మీ పరిశీలన బాగుంది. అయితే మూర్తిగారు చెప్పినట్టు అది తెలుగుదేశమైనా.. లేక అమెరికా అయినా వస్తువైవిధ్యమూ ఉండటం లేదు. శిల్పవైవిధ్యమూ ఉండటం లేదు.
వచన కవిత్వం వచ్చేకా..రాసేవారి సంఖ్య గణనీయంగా పెరిగినట్టే..కధలు రాసేవాళ్ళుకూడా సంఖ్యలో పెరిగారు. అయితే “కల్పన” అన్నది ఆ రాస్తున్నవాళ్ళలో సహజంగా ఉండాలి. అది లేని వాళ్ళు జీవితాంతం రాసినా వాళ్ళ సమకాలంలోని పరిచయాలవల్ల “రచయితలు” అని ఒక ముద్ర వేయించుకోగలరేమో గాని..వాళ్ళు పోఏకా వాళ్ళమీద ఉన్న ముద్రా పోతుంది. మీరు డయాస్పోరా తెలుగుకధకి చెప్పిన లక్షణాలన్నీ కాస్త అటూ ఇటుగా తెలుగుదేశం లోని “కధలు” అనబడే వాటికి కూడా వర్తిస్తాయి.
ప్రధానమైన సమస్య సమకాలీన సాహిత్యం మీద రావలసిన “విమర్శ” రాకపోవడమే!! అద్దంలో మనముఖం మనకి బాగానే ఉన్నట్టుగా కాకి పిల్ల కాకికి ముద్దు అన్నట్టుగా రాసిన వాళ్ళకి ఆ రచన బాగా ఉన్నట్టే అన్పిస్తుంది కూడా!!కానీ అది మంచి కధ కాదని ఆ రచయిత కి చెప్పగల విమర్శ చాలాసార్లు ఉండదు. ఇందుకు కారణం ఒకటి విమర్శకుల జాతి సంఖ్యలో తక్కువ రచయితల సంఖ్యతో పోలిస్తే! రెండోది మన దగ్గర ఎవరూ కూడా వ్యక్తులపట్ల నిబధ్ధత కల్గిన వాళ్ళేగానీ..నిజంగా సాహిత్యంపట్ల నిబధ్ధత కల్గిన వాళ్ళు కన్పించరు. చాలామందికి చాలా రకాల మొహమాటాలు. ఆ కధ వాళ్ళకి తెలిసిన వాళ్ళు రాసినదైతే వీళ్ళు దాని మంచిచెడ్డల్ని నిజాయితీగా చెప్పలేరు.
అనిటికన్నా ముఖ్యం creativity అన్నది స్వతహాగా ఉండాలి. రకరకాల కారణాలకి వేరేపనులు మాత్రమే చేయగల్గిన వాళ్ళూ రచనలో రాణించలేని వాళ్ళూ కూడా కావులుగానూ..రచయితల గానూ చెలామణీ కావడానికి తెలుగున ఈ అన్నిటి కారణాలవలనా అవకాశం ఎక్కువ. మీరు ఎన్ని రాసినా మీలో రచయితకాగల్గిన లక్షణాలు లేవయ్యా అని ఎవరూ చెప్పరు గనక అలాంటి వాళ్ళు రాస్తూనే ఉంటారు. అంతే కాదు అలాంటి వారి సంఖ్య ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు మీకు ఆచ్చువేయడానికి పూనుకుంటే దొరికే రచనల సంఖ్య కూడా ఈ పరిమితిలో ఉండక తప్పదు కదా!!
చివరగా నాకు ఎప్పుడూ ఉన్న ప్రశ్నే అనుకోండి. నేను ఇదివరకూ కూడా వేసాను. మళ్ళీ అడుగుతున్నాను. తెలుగు డయాస్పోరా తమ రచనలని తెలుగులోనే ఎందుకు రాస్తున్నట్టూ?? ఝుమ్పా లాహిరి లాగా అక్కడి దేశంలోని వాళ్ళకోసం ఎందుకు రాయడంలేదూ??
దయాస్పోరా తెలుగువారినించీ వేరే భాషల్లో చేసే రచన రావాలని..వాళ్ళకి కూడా ఒక బుకర్ ప్రైజ్ , ఒక పులిజర్ ప్రైజ్ రావాలని కోరుకుంటాను. అది రానన్నాళ్ళూ తెలుగులో వస్తున్న”దళిత కధలు..మైనారిటీ కధలు” లాఅగానే “ప్రవాసాంధ్రుల కధలు” అన్న ఒక విభాగమ్ తెరుచుకుని అమీరికాంధ్రుల కధలు ఓ మూల కూచుంటాయి. అంతే!!
రమ.
Dear Srinivas
Hats off to you. I have been searching for S.varalakshmi songs in the lalita geyalu and other sites. Thanks for providing the songs. As I am interested to save them and keep them with me, can you please tell me how to download them?
బాగుంది పెద్ద సమీక్ష.
నాకు కలిగిన సందేహాలు. – వెంకటేశ్వరరావుగారు డయాస్ఫొరా రచయితలందరూ సాంకేతిక నిపుణులూ, పెద్ద పెద్ద ఉద్యోగాలలోవారూ అన్నారు. భర్తల అడుగుజాడల్లో అమెరికా వచ్చిన రచయిత్రుల, మరియు, ఇక్కడికి రాకముందునించి రాస్తున్నవారి ప్రసక్తి ఉన్నట్టు లేదు. నేను మిస్సయి ఉంటే, ముందే క్షమాపణలు చెప్పుకుంటున్నాను.
రెండోది, పైన లక్ష్మన్నగారు చెప్పినట్టు ఒక్కమంచికథ కూడా ప్రస్తావించలేదు. మంచి డయాస్ఫొరా కథ అంటే ఎలా ఉండాలి అని నేను అడగను. ఎంచేతంటే నిర్వచనాలు చెప్పడం తేలిక. వెంకటేశ్వరరావుగారు కానీ మరొకరు కానీ ఒక మంచి కథ తీసుకునో, రాసో, ఇలా ఉండాలి, ఈకథలో డయాస్ఫరా లక్షణాలు ఇవీ అని చూపిస్తే, అలాటి మంచి డయాస్ఫొరా కథలు వస్తాయేమో.
నిడదవోలు మాలతి
వరలక్ష్మి గారి పాటలు ఎంతో బాగున్నాయి. పరిచయం చేసినందుకు ధన్యవాదాలు.
చిత్తూరు నాగయ్య గారి గురించి కూడా చెప్పగలరని ఆశిస్తున్నాను. ముఖ్యంగా యోగి వేమన చిత్రం నుంచి “ఇదియేనా. ఇంతేనా”, “అందాల నా జ్యొతి”, “జీవహింస మానండి” , త్యాగయ్య నుంచి “నిధి చాల సుఖమా”, “ఎందరో మహానుభావులు” వినడానికి ఎంతో బాగుంటాయి. అంతే కాదు, పాడుకోవటానికి కూడా ఎంతో బాగుంటాయి.
ఆ మహానుభావుడి గురించి ఒక వ్యాసం రాస్తారని ఆశిస్తున్నాను.
ఇట్లు,
భాను ప్రకాశ్
This is a very good presentation on different styles of writing or or maybe, interpreting previous works, at the same time softly but effectively mocking a writer”s wrong perception. This stands as an example for a decent presentation of criticism.
సామాన్యుని స్వగతం: టెలిఫోనుతో నా అనుభవాలు గురించి Balivada గారి అభిప్రాయం:
03/04/2010 4:22 am
అద్భుతమైన కధనము అని వేరె చెప్పాలా?
సహజ గాయని ఎస్. వరలక్ష్మి గురించి Bhanu గారి అభిప్రాయం:
03/04/2010 1:33 am
ధన్యవాదాలు శ్రీనివాస్ గారు.
నాగయ్య గారి గురించి రాసిన వ్యాసం బాగుంది. ఆయన సంగీత ప్రతిభ గురించి రాయగలిగితే ఎంతో కృతజ్ఞుడ్ని.
20వ శతాబ్దంలో అమెరికా తెలుగు కథానిక గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
03/04/2010 1:18 am
వేంకటేశ్వరరావుగారూ!!
మీ పరిశీలన బాగుంది. అయితే మూర్తిగారు చెప్పినట్టు అది తెలుగుదేశమైనా.. లేక అమెరికా అయినా వస్తువైవిధ్యమూ ఉండటం లేదు. శిల్పవైవిధ్యమూ ఉండటం లేదు.
వచన కవిత్వం వచ్చేకా..రాసేవారి సంఖ్య గణనీయంగా పెరిగినట్టే..కధలు రాసేవాళ్ళుకూడా సంఖ్యలో పెరిగారు. అయితే “కల్పన” అన్నది ఆ రాస్తున్నవాళ్ళలో సహజంగా ఉండాలి. అది లేని వాళ్ళు జీవితాంతం రాసినా వాళ్ళ సమకాలంలోని పరిచయాలవల్ల “రచయితలు” అని ఒక ముద్ర వేయించుకోగలరేమో గాని..వాళ్ళు పోఏకా వాళ్ళమీద ఉన్న ముద్రా పోతుంది. మీరు డయాస్పోరా తెలుగుకధకి చెప్పిన లక్షణాలన్నీ కాస్త అటూ ఇటుగా తెలుగుదేశం లోని “కధలు” అనబడే వాటికి కూడా వర్తిస్తాయి.
ప్రధానమైన సమస్య సమకాలీన సాహిత్యం మీద రావలసిన “విమర్శ” రాకపోవడమే!! అద్దంలో మనముఖం మనకి బాగానే ఉన్నట్టుగా కాకి పిల్ల కాకికి ముద్దు అన్నట్టుగా రాసిన వాళ్ళకి ఆ రచన బాగా ఉన్నట్టే అన్పిస్తుంది కూడా!!కానీ అది మంచి కధ కాదని ఆ రచయిత కి చెప్పగల విమర్శ చాలాసార్లు ఉండదు. ఇందుకు కారణం ఒకటి విమర్శకుల జాతి సంఖ్యలో తక్కువ రచయితల సంఖ్యతో పోలిస్తే! రెండోది మన దగ్గర ఎవరూ కూడా వ్యక్తులపట్ల నిబధ్ధత కల్గిన వాళ్ళేగానీ..నిజంగా సాహిత్యంపట్ల నిబధ్ధత కల్గిన వాళ్ళు కన్పించరు. చాలామందికి చాలా రకాల మొహమాటాలు. ఆ కధ వాళ్ళకి తెలిసిన వాళ్ళు రాసినదైతే వీళ్ళు దాని మంచిచెడ్డల్ని నిజాయితీగా చెప్పలేరు.
అనిటికన్నా ముఖ్యం creativity అన్నది స్వతహాగా ఉండాలి. రకరకాల కారణాలకి వేరేపనులు మాత్రమే చేయగల్గిన వాళ్ళూ రచనలో రాణించలేని వాళ్ళూ కూడా కావులుగానూ..రచయితల గానూ చెలామణీ కావడానికి తెలుగున ఈ అన్నిటి కారణాలవలనా అవకాశం ఎక్కువ. మీరు ఎన్ని రాసినా మీలో రచయితకాగల్గిన లక్షణాలు లేవయ్యా అని ఎవరూ చెప్పరు గనక అలాంటి వాళ్ళు రాస్తూనే ఉంటారు. అంతే కాదు అలాంటి వారి సంఖ్య ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు మీకు ఆచ్చువేయడానికి పూనుకుంటే దొరికే రచనల సంఖ్య కూడా ఈ పరిమితిలో ఉండక తప్పదు కదా!!
చివరగా నాకు ఎప్పుడూ ఉన్న ప్రశ్నే అనుకోండి. నేను ఇదివరకూ కూడా వేసాను. మళ్ళీ అడుగుతున్నాను. తెలుగు డయాస్పోరా తమ రచనలని తెలుగులోనే ఎందుకు రాస్తున్నట్టూ?? ఝుమ్పా లాహిరి లాగా అక్కడి దేశంలోని వాళ్ళకోసం ఎందుకు రాయడంలేదూ??
దయాస్పోరా తెలుగువారినించీ వేరే భాషల్లో చేసే రచన రావాలని..వాళ్ళకి కూడా ఒక బుకర్ ప్రైజ్ , ఒక పులిజర్ ప్రైజ్ రావాలని కోరుకుంటాను. అది రానన్నాళ్ళూ తెలుగులో వస్తున్న”దళిత కధలు..మైనారిటీ కధలు” లాఅగానే “ప్రవాసాంధ్రుల కధలు” అన్న ఒక విభాగమ్ తెరుచుకుని అమీరికాంధ్రుల కధలు ఓ మూల కూచుంటాయి. అంతే!!
రమ.
తడిస్తే కదా తెలిసేది! గురించి subrahmanyam గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 2:46 pm
పద్యం చాలా బాగుంది. సుబ్రహ్మణ్యం
సహజ గాయని ఎస్. వరలక్ష్మి గురించి Sreenivas Paruchuri గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 2:34 pm
గమనిక: సొంతడబ్బా
నాగయ్య గారి గురించి నవతరంగం.కాం లో రాశాను. ఎస్. వరలక్ష్మి గారి గురించి త్వరలో యిక్కడే వివరంగా రాసే ప్రయత్నం చేస్తాను.
— శ్రీనివాస్
సహజ గాయని ఎస్. వరలక్ష్మి గురించి Dr. P. Kumar Babu గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 12:21 pm
Dear Srinivas
Hats off to you. I have been searching for S.varalakshmi songs in the lalita geyalu and other sites. Thanks for providing the songs. As I am interested to save them and keep them with me, can you please tell me how to download them?
Yours
Dr. Kumar Babu
(pkumarbabu@yahoo.com)
20వ శతాబ్దంలో అమెరికా తెలుగు కథానిక గురించి నిడదవోలు మాలతి గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 9:30 am
బాగుంది పెద్ద సమీక్ష.
నాకు కలిగిన సందేహాలు. – వెంకటేశ్వరరావుగారు డయాస్ఫొరా రచయితలందరూ సాంకేతిక నిపుణులూ, పెద్ద పెద్ద ఉద్యోగాలలోవారూ అన్నారు. భర్తల అడుగుజాడల్లో అమెరికా వచ్చిన రచయిత్రుల, మరియు, ఇక్కడికి రాకముందునించి రాస్తున్నవారి ప్రసక్తి ఉన్నట్టు లేదు. నేను మిస్సయి ఉంటే, ముందే క్షమాపణలు చెప్పుకుంటున్నాను.
రెండోది, పైన లక్ష్మన్నగారు చెప్పినట్టు ఒక్కమంచికథ కూడా ప్రస్తావించలేదు. మంచి డయాస్ఫొరా కథ అంటే ఎలా ఉండాలి అని నేను అడగను. ఎంచేతంటే నిర్వచనాలు చెప్పడం తేలిక. వెంకటేశ్వరరావుగారు కానీ మరొకరు కానీ ఒక మంచి కథ తీసుకునో, రాసో, ఇలా ఉండాలి, ఈకథలో డయాస్ఫరా లక్షణాలు ఇవీ అని చూపిస్తే, అలాటి మంచి డయాస్ఫొరా కథలు వస్తాయేమో.
నిడదవోలు మాలతి
సహజ గాయని ఎస్. వరలక్ష్మి గురించి Bhanu గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 9:16 am
నమస్కారం అండి,
వరలక్ష్మి గారి పాటలు ఎంతో బాగున్నాయి. పరిచయం చేసినందుకు ధన్యవాదాలు.
చిత్తూరు నాగయ్య గారి గురించి కూడా చెప్పగలరని ఆశిస్తున్నాను. ముఖ్యంగా యోగి వేమన చిత్రం నుంచి “ఇదియేనా. ఇంతేనా”, “అందాల నా జ్యొతి”, “జీవహింస మానండి” , త్యాగయ్య నుంచి “నిధి చాల సుఖమా”, “ఎందరో మహానుభావులు” వినడానికి ఎంతో బాగుంటాయి. అంతే కాదు, పాడుకోవటానికి కూడా ఎంతో బాగుంటాయి.
ఆ మహానుభావుడి గురించి ఒక వ్యాసం రాస్తారని ఆశిస్తున్నాను.
ఇట్లు,
భాను ప్రకాశ్
సహజ గాయని ఎస్. వరలక్ష్మి గురించి Prashanthi Mulumudi గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 7:14 am
I love the quality of her voice.
aavida paadina manchi manchi paatha paatalu kottaga telisaayi! meeku chaala dhanyavaadaalu Sreenivaas gaaru!
“nava vasantha” paata sounds like a hindi tune. Does it have a Hindi counterpart?
*ద్రౌపది* నవలపై మరోకోణం నుంచి…. గురించి madhuri krishna గారి అభిప్రాయం:
03/03/2010 5:14 am
This is a very good presentation on different styles of writing or or maybe, interpreting previous works, at the same time softly but effectively mocking a writer”s wrong perception. This stands as an example for a decent presentation of criticism.