ఈ గదిలో చేరిన రెండేళ్ళకి మొదటిసారి పైకొచ్చింది. ఒక పెళ్ళీడుకొచ్చిన అమ్మాయి, వయసుకు సంబంధించిన ఆవేశమేమీ లేకుండా చాలా సూటిగా తొణక్కుండా మాట్లాడింది. చాలా స్పష్టతతో గూడా. అపుడపుడూ పలకరింతనవ్వులూ పరిచయవాక్యాలూ తప్ప మేమెప్పుడూ పెద్దగా మాట్లాడుకోలేదు. తన పని తాను చేసుకుపోయే మంచి పిల్ల.
“మీకు బదిలీ అయిందని, రేపు గది ఖాళీ చేస్తారనీ తెలిసింది. మా నాన్న వడ్డీలు, స్టాకు మార్కెట్ల గోలలోపడి మమ్మల్నెటూ పట్టించుకోడు. మా అమ్మకేమో నన్ను వాళ్ళ తమ్ముడికిచ్చి కట్టపెట్టడమే ధ్యేయం. నేనూ ఓ మనిషిననీ నాకూ ఇష్టాయిష్టాలుంటాయనీ ఇష్టపడ్డ వ్యక్తితో పెళ్ళిచేస్తే సంతోషిస్తాననీ అనుకోదు. ఆడదంటే తనలాగా వండిపెట్టి మగాడ్ని ఆనందింపచేసే పనులు చేయాలని అనుకుంటుంది. ముప్పయ్యేళ్ళకే మా మామయ్యకు లేని అవలక్షణాలు లేవు. మిమ్మల్ని రెండేళ్ళుగా గమనిస్తున్నా. మీలాటి మంచివాడితో జీవితం బాగుంటుందని నా వూహ. కాదు, నమ్మకం. మీ అంతట మీరు వచ్చి ఒక ఆడపిల్లను నేరుగా అడిగి తీసికెళ్ళిపోయి పెళ్ళి చేసుకోలేరు. అలాగని నాకు ఇష్టంలేని పెళ్ళి చేసుకొని చావలేను. ఓ మగాడు మంచి భార్యను ఎలా కోరుకుంటాడో ఓ ఆడదీ అలాగే మంచి భర్తను కోరుకోవడం తప్పేమీకాదు. ఇలా అస్తారపదంగా పెంచిన మనసునీ శరీరాన్నీ ఆ పోరంబోకుకు అప్పగించి పశ్చాత్తాపపడలేను. పెళ్ళయాక ఆలోచించేకన్నా పెళ్ళికి ముందే ధైర్యంచేయడం మంచిదని నేననుకుంటా. నేను సాయంత్రం ఐదు నుంచీ ఐదున్నర వరకూ గుడి పక్కన జిరాక్స్ షాపులో వుంటాను నా సర్టిఫికేట్లతో. నాకూ ఉద్యోగం వచ్చింది. డబ్బుకూ ఇబ్బంది పడక్కరలేదు. నా పట్ల మీ అభిప్రాయమేమిటో తెలుసుకోకుండానే మాట్లాడుతున్నాననుకోకండి. నేనంటే మీకూ యిష్టమనే మీ చూపులద్వారా గ్రహించాను. ఇక మీ యిష్టం.”
ఏం చేయాలిపుడు?
సమయం 5:15 అవుతోంది. లేచి త్వరగా వెళితే పది నిమిషాలే పడుతుంది.
