అప్పుడెప్పుడో ఆవిరైన అత్తరు
కురుస్తోందిపుడు ఆటవిడుపుగా

కడలి అంచున నించున్నా
ఉప్పగా, నీటి శ్లోకంలా

కంటిదొన్నె కంపనంతో
పోటెత్తిన పతనాశ్రువులు

వికల స్వప్న తీరాన
గాజుకళ్ళ గవ్వలు

మృతనగర వీధుల్లో
మారకపు ఆత్మలు

ఆకలితీర్చే
పాచిపట్టని అక్షరాలెక్కడ?

ఎండ నదిలో మునుగుతున్న
బాటసారుల్ని
నీడవల వేసి పట్టుకునే జాలరి

చెట్టు ఎపుడూ విలపిత కాదు
పూలపిట్టల, పిట్టపూల నవ్వులతో
విచ్చుకునే వికసిత.

పట్టుచిక్కని
చిక్కని పట్టు కలలు.

రేయి చేపకంటిని
వేలితో పొడిచిన వేకువ జాలరి.

మఖమల్ సమయం
మెత్తగా వ్యాప్తమవుతూ…