నేను నా వైపు ప్రయత్నంగా పిల్లల కోసం తెలుగు (నా బ్లాగు లింకు) మొదలు పెట్టాను. మెచ్చుకోళ్ళు బాగానే వస్తున్నాయి. అవి నాకు ఉత్సాహాన్నీ ఇస్తున్నాయి. నిజంగా ఎంతమంది ఎంత తరచుగా అందులోని అంశాలు గాని దాని వల్ల స్ఫూర్తినందుకొని ఇతరం ఏవైనా గాని తమ పిల్లలకు తరచుగా పరిచయం చేస్తున్నారు అని నాకు అనుమానంగా ఉంటుంది. కాని నేను సందేహంతో ఆగదల్చుకోలేదు. ఒక ఉద్దేశంతో ముందుకు సాగుతూనే ఉంటాను. నా పిల్లలకైతే ఉపయోగపడుతోంది. ఇంకొంచెం విస్త్రుతంగా పరిచయమైతే చేసుకుంటూనే ఉంటాను. ఒకే లాంటి అభిరుచులూ, ఆశయాలూ ఉన్న వాళ్ళు కొందరు తప్పని సరిగా ఉంటారు. వారు కొందరూ కలిసినా చాలు. ఇది నా వైపునుంచి నా ప్రయత్నం.
ఇక, రచ్చబండ లో చాలా మంది చాలా advanced భాషా విషయాలు చర్చిస్తారు, మంచి అనువాదాలు, కవితలూ రాస్తూ ఉంటారు. ఎవరైనా పూనుకుని వాటిని compile చేసి ఒక బ్లాగులో కాని వెబ్సైటు లో కాని పెడితే బాగుంటుంది కదా అనిపిస్తుంది నాకెప్పుడూ.
ఈ రోజున internet లో తెలుగులో రాయ గలుగుతున్నాము, చాలా మంచి బ్లాగుల్లో మంచి తెలుగు ఉపయోగింప బడుతోంది. తెలుగు భాషకు సంబంధించిన విషయాలు తెలియజేయబడుతున్నాయి. ఈ రాస్తున్న వారిలో చాలా మంది యువకులు కూడ ఉన్నారు. ఇవన్నీ ఆశాజనకమైన విషయాలు అనిపిస్తుంది నాకు. ఏమి లేకున్నా, పిల్లలకు తెలుగుని పరిచయం చెయ్యాలన్నా, వాళ్ళకు కుతూహలం కలిగించాలన్నా, వాళ్ళని తెలుగుతో “touch” లో ఉంచాలన్నా, ఇప్పుడు చాలా సమాచారం అందుబాటులో ఉంది. ఉన్న మంచిని పెంచుకుంటూ ముందుకి సాగుతూ ఉందాము.
మహరాజవ్వాలంటే… గురించి Sai Brahmanandam Gorti గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 4:09 pm
మీ కథకి కొనసాగింపు :
చిన భూషయ్య రాజుఅయ్యాక ఆ ఊళ్ళో కుక్కలకీ నక్కలకీ కే కాదు, ప్రతీ జీవికి మహారాజులా పాలించాలనిపించింది. నాలుగు ముక్కలు రాని భూషయ్యే పాలించగాలేనిది, నాలుగు ముక్కలు ముక్కున పట్టిన మేం పనికి రావా? అన్న ప్రశ్న అందరిలోనూ బయల్దేరింది. పరిపాలించడానికి కావల్సింది బుర్ర కాదని మన చిన భూషయ్య ని చూసేక ఆవగింజంత బుర్రున్న ఏ మడిసికైనా అనిపించడం సహజమే ! అందరూ ఈ విషయం పైనే చెవులు కొరుక్కున్నారు. ఆ అందరిలో మన బుల్లి కిష్టయ్య భార్య వల్లరి కూడా ఉంది. బుల్లి కిష్టయ్య ఇంతకుముందు రెండు తడవల రాజుగా ఎన్నుకోబడ్డాడు. బాగానే పాలించాడులే అన్న పేరు తెచ్చుకున్నా, కాస్త ఆడ వ్యసనం తో తెచ్చుకున్న మంచిపేరు కాస్తా చెడగోట్టు కున్నాడు. అప్పుడు వల్లరి బుల్లి కిష్ట య్యకి రాణిలా ఉన్నా, కిష్టయ్య వేషాలు చూసేక మాట్లాడడం మానేసింది. బుల్లి కిష్టయ్య మీద పీకలవరకూ కోపంతో ఊగిపోయింది. ఇంట్లో ఒకసారి పీక నొక్కే ప్రయత్నం కూడా చేయబోయి తమాయించుకొంది. బుల్లి కిష్ట్యయ్య వల్లరి కాళ్ళు పట్టుకొని బ్రతిమాలేడు. ఏదైనా వరం కోరుకోమని తను తీరుస్తానని ప్రమాణం చేసాడు. రామాయణం బాగా చదివి వంట బట్టించుకున్న వల్లరి, సరే ఇప్పుడొద్దు కానీ, కావల్సివచ్చిన ప్పుడు నేనే అడుగుతాను అని క్షమించినట్లుగా నటించింది. అంతే ప్రజల దృష్టిలో బుల్లి కిష్టయ్య కాస్తా లోల్లి కిష్ట్యయ్య గా మారిపోయాడు. మన వల్లరి ప్రజల మనసు దోచుకొంది. సీత, సావిత్రి పక్కన వల్లరిని చేర్చేసారు ప్రజలు. ఇదగో ఈ మధ్య చిన భూషయ్య ని చూసేక వల్లరి కీ రాజులా పాలించాలన్న కోరిక బయల్దేరింది. రాణీ హోదా కన్నా రాజు లా పాలించడం గొప్ప కాదా?, అసలే పురుషాధిక్య ప్రపంచంలో త నూ ఒక బ్రిటీషు యువరాణిలా రాజ్యమేలచ్చుకదా అన్న ఆలోచన బయల్దేరిందే తడవుగా మన బుల్లి కిష్ట్యయ్య కి చెప్పింది. బుల్లి కి ష్టయ్యకి ఆ లోచన కంపరంగా తోచింది. ఇన్నాళ్ళ్ళూ తనని అందరూ మంచిగా పాలించానని పొగిడారు, తన కెన్ని ఆడ పరిచయాలు ఉన్నా!ఇప్పుడు వల్లరి కనక రాజు లా ఎన్నికయితే తన పేరు పోతుంది. అంతే కాదు, తను, పాతూరి బుల్లి వెంకమ్మ మొగుడుగా తయారవుతాడు. ఎలాగైనా వల్లరి ప్రయ్తత్నాన్ని ఆపాలని నిశ్చయించుకున్నాడు. వల్లరి తక్కువ తిందా? ఎప్పుడో ఇచ్చిన వరాల మూట విప్పింది. బుల్లి కిష్ట్యయ్య నోటికి తాళ వేసింది. తానూ మహారాజు ( మహారాణి కాదు ) పోటీలో ఉన్నట్లుగా ప్రకటించింది. పైకి మన బుల్లి కిష్టయ్య మద్దత్తు ప్రకటించినా, వెనకాల చక్రం తిప్పడం మొదలు పెట్టాడు….
( సశేషం … ముగింపు వచ్చే సంచికలో … వేలూరి గారికి క్షమాపణలతో…)
సుమారు పది సంవత్సరాలుగా ఛందస్సులో శాస్త్రీయముగా
పరిశోధన చేస్తున్నాను. దాని ఫలితాలను ఛందస్సు, రచ్చబండల
మూలముగా అందరికీ తెలియజేస్తున్నాను. సుమారు 300
పద్యాలను గర్భ, బంధ తదితర చిత్రకవితలను వ్రాసియున్నాను.
కాని ఇందులో జనులకు అంతగా ఆసక్తి లేదండీ. దేనికీ ఫీడ్ బ్యాక్
ఉండదు. కొన్నిటికి పవర్ పాయింట్ ప్రెసెంటషన్లు కూడ ఉన్నాయి.
నా ఉద్దేశములో ఇంటర్నెట్ ద్వార తెలుగు నేర్చే ప్రయత్నాలను
ఎక్కువగా చేయాలి. విశ్వవిద్యాలయాల ద్వారా నేర్చుకోవడం
కొద్దిగా కష్టమేమో? కాని ఈ విశ్వవిద్యాలయాలు ఆన్ లైన్
డిస్కషన్లకు వినియోగిస్తే బాగుంటుందేమో?
ఆలోచనలకు ఆసక్తికరమయిన మాటను శ్రీ వేలూరి గారు
అందజేసినందులకు వారికి హార్దిక వందనములు.
తెలుగు సంఘాలని గురించి పెద్ద ఎత్తున చర్చించటానికి ఇది సరైన వేదిక కాకపోవచ్చు గాని విహారిగారు రాసినది చదివాక లోగడ నేను చేసిన ఒక సూచనను మళ్ళీ ప్రస్తావించా లనిపిస్తోంది.
టీనేజర్లకు తెలుగు గురించి చెపుతున్నప్పుడు మన చిత్ర కవిత్వం గురించీ, బంధ కవిత్వం, అష్టావధానాలను గురించీ తెలిసినవారు పవర్ పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్లు చెయ్యగలిగితే వారికి కొంత ఆసక్తి కలిగే అవకాశం ఉంది. భాషని పెర్ఫార్మింగ్ ఆర్ట్ గా ప్రదర్శించడం సరికాకపోవచ్చు కాని దాని శక్తుల గురించి తెలియజేస్తే కొన్నేళ్ళకైనా బాపూ, సినారె తదితరులను గురించి తెలుసుకునేందుకు వారు ప్రయత్నిస్తారేమో.
తరవాతి తరాలు సంస్కారపరంగా ఆటవిక దశకు చేరుకోకుండా చూడాల్సినది మనమే కదా. అందుకని నిరాశపడకుండా ప్రయత్నాలు చెయ్యాలి. ఏ ప్రోగ్రాములకు ఎంతమంది వస్తున్నారనేది ముఖ్యం కాదు. మంచి ప్రోగ్రాములు నిర్వహించడం ఒక సంప్రదాయంగా కొనసాగి తీరాలి. కేవలం అంకెలనే ప్రామాణికంగా తీసుకుంటే అర్ధనగ్న రికార్డు డాన్సులు పెట్టించాలి. అప్పుడు చిరంజీవి పాటల కన్నా హెచ్చుగా జనం వస్తారు. అందుకని జనం రావడం ఒక్కటే కొలమానం కాదు. ఆడియన్స్ సంస్కారం కంటే కార్యకర్తల సంస్కారానికి ఎక్కువ ప్రాధాన్యత ఉంటుందనేది మరిచిపోకూడదు.
” విశ్వవిద్యాలయాల్లో తెలుగు బోధన మొదట్లో బాగానే వుంటుంది. తరువాతే సమస్య అంతా” అని మీరు చెప్పింది నూటికి నూరుపాళ్ళు కరక్టు! మన తెలుగు వాళ్ళకి కాస్త అహంకారం పాలు ఎక్కువ! ఈగో తో అనేక మంచి ఉద్దేశ్యాలు నీరు గారుస్తారు. తెలుగు వాడంటే ఒంటి కాయి సొంటి కొమ్ము !
మందిలో మనలేడు. అమెరికా వచ్చి అరవై ఏళ్ళు దాటినా అందర్నీ కలుపుకొని పని చేయడం చేతకాకపోవడం వల్ల జరిగే నష్టాలు ఇవి. తెలుగు భాష ని, సంస్కృతిని ఉద్దరిస్తున్నామని పబ్లిసిటే చేసే సంస్థలు ఇలాంటి వాటికి ముందుకు రావడం తక్కువే! ప్రతీ వాడు – నాకేంటట? – అనుకుంటూ పైకి మాత్రం మేం పేరు కోసం చెయ్యం కేవలం భాషమీద అభిమానంతోనే అనడం చూస్తాం. ఒక ఊరిలో తెలుగు జనాభా 1000 మంది ఉంటే 10 వేల తెలుగు సంఘాలు ఉంటాయి. ఒక సంఘం తెలుగు భాషకి సంబంధిచిన పని చేస్తే రెండో సంఘం దరిదాపులకు కూడా రాదు! ఎవరి స్వప్రయోజనాలు వారివి!
ఇది తెలుగు వాళ్ళకి దాపురించిన దౌర్భాగ్యం!
చాలా మంచి రచనే కాని పర్యవసానం తేలకుండా ఆగిపోయిన ట్టనిపించింది. జీవితానుభవాలని విస్తృతం చెయ్యగలిగిన రచనలు తెలుగులో ఇంకా రావాలి. దీనికి తరువాయి భాగం ఉంటుందని ఆశించవచ్చా?
మీరన్న మాటల్లొ ఎంతో నిజం వుంది. ఎన్ని సంఘాలు వున్నా వాటి ఆదర్శాలు పూర్తిగా ఆచరణ సాధ్యం కాకపోవచ్చు. అలా అని అవి లేకుండా పోతే మొదటికే మోసం వస్తుంది. ఇవన్నీ కంటికి రెప్ప ఇస్తున్నంత రక్షణ అని నా అభిప్రాయం. ఇవి కూడా లేకపోతే మన సంప్రదాయాలు పూర్తి అంతరించే ప్రమాదమున్నది. ఇక్కడే నేను కూడ తెలుగు సంఘం లో వున్న ప్రధాన కార్య వర్గ సభ్యుణ్ణే. దీని గురించి చిన్న ఉదాహరణ చెబుతాను వినండి. మొన్న మేము చేసిన దీపావళి సంబరాల్లో గాయకులు కొన్ని చిరంజీవి పాటలు పాడారు. దానికి పిల్ల పీచు అందరూ పెద్ద ఎత్తున స్టేజ్ ఎక్కి డ్యాన్సులు చేశారు. తరువాత ఒక “రామ దాసు” సినిమాలోని పాట డ్యాన్సులు చెయ్యడానికి ముందుకు రమ్మంటే ఒక్కరు కూడా రాలేదు. అలాగే ఈ కార్యక్రమాల్లో సినిమా పాటల మీద మసాల మాటల కామెడీల మీద చూపించే ఇంట్రెస్ట్ మిగతా వాటి మీద వుండదు. సినిమా పాటంటే హాలు ఫుల్లు త్యాగరాజ కీర్తనంటే హాలు నిల్లు. అంత మందిని ఒక చోటకు తీసుకు రావడానికి ఎన్నెన్నో తంటాలు పడాల్సి వస్తోంది.
శ్రీ శ్రీ గారు చెప్పింది కరక్టే. శంకరాభరణం సినిమా చూసి హిట్ చేసిందీ తెలుగు జనులే…మంగమ్మ గారి మనవడు, అల్లుడా మజాకా లాంటి డబుల్ మీనింగ్ డైలాగుల సినిమాలను హిట్ చేసింది అదే తెలుగు జనులే. మన కీర్తిని చెప్పడానికి ప్రతి సారీ బాపు నో, సి.నా.రె. నో, ఆత్రేయ నో, బాల మురళీ కృష్ణ నో తీసుకు వస్తే ఇప్పుడున్న నలభై ఏళ్ళ లోపు వాళ్ళలో థొంభై శాతం మంది గుర్తుపట్టలేక పోవచ్చు. అదే ఏ సినిమా వాడినో పట్టు కొస్తే సులభంగా పబ్లిసిటీ వస్తుంది. పనిలో పనిగా ఆ తెప్పించిన వాళ్ళకూ పబ్లిసిటీ వస్తుంది.
అలాగే విశ్వవిద్యాలయాల్లో తెలుగు బోధన మొదట్లో బాగానే వుంటుంది. తరువాతే సమస్య అంతా. కొంత మంది దాతలు డబ్బు ఇచ్చినా అందులో చేరే వారు కరువవుతారు. రోహిణి ప్రసాద్ గారన్నట్లు అర్థ కాని ఫుట్ బాల్ మ్యాచ్ ను అర్థం చేసుకోవడానికి వెచ్చించే సమయాన్ని తెలుగు బాష మీద సంస్కృతి మీద పెడితే మనం తెలుగు ను ఇంకొంత కాలం బతికించుకో గలుగుతాము.
ప్రమంచంలో వున్న తెలుగు సంఘాలన్నీ తెలుగు వాళ్ళ కోసం కాకుండా తెలుగు మీద అభిమానమున్న వాళ్ళకు మాత్రమే పనిచేస్తాం అనే ఆదర్శం తో ముందుకు పోతే కాస్త సఫలమవుతారు.
మూడేళ్ల క్రింద యూనివర్సిటీ ఆఫ్ మిషిగన్ లో ప్రారంభించిన తెలుగు బోధన 2007 ఏప్రిల్ తో మూసివేస్తున్నారని తెలిసింది. సంవత్సరానికి $40,000 ఖర్చయ్యే ఈ కోర్సు నిధుల లేమి వల్ల ఆపివేస్తునారట.
గతమూడేళ్లు స్థానిక తెలుగు సంఘం ప్రతీ ఏటా $20,000 తమ వంతుగా జమ చేసారు. ఈ ఏడది యూనివర్సిటీ వారు తమ వంతు కూడా కలుపుకొని $40,000 ఇమ్మన్నారట. అది శక్తికి మించిన పని కావటంతో స్థానిక సంఘం చేతులెత్తేసారు.
ఉన్న సంస్కారం సంతృప్తికరంగా లేదనీ, మంచి విలువలు పెంపొందితే బావుంటుందనీ అనుకునేవారు యువతరంలో నేటికీ చాలామందే ఉన్నారని తెలుస్తోంది. ఆసక్తి ఉన్నా లేకపోయినా మర్నాడు ఆఫీసు కొలీగ్స్ తో్ మాట్లాడగలగడానికి రాత్రంతా టీవీ లో గేమ్స్ చూసేవాళ్ళున్నట్టే ఇతరులు ఏమైనా అనుకుంటారేమోనని తమ మంచి టేస్టును బైటపెట్టుకోకుండా కొందరు “జాగ్రత్త పడతారని” నాకనిపిస్తుంది.
వేలం వెర్రి సినిమా పిచ్చిని ధనబలంతో పనిగట్టుకుని ప్రోత్సహిస్తారు కనక దాన్ని అడ్డుకోవడం సులభం కాదు. మంచి అభిరుచిని బలపరిచే ప్రయత్నాలు కొనసాగించడమే ఉత్తమం. పెద్ద సంచలనం కలిగించలేకపోయినా, కమర్షియల్ ఒత్తిళ్ళు లేని ఈమాట వంటివి అందుకు ఫోరమ్ గా పనికివస్తాయి.
వికీపీడియా – స్వేచ్ఛా విజ్ఞాన సర్వస్వం గురించి డా.ఇస్మాయిల్ పెనుకొండ గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 7:37 pm
మంచి వ్యాసం పునర్ప్రచురణ కావించి తెలుగు వికీపీడియాకు ‘ఈ-మాట’ చేస్తున్న ఈ సాయం తెలుగు భాషకు నీరాజనంగా భావిస్తూ…
నామాట గురించి lalitha గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 5:44 pm
నేను నా వైపు ప్రయత్నంగా పిల్లల కోసం తెలుగు (నా బ్లాగు లింకు) మొదలు పెట్టాను. మెచ్చుకోళ్ళు బాగానే వస్తున్నాయి. అవి నాకు ఉత్సాహాన్నీ ఇస్తున్నాయి. నిజంగా ఎంతమంది ఎంత తరచుగా అందులోని అంశాలు గాని దాని వల్ల స్ఫూర్తినందుకొని ఇతరం ఏవైనా గాని తమ పిల్లలకు తరచుగా పరిచయం చేస్తున్నారు అని నాకు అనుమానంగా ఉంటుంది. కాని నేను సందేహంతో ఆగదల్చుకోలేదు. ఒక ఉద్దేశంతో ముందుకు సాగుతూనే ఉంటాను. నా పిల్లలకైతే ఉపయోగపడుతోంది. ఇంకొంచెం విస్త్రుతంగా పరిచయమైతే చేసుకుంటూనే ఉంటాను. ఒకే లాంటి అభిరుచులూ, ఆశయాలూ ఉన్న వాళ్ళు కొందరు తప్పని సరిగా ఉంటారు. వారు కొందరూ కలిసినా చాలు. ఇది నా వైపునుంచి నా ప్రయత్నం.
ఇక, రచ్చబండ లో చాలా మంది చాలా advanced భాషా విషయాలు చర్చిస్తారు, మంచి అనువాదాలు, కవితలూ రాస్తూ ఉంటారు. ఎవరైనా పూనుకుని వాటిని compile చేసి ఒక బ్లాగులో కాని వెబ్సైటు లో కాని పెడితే బాగుంటుంది కదా అనిపిస్తుంది నాకెప్పుడూ.
ఈ రోజున internet లో తెలుగులో రాయ గలుగుతున్నాము, చాలా మంచి బ్లాగుల్లో మంచి తెలుగు ఉపయోగింప బడుతోంది. తెలుగు భాషకు సంబంధించిన విషయాలు తెలియజేయబడుతున్నాయి. ఈ రాస్తున్న వారిలో చాలా మంది యువకులు కూడ ఉన్నారు. ఇవన్నీ ఆశాజనకమైన విషయాలు అనిపిస్తుంది నాకు. ఏమి లేకున్నా, పిల్లలకు తెలుగుని పరిచయం చెయ్యాలన్నా, వాళ్ళకు కుతూహలం కలిగించాలన్నా, వాళ్ళని తెలుగుతో “touch” లో ఉంచాలన్నా, ఇప్పుడు చాలా సమాచారం అందుబాటులో ఉంది. ఉన్న మంచిని పెంచుకుంటూ ముందుకి సాగుతూ ఉందాము.
ఇది నా అభిప్రాయం.
లలిత.
మహరాజవ్వాలంటే… గురించి Sai Brahmanandam Gorti గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 4:09 pm
మీ కథకి కొనసాగింపు :
చిన భూషయ్య రాజుఅయ్యాక ఆ ఊళ్ళో కుక్కలకీ నక్కలకీ కే కాదు, ప్రతీ జీవికి మహారాజులా పాలించాలనిపించింది. నాలుగు ముక్కలు రాని భూషయ్యే పాలించగాలేనిది, నాలుగు ముక్కలు ముక్కున పట్టిన మేం పనికి రావా? అన్న ప్రశ్న అందరిలోనూ బయల్దేరింది. పరిపాలించడానికి కావల్సింది బుర్ర కాదని మన చిన భూషయ్య ని చూసేక ఆవగింజంత బుర్రున్న ఏ మడిసికైనా అనిపించడం సహజమే ! అందరూ ఈ విషయం పైనే చెవులు కొరుక్కున్నారు. ఆ అందరిలో మన బుల్లి కిష్టయ్య భార్య వల్లరి కూడా ఉంది. బుల్లి కిష్టయ్య ఇంతకుముందు రెండు తడవల రాజుగా ఎన్నుకోబడ్డాడు. బాగానే పాలించాడులే అన్న పేరు తెచ్చుకున్నా, కాస్త ఆడ వ్యసనం తో తెచ్చుకున్న మంచిపేరు కాస్తా చెడగోట్టు కున్నాడు. అప్పుడు వల్లరి బుల్లి కిష్ట య్యకి రాణిలా ఉన్నా, కిష్టయ్య వేషాలు చూసేక మాట్లాడడం మానేసింది. బుల్లి కిష్టయ్య మీద పీకలవరకూ కోపంతో ఊగిపోయింది. ఇంట్లో ఒకసారి పీక నొక్కే ప్రయత్నం కూడా చేయబోయి తమాయించుకొంది. బుల్లి కిష్ట్యయ్య వల్లరి కాళ్ళు పట్టుకొని బ్రతిమాలేడు. ఏదైనా వరం కోరుకోమని తను తీరుస్తానని ప్రమాణం చేసాడు. రామాయణం బాగా చదివి వంట బట్టించుకున్న వల్లరి, సరే ఇప్పుడొద్దు కానీ, కావల్సివచ్చిన ప్పుడు నేనే అడుగుతాను అని క్షమించినట్లుగా నటించింది. అంతే ప్రజల దృష్టిలో బుల్లి కిష్టయ్య కాస్తా లోల్లి కిష్ట్యయ్య గా మారిపోయాడు. మన వల్లరి ప్రజల మనసు దోచుకొంది. సీత, సావిత్రి పక్కన వల్లరిని చేర్చేసారు ప్రజలు. ఇదగో ఈ మధ్య చిన భూషయ్య ని చూసేక వల్లరి కీ రాజులా పాలించాలన్న కోరిక బయల్దేరింది. రాణీ హోదా కన్నా రాజు లా పాలించడం గొప్ప కాదా?, అసలే పురుషాధిక్య ప్రపంచంలో త నూ ఒక బ్రిటీషు యువరాణిలా రాజ్యమేలచ్చుకదా అన్న ఆలోచన బయల్దేరిందే తడవుగా మన బుల్లి కిష్ట్యయ్య కి చెప్పింది. బుల్లి కి ష్టయ్యకి ఆ లోచన కంపరంగా తోచింది. ఇన్నాళ్ళ్ళూ తనని అందరూ మంచిగా పాలించానని పొగిడారు, తన కెన్ని ఆడ పరిచయాలు ఉన్నా!ఇప్పుడు వల్లరి కనక రాజు లా ఎన్నికయితే తన పేరు పోతుంది. అంతే కాదు, తను, పాతూరి బుల్లి వెంకమ్మ మొగుడుగా తయారవుతాడు. ఎలాగైనా వల్లరి ప్రయ్తత్నాన్ని ఆపాలని నిశ్చయించుకున్నాడు. వల్లరి తక్కువ తిందా? ఎప్పుడో ఇచ్చిన వరాల మూట విప్పింది. బుల్లి కిష్ట్యయ్య నోటికి తాళ వేసింది. తానూ మహారాజు ( మహారాణి కాదు ) పోటీలో ఉన్నట్లుగా ప్రకటించింది. పైకి మన బుల్లి కిష్టయ్య మద్దత్తు ప్రకటించినా, వెనకాల చక్రం తిప్పడం మొదలు పెట్టాడు….
( సశేషం … ముగింపు వచ్చే సంచికలో … వేలూరి గారికి క్షమాపణలతో…)
నామాట గురించి J K Mohana Rao గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 1:17 pm
రోహిణీప్రసాద్ గారూ:
సుమారు పది సంవత్సరాలుగా ఛందస్సులో శాస్త్రీయముగా
పరిశోధన చేస్తున్నాను. దాని ఫలితాలను ఛందస్సు, రచ్చబండల
మూలముగా అందరికీ తెలియజేస్తున్నాను. సుమారు 300
పద్యాలను గర్భ, బంధ తదితర చిత్రకవితలను వ్రాసియున్నాను.
కాని ఇందులో జనులకు అంతగా ఆసక్తి లేదండీ. దేనికీ ఫీడ్ బ్యాక్
ఉండదు. కొన్నిటికి పవర్ పాయింట్ ప్రెసెంటషన్లు కూడ ఉన్నాయి.
నా ఉద్దేశములో ఇంటర్నెట్ ద్వార తెలుగు నేర్చే ప్రయత్నాలను
ఎక్కువగా చేయాలి. విశ్వవిద్యాలయాల ద్వారా నేర్చుకోవడం
కొద్దిగా కష్టమేమో? కాని ఈ విశ్వవిద్యాలయాలు ఆన్ లైన్
డిస్కషన్లకు వినియోగిస్తే బాగుంటుందేమో?
ఆలోచనలకు ఆసక్తికరమయిన మాటను శ్రీ వేలూరి గారు
అందజేసినందులకు వారికి హార్దిక వందనములు.
– మోహన
నామాట గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 12:43 pm
తెలుగు సంఘాలని గురించి పెద్ద ఎత్తున చర్చించటానికి ఇది సరైన వేదిక కాకపోవచ్చు గాని విహారిగారు రాసినది చదివాక లోగడ నేను చేసిన ఒక సూచనను మళ్ళీ ప్రస్తావించా లనిపిస్తోంది.
టీనేజర్లకు తెలుగు గురించి చెపుతున్నప్పుడు మన చిత్ర కవిత్వం గురించీ, బంధ కవిత్వం, అష్టావధానాలను గురించీ తెలిసినవారు పవర్ పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్లు చెయ్యగలిగితే వారికి కొంత ఆసక్తి కలిగే అవకాశం ఉంది. భాషని పెర్ఫార్మింగ్ ఆర్ట్ గా ప్రదర్శించడం సరికాకపోవచ్చు కాని దాని శక్తుల గురించి తెలియజేస్తే కొన్నేళ్ళకైనా బాపూ, సినారె తదితరులను గురించి తెలుసుకునేందుకు వారు ప్రయత్నిస్తారేమో.
తరవాతి తరాలు సంస్కారపరంగా ఆటవిక దశకు చేరుకోకుండా చూడాల్సినది మనమే కదా. అందుకని నిరాశపడకుండా ప్రయత్నాలు చెయ్యాలి. ఏ ప్రోగ్రాములకు ఎంతమంది వస్తున్నారనేది ముఖ్యం కాదు. మంచి ప్రోగ్రాములు నిర్వహించడం ఒక సంప్రదాయంగా కొనసాగి తీరాలి. కేవలం అంకెలనే ప్రామాణికంగా తీసుకుంటే అర్ధనగ్న రికార్డు డాన్సులు పెట్టించాలి. అప్పుడు చిరంజీవి పాటల కన్నా హెచ్చుగా జనం వస్తారు. అందుకని జనం రావడం ఒక్కటే కొలమానం కాదు. ఆడియన్స్ సంస్కారం కంటే కార్యకర్తల సంస్కారానికి ఎక్కువ ప్రాధాన్యత ఉంటుందనేది మరిచిపోకూడదు.
నామాట గురించి madhusoodana rao గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 12:22 pm
విహారి గారు,
” విశ్వవిద్యాలయాల్లో తెలుగు బోధన మొదట్లో బాగానే వుంటుంది. తరువాతే సమస్య అంతా” అని మీరు చెప్పింది నూటికి నూరుపాళ్ళు కరక్టు! మన తెలుగు వాళ్ళకి కాస్త అహంకారం పాలు ఎక్కువ! ఈగో తో అనేక మంచి ఉద్దేశ్యాలు నీరు గారుస్తారు. తెలుగు వాడంటే ఒంటి కాయి సొంటి కొమ్ము !
మందిలో మనలేడు. అమెరికా వచ్చి అరవై ఏళ్ళు దాటినా అందర్నీ కలుపుకొని పని చేయడం చేతకాకపోవడం వల్ల జరిగే నష్టాలు ఇవి. తెలుగు భాష ని, సంస్కృతిని ఉద్దరిస్తున్నామని పబ్లిసిటే చేసే సంస్థలు ఇలాంటి వాటికి ముందుకు రావడం తక్కువే! ప్రతీ వాడు – నాకేంటట? – అనుకుంటూ పైకి మాత్రం మేం పేరు కోసం చెయ్యం కేవలం భాషమీద అభిమానంతోనే అనడం చూస్తాం. ఒక ఊరిలో తెలుగు జనాభా 1000 మంది ఉంటే 10 వేల తెలుగు సంఘాలు ఉంటాయి. ఒక సంఘం తెలుగు భాషకి సంబంధిచిన పని చేస్తే రెండో సంఘం దరిదాపులకు కూడా రాదు! ఎవరి స్వప్రయోజనాలు వారివి!
ఇది తెలుగు వాళ్ళకి దాపురించిన దౌర్భాగ్యం!
భయం! గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 12:10 pm
చాలా మంచి రచనే కాని పర్యవసానం తేలకుండా ఆగిపోయిన ట్టనిపించింది. జీవితానుభవాలని విస్తృతం చెయ్యగలిగిన రచనలు తెలుగులో ఇంకా రావాలి. దీనికి తరువాయి భాగం ఉంటుందని ఆశించవచ్చా?
నామాట గురించి విహారి గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 11:50 am
వేంకటేశ్వర రావ్ గారూ,
మీరన్న మాటల్లొ ఎంతో నిజం వుంది. ఎన్ని సంఘాలు వున్నా వాటి ఆదర్శాలు పూర్తిగా ఆచరణ సాధ్యం కాకపోవచ్చు. అలా అని అవి లేకుండా పోతే మొదటికే మోసం వస్తుంది. ఇవన్నీ కంటికి రెప్ప ఇస్తున్నంత రక్షణ అని నా అభిప్రాయం. ఇవి కూడా లేకపోతే మన సంప్రదాయాలు పూర్తి అంతరించే ప్రమాదమున్నది. ఇక్కడే నేను కూడ తెలుగు సంఘం లో వున్న ప్రధాన కార్య వర్గ సభ్యుణ్ణే. దీని గురించి చిన్న ఉదాహరణ చెబుతాను వినండి. మొన్న మేము చేసిన దీపావళి సంబరాల్లో గాయకులు కొన్ని చిరంజీవి పాటలు పాడారు. దానికి పిల్ల పీచు అందరూ పెద్ద ఎత్తున స్టేజ్ ఎక్కి డ్యాన్సులు చేశారు. తరువాత ఒక “రామ దాసు” సినిమాలోని పాట డ్యాన్సులు చెయ్యడానికి ముందుకు రమ్మంటే ఒక్కరు కూడా రాలేదు. అలాగే ఈ కార్యక్రమాల్లో సినిమా పాటల మీద మసాల మాటల కామెడీల మీద చూపించే ఇంట్రెస్ట్ మిగతా వాటి మీద వుండదు. సినిమా పాటంటే హాలు ఫుల్లు త్యాగరాజ కీర్తనంటే హాలు నిల్లు. అంత మందిని ఒక చోటకు తీసుకు రావడానికి ఎన్నెన్నో తంటాలు పడాల్సి వస్తోంది.
శ్రీ శ్రీ గారు చెప్పింది కరక్టే. శంకరాభరణం సినిమా చూసి హిట్ చేసిందీ తెలుగు జనులే…మంగమ్మ గారి మనవడు, అల్లుడా మజాకా లాంటి డబుల్ మీనింగ్ డైలాగుల సినిమాలను హిట్ చేసింది అదే తెలుగు జనులే. మన కీర్తిని చెప్పడానికి ప్రతి సారీ బాపు నో, సి.నా.రె. నో, ఆత్రేయ నో, బాల మురళీ కృష్ణ నో తీసుకు వస్తే ఇప్పుడున్న నలభై ఏళ్ళ లోపు వాళ్ళలో థొంభై శాతం మంది గుర్తుపట్టలేక పోవచ్చు. అదే ఏ సినిమా వాడినో పట్టు కొస్తే సులభంగా పబ్లిసిటీ వస్తుంది. పనిలో పనిగా ఆ తెప్పించిన వాళ్ళకూ పబ్లిసిటీ వస్తుంది.
అలాగే విశ్వవిద్యాలయాల్లో తెలుగు బోధన మొదట్లో బాగానే వుంటుంది. తరువాతే సమస్య అంతా. కొంత మంది దాతలు డబ్బు ఇచ్చినా అందులో చేరే వారు కరువవుతారు. రోహిణి ప్రసాద్ గారన్నట్లు అర్థ కాని ఫుట్ బాల్ మ్యాచ్ ను అర్థం చేసుకోవడానికి వెచ్చించే సమయాన్ని తెలుగు బాష మీద సంస్కృతి మీద పెడితే మనం తెలుగు ను ఇంకొంత కాలం బతికించుకో గలుగుతాము.
ప్రమంచంలో వున్న తెలుగు సంఘాలన్నీ తెలుగు వాళ్ళ కోసం కాకుండా తెలుగు మీద అభిమానమున్న వాళ్ళకు మాత్రమే పనిచేస్తాం అనే ఆదర్శం తో ముందుకు పోతే కాస్త సఫలమవుతారు.
నామాట గురించి మురళి గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 10:00 am
మూడేళ్ల క్రింద యూనివర్సిటీ ఆఫ్ మిషిగన్ లో ప్రారంభించిన తెలుగు బోధన 2007 ఏప్రిల్ తో మూసివేస్తున్నారని తెలిసింది. సంవత్సరానికి $40,000 ఖర్చయ్యే ఈ కోర్సు నిధుల లేమి వల్ల ఆపివేస్తునారట.
గతమూడేళ్లు స్థానిక తెలుగు సంఘం ప్రతీ ఏటా $20,000 తమ వంతుగా జమ చేసారు. ఈ ఏడది యూనివర్సిటీ వారు తమ వంతు కూడా కలుపుకొని $40,000 ఇమ్మన్నారట. అది శక్తికి మించిన పని కావటంతో స్థానిక సంఘం చేతులెత్తేసారు.
నామాట గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
03/02/2007 7:58 am
ఉన్న సంస్కారం సంతృప్తికరంగా లేదనీ, మంచి విలువలు పెంపొందితే బావుంటుందనీ అనుకునేవారు యువతరంలో నేటికీ చాలామందే ఉన్నారని తెలుస్తోంది. ఆసక్తి ఉన్నా లేకపోయినా మర్నాడు ఆఫీసు కొలీగ్స్ తో్ మాట్లాడగలగడానికి రాత్రంతా టీవీ లో గేమ్స్ చూసేవాళ్ళున్నట్టే ఇతరులు ఏమైనా అనుకుంటారేమోనని తమ మంచి టేస్టును బైటపెట్టుకోకుండా కొందరు “జాగ్రత్త పడతారని” నాకనిపిస్తుంది.
వేలం వెర్రి సినిమా పిచ్చిని ధనబలంతో పనిగట్టుకుని ప్రోత్సహిస్తారు కనక దాన్ని అడ్డుకోవడం సులభం కాదు. మంచి అభిరుచిని బలపరిచే ప్రయత్నాలు కొనసాగించడమే ఉత్తమం. పెద్ద సంచలనం కలిగించలేకపోయినా, కమర్షియల్ ఒత్తిళ్ళు లేని ఈమాట వంటివి అందుకు ఫోరమ్ గా పనికివస్తాయి.