శనివారం తెల్లవారు ఝాము. సమయం అయిదు. అలారం మోగగానే, చటుక్కున లేచాడు సుబ్బారావు. అప్పటికే అతని భార్య సుబ్బలక్ష్మి నిద్ర లేచేసింది. సుందరమైన ప్రసన్న వదనంతో సుబ్బారావు ముఖ ప్రక్షాళనం కానిచ్చి, హైకింగు బట్టలు తొడుక్కుని వంటింట్లోకి వెళ్ళాడు.
ఇండియాలో వాళ్ళ పల్లెటూళ్ళో వుండేటప్పుడు, పనుల మీద కాలవ గట్టులూ, గుట్టలూ, కొండలూ ఎక్కడం అనేది జీవితంలో ఓ భాగంగా వుండేది. పెద్ద చదువులు చదివి, పెద్ద ఉద్యోగాల కోసం ఇతర దేశాలు చేరుకుని, ఆరోగ్యం కోసం అటువంటి గుట్టలూ, కొండలూ హైకింగు అనే పేరుతో ఎక్కి రావల్సి వచ్చింది సుబ్బారావుకి. మానసిక శ్రమ తప్ప శారీరక శ్రమ లేని ఉద్యోగాలాయే.
వంటిట్లో సుబ్బలక్ష్మి స్టవ్ మీద పాలు కాస్తోంది ఇత్తడి గిన్నెలో. డైనింగు టేబుల్ మీద ప్లేట్లో రెండు ఇడ్లీలూ, పక్కనే కారప్పొడీ. ఇడ్లీల మీద నేతితో సుతారమైన పూత. వాటిని చూడగానే సుబ్బారావుకు నోరూరింది.
“ఎందుకు లక్ష్మీ, పొద్దున్నే ఇంత కష్ట పడతావు నా కోసం? ఏదో కాస్త కార్న్ ఫ్లేక్స్ తినేసి వెళ్ళేవాణ్ణిగా?” అని సుబ్బారావు ఎంతో ప్రేమగా అడిగాడు.
భర్త కంఠస్వరం లోని ప్రేమకి సుబ్బలక్ష్మి వదనం విప్పారింది.
“అదేంటండీ, అలా అంటారూ? మీరిప్పుడు ఓ మూడున్నర గంటల సేపు హైకింగుకి వెళతారు కదా? ఖాళీ కడుపుతో వెళితే పొట్టలో వికారం పెడుతుంది. ప్రతీ వారం అదే కార్న్ ఫ్లేక్స్ తినాలంటే విసుగు పుట్టదూ? మీ కోసం ఓ రెండిడ్లీలు చెయ్యడం ఎంత పనీ?” అంది ముసి ముసిగా నవ్వుతూ.
భర్త తనని మెచ్చుకున్నప్పుడల్లా ఆవిడకి తనువు పులకరిస్తుంది. అంత గాఢంగా అర్థం చేసుకునే అర్థాంగి లభించి నందుకు సుబ్బారావు తృప్తిగా నిట్టూర్చాడు.
ఒక్క నిమిషంలో రెండిడ్లీలూ గుటుక్కు మనిపించి, చక్కగా కాస్త యాలకుల పొడీ, ఓ పిసర కుంకుమ పువ్వూ తగిలించి, పంచదార కలిపిన వేడి వేడి పాలు అర్థ నిమీలిత నేత్రాలతో సేవించి, హైకింగు బూట్లు తొడుక్కుని, సుబ్బలక్ష్మికి, ‘బై’ చెప్పి, అపార్టుమెంటు నించి బయట పడ్డాడు.
ఆ అపార్టుమెంటు కాంప్లెక్సులో కొంత మంది మగాళ్ళందరూ కలిసి, శనాదివారాలు హైకింగుకి వెళుతూ వుంటారు. అందరూ నడి వయసులో పడ్డ వారే. ఆరోగ్యం మీద ఎంతో శ్రద్ధ వాళ్ళకి.
“కాఫీ తాగారా సుబ్బారావు గారూ?” అంటూ ఆప్యాయంగా పలకరించాడొకాయన.
“శుభోదయం పెద్దిభొట్ల వారూ! నేను కాఫీ, టీలకి చాలా దూరమండీ! రెండిడ్లీలు తిని, వేడి పాలు తాగొచ్చానండీ!” అంటూ విప్పారిన మొహంతో బదులిచ్చాడు.
అందర్నీ ఇంటి పేర్లతో సంబోధించడం సుబ్బారావుకి అలవాటు. దాని వల్ల వారిని తాను గౌరవిస్తున్నానని సంతోషిస్తాడు. దానికి ఎవరూ అభ్యంతర పెట్టరు కూడా. వాళ్ళకి కూడా అలా పిలిపించుకోవడం ఇష్టమే. కొంత మందైతే తమ వంశం పేరు వినగానే పరవశం చెందుతారు కూడా. కాకి ఇంటి పేరు కాకికి గొప్ప కదా?
“సుబ్బారావు గారంత అదృష్టవంతులు ఈ ఇలలో వేరొకరు లేరనుకోండీ! ఆయనకి వాళ్ళావిడ అన్నీ చేసి పెడతారు” అన్నాడు ఇంకొకాయన కాస్త అసూయగా. ముసి ముసిగా నవ్వాడు సుబ్బారావు.
అందరూ ఒకే వేన్‌లో హైకింగు స్థలానికి వెళ్ళారు. అక్కడ ఇంకో ఇద్దరు, ముగ్గురు కలిశారు వీళ్ళతో. అందరి వదనాలూ ఆరోగ్యంగా, కాంతివంతంగా వున్నాయి. ఆ సమూహంలో అందరూ తెలుగు వాళ్ళే. ప్రతీ ఒక్కరికీ సాహిత్యంతో ఎంతో గట్టి పరిచయం. ఒకరిద్దరు కాస్త కధలూ, కవితలూ రాసి, పత్రికల్లో ప్రచురిస్తూ వుంటారు.
దార్నిండా సాహిత్యం గురించి చర్చలే! శ్రీశ్రీ, తిలక్, వగైరాల కవిత్వం గురించి ఘాటు వాదోపవాదాలు. కొత్త కవుల కొత్త కవిత్వాల మీద వెటకారాలు. నానీల మీద నవ్వుతూ జోకులు. ఇంక కధల విషయం చెప్పక్కర్లేదు. ఏ రచయితలో ఏ కోణం ఎంత అద్భుతంగా వుంటుందీ అనే వర్ణనలు. ప్రస్తుతం వెలువడుతున్న వెబ్ పత్రికల తీరూ,తెన్నుల మీద అభిప్రాయాలు. సాహిత్యంతో వూరుకునే వ్యక్తులు కారు. పిల్లలూ, వాళ్ళ చదువులూ, వాళ్ళతో మెలగాల్సిన తీరూ, అన్నీ చర్చించారు. ఇంటి పనుల విషయంలో కూడా అందరూ సమర్ధులే. ఆవ పెట్టిన కూరల దగ్గర్నించీ, పులుసు పెట్టిన కూరల దాకా మాట్టాడుకున్నారు. కాస్సేపు కొత్త వంటల గురించి మాట్టాడుకున్నారు. తలొకరూ తలో ప్రాంతం నించీ కావటంతో, సమైక్య ఆంధ్ర ప్రదేశ్ అక్కడఏకళ కళ లాడింది. అందులోనూ పొరుగు ప్రాంతం వారి వంటలంటే వేరే ప్రాంతం వారికి ప్రీతి. అందరి కందరూ మంచి భోజన ప్రియులే మరి!
ఇన్ని ఉత్తమ లక్షణాలున్న వ్యక్తులు సంఘ సేవ మాత్రం వదిలి పెడతారా? కొంత మంది ఆసుపత్రుల్లో సాయం చేస్తే, కొంత మంది మురికి వాడల్లో కాలవలు కడుగుతారు. కొంత మంది రెడ్ క్రాస్ వాళ్ళకి సాయం చేస్తే, మరి కొంత మంది వయోవృద్ధుల ఆశ్రమాల్లో పని చేస్తారు.
అందరూ ప్రతీ యేడాదీ ఇండియాకి వెళ్ళి తమ తల్లితండ్రులతో గడిపే వారే. రెండేళ్ళ కోసారి తమ తల్లితండ్రులని అమెరికాకి తీసుకొచ్చే వారే. అలా తమ పిల్లల్ని తమ తల్లితండ్రులకి దగ్గర చెయ్యాలని ప్రయత్నిస్తారు. అందుకని కాస్సేపు తమ ఇండియా ప్రయాణ వివరాలు మాట్టాడుకున్నారు.
మొత్తానికి హైకింగు చాలా ఆహ్లాదంగా ముగిసింది ఆ రోజుకి. మర్నాడు ఇంకా కొంచెం ఎక్కువ సేపు హైకింగు చెయ్యాలని నిర్ణయించుకుని, ఆ రోజుకి ఒకరి నించొకరు శలవు తీసుకున్నారు.
తలుపు తీసి అపార్టుమెంట్లోకి అడుగు పెట్టిన సుబ్బారావుకి స్వర్గమనేది ఎక్కడో లేదూ, ఇంట్లోనే వుందీ అనే అద్భుతమైన, ఆనందమైన, ప్రేమ పూరిత భావన. హోం, స్వీట్ హోం అని ఊరికే అనలేదు కదా పెద్దలు?
పిల్లలిద్దరూ కార్పెట్ మీద కూర్చుని, ఎంతో ఇష్టంగా చదివేసుకుంటున్నారు. అప్పుడే స్నానాలు చేసి, ఉతుకుడు బట్టలు తొడుక్కుని, కడిగిన ముత్యాల్లా మెరిసి పోతూ వున్నారు. తండ్రిని చూడగానే, “నాన్నా, నాన్నా” అంటూ వచ్చి తండ్రిని చుట్టేశారు.
“వుండండర్రా బంగారు కొండలూ! హైకింగు చేసి, చెమటతో వున్నాను. స్నానం చేసి వస్తాను” అంటూ సున్నితంగా విడిపించుకున్నాడు.
“మరేం నాన్నా! మేం రేపటి హోం వర్కు కూడా ఇవాళే చేసేశాము. వచ్చే వారం పరీక్షల కోసం అన్నీ ముందరే చదివేశాము. స్కూల్లో ఇంకా చెప్పని పాఠాల్లో ఏముందా అని చదువుతున్నాము. నువ్వు స్నానం చేసి, పూజ చేసుకున్న తర్వాత మాకు పరీక్ష పెట్టు నాన్నా! సాయంకాలం మమ్మల్ని డిస్నీ వాళ్ళ సినిమాకి తీసుకెళతానన్నావు కదా? అందుకని సాయంత్రం చదువు కూడా ఇప్పుడే చదివేస్తున్నాము” అని ముక్త కఠంతో చెప్పారు పిల్లలిద్దరూ.
వెంటనే సుబ్బారావుకి పిల్లలోత్సాహం కలిగేసింది. మందహాసం చేస్తూ పిల్లలిద్దరి తలలూ నిమిరాడు. పక్కనే వున్న వంటిట్లోకి తొంగి చూశాడు. అక్కడి దృశ్యం కన్నుల పండుగ్గా వుంది సుబ్బారావుకి. పరవశం కలిగి తనువంతా పులకరించింది.
సుబ్బలక్ష్మి శనివారమని తల స్నానం చేసి, పిడప పెట్టుకుంది. ఎలక్ట్రిక్ పొయ్యి మీద ఒక రాచ్చిప్పలో పప్పు పులుసు తెర్లుతోంది. ఇంకో పొయ్యి మీద ఇత్తడి బూర్లె మూకుడులో కంద ముక్కలు పొలో మని కమ్మగా వేగుతున్నాయి. అప్పుడే గంజి వార్చి వండిన అన్నం వాసన పెద్ద ఇత్తడి గిన్నె లోంచి నాసికా పుటాలని సున్నితంగా తాకుతోంది. ఇంకో పొయ్యి మీద మామిడి కాయ పప్పు, “నా అంత పరిమళ భరిత రుచికర పదార్థం వేరొకటి లేదన్నట్టు” ఉడుకుతోంది.
ఆ వంట వాసనలకి స్వర్గం ఇంట్లో, ముఖ్యంగా వంటిట్లోనే వుందని నమ్మాడు సుబ్బారావు. “ఏంటోయి ఇవాళ వంట?” అని అడిగాడు హాస్యంగా, అన్నీ కనబడుతూ వున్నా.
“మీరు స్నానం చేసొచ్చి పూజ ముగించే సరికి పూర్తయి పోతుంది వంట. శనివారం కదా, మీ చేత ఇవాళ పూజలో మహా నైవేద్యం పెట్టించాలన్నదే నా సంకల్పం. కొంచెం కొబ్బరి కాయ రోటి పచ్చడి చేసి, పులిహార కలిపేస్తే పెద్ద వంట అయిపోయినట్టే. పరమాన్నం వండటం, పులుసులో పోపు వెయ్యడం ఎంతసేపూ? చిటికలో అయిపోతుంది” అంది సుబ్బలక్ష్మి తృప్తిగా.
భార్య గురించి బయటి వాళ్ళు చేసే పొగడ్తల్లో అతిశయం ఏమీ లేదనిపించింది. “పులుసులో వేసే పోపులో ఇంగువ హీన పక్షం రుద్రాక్ష పరిమాణంలో వుండాలమ్మాయీ!” అన్నాడు హాస్యంగా, “మిథునం” కధలోని “అప్పదాసుని” అనుకరిస్తూ.
సుబ్బలక్ష్మి నవ్వింది భర్త హాస్యానికి సరదా పడుతూ. ఆవిడ కూడా ఆ కధ చదివింది. అంతే కాదు. పిల్లలిద్దరికీ కూడా ఆ కధ చెప్పింది. అందుకే వాళ్ళిద్దరూ కూడా తల్లి నవ్వులో పాలు పంచుకున్నారు.
స్నానం చేసి పూజకి కూర్చునే సరికి, సుబ్బారావు మొహంలో ఒక రకమైన తేజస్సూ, ప్రశాంతతా, వుద్వేగమూ! అన్నీ కలిసి వదనం కాంతి వంతమైంది. తండ్రి పూజకి కూర్చోగానే, పిల్లలు నిశ్శబ్దంగా అయిపోయారు. వంటిట్లో వంటలు వుడుకుతున్న శబ్దం తప్పితే, వేరే చప్పుడు లేదు. సుబ్బలక్ష్మి సెల్ ఫోనులు వైబ్రేటింగ్‌లో పెట్టి, ఇంటి ఫోను రింగరు తగ్గించేసింది. పిల్లలు అలికిడి చెయ్యకుండా చదువుకుంటూ, అప్పుడప్పుడూ తండ్రి వైపు భక్తిగా చూస్తున్నారు.
సహస్ర నామాలూ, అష్టోత్తరాలూ పూర్తి చేసి, పదకొండు రుద్రాలూ శ్రద్ధగా చేశాడు. అప్పటికి ఒక పెద్ద విస్తరిలో మహా నైవేద్యానికి అన్నీ సిద్ధం చేసింది సుబ్బలక్ష్మి.
ఆ విస్తరిలో అన్నం, మామిడి కాయ పప్పూ, కంద ముక్కల వేపుడూ, పప్పు పులుసూ, రోటి కొబ్బరి పచ్చడీ, ఇంట్లో తోడెట్టిన కమ్మటి పెరుగూ, వూరు మిరపకాయలూ, పులిహోరా, పరమాన్నం!
దేముడి పేరుతో ఇవన్నీ తినేది మనమే కదా అని సంతృప్తిగా అనుకున్నాడు. అసలే భోజన ప్రియుడైన సుబ్బారావుకి మహా నైవేద్యం నోరు కట్టుకుని పెట్టడం మహా కష్టమై పోయింది. వెంటనే నిష్టా గరిష్టమైన తన భక్తి గుర్తు చేసుకుని, తనని తాను సంభాళించుకున్నాడు. తృప్తిగా, సంతోషంగా మహా నైవేద్యం పెట్టాడు.
ఆ రోజు భోజనాన్ని ఓ పట్టు పట్టాడు. ప్రతీ పదార్థమూ రెండు సార్లకి తక్కువ కాకుండా కలిపాడు. సుష్టుగా తిని త్రేన్చాడు. “సారీ పిల్లలూ” అంటూ పిల్లల వేపు చూశాడు. వాళ్ళు కిసుక్కున నవ్వారు. భోజనం చేస్తున్నంత సేపూ సుబ్బలక్ష్మిని ఆపకుండా పొగుడుతూనే వున్నాడు. భర్త మనసులోకి దారి అతని ఉదరం లోంచని ఎప్పుడో గ్రహించిన ఆ మహా ఇల్లాలు తృప్తిగా నిట్టూర్చింది.
“భర్తకీ, పిల్లలకీ కడుపు నిండా భోజనం పెట్టడం కంటే ఆనందకరమైన విషయమేముంది నాకు?” అని కూడా మనసులో అనుకుంది.
భుక్తాయాసంతో పడగ్గది వేపు నడుస్తున్న తండ్రిని చూసి పిల్లలిద్దరూ అర్థమయిందన్నట్టు నవ్వారు.
“పిల్లలూ! కడుపు నిండా తినడం అయింది. కాస్సేపు కంటి నిండా నిద్రోయి వస్తాను. అప్పటి వరకూ మీరు చప్పుళ్ళు చెయ్యకుండా, క్యూమాన్ స్కూలు లెక్కలు చేసుకోండి. సాయంకాలం మిమ్మల్ని సినిమాకి తీసుకెళతాను. మధ్యలో కాస్సేపు అమ్మకి సాయం చేయండి” అంటూ లోపలకి నడిచాడు సుబ్బారావు.
పిల్లలిద్దరూ సంబరంగా తలలూపారు. తృప్తిగా నిద్రా దేవి ఒడిలోకి ఒరిగాడు సుబ్బారావు.