“మద్దిపాటి కృష్ణారావు నవల నేపథ్యం గురించి నాకు చెప్పారు. 1950 -60 ప్రాంతాలలో, ప్రత్యేకించి కోస్తా జిల్లాల కమ్మ కులస్తుల్లో వచ్చిన – లోకజ్ఞానం తో సమన్వయం లేని ఆదర్శాలూ, కొత్తగా వచ్చిన భేషజాలు, బ్రాహ్మినైజేషన్ ఆఫ్ కమ్మా కేస్ట్ లాంటివి – మార్పులను సీతారామారావు తాత తండ్రుల ప్రవర్తన ఎలా పట్టుకోగలిగిందో కూడా చెప్పారు.” -మాధవ్ మాచవరం.
మద్దిపాటి కృష్ణారావు మీకు చెప్పిన ఆ విషయాలేమిటో మాక్కూడా చెపుతారా. మీరు గాని, మద్దిపాటి గాని, పైన దశాబ్దం ఇవ్వటంలో పొరపడ్డారా? లేక వారు ఉద్దేశించిన దశాబ్దమదేనా?
ఎందుకంటే;
నవలలో -సీతారామారావు, అతని తాత తండ్రుల జనన మరణ తేదీల్లేవు. వారి ఫేమిలీ మెడికల్ హిస్టరీ రచయిత చెప్పకపోతే పోయే, 🙂 రామయ్య తాత కూడా చెప్పలేదు. కాని ఈ నవల గురించి కొంత, నవల రచనాకాలం 1945-1946 అని నవల వెనకఅట్ట మీద చెప్పబడింది. నవలా రచయిత గోపీచంద్ 1910లో పుట్టి, 1962లో మరణించినట్లు వెనకఅట్ట మీద చెప్పబడింది.
సీతారామారావు అసమర్థుడో, ఉన్మాదియో, రెండూ కాడో;
“ఏది ఏమైనా, తుది తీర్పు ……”నా?:-)
లైలా
PS:
Articles by Madhav Machavaram and Krishna Rao MaddipaTi – both are interesting to me.
“Head Case – Can Psychiatry be a science?” – By Louis Menand ( The New Yorker, March 1, 2010) too, is an interesting article.
ఏదో వ్యాసం లో చదివాను. బొంబాయిలో ఫోన్ పరిచయమైన కొత్తలో ‘ఇంగ్లీషులో మాట్లాడితే గానీ ఫోన్ పలకదు అని నమ్మే వారుట. అమాయక చక్రవర్తులు కాదు, నిజంగా చక్రవర్తులే ఈరోజు ఫోన్ మేనర్సు అనే పదం ఉంటుందని తెలియకముందే మొబైల్ ఫోన్ వచ్చేస్తోంది చేతికి. వస్తువినియోగాన్ని, అవసరం కంటే, మార్కెట్ శక్తులే ఎక్కువ ప్రభావితం చేస్తున్నాయి.
కవిత సహజంగా వుంది. ఉత్తరాదివాళ్ళు నులకమంచాలు ఇంకా వాడుతూనె వున్నారు. చలికడిములో వాళ్ళ్కి సగం రోజు ఆ నులకమంచాలమీదె. వాకిటిలొ గుడ్డి ఎండలొ కూర్చుని నులకమంచం మీదె చాయ తాగుతూ గడిపేస్తారు.
ఎవరన్నా ఉన్న విషయాన్ని, అసమర్ధుని జీవయాత్రలోని కొట్టొచ్చిన రచనా వైఫల్యాన్నీ, ఎప్పుడైనా విశదీకరిస్తారేమో అని ఎదురుచూసేదాన్ని! ఇన్నాళ్ళకి మాధవ్ ఆ పని స్పష్టంగా చెప్పడమ్ ముదావహం! గోపీచంద్ రచనలన్నీ గందరగోళమైన రచనలే!! ఆ విషయాన్ని ఒక్కరూ చెప్పకపోవడం మన సాహితీ విమర్శకుల అసమర్ధతకి పరమ తార్కాణం! అందువలన అతి సామాన్యమైన ఒక రచయతకి మహా వేదాంతిగానూ అతడి
అసమర్ధుని జీవయాత్రకి ఒక ప్రత్యేకమైన నవలగా స్థాయికి మించిన పేరూ వచ్చి పడ్డాయి. సీతారామారావుకన్నా… రచయితగా గోపీచంద్ చాలా అసమర్ధుడు.. అన్నది ఈ నవల స్పష్టీకరిస్తుంది. సాహిత్యంలో చాలా రకాల భ్రమలూ..పొరపాటు అభిప్రాయాలు అలా ఏళ్ళతరబడి చెలామణీ అయిపోవడమ్ మనమ్ చూడొచ్చు! అలాంటి ఒక భ్రమని ఈ వ్యాసం ద్వారా మాధవ్ తొలగించారు.
నేను ఒక పాతికేళ్ల కిందట ఈ నవల చదివినప్పుడు నాకు కలిగిన ఈ అభిప్రాయాన్ని ఇవాళ్టికీ మార్చుకోనక్కరలేదని మాధవ్ వ్యాసం మరోసారి చెప్పింది. మంచి విశ్లేషణ మాధవ్ గారూ! అభినందనలు మీకు.
సెకండు హాండు స్మోకింగు చాలా హానికరం అని చెప్పాలన్నది ఈ కధ ఉద్దేశ్యం అని నాకర్థమైంది. అది చాలా చక్కటి విషయం. దానితో విభేదించాల్సింది ఏమీ లేదు. అయితే, చెప్పిన విధానం మాత్రం చాలా కృతకంగా, వికృతంగా, కృత్రిమంగా, పరమ యాంత్రికంగా వచ్చింది. నాకు మాత్రం నచ్చలేదు.
తరవాణి కేంద్రం గురించి Ravi Kumar గారి అభిప్రాయం:
03/23/2010 12:15 pm
దగ్గర ఇరవయ్యేళ్ళ వెనక్కి తీసుకెళ్ళారు. మళ్ళీ తరవాణి, చల్దన్నం తినాలన్న కోర్కెని కలిగించారు.
అసమర్థుని జీవయాత్రేనా? గురించి Sreenivas Paruchuri గారి అభిప్రాయం:
03/23/2010 11:35 am
> 1950 -60 ప్రాంతాలలో, ప్రత్యేకించి కోస్తా జిల్లాల కమ్మ కులస్తుల్లో వచ్చిన
ఆ వాక్యంలో 1920 నుండి 1960 మధ్య ప్రాంతాలలో అని వుండాలి.
Theres an extensive reading material, academic, semi-academic and popular, on the above subject.
Regards,
Sreenivas
పాఠకులకు సూచనలు గురించి U.V.BHASKARA RAO గారి అభిప్రాయం:
03/23/2010 7:01 am
మొదటి సారి గా ఈ సైట్ చూడడం జరిగింది. చాలా చాలా ఉపయుక్తమవుతుంది. అందమైన తెలుగును ఈపత్రిక లొ చూపిస్తున్న మీకు ధన్యవాదములు
యూ.వి.భాస్కర రావ్
అసమర్థుని జీవయాత్రేనా? గురించి lyla yerneni గారి అభిప్రాయం:
03/22/2010 2:16 pm
“మద్దిపాటి కృష్ణారావు నవల నేపథ్యం గురించి నాకు చెప్పారు. 1950 -60 ప్రాంతాలలో, ప్రత్యేకించి కోస్తా జిల్లాల కమ్మ కులస్తుల్లో వచ్చిన – లోకజ్ఞానం తో సమన్వయం లేని ఆదర్శాలూ, కొత్తగా వచ్చిన భేషజాలు, బ్రాహ్మినైజేషన్ ఆఫ్ కమ్మా కేస్ట్ లాంటివి – మార్పులను సీతారామారావు తాత తండ్రుల ప్రవర్తన ఎలా పట్టుకోగలిగిందో కూడా చెప్పారు.” -మాధవ్ మాచవరం.
మద్దిపాటి కృష్ణారావు మీకు చెప్పిన ఆ విషయాలేమిటో మాక్కూడా చెపుతారా. మీరు గాని, మద్దిపాటి గాని, పైన దశాబ్దం ఇవ్వటంలో పొరపడ్డారా? లేక వారు ఉద్దేశించిన దశాబ్దమదేనా?
ఎందుకంటే;
నవలలో -సీతారామారావు, అతని తాత తండ్రుల జనన మరణ తేదీల్లేవు. వారి ఫేమిలీ మెడికల్ హిస్టరీ రచయిత చెప్పకపోతే పోయే, 🙂 రామయ్య తాత కూడా చెప్పలేదు. కాని ఈ నవల గురించి కొంత, నవల రచనాకాలం 1945-1946 అని నవల వెనకఅట్ట మీద చెప్పబడింది. నవలా రచయిత గోపీచంద్ 1910లో పుట్టి, 1962లో మరణించినట్లు వెనకఅట్ట మీద చెప్పబడింది.
సీతారామారావు అసమర్థుడో, ఉన్మాదియో, రెండూ కాడో;
“ఏది ఏమైనా, తుది తీర్పు ……”నా?:-)
లైలా
PS:
Articles by Madhav Machavaram and Krishna Rao MaddipaTi – both are interesting to me.
“Head Case – Can Psychiatry be a science?” – By Louis Menand ( The New Yorker, March 1, 2010) too, is an interesting article.
88 ఏళ్ళ యువకులు గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
03/22/2010 11:15 am
రజనీకాంతరావుగారి గురించిన వార్తలో వచ్చిన ఈ వ్యాసం బావుంది.
సామాన్యుని స్వగతం: టెలిఫోనుతో నా అనుభవాలు గురించి Dr Mula Ravi Kumar గారి అభిప్రాయం:
03/22/2010 7:51 am
ఏదో వ్యాసం లో చదివాను. బొంబాయిలో ఫోన్ పరిచయమైన కొత్తలో ‘ఇంగ్లీషులో మాట్లాడితే గానీ ఫోన్ పలకదు అని నమ్మే వారుట. అమాయక చక్రవర్తులు కాదు, నిజంగా చక్రవర్తులే ఈరోజు ఫోన్ మేనర్సు అనే పదం ఉంటుందని తెలియకముందే మొబైల్ ఫోన్ వచ్చేస్తోంది చేతికి. వస్తువినియోగాన్ని, అవసరం కంటే, మార్కెట్ శక్తులే ఎక్కువ ప్రభావితం చేస్తున్నాయి.
కలైన గోర్వెచ్చని పాట గురించి gnanaprasuna గారి అభిప్రాయం:
03/22/2010 12:47 am
కవిత సహజంగా వుంది. ఉత్తరాదివాళ్ళు నులకమంచాలు ఇంకా వాడుతూనె వున్నారు. చలికడిములో వాళ్ళ్కి సగం రోజు ఆ నులకమంచాలమీదె. వాకిటిలొ గుడ్డి ఎండలొ కూర్చుని నులకమంచం మీదె చాయ తాగుతూ గడిపేస్తారు.
అసమర్థుని జీవయాత్రేనా? గురించి rama bharadwaj గారి అభిప్రాయం:
03/20/2010 1:29 am
ఎవరన్నా ఉన్న విషయాన్ని, అసమర్ధుని జీవయాత్రలోని కొట్టొచ్చిన రచనా వైఫల్యాన్నీ, ఎప్పుడైనా విశదీకరిస్తారేమో అని ఎదురుచూసేదాన్ని! ఇన్నాళ్ళకి మాధవ్ ఆ పని స్పష్టంగా చెప్పడమ్ ముదావహం! గోపీచంద్ రచనలన్నీ గందరగోళమైన రచనలే!! ఆ విషయాన్ని ఒక్కరూ చెప్పకపోవడం మన సాహితీ విమర్శకుల అసమర్ధతకి పరమ తార్కాణం! అందువలన అతి సామాన్యమైన ఒక రచయతకి మహా వేదాంతిగానూ అతడి
అసమర్ధుని జీవయాత్రకి ఒక ప్రత్యేకమైన నవలగా స్థాయికి మించిన పేరూ వచ్చి పడ్డాయి. సీతారామారావుకన్నా… రచయితగా గోపీచంద్ చాలా అసమర్ధుడు.. అన్నది ఈ నవల స్పష్టీకరిస్తుంది. సాహిత్యంలో చాలా రకాల భ్రమలూ..పొరపాటు అభిప్రాయాలు అలా ఏళ్ళతరబడి చెలామణీ అయిపోవడమ్ మనమ్ చూడొచ్చు! అలాంటి ఒక భ్రమని ఈ వ్యాసం ద్వారా మాధవ్ తొలగించారు.
నేను ఒక పాతికేళ్ల కిందట ఈ నవల చదివినప్పుడు నాకు కలిగిన ఈ అభిప్రాయాన్ని ఇవాళ్టికీ మార్చుకోనక్కరలేదని మాధవ్ వ్యాసం మరోసారి చెప్పింది. మంచి విశ్లేషణ మాధవ్ గారూ! అభినందనలు మీకు.
రమ.
ఓ బుజ్జి కుక్క పిల్ల గురించి raghu గారి అభిప్రాయం:
03/19/2010 2:42 pm
Poor Narration.
ఓ బుజ్జి కుక్క పిల్ల గురించి భూషణ్‌ గారి అభిప్రాయం:
03/19/2010 12:27 pm
సెకండు హాండు స్మోకింగు చాలా హానికరం అని చెప్పాలన్నది ఈ కధ ఉద్దేశ్యం అని నాకర్థమైంది. అది చాలా చక్కటి విషయం. దానితో విభేదించాల్సింది ఏమీ లేదు. అయితే, చెప్పిన విధానం మాత్రం చాలా కృతకంగా, వికృతంగా, కృత్రిమంగా, పరమ యాంత్రికంగా వచ్చింది. నాకు మాత్రం నచ్చలేదు.
ఇట్లు,
భూషణ్‌