాకు సంబంధించినంతవరకూ అత్యంత నీచోపమానమే కాక అత్యంత గర్హణీయం/శొచనీయం. మీ ఈ ఉపమా పదార్ధంతో సామ్యం భావించిన ఏ పదార్ధాన్నైనా, భావానైనా, తద్భావ సంబంధితమైన జుగుప్సతో తత్క్షణమే త్యజించే వారుంటారనుకుంటే మీరంత నీచోపమానం వాడేవారు కాదు. చందన కర్దమాలు (ఒక్క అద్వైతికి తప్ప) ఎప్పటికీ సమం కావు.
ఈ వ్యాసం చదివిన తరువాత శ్రీ సరిపల్లి సూర్యనారాయణ గారు వెలిబుచ్చిన ఆకాంక్ష (ప్రాచ్య-పాశ్చాత్య శాస్త్రీయ సంగీత సమీక్షణ-విశ్లేషణాత్మకమైన వ్యాసం) నాకు గూడా ప్రగాఢంగా కలుగుతోంది. గురువుగారు ఉపేక్ష మాని మా ఈ అపేక్ష తొందరలో నెరవేరుస్తారని నిరీక్షిస్తాను. వ్యాసం ఎంతబాగుందో చెప్పడమంటే సూర్య కాంతి ఎంత ప్రకాశవంతంగా ఉంటుందో చెప్పబూనటమే.
మాటల కందరాని అతి మాన్య సుధీకము మీ విధాన మంచేటికి మాటిమాటికిని ఏము వచింపగ – ఇక చాలు ఈ ఉత్పల మాలనిక్కడ ఆపివేస్తాను మీ ఆజ్ఞానుసారం.
ఒకవేళ మీ సోదాహరణ ప్రసంగంలోనే ఆడవాళ్ళని ఆకట్టుకోగల విశేషాంశాలు ఏమన్నా లోపించాయేమో..అన్న ఆలోచన మీకెప్పుడూ సందేహంగానైనా రాలేదా?? మంచి టీచర్లు ఎప్పుడూ వినేవాళ్ళని తప్పుపట్టటం చేయకూడదంటారు మరి.
త్యాగయ్య నించి..మన మంగళంపల్లి దాకా వాళ్ళని గొప్ప గాయకులుగా బాల్యం నించీ ప్రోత్స హించింది వాళ్ళ తల్లులే. ఇవాళ్టికీ పిల్లల్లో ఉన్న టాలెంట్
చాలా ఆశ్చర్యం కల్గించేదిగా ఉంటుంది. గమకాలని సునాయాసంగా పలికిస్తూ
ఎంతో క్లిష్టమైన సంగతులని కూడా అలవోకగా పాడే పిల్లల్ని చూస్తూంటాం!
అందువల్ల ఆసక్తీ..ప్రోత్సాహం లేదనేందుకు లేదు.
పిల్లల్ని కేవలం గాయకులుగానే ఎదగమని నిశ్చింతతో తల్లితండ్రులు అనుకోగల కాలాలు కావివి. అదీకాక శాస్త్రీయసంగీతాన్ని నేర్పించిన వారు
ఎక్కువగా బ్రాహ్మణులు. వాళ్ళు ఇవాళ వాళ్ళ ఇతర కుల విద్యల్ని వదిలిపెట్టీసిన ట్టే..సంగీతాన్నీ క్రమంగా వదిలేస్తున్నారు. గురువుల కొరత అన్ని కళారంగాల్లో ఉన్న ట్టే శాస్త్రీయ సంగీతానికీ ఉంది. ఇదేం రెండుమూణ్ణెళ్ళలో పూర్తిచేసేసే crash course కాదుకదా ప్రావీణ్యులైపోయేందుకు? ఇందులో పిల్లల తప్పూ..వారి తల్లుల తప్పూ ఏదీ?
కళాకారులు అందరూ కాలేరు. అయ్యేవాళ్ళని ఎవరూ ఆపనూ లేరు. మ చ్చుకి కొన్నాళ్ళు atleast for a change మీరు మీ focus నీ.. మీ complaints నీ..మీరు తల్లుల మీదనించి తండ్రుల మీదకి మార్చరాదో??!
రమ.
సంగీతం ఎవరిదైనా అది విని ఆనందించవలసిందే. సంగీతాన్ని గురించి ఎవరు ఎంత రాసినా అవన్నీ పరిచయవ్యాసాలే.
కీబోర్డుతో స్వరాలూ, రాగాల సాధన గురించి నేను చెప్పిన విషయాలను చదివి కొందరు కీబోర్డు మెట్లమీద స్టికర్లు అతికించుకుని ప్రయత్నిస్తున్నారు. అవి వారికి కొంత ప్రేరణనిచ్చి ముందుకెళ్ళేలా చెయ్యవచ్చు.
కాని మొత్తంమీద తెలుగువారికి సంగీతం వినడం, సాధనచెయ్యడంలో చాలా తక్కువ ఆసక్తి ఉన్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. మిత్రుల ఎదుట నేను ఎప్పుడైనా చిన్న సోదాహరణ ప్రసంగంవంటిది చేస్తే కాస్త ఆసక్తి కనబరిచేది మగవారే. మహిళలు ఏ మాత్రం ఆసక్తి చూపరు. తెలుగు పిల్లలకు సంగీతం రాకపోవడానికి ఇదొక ముఖ్య కారణం అనిపిస్తుంది. (ఇలా అన్నందుకు నన్ను MCP అని తిట్టుకోకండి!)
అయ్యా! శ్రీమదిత్యాది శ్రీమాన్ రోహిణీ ప్రసాద్ ఆచార్యుల వారూ!
అది ఇది అని పేరు పెట్టి చెప్పవలసిన పని లేకుండా మీరు వ్రాసిన అన్ని వ్యాసాలు అమూలాగ్రం ఉత్కంఠ భరిత సమాచారాలతోనూ స్ఫూర్తిదాయక మైన అనేక విషయాలతో సుసంపన్నమై ఉంటున్నాయి. వయం ధన్యాః వయం ధన్యాః వయం ధన్యాః మహీతలే, రోహిణీ వల్లభో యేషాం సంగీత పధ దర్శకః.
ఏదో సంగీతం గురించిన ఒకటి రెండు విషయాలు తెలుసుకుందామని యాధాలాపంగా ఒక వ్యాసం చదివిన తరువాత మీ తక్కిన వ్యాసాలు చదవకుండా ఉండలేకపోతున్నాను. దిశా నిర్దేశన మాత్రమే కాక దిగ్గజాల ప్రదర్శన కూడా మాలాంటి వారికై చేస్తున్న మీ కృషి ప్రశంసనీయం.
ఎందర జూపెనేని వరియింపదు మా కవితా కుమారి – మీ పేరు విని ఉరకలు వేసి వస్తుంది చిత్తగించండి
ఈ సందర్భంలో చలం “మైదానం” కన్నా “స్త్రీ” సముచితం – మన చెంపలు ఛెళ్ళుమనిపిస్తాడు! వంటా, తుడవడాలతో సతమతమయే ఆడవాళ్ళకి విలువ లేదు, వాళ్ళు చదువుకొని స్వతంత్ర ఆర్జన చెయ్యడమే మార్గం అన్నాడు. అని కూడా దాదాపు వందేళ్ళయింది. ఇప్పుడు భార్యలు ఉద్యోగం చేస్తూ, మూడు పూటలా వంట కూడా చేస్తున్నారు – అదీ అమెరికాలో – అంటే వాళ్ళ భర్తలు చాలా సిగ్గుపడాలి. చదువుకున్న అమ్మాయిలు కిమ్మనకుండా వాళ్ళమ్మలు చెప్పిన సూక్తులు విని సర్దుకుపోవడం శోచనీయం.
బళ్ళో పాఠాలు చెప్పి సర్టిఫికెట్లివచ్చు. అది ముందు తరాల వాళ్ళకి. ఈ తరం మగాళ్ళు మారాలి. అంతకన్నా ముఖ్యంగా ఆడవాళ్ళు కాస్త స్వతంత్రం చూపెట్టాలి. “మా అమ్మ ఏనాడైనా చట్నీ చేయకుండా దోశ చేసిందేమో అడుగు,” అన్న రాఘవకి, “మీ అమ్మ నాలాగా బయట ఉద్యోగం చేసిందోమో అడుగు,” అని లత ఎదురుచెప్పగలగాలి.
హిందూస్తానీ గాత్ర సంగీతంలో ఘరానాలు గురించి వినీల్ గారి అభిప్రాయం:
06/19/2009 9:26 am
హిందుస్తానీ కళాకారుల గురించి తెలుగులో చదవాలనుకుంటే, సదాశివ గారి యాది, మలయమారుతాలు, ముచ్చట్లు(మూడో టైటిల్ నాకు సరిగ్గా గుర్తులేదు). చదవండి. చాలా ఆసక్తికరమైన, స్ఫూర్తి దాయకమైన విషయాలు తెలుసుకోవచ్చు.
వినీల్.
నౌషాద్‌ గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
06/19/2009 9:13 am
రోహిణీప్రసాద్ గారూ!!
అటువంటఫ్ఫుడు ప్రత్యేకంగా “తల్లుల్ని”మాత్రమే నెపంపెట్టడం కూడా మీరు తెలిసే చేసిన ట్టు కదా!? అప్పుడింక” MCP “అని అనుకుంటే ఎవరైనా మీరు దాన్ని easy గా పరిగణించకూడదు కూడా!! alternative voice ని మీ ఇష్టాయిష్టాల్తో నిమిత్తం లేకుండా కాస్త వినండి.. “very predictable” అని కొట్టిపడేయకుండా ఆలోచించండి. ప్రతీదానికీ..ఆడవాళ్ళనించి అతిగా ఆశించే సాంప్రదాయ..చాదస్తపు మనస్తత్వాన్నించి ఎంతోకొంత బయటపడాలి ఇవాళ ఎవరైనా! .it is trite to expect women to carry the tradition and culture on their shoulders alone.
రమ.
నౌషాద్‌ గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
06/19/2009 6:14 am
రమగారూ,
Your reaction is so very predictable.
స్పందన గురించి నిత్యమూ ఆలోచిస్తూ, అప్పుడప్పుడూ రాస్తూ ఉండే నాకు నా ప్రసంగం గురించి మీకొచ్చిన అనుమానం రాదని ఎందుకనుకుంటారు? తెలిసే రాశానని భావించండి, దయచేసి.
హిందూస్తానీ గాత్ర సంగీతంలో ఘరానాలు గురించి M.S.Prasad గారి అభిప్రాయం:
06/19/2009 2:53 am
బడే గులాం అలీ, బిస్మిల్లా ఖాన్ వంటి ఒకరిద్దరు ముస్లిం సంగీత విద్వాంసుల గురించి తప్ప వేరే ఏ ముస్లిం విద్వాంసుల గురించి తెలియని నాకు హిందుస్తానీ సంగీత సామ్రాజ్యానికి వీరే మకుటం లేని సమ్రాట్టులై అత్యున్నత ఆచార్యస్థానాలలో ఉన్నారని మొదటి సారిగా మీ వ్యాసం ద్వారానే తెలిసింది. మత వివక్షత లేకుండా ఆ కాలంలోనే అనేకులైన ముస్లిమేతరులు వారివద్ద శిష్యరికం చేసి సంగీత విద్యను సాధించారని, వారితో వివాహాది సంబంధ బాంధవ్యాలు కలుపుకున్నారని తెలిసి ఆనందం కలిగింది. జాతి మతవిభేదాలు సామాన్య జనానీకానికే గాని సరస్వతీ పుత్రులైన కళా పిపాసులకు ఉండవు.
సంగీత రసాస్వాదనని స్కాచ్ తో పొల్చడం నాకు సంబంధించినంతవరకూ అత్యంత నీచోపమానమే కాక అత్యంత గర్హణీయం/శొచనీయం. మీ ఈ ఉపమా పదార్ధంతో సామ్యం భావించిన ఏ పదార్ధాన్నైనా, భావానైనా, తద్భావ సంబంధితమైన జుగుప్సతో తత్క్షణమే త్యజించే వారుంటారనుకుంటే మీరంత నీచోపమానం వాడేవారు కాదు. చందన కర్దమాలు (ఒక్క అద్వైతికి తప్ప) ఎప్పటికీ సమం కావు.
భవదీయుడు
జుగల్‌బందీ కచేరీలు గురించి M.S.Prasad గారి అభిప్రాయం:
06/18/2009 10:59 pm
ఈ వ్యాసం చదివిన తరువాత శ్రీ సరిపల్లి సూర్యనారాయణ గారు వెలిబుచ్చిన ఆకాంక్ష (ప్రాచ్య-పాశ్చాత్య శాస్త్రీయ సంగీత సమీక్షణ-విశ్లేషణాత్మకమైన వ్యాసం) నాకు గూడా ప్రగాఢంగా కలుగుతోంది. గురువుగారు ఉపేక్ష మాని మా ఈ అపేక్ష తొందరలో నెరవేరుస్తారని నిరీక్షిస్తాను. వ్యాసం ఎంతబాగుందో చెప్పడమంటే సూర్య కాంతి ఎంత ప్రకాశవంతంగా ఉంటుందో చెప్పబూనటమే.
మాటల కందరాని అతి మాన్య సుధీకము మీ విధాన మంచేటికి మాటిమాటికిని ఏము వచింపగ – ఇక చాలు ఈ ఉత్పల మాలనిక్కడ ఆపివేస్తాను మీ ఆజ్ఞానుసారం.
భవదీయుడు
నౌషాద్‌ గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
06/18/2009 9:28 am
రోహిణీ ప్రసాద్ గారూ!!
ఒకవేళ మీ సోదాహరణ ప్రసంగంలోనే ఆడవాళ్ళని ఆకట్టుకోగల విశేషాంశాలు ఏమన్నా లోపించాయేమో..అన్న ఆలోచన మీకెప్పుడూ సందేహంగానైనా రాలేదా?? మంచి టీచర్లు ఎప్పుడూ వినేవాళ్ళని తప్పుపట్టటం చేయకూడదంటారు మరి.
త్యాగయ్య నించి..మన మంగళంపల్లి దాకా వాళ్ళని గొప్ప గాయకులుగా బాల్యం నించీ ప్రోత్స హించింది వాళ్ళ తల్లులే. ఇవాళ్టికీ పిల్లల్లో ఉన్న టాలెంట్
చాలా ఆశ్చర్యం కల్గించేదిగా ఉంటుంది. గమకాలని సునాయాసంగా పలికిస్తూ
ఎంతో క్లిష్టమైన సంగతులని కూడా అలవోకగా పాడే పిల్లల్ని చూస్తూంటాం!
అందువల్ల ఆసక్తీ..ప్రోత్సాహం లేదనేందుకు లేదు.
పిల్లల్ని కేవలం గాయకులుగానే ఎదగమని నిశ్చింతతో తల్లితండ్రులు అనుకోగల కాలాలు కావివి. అదీకాక శాస్త్రీయసంగీతాన్ని నేర్పించిన వారు
ఎక్కువగా బ్రాహ్మణులు. వాళ్ళు ఇవాళ వాళ్ళ ఇతర కుల విద్యల్ని వదిలిపెట్టీసిన ట్టే..సంగీతాన్నీ క్రమంగా వదిలేస్తున్నారు. గురువుల కొరత అన్ని కళారంగాల్లో ఉన్న ట్టే శాస్త్రీయ సంగీతానికీ ఉంది. ఇదేం రెండుమూణ్ణెళ్ళలో పూర్తిచేసేసే crash course కాదుకదా ప్రావీణ్యులైపోయేందుకు? ఇందులో పిల్లల తప్పూ..వారి తల్లుల తప్పూ ఏదీ?
కళాకారులు అందరూ కాలేరు. అయ్యేవాళ్ళని ఎవరూ ఆపనూ లేరు. మ చ్చుకి కొన్నాళ్ళు atleast for a change మీరు మీ focus నీ.. మీ complaints నీ..మీరు తల్లుల మీదనించి తండ్రుల మీదకి మార్చరాదో??!
రమ.
నౌషాద్‌ గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
06/17/2009 9:55 am
ప్రసాద్‌గారూ,
మీకు వ్యాసాలు నచ్చినందుకు సంతోషమేగాని మరీ నా మీద పద్యాలు రాసెయ్యకండి.
నాకు అభిమాన సంగీతదర్శకుడు నౌషాద్‌తో ఇంటర్వ్యూ అయిదు భాగాలలో లభిస్తోంది. http://www.youtube.com/view_play_list?p=DC113E4207FDE09D&search_query=Naushad+interview
సంగీతం ఎవరిదైనా అది విని ఆనందించవలసిందే. సంగీతాన్ని గురించి ఎవరు ఎంత రాసినా అవన్నీ పరిచయవ్యాసాలే.
కీబోర్డుతో స్వరాలూ, రాగాల సాధన గురించి నేను చెప్పిన విషయాలను చదివి కొందరు కీబోర్డు మెట్లమీద స్టికర్లు అతికించుకుని ప్రయత్నిస్తున్నారు. అవి వారికి కొంత ప్రేరణనిచ్చి ముందుకెళ్ళేలా చెయ్యవచ్చు.
కాని మొత్తంమీద తెలుగువారికి సంగీతం వినడం, సాధనచెయ్యడంలో చాలా తక్కువ ఆసక్తి ఉన్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. మిత్రుల ఎదుట నేను ఎప్పుడైనా చిన్న సోదాహరణ ప్రసంగంవంటిది చేస్తే కాస్త ఆసక్తి కనబరిచేది మగవారే. మహిళలు ఏ మాత్రం ఆసక్తి చూపరు. తెలుగు పిల్లలకు సంగీతం రాకపోవడానికి ఇదొక ముఖ్య కారణం అనిపిస్తుంది. (ఇలా అన్నందుకు నన్ను MCP అని తిట్టుకోకండి!)
నౌషాద్‌ గురించి M.S.Prasad గారి అభిప్రాయం:
06/16/2009 11:07 pm
అయ్యా! శ్రీమదిత్యాది శ్రీమాన్ రోహిణీ ప్రసాద్ ఆచార్యుల వారూ!
అది ఇది అని పేరు పెట్టి చెప్పవలసిన పని లేకుండా మీరు వ్రాసిన అన్ని వ్యాసాలు అమూలాగ్రం ఉత్కంఠ భరిత సమాచారాలతోనూ స్ఫూర్తిదాయక మైన అనేక విషయాలతో సుసంపన్నమై ఉంటున్నాయి. వయం ధన్యాః వయం ధన్యాః వయం ధన్యాః మహీతలే, రోహిణీ వల్లభో యేషాం సంగీత పధ దర్శకః.
ఏదో సంగీతం గురించిన ఒకటి రెండు విషయాలు తెలుసుకుందామని యాధాలాపంగా ఒక వ్యాసం చదివిన తరువాత మీ తక్కిన వ్యాసాలు చదవకుండా ఉండలేకపోతున్నాను. దిశా నిర్దేశన మాత్రమే కాక దిగ్గజాల ప్రదర్శన కూడా మాలాంటి వారికై చేస్తున్న మీ కృషి ప్రశంసనీయం.
ఎందర జూపెనేని వరియింపదు మా కవితా కుమారి – మీ పేరు విని ఉరకలు వేసి వస్తుంది చిత్తగించండి
ఇది హృద్యం బనవద్య మాఢ్య మిది యెంతే ప్రీతి పాత్రంబటం
చెది గైకొన్నను తోప జేసెడి తవానేకామలోదార జ్ఞా
నద వ్యాసావళి భారతీ చరణ ద్వంద్వ ప్రాప్త పుష్పౌఘమై
కదలించున్ రస భావ కందళిత హృత్కంజాత పుంజంబులన్
ఇరువది ఏడు తారలను యింపుగ పెండిలి యాడి “రోహిణీ”
తరుణి “ప్రసాద” బుద్ధి జని తక్కిన వారి ననాదరించు యా
కొరత “సితార వల్లభత” కొంచెము సేసిన రోహిణీ ప్రసా
దురుతర శేముషీ విభవ మూర్జితమై చెలువొందు గావుతన్
అయ్యా! మాకుమరికొన్ని రాగాల పరిచయ భిక్ష ప్రసాదించండి.
భవదీయుడు
తెలుగు అధికార భాష కావాలంటే గురించి vamsi గారి అభిప్రాయం:
06/16/2009 4:20 am
రహమ్ తుల్లా గారు,
తెలుగు అధికార భాష అయినది కనుక, మీ పుస్తకము పేరు మార్చగలరు.
పునరపి గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
06/14/2009 9:14 pm
ఈ సందర్భంలో చలం “మైదానం” కన్నా “స్త్రీ” సముచితం – మన చెంపలు ఛెళ్ళుమనిపిస్తాడు! వంటా, తుడవడాలతో సతమతమయే ఆడవాళ్ళకి విలువ లేదు, వాళ్ళు చదువుకొని స్వతంత్ర ఆర్జన చెయ్యడమే మార్గం అన్నాడు. అని కూడా దాదాపు వందేళ్ళయింది. ఇప్పుడు భార్యలు ఉద్యోగం చేస్తూ, మూడు పూటలా వంట కూడా చేస్తున్నారు – అదీ అమెరికాలో – అంటే వాళ్ళ భర్తలు చాలా సిగ్గుపడాలి. చదువుకున్న అమ్మాయిలు కిమ్మనకుండా వాళ్ళమ్మలు చెప్పిన సూక్తులు విని సర్దుకుపోవడం శోచనీయం.
బళ్ళో పాఠాలు చెప్పి సర్టిఫికెట్లివచ్చు. అది ముందు తరాల వాళ్ళకి. ఈ తరం మగాళ్ళు మారాలి. అంతకన్నా ముఖ్యంగా ఆడవాళ్ళు కాస్త స్వతంత్రం చూపెట్టాలి. “మా అమ్మ ఏనాడైనా చట్నీ చేయకుండా దోశ చేసిందేమో అడుగు,” అన్న రాఘవకి, “మీ అమ్మ నాలాగా బయట ఉద్యోగం చేసిందోమో అడుగు,” అని లత ఎదురుచెప్పగలగాలి.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు