ఏదో పిలుపునందుకుని
మోస్తున్నవన్నీ పక్కనపెట్టి
బయలుదేరావు

పేరు తెలియని స్టేషన్ల గుండా
రైలు పరుగులు తీస్తుంటుంది

రైలు నిండా అపరిచితులు
ఒకే చోటికి ఒకే రైలులో వెళ్తున్నా
ఎవరి లోకం వాళ్ళది
ఎవరి ప్రయాణం వాళ్ళది

ఈపాటికే అతనొచ్చేసి
ఆ నది ఒడ్డున తోచిందేదో
రాసుకుంటూ చదువుకుంటూ ఉంటాడు
లేదూ
చదివేందుకూ రాసేందుకూ ఏముందని
కలాన్నీ కాలాన్నీ ఆ నదిలోకే విసిరేశాడో

రమించడానికీ
విరమించడానికీ మధ్య
ఎన్ని యుగాల అంతరం?

ఏదైనా ఎందుకవసరమో
ఎప్పటికీ నీకర్ధం కాదు

నీకు అవసరం కాదు అనీ
ఆ అవసరమే నువ్వు అనీ
నీకు నువ్వే అడ్డు అనీ

ఎన్ని సార్లు తల కొట్టుకుని
అతను నీకు వివరించలేదు?

అయినా అదేంటో
మళ్ళీ మళ్ళీ తలెత్తే
అవే ప్రశ్నలు

ఆ ప్రశ్నలని
మూటగట్టుకునే
బయలుదేరావు

రెండు రైళ్ళు మారి
రిక్షాలో అస్సీ చౌరా దగ్గర దిగి
రాతి పలకలు పేర్చిన
ఇరుకు సందుల్లోంచి
నడుచుకుంటూ
నది ఒడ్డుకి చేరావు

అదిగదిగో…
గుడ్డివాళ్ళ రాజ్యంలో
అద్దాలమ్ముకుంటున్న కబీరులా
అతను!