అక్టోబర్ 2024 గురించి తాడిగడప శ్యామల రావు గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 2:24 pm
ఒక అజెండాతో మాత్రమే రచనలు చేసే రచయితలు…
కీలకం అంతా ఇక్కడ ఉంది. మీవ్యాసంలోనూ, సమకాలీనసాహిత్యం విషయంలోనూ కీలకం అదేను.
ఒక మంచిరచనకు ఉండే ముఖ్యలక్షణాలలో మొదటిది చదివించగలగటం రెండవది ఆలోచన రేకెత్తించగలగటం. మూడవది దాని గురించి ఇతరులకు చెప్పాలని అనుకోవటం. ఈతూకపురాళ్ళు వేసి తూచండి.
సమకాలీనరచనలు ప్రజల మనస్సులకు ఎక్కుతున్న పక్షంలో వాటికి మంచి ఆదరణ ఉండి సాహిత్యరంగం కళకళలాడుతూ ఉండేది. ఆరచయితలకు కాసిని కాసుల గలగలలూ వినిపించేవి (వారూ బ్రతకాలిగా మరి). అలాంటిది స్వప్నంలో తప్ప వాస్తవజగత్తులో సాహిత్యకారులు చూడలేకుండా ఉన్నారే?
ఏవో అజెండాలతో బయలుదేరి రకరకాలవాదాల ప్రచారసాహిత్యం తయారీ ఫాక్టరీ కార్మికులలాగా రచయితలూ కవులూ కష్టపడి అచ్చుపోసి జనం మీద విసిరేసే చిన్న పెద్దా కరపత్రాల్లాంటి సో-కాల్డ్ ఆధునికసాహిత్యాన్ని పోగేసుకొని చదువుకొనే పాఠకులు ఎక్కువమంది ఉండటం కష్టమే.
ఏరంగు కళ్ళద్దంలో నుండి చూస్తే ఈ ప్రపంచం ఆరంగు పులుముకొని కనిపిస్తుందే కాని అది సత్యప్రపంచం కాదు కదా. ఈ ఇజాలూ వాదాల కళ్ళద్దాలను ప్రక్కనబెట్టి స్వఛ్చమనస్క్కులై తెలుగు రచయితలూ మంచి రచనలు చేయటం మొదలుపెట్టితే సాహిత్యరంగానికి మంచిరోజులు వస్తాయి. లేకుంటే లేదు.
రచయితల్లోనే కాదు, సంపాదకుల్లోనూ సంయమనం ఉండాలి. ఈ సంపాదకీయంలో లేవనెత్తిన విషయాలపై నాకు స్థూలంగా అంగీకారం ఉంది కానీ, వాడిన భాషలో అంత నిష్టూరం, కాఠిన్యం అనవసరం. దానివల్ల అసలు విషయమ్మీద చర్చ జరిగే అవకాశం శూన్యమని రాసినవారికి తెలీదా!?! ఇప్పుడదే జరుగుతోందిక్కడ.
అక్టోబర్ 2024 గురించి Akkiraju Bhattiprolu గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 12:08 pm
అమెరికా సాహితీ ప్రపంచానికీ, తెలుగునాట సాహితీ ప్రపంచానికీ మధ్య ఒకలాంటి Love and Hate బాంధవ్యం కొన్ని దశాబ్దాలుగా చూస్తున్నాను. ఈ రెండూ రెండుగానే కొన్నిసార్లు విస్ఫష్టంగా ‘మీరు మేమూ’ అనీ కొన్ని సార్లు ఆ తేడాలే లేనట్టూ కూడా చూశాను. తెలుగునాట ఉన్న రచయితలని కలుపుకోకుండా, ప్రస్తావించకుండా అమెరికా సాహిత్య సభలు చిన్నవైనా, పెద్దవైనా జరగవు. కొందరు NRI రచయితలూ, సాహితీకారులపట్ల తెలుగునాట ఉన్న సాహితీకారులకి ఉన్న ఆపేక్ష కూడా నాకు తెలుసు.
చిత్రమేమిటంటే, వ్యక్తిగత కలయికల్లో ఎక్కడా మర్యాద తప్పకుండా అందరూ సంభాషించుకుంటారు. అందరూ సంస్కారవంతులే of course, no surprise.
వ్యక్తిగత పరిచయాల కారణంగానూ, సాహితీ రంగంలో నాకున్న మిల్లీమీటర్ ప్రవేశం కారణంగానూ, రెండు చోట్లా బతికే, తిరిగే జీవనం కారణంగానూ ఈ రెండు ప్రపంచాలకీ నేను సమదూరంలో ఉన్నాను. రెండువైపులా నాకు ఇష్టులూ, కష్టులూ కూడా ఉన్నారు. బహుశా వేరెవరి కన్నా కూడా ఈ రెండు ప్రపంచాలూ నాకే ఎక్కువ అర్థమవుతాయి అని చెప్పుకోవడం పెద్ద సాహసమనుకోను.
నేను అమెరికాలో ఉన్న రోజుల్నించీ కూడా ఈ రెండు ప్రపంచాలకీ మధ్య ప్రధానంగా నేను చూస్తున్న అంతరం… వస్తువుకీ, శిల్పానికీ ఇచ్చే ప్రాధాన్యతల్లో ఉంది.
ఏది రాయాలన్నా ఓ అమెరికా/పాశ్చాత్య రచయిత ఎంత శిక్షణ తీసుకుని రాస్తారు. ఏదో ఒక ‘అవసరమైన ‘ వస్తువు దొరికితే చాలు, ఎలా రాసినా సాహిత్యం కిందకి వస్తుందా అనేది అమెరికా వాదం.
తరతరాలు పలకా బలపానికే నోచుకోని అనేకానేక సమూహాలు తమ కథలు ఎలాగోలా చెప్పుకుంటున్నప్పుడు ఎలాంటి లాక్షణిక అవరోధాలు కల్పిస్తారు అని తెలుగునాట సాహితీకారుల అనంగీకారం.
నిజం చెప్పొద్దూ, మరీ నలుపూ తెలుపుల్లా కూడా ఏమీ లేదు మళ్ళీ. ‘కథలు ఇలాకూడా రాస్తారూ’, ‘కథలో చూపించాలి, చెప్పకూడదూ’ లాంటి సలహాలు ఇక్కణ్ణించే ఖదీర్ బాబు రాశాడు.
నా పరిస్థితి మరీ చిత్రం. నేను అక్కడి వాళ్ళతో మాట్లాడేటప్పుడు రాసే సామర్థ్యాన్ని ఇప్పుడిప్పుడే తెచ్చుకుంటున్న సమూహాలకి ఏ రూల్స్ ఉండకూడదనే వాదిస్తాను.
ఇక్కడ మాట్లాడేటప్పుడు, మొదటి కథ ఎలా రాసినా, ఈ రచయితని పొదివి పట్టుకుని కథా లక్షణాలని నేర్పించాలనీ, మంచి సాహిత్యాన్ని పరిచయం చేసి, ఆ సమూహ కథలని మరింత ప్రభావవంతంగా ఎలా చెప్పాలో నేర్పించాలనీ వాదిస్తూ వచ్చాను, ఇప్పుడు కూడా అదే అంటాను.
అందుకే నేను వెళ్ళే ప్రతి రైటర్స్ వర్క్‌షాప్‌లో నా స్థాయిలో నేను ఏదో ఒక సెషన్ క్రాఫ్ట్ మీద మాత్రమే తీసుకుంటాను. ఖదీర్ బాబుకి కూడా ఈ విషయంలో క్రెడిట్ ఇవ్వాలి.
వస్తువు శిల్పం అని కాకుండా శ్రీశ్రీ చెప్పిన లక్ష్యం, లక్షణం అనే విభజన నాకు ఇష్టం. ఈ విషయం మీద నేను సారంగలో ‘అస్థిత్వ కథ అంటే దినచర్యేనా’ అనే వ్యాసంలో నాకు తోచింది చెప్పాను. బహుశా లక్ష్యం, లక్ష్యణం అనేవి కాస్త దూరాల్ని తగ్గిస్తాయి అని నాకెందుకో అనిపిస్తుంది.
అందుకే నేను ఇక్కడి వాళ్ళకి అక్కడి వాడిగా, అక్కడి వాళ్ళకి ఇక్కడి వాడిగా తోస్తాను. కౌన్ కిస్కా గాణ్ణి నన్ను పక్కన పెట్టినా ఓ మధ్యే మార్గం ఉంది అని నాకు సాధ్యమయినంతగా చెపుతూ వస్తున్నాను.
ఇహ ఇప్పటి వ్యాసంలో విషయంకూడా కొత్తదేమీ కాదు. అలాగే అక్కడి వాళ్ళు ‘ఈ లక్షణాలు ఉంటేనే మా పత్రిక సాహిత్యంగా గుర్తిస్తుంది’ అంటే నాకు అస్సలు అభ్యంతరం లేదు. వాళ్ళ పత్రిక, వాళ్ళ ఇష్టం. నేను పూర్తిగా అంగీకరించపోవచ్చు గాక. సమస్య, ఆ విషయం చెప్పిన విధానంతోనే.
(వాళ్ళ పత్రిక ఆంటున్నాను కానీ, ఆ పత్రిక నిర్వహణలో నా పాత్ర ఎప్పుడూ ఏ విధంగానూ లేకపోయినా, ఆ పత్రిక నడపడంలో మొదటినించీ ఇప్పటిదాకా పడ్డ శ్రమ, commitment లాంటివి దగ్గర్నించి చూడడం చేత కొంత సొంతదనం కూడా తోస్తుంది అనేది నిజం.)
నా ఉద్యోగంలో ఓ సారెప్పుడో కోపంతో ఓ మెయిల్ రాసి ఓ పది మందికి పంపించ బోతే మా బాస్ నాకు చెప్పిన మాట. You want to make a point and display your anger? Or you want to effect a change?
కొంత సమ్యమనం పాటించి ఉండొచ్చు. వెలివేతలూ, బ్రాహ్మణులూ, హిందూ కారికేచర్ విలన్లూ… ఈ పదాలకి ఎంత సందర్భం (context) ఆపాదించినా, ఇక్కడున్న పరిస్థితుల్లో there are very many connotations and baggage that cannot be avoided.
వ్యక్తిగతంగా నాకు తెలిసి ఉండడం చేత నా స్నేహితులమీద ఉన్న నమ్మకంతో తెరవెనక అంత కల్మషం లేదులే అని సమాధాన పడగలను. మిగతా వాళ్ళకి ఆ obligation ఏమీ లేదు.
ఏ మాత్రమూ మన నమ్ముతున్న దానితో రాజీ పడకుండా ఇంకాస్త మర్యాదగా ఇరు పక్షాలూ స్పందిస్తే నాలాంటి వాళ్ళకి కాస్త మధ్యేమార్గంలో వేళ్ళే అవకాశం మిగులుతుంది.
Not a pleasant day. Not happy having to write this.
– అక్కిరాజు భట్టిప్రోలు
అక్టోబర్ 2024 గురించి Alti Mohana Rao గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 6:33 am
మీ అహంకారం, ఆధిపత్య భావజాలం ఇంకా కనిపిస్తున్నది అనడానికి మీ వ్యాసమే సాక్ష్యం…
“మన మిథ్యావిలువలను, సంకుచిత సంస్కారాలను, ఎగసిపడే అహంకారాలనూ జీర్ణవస్త్రాల్లాగా విడిచిపెట్టగలిగితే ఈ ప్రపంచమంతా మనదే. వసుధైక కుటుంబకం అన్నది మిథ్యానినాదం కానేకాదు.”👌
మీ యాత్రానుభవాలు చాలా చాలా బాగున్నాయి, దేవుడు మీకు అయు:ఆరోగ్యాలు ఇవ్వుగాక
మనం ఏం మాట్లాడినా చెల్లుబాటవుతుందనే భావన ఈ మధ్యన కొంతమందిలో కలుగుతుంది దానికి పరాకష్ట ఈ వ్యాసం. సాహిత్యం ఇలాగే ఉండాలని, ఒక వర్గమే రాయాలనే అహంకారపు రాతల వల్ల ఒరిగేది ఏమిలేదు. ఈ చౌకబారు వ్యాఖలని ఖండిస్తున్నాను
>నాసిరకం పాఠకులను
ఇదొక్క మాట చాలు అండి, మీ యొక్క Narcissistic nature గురించి చెప్పడానికి.
అక్టోబర్ 2024 గురించి ఎ. కె. ప్రభాకర్ గారి అభిప్రాయం:
10/03/2024 11:28 pm
[కేవలం ‘వస్తువు’ వల్లనే కథగానీ కవితగానీ మంచి సాహిత్యం కాలేదు అని మేము అనడం ఇది మొదటిసారి కాదు, చివరిసారీ కాబోదు. ఇదే విషయం ఇంతకుముందు ముందుమాటలలోనూ ఎన్నోసార్లు ప్రస్తావించాం – సం.] ” మీరు మాట్లాడింది మనుషుల గురించి. జీవితాల గురించి. అవి సాహిత్యంలోకి ఎక్కడం గురించి. ఇంకా ఆంక్షలు ఎందుకు పెడతారు? ఆ పని మంచిది కాదేమో చూసుకోండి అంటే ఇంతకు ముందు అదే చేశాం, ఇకముందు అదే చేస్తాం అనడాన్ని ఎలా పరిగణించాలి?
అక్టోబర్ 2024 గురించి తాడిగడప శ్యామల రావు గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 2:24 pm
కీలకం అంతా ఇక్కడ ఉంది. మీవ్యాసంలోనూ, సమకాలీనసాహిత్యం విషయంలోనూ కీలకం అదేను.
ఒక మంచిరచనకు ఉండే ముఖ్యలక్షణాలలో మొదటిది చదివించగలగటం రెండవది ఆలోచన రేకెత్తించగలగటం. మూడవది దాని గురించి ఇతరులకు చెప్పాలని అనుకోవటం. ఈతూకపురాళ్ళు వేసి తూచండి.
సమకాలీనరచనలు ప్రజల మనస్సులకు ఎక్కుతున్న పక్షంలో వాటికి మంచి ఆదరణ ఉండి సాహిత్యరంగం కళకళలాడుతూ ఉండేది. ఆరచయితలకు కాసిని కాసుల గలగలలూ వినిపించేవి (వారూ బ్రతకాలిగా మరి). అలాంటిది స్వప్నంలో తప్ప వాస్తవజగత్తులో సాహిత్యకారులు చూడలేకుండా ఉన్నారే?
ఏవో అజెండాలతో బయలుదేరి రకరకాలవాదాల ప్రచారసాహిత్యం తయారీ ఫాక్టరీ కార్మికులలాగా రచయితలూ కవులూ కష్టపడి అచ్చుపోసి జనం మీద విసిరేసే చిన్న పెద్దా కరపత్రాల్లాంటి సో-కాల్డ్ ఆధునికసాహిత్యాన్ని పోగేసుకొని చదువుకొనే పాఠకులు ఎక్కువమంది ఉండటం కష్టమే.
ఏరంగు కళ్ళద్దంలో నుండి చూస్తే ఈ ప్రపంచం ఆరంగు పులుముకొని కనిపిస్తుందే కాని అది సత్యప్రపంచం కాదు కదా. ఈ ఇజాలూ వాదాల కళ్ళద్దాలను ప్రక్కనబెట్టి స్వఛ్చమనస్క్కులై తెలుగు రచయితలూ మంచి రచనలు చేయటం మొదలుపెట్టితే సాహిత్యరంగానికి మంచిరోజులు వస్తాయి. లేకుంటే లేదు.
అక్టోబర్ 2024 గురించి అనిల్ గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 12:50 pm
రచయితల్లోనే కాదు, సంపాదకుల్లోనూ సంయమనం ఉండాలి. ఈ సంపాదకీయంలో లేవనెత్తిన విషయాలపై నాకు స్థూలంగా అంగీకారం ఉంది కానీ, వాడిన భాషలో అంత నిష్టూరం, కాఠిన్యం అనవసరం. దానివల్ల అసలు విషయమ్మీద చర్చ జరిగే అవకాశం శూన్యమని రాసినవారికి తెలీదా!?! ఇప్పుడదే జరుగుతోందిక్కడ.
అక్టోబర్ 2024 గురించి Akkiraju Bhattiprolu గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 12:08 pm
అమెరికా సాహితీ ప్రపంచానికీ, తెలుగునాట సాహితీ ప్రపంచానికీ మధ్య ఒకలాంటి Love and Hate బాంధవ్యం కొన్ని దశాబ్దాలుగా చూస్తున్నాను. ఈ రెండూ రెండుగానే కొన్నిసార్లు విస్ఫష్టంగా ‘మీరు మేమూ’ అనీ కొన్ని సార్లు ఆ తేడాలే లేనట్టూ కూడా చూశాను. తెలుగునాట ఉన్న రచయితలని కలుపుకోకుండా, ప్రస్తావించకుండా అమెరికా సాహిత్య సభలు చిన్నవైనా, పెద్దవైనా జరగవు. కొందరు NRI రచయితలూ, సాహితీకారులపట్ల తెలుగునాట ఉన్న సాహితీకారులకి ఉన్న ఆపేక్ష కూడా నాకు తెలుసు.
చిత్రమేమిటంటే, వ్యక్తిగత కలయికల్లో ఎక్కడా మర్యాద తప్పకుండా అందరూ సంభాషించుకుంటారు. అందరూ సంస్కారవంతులే of course, no surprise.
వ్యక్తిగత పరిచయాల కారణంగానూ, సాహితీ రంగంలో నాకున్న మిల్లీమీటర్ ప్రవేశం కారణంగానూ, రెండు చోట్లా బతికే, తిరిగే జీవనం కారణంగానూ ఈ రెండు ప్రపంచాలకీ నేను సమదూరంలో ఉన్నాను. రెండువైపులా నాకు ఇష్టులూ, కష్టులూ కూడా ఉన్నారు. బహుశా వేరెవరి కన్నా కూడా ఈ రెండు ప్రపంచాలూ నాకే ఎక్కువ అర్థమవుతాయి అని చెప్పుకోవడం పెద్ద సాహసమనుకోను.
నేను అమెరికాలో ఉన్న రోజుల్నించీ కూడా ఈ రెండు ప్రపంచాలకీ మధ్య ప్రధానంగా నేను చూస్తున్న అంతరం… వస్తువుకీ, శిల్పానికీ ఇచ్చే ప్రాధాన్యతల్లో ఉంది.
ఏది రాయాలన్నా ఓ అమెరికా/పాశ్చాత్య రచయిత ఎంత శిక్షణ తీసుకుని రాస్తారు. ఏదో ఒక ‘అవసరమైన ‘ వస్తువు దొరికితే చాలు, ఎలా రాసినా సాహిత్యం కిందకి వస్తుందా అనేది అమెరికా వాదం.
తరతరాలు పలకా బలపానికే నోచుకోని అనేకానేక సమూహాలు తమ కథలు ఎలాగోలా చెప్పుకుంటున్నప్పుడు ఎలాంటి లాక్షణిక అవరోధాలు కల్పిస్తారు అని తెలుగునాట సాహితీకారుల అనంగీకారం.
నిజం చెప్పొద్దూ, మరీ నలుపూ తెలుపుల్లా కూడా ఏమీ లేదు మళ్ళీ. ‘కథలు ఇలాకూడా రాస్తారూ’, ‘కథలో చూపించాలి, చెప్పకూడదూ’ లాంటి సలహాలు ఇక్కణ్ణించే ఖదీర్ బాబు రాశాడు.
నా పరిస్థితి మరీ చిత్రం. నేను అక్కడి వాళ్ళతో మాట్లాడేటప్పుడు రాసే సామర్థ్యాన్ని ఇప్పుడిప్పుడే తెచ్చుకుంటున్న సమూహాలకి ఏ రూల్స్ ఉండకూడదనే వాదిస్తాను.
ఇక్కడ మాట్లాడేటప్పుడు, మొదటి కథ ఎలా రాసినా, ఈ రచయితని పొదివి పట్టుకుని కథా లక్షణాలని నేర్పించాలనీ, మంచి సాహిత్యాన్ని పరిచయం చేసి, ఆ సమూహ కథలని మరింత ప్రభావవంతంగా ఎలా చెప్పాలో నేర్పించాలనీ వాదిస్తూ వచ్చాను, ఇప్పుడు కూడా అదే అంటాను.
అందుకే నేను వెళ్ళే ప్రతి రైటర్స్ వర్క్‌షాప్‌లో నా స్థాయిలో నేను ఏదో ఒక సెషన్ క్రాఫ్ట్ మీద మాత్రమే తీసుకుంటాను. ఖదీర్ బాబుకి కూడా ఈ విషయంలో క్రెడిట్ ఇవ్వాలి.
వస్తువు శిల్పం అని కాకుండా శ్రీశ్రీ చెప్పిన లక్ష్యం, లక్షణం అనే విభజన నాకు ఇష్టం. ఈ విషయం మీద నేను సారంగలో ‘అస్థిత్వ కథ అంటే దినచర్యేనా’ అనే వ్యాసంలో నాకు తోచింది చెప్పాను. బహుశా లక్ష్యం, లక్ష్యణం అనేవి కాస్త దూరాల్ని తగ్గిస్తాయి అని నాకెందుకో అనిపిస్తుంది.
అందుకే నేను ఇక్కడి వాళ్ళకి అక్కడి వాడిగా, అక్కడి వాళ్ళకి ఇక్కడి వాడిగా తోస్తాను. కౌన్ కిస్కా గాణ్ణి నన్ను పక్కన పెట్టినా ఓ మధ్యే మార్గం ఉంది అని నాకు సాధ్యమయినంతగా చెపుతూ వస్తున్నాను.
ఇహ ఇప్పటి వ్యాసంలో విషయంకూడా కొత్తదేమీ కాదు. అలాగే అక్కడి వాళ్ళు ‘ఈ లక్షణాలు ఉంటేనే మా పత్రిక సాహిత్యంగా గుర్తిస్తుంది’ అంటే నాకు అస్సలు అభ్యంతరం లేదు. వాళ్ళ పత్రిక, వాళ్ళ ఇష్టం. నేను పూర్తిగా అంగీకరించపోవచ్చు గాక. సమస్య, ఆ విషయం చెప్పిన విధానంతోనే.
(వాళ్ళ పత్రిక ఆంటున్నాను కానీ, ఆ పత్రిక నిర్వహణలో నా పాత్ర ఎప్పుడూ ఏ విధంగానూ లేకపోయినా, ఆ పత్రిక నడపడంలో మొదటినించీ ఇప్పటిదాకా పడ్డ శ్రమ, commitment లాంటివి దగ్గర్నించి చూడడం చేత కొంత సొంతదనం కూడా తోస్తుంది అనేది నిజం.)
నా ఉద్యోగంలో ఓ సారెప్పుడో కోపంతో ఓ మెయిల్ రాసి ఓ పది మందికి పంపించ బోతే మా బాస్ నాకు చెప్పిన మాట. You want to make a point and display your anger? Or you want to effect a change?
కొంత సమ్యమనం పాటించి ఉండొచ్చు. వెలివేతలూ, బ్రాహ్మణులూ, హిందూ కారికేచర్ విలన్లూ… ఈ పదాలకి ఎంత సందర్భం (context) ఆపాదించినా, ఇక్కడున్న పరిస్థితుల్లో there are very many connotations and baggage that cannot be avoided.
వ్యక్తిగతంగా నాకు తెలిసి ఉండడం చేత నా స్నేహితులమీద ఉన్న నమ్మకంతో తెరవెనక అంత కల్మషం లేదులే అని సమాధాన పడగలను. మిగతా వాళ్ళకి ఆ obligation ఏమీ లేదు.
ఏ మాత్రమూ మన నమ్ముతున్న దానితో రాజీ పడకుండా ఇంకాస్త మర్యాదగా ఇరు పక్షాలూ స్పందిస్తే నాలాంటి వాళ్ళకి కాస్త మధ్యేమార్గంలో వేళ్ళే అవకాశం మిగులుతుంది.
Not a pleasant day. Not happy having to write this.
– అక్కిరాజు భట్టిప్రోలు
అక్టోబర్ 2024 గురించి Alti Mohana Rao గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 6:33 am
మీ అహంకారం, ఆధిపత్య భావజాలం ఇంకా కనిపిస్తున్నది అనడానికి మీ వ్యాసమే సాక్ష్యం…
దక్షిణ అమెరికా దృశ్యమాలిక – 8 గురించి Ramesh గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 3:57 am
“మన మిథ్యావిలువలను, సంకుచిత సంస్కారాలను, ఎగసిపడే అహంకారాలనూ జీర్ణవస్త్రాల్లాగా విడిచిపెట్టగలిగితే ఈ ప్రపంచమంతా మనదే. వసుధైక కుటుంబకం అన్నది మిథ్యానినాదం కానేకాదు.”👌
మీ యాత్రానుభవాలు చాలా చాలా బాగున్నాయి, దేవుడు మీకు అయు:ఆరోగ్యాలు ఇవ్వుగాక
అక్టోబర్ 2024 గురించి anil Dani గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 2:47 am
మనం ఏం మాట్లాడినా చెల్లుబాటవుతుందనే భావన ఈ మధ్యన కొంతమందిలో కలుగుతుంది దానికి పరాకష్ట ఈ వ్యాసం. సాహిత్యం ఇలాగే ఉండాలని, ఒక వర్గమే రాయాలనే అహంకారపు రాతల వల్ల ఒరిగేది ఏమిలేదు. ఈ చౌకబారు వ్యాఖలని ఖండిస్తున్నాను
అలనాటి యువ కథ: స్వామీజీ గురించి Rohini Vanjari గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 1:59 am
పాపం స్వామిజీ వారి ఆకలి అవస్థలు తలుచుకుంటే జాలి, నవ్వు ఒకసారి కలిగాయి. తమాషా కథ. బాగుంది.
అక్టోబర్ 2024 గురించి Anant Dasoju గారి అభిప్రాయం:
10/04/2024 1:31 am
>నాసిరకం పాఠకులను
ఇదొక్క మాట చాలు అండి, మీ యొక్క Narcissistic nature గురించి చెప్పడానికి.
అక్టోబర్ 2024 గురించి ఎ. కె. ప్రభాకర్ గారి అభిప్రాయం:
10/03/2024 11:28 pm
[కేవలం ‘వస్తువు’ వల్లనే కథగానీ కవితగానీ మంచి సాహిత్యం కాలేదు అని మేము అనడం ఇది మొదటిసారి కాదు, చివరిసారీ కాబోదు. ఇదే విషయం ఇంతకుముందు ముందుమాటలలోనూ ఎన్నోసార్లు ప్రస్తావించాం – సం.] ” మీరు మాట్లాడింది మనుషుల గురించి. జీవితాల గురించి. అవి సాహిత్యంలోకి ఎక్కడం గురించి. ఇంకా ఆంక్షలు ఎందుకు పెడతారు? ఆ పని మంచిది కాదేమో చూసుకోండి అంటే ఇంతకు ముందు అదే చేశాం, ఇకముందు అదే చేస్తాం అనడాన్ని ఎలా పరిగణించాలి?
[మీరు దయచేసి మా జులై 2024 ముందుమాట చదవండి – సం.]
అక్టోబర్ 2024 గురించి అనంతు చింతలపల్లి గారి అభిప్రాయం:
10/03/2024 11:01 pm
ఈ వ్యాసం అక్షరమక్షరం బురదనపడ్డ గాజు ముక్కల హారం, హాహాకారం.
– పాఠకుడు