ఎవరో తలుపు తడుతూంటే వెళ్ళి తలుపు తీసేడు భూస్వామి. ఎదురుగా తన దగ్గిర ఓ రెండు మూడు సార్లు పనిచేసిన పాలేరు కనిపించేడు.
“ఏం ఇలా వచ్చేవ్?” అడిగేడు.
“నాలుగు రోజుల క్రితం కొడుకు పుట్టేడండి. వాడికి బాప్టిౙమ్ చేయించాలి కదా. మరి జ్ఞానస్నానం చేయించేప్పుడు మీరు గానీ చర్చికి వచ్చి గాడ్‌ఫాదర్‌గా ఉంటారేమో కనుక్కుందామనీ…” మొహం ఇంత చేసుకుని చెప్పేడు పాలేరు.
భూస్వామి ఆలోచించేడు ఓ క్షణం. తనకింద పనిచేసిన పాలేరు అయిన వీడెక్కడ? తానెక్కడ? రెండు మూడు సార్లు తన మోచేతి నీళ్ళు తాగ్గానే పరుగెట్టుకుంటూ వచ్చేశాడే అడగడానికి? ఇప్పుడు ఒప్పుకుంటే రేప్పొద్దున్న కుర్రాడు పెద్దాడయ్యేక ఇంకోటీ, మరోటీ అడగడూ? ఎవడికి పడితే వాడికి బుద్ధులు చెప్పి జ్ఞానాన్నిచ్చే తండ్రి లాంటి బాధ్యత తీసుకోడం ఎలా కుదుర్తుంది?
“కుదరదోయ్, వేరే వాళ్ళని చూసుకో. ఈ ఊరు చిన్నదైనా ఎవరో ఒకరు దొరక్కపోరు,” తలుపు వేస్తూ పుటుక్కున దారం తెంపినట్టూ సమాధానం చెప్పేడు భూస్వామి.
పాలేరు మనసు చివుక్కుమనిపించింది. పేదవాడి కోపం పెదవికి చేటు. ఇంకో ఇంటికి బయల్దేరేడు. మళ్ళీ అదే కథ అక్కడ కూడా. ఇలా నాలుగ్గడపలు ఎక్కి దిగేసరికి తెలిసొచ్చింది. ఎవరూ ఇక్కడ తన కొడుక్కి గాడ్‌ఫాదర్‌గా ఉండరు. వేరే ఊర్లో చూసుకోవాల్సిందే. చేసేదేం లేక తీరిక చూసుకుని పక్క ఊరికి బయల్దేరేడు. దారిలో ఎదురుగా గుర్రం మీద ఒక రౌతు వస్తూ పాలేర్ని చూసి అడిగేడు.
“ఏమోయ్, ఎక్కడికిలా బయల్దేరేవ్ పొద్దున్నే?”
“నాల్రోజుల క్రితం కొడుకు పుట్టేడండి. బాప్టిౙమ్ అప్పుడు వీడికి జ్ఞానపుతండ్రిగా ఉండమంటే ఎవరూ ఒప్పుకోలేదు ఈ ఊర్లో. అందుకే పక్క ఊరికి బయల్దేరేను.” పాలేరు అప్పటిదాకా ఊర్లో రైతులందరికీ అప్పచెప్పిన పాఠం మరో సారి చెప్పేడు.
“దాని కోసం పక్క ఊరికెందుకు? నీకిష్టమైతే గాడ్‌ఫాదర్‌గా నేనుంటాను, సరేనా.”
“తప్పకుండా. అయితే గాడ్‌మదర్‌గా ఎవర్ని చూసుకోమంటారు?”
“అదేమంత కష్టమైన పని? దుకాణాల వీధి కూడలి లేదూ, ఆ కూడలికి ఎడమ పక్క ఇల్లు ఒకటుంటుంది. వెళ్ళి ఆ ఇంట్లో ఉన్నాయన కూతుర్ని గాడ్‌మదర్‌గా ఉండమని అడుగు.”
“భలేవారే! ఇప్పటిదాగా ఎక్కని గుమ్మం దిగని గుమ్మం లేదు ఈ ఊళ్ళో. ఒక్కడు కూడా ఒప్పుకోలేదు. మళ్ళీ ఇప్పుడు ఆయన దగ్గిరకెళ్తే చివాట్లు పెట్టడూ?”
“అవన్నీ మనసులో పెట్టుకోక మళ్ళీ అడుగు. ఈ సారి ఒప్పుకుంటాడు. ఆవిడ్ని తీసుకుని చర్చ్‌కి రా. నేను అక్కడికే వస్తా.” రౌతు గుర్రంపై వడివడిగా కదిలిపోయేడు.
రౌతు చెప్పిన ప్రకారం వెళ్ళి నాలుగు వీధుల కూడలి దగ్గిర్లో ధనవంతుడి ఇంటి తలుపు తట్టేడు పాలేరు. తలుపు తీసి బయటకొచ్చినాయిన ఏ కళనున్నాడో కానీ సౌమ్యంగా అడిగేడు.
“ఏమిటి సంగతి?”
“మాకు పుట్టిన అబ్బాయికి మీ అమ్మాయిని గాడ్‌మదర్‌గా ఉండడానికి చర్చ్‌కి పంపించగలరేమో అని అడుగుదామని వచ్చేను.”
“ఎప్పటికి రావాలి అమ్మాయ్?”
“రేపు పొద్దున్న. ఓ గంటలో పని అయిపోవచ్చు.”
“సరే. ఇంటికెళ్ళి అన్నీ సిద్ధం చేసుకో. పొద్దున్నే మా అమ్మాయ్ వచ్చి నిన్ను కల్సుకుంటుంది చర్చ్ దగ్గిర. సరేనా?” నవ్వుతూ చెప్పేడు ఇంటాయన.
మర్నాడు పొద్దున్నే పాలేరూ వాళ్ళావిడా పాస్టర్ చర్చ్‌లో అన్నీ సిద్ధం చేసేసరికి గాడ్‌ఫాదర్‌, గాడ్‌మదర్‌ ముందురోజు చెప్పినట్టూ ఏ వంకా పెట్టకుండా వచ్చి సిద్ధంగా ఉన్నారు. దైవ ప్రార్థన చేస్తూ జ్ఞానస్నానం చేయించాడు పాస్టర్. చంటి పిల్లాడి తల మీద నుంచి నీళ్ళు పళ్ళెంలో పోసేక పాస్టర్ పాలేర్ని అడిగేడు.
“ఏం పేరు పెడదామనుకుంటున్నారు?”
“మిఖాయిల్”
తతంగం అయ్యేక గాడ్‌ఫాదర్‌ గుర్రం ఎక్కి వెళ్ళిపోయేడు. పాలేరు కానీ వాళ్ళావిడ కానీ మళ్ళీ ఆయన్నెప్పుడు చూసింది లేదు. ప్రతీ పండగకీ మిఖాయిల్ గాడ్‌మదర్‌ దగ్గిరకి వెళ్ళి ఆశీస్సులు తీసుకుంటున్నాడే కానీ ఎప్పుడు గాడ్‌ఫాదర్‌ దగ్గిరకి వెళ్ళింది కానీ ఆయన్ని చూసింది కానీ లేదు.
పదేళ్ళు గడిచేయి. మిఖాయిల్ చురుగ్గా పెరుగుతున్నాడు. ప్రపంచజ్ఞానం వంటబడుతోంది. ఓ ఈస్టర్ పండక్కి గాడ్‌మదర్‌ దగ్గిర ఆశీస్సులు తీసుకున్నాక ఇంటి కొచ్చిన మిఖాయిల్ తండ్రి నడిగేడు.
“నాన్నా నా గాడ్‌ఫాదర్‌ ఎవరు?”
“ఆయనెవరో మాకూ తెలియదు. ఈ ఊర్లో ఎవరూ నీకు గాడ్‌ఫాదర్‌ గా ఉండనంటే వేరే ఊరికి బయల్దేరేను నేను. అప్పుడు దారిలో గుర్రం మీద కనిపించేడు. మర్నాడు పవిత్ర జలం తలమీద పోసేక నీకు పేరూ అదీ పెట్టి ఎలా వచ్చినాయన అలాగే వెళ్ళిపోయేడు. మేము ఆ తర్వాత మళ్ళీ ఆయన్ని చూసింది లేదు. ఆయన ఉన్నాడో పోయాడో, అసలు ఎక్కడ ఉంటాడో కూడా తెలియదు. ఎవరూ గాడ్‌ఫాదర్‌గా రాకపోతే ఆయన్ని పెట్టుకోవాల్సి వచ్చింది.”
“మీలాగే నేను కూడా వేరే ఊరికి వెళ్తే దారిలో నాకు కనిపిస్తాడేమో?” మిఖాయిల్ అడిగేడు ఆసక్తిగా.
పాలేరూ వాళ్ళావిడా మొహం మొహం చూసుకున్నారు పదేళ్ళ కుర్రాడి తెలివికి. పాలేరు చెప్పేడు కాసేపటికి తేరుకుని: “ప్రయత్నం చేస్తే తప్పులేదు కానీ కనబడతాడనుకోవడం అత్యాశే.”
కుర్రాడు ఆ ఈస్టర్ రోజే బయల్దేరేడు గాడ్‌ఫాదర్‌ కనబడతాడేమో చూడ్డానికి. చాలాసేపు నడిచేక గుర్రం మీద రౌతు కనిపించి అడిగేడు.
“చూడబోతే చిన్న పిల్లాడిలా ఉన్నావు, ఎక్కడికి బయల్దేరేవ్ వంటరిగా?”
“ప్రతీ పండగకీ గాడ్‌మదర్‌ ఆశీస్సులు తీసుకుంటున్నాను. కానీ గాడ్‌ఫాదర్‌ ఎప్పుడూ కనిపించలేదు. అమ్మా, నాన్నల్ని అడిగితే ఆయనెక్కడుంటాడో తెలియదు అన్నారు. నాన్నకి కూడా పక్క ఊరికి వెళ్తూంటే దారిలో కనిపించాడుట. నాకూ కనిపిస్తాడేమో అని ఇలా బయల్దేరేను.”
“ఔనా? నేనే నీ గాడ్‌ఫాదర్‌ని.”
కుర్రాడికి సంతోషమైంది. వెంటనే గాడ్‌ఫాదర్‌ చెంపల మీద ముద్దిచ్చి ఈస్టర్ శుభాకాంక్షలు చెప్పి అన్నాడు:
“ఇప్పుడు మీకు పెద్ద పనేం లేకపోతే మా ఇంటికి రాకూడదూ? అలా కుదరదంటే, నన్ను మీతో పాటు మీ ఇంటికి తీసుకెళ్ళండి.”
“ఇప్పుడు కుదరదు. ఈ పక్కనున్న ఊళ్ళలో నాకు బోల్డు పని ఉంది. రేపు కుదురుతుంది.”
“పదేళ్ళలో ఒక్కసారి కనిపించారు. ఇప్పుడు వెళ్ళిపోయేక మళ్ళీ రేపు కనిపిస్తారా? రేపు మిమ్మల్ని ఎలా కల్సుకోవటం?”
“నన్ను కలుసుకోవాలనుంటే రేప్పొద్దున్నే మీ ఇంటి దగ్గిర్నుంచి బయల్దేరి తిన్నగా తూర్పు దిక్కుగా అడివి లోకి నడుచుకుంటూ వస్తే ఒక మైదానం, ఇంకా ముందుకి వెళ్తే చుట్టూ ప్రహరీ వున్న ఓ ఇల్లూ కనిపిస్తాయ్. అదే నేనుండే ఇల్లు. అక్కడ కొచ్చావంటే గుమ్మం దగ్గిర నేనే చూస్తూ ఉంటాను నీ గురించి. దారిలో నీకు కనబడేవన్నీ ఆగి జాగ్రత్తగా గమనించు. మర్చిపోకు సుమా.”
మిఖాయిల్ ఏదో అడిగే లోపుల రౌతు గుర్రంపై వడివడిగా కదిలిపోయేడు ముందుకి. మిఖాయిల్ ఇంటికొచ్చి మర్నాటి కోసం ఆసక్తిగా ఎదురు చూసేడు.
మిఖాయిల్ మర్నాడు గాడ్‌ఫాదర్‌ చెప్పినట్టూ అడివి లోకి నడిచేడు. పోగా పోగా మైదానం వచ్చింది. అక్కడ చుట్టూ చూడడం మొదలు పెట్టేడు. ఎదురుగా ఓ చెట్టూ, చెట్టుకి కట్టిన తాళ్ళ ఆధారంతో వేలాడుతున్న పెద్ద బరువైన దూలం కనిపించేయి. దానికిందే ఒక పెద్ద పాత్రలో తేనె ఉంది. ఇక్కడికి తేనెపట్టు లేకుండా తేనె ఎలా వచ్చిందా అనుకునేంతలో ఒక ఎలుగుబంటీ దాని పిల్లలూ వచ్చేయి; తేనె వాసన పసిగట్టాయి కాబోలు. అయితే దూలాన్ని పక్కకి తప్పించకుండా తేనె తాగడం అసాధ్యం. పెద్ద ఎలుగు దూలాన్ని పక్కకి తోసి తేనెలో చేయి పెట్టింది. దూలం తాళ్ళతో వేలాడుతూండటంతో అది గడియారపు లోలకంలా అటువేఫు వెళ్ళి బలంగా వెనక్కి వచ్చి ఎలుగుబంటి మొహాన్ని తాకింది. ఈ సారి ఎలుగుబంటి పెద్దగా అరిచి మళ్ళీ దూలాన్ని రెండింతల బలంతో పక్కకి తోసి తేనె నాకడానికి ప్రయత్నం చేసింది. ఈ సారి దూలం విసురుగా వచ్చి ఎలుగు పక్కనే ఉన్న పిల్లలకి తగిలింది మొహం పచ్చడయ్యేలాగా. ఒక పిల్ల వెంఠనే అక్కడికక్కడే చచ్చిపోవడం తల్లి చూసింది కానీ తేనె మీద వ్యామోహం వల్ల పెద్దగా గాండ్రించి మళ్ళీ ఇంకా బలంగా దూలాన్ని నెట్టింది. తిరిగొచ్చిన దూలం బలంగా ఎలుగు మొహాన్ని తాకడంతో దాని కపాలం పగిలి ప్రాణాలు గాలిలో కల్సిపోవడం మిఖాయిల్ చూసేడు, అదిరిపోతున్న గుండెలు చిక్కపట్టుకుంటూ. మిగిలిన పిల్లలు రెండూ కీచుమంటూ అడవిలోకి పారిపోయాయి. ఇదంతా ఆశ్చర్యంగా చూసి మిఖాయిల్ ముందుకి కదిలేడు గాడ్‌ఫాదర్‌ని కల్సుకోవడానికి.
ఇంటి బయటే గాడ్‌ఫాదర్‌ కనిపించి మిఖాయిల్‌ని లోపలకి తీసుకెళ్ళి ఇల్లూ, దొడ్డీ, వాకిలీ, అన్ని గదులూ చూపించేడు. ఇల్లంతా, బయటా లోపలా అద్భుతం అనిపించింది మిఖాయిల్‌కి. చివరికో గది తలుపు దగ్గిరకొచ్చేరు ఇద్దరూ.
“ఈ ఇల్లంతా నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు తిరగొచ్చు. కానీ ఇప్పుడు నీ ఎదురుగా ఉన్న తలుపు ఉంది చూశావా? అది కావాలనే సీలు వేసి వుంది. అది మాత్రం ఎప్పుడు తెరవ్వొద్దు.”
“తెరిస్తే?”
“తెరిస్తే, ముందు నువ్వు చూసిన ఎలుగుబంటి కధే ఇక్కడ మళ్ళీ జరుగుతుంది. గుర్తు పెట్టుకో. అన్ని సార్లు చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా.”
మిఖాయిల్‌ని ఇంట్లో వదిలేసి గాడ్‌ఫాదర్‌ బయటకెళ్ళిపోయేడు పని మీద. ఆయన ఇలా బయటకెళ్ళగానే మిఖాయిల్ ఇల్లంతా తిరుగుతూ గడిపేడు మూడు గంటలు. అయితే ఆ ఇంట్లో – మూడు గంటలనుకున్న మిఖాయిల్ – నిజానికి ముఫ్ఫై ఏళ్ళు గడిచేయి. ఎక్కడా ఎప్పుడూ విసుగన్నదే లేదు ఆ ఇంట్లో. ఇన్నేళ్ళు పోయేక ఓ రోజు మిఖాయిల్ మూసి వున్న తలుపు దగ్గిరకొచ్చేడు. గాడ్‌ఫాదర్‌ దాన్ని తీయద్దొన్నట్టు చెప్పినది గుర్తొచ్చింది. “ఓ సారి మెల్లిగా తలుపు తెరిచి చూద్దాం. వెంఠనే మూసేస్తే ఏం కొంప ములిగిపోదు,” అనుకుని మెల్లిగా తలుపు తోసేడు మిఖాయిల్.
సీలు వేసిన తలుపే కానీ తోయగానే తెరుచుకుంది. ఆ తలుపు లోంచి లోపలకి వెళ్తే అక్కడున్నది ఇప్పటి దాకా చూసిన గదులకన్నా అద్భుతం. ఆ గదిలో ఓ సింహాసనం లాంటిదీ దాని పక్కనే ఒక రాజదండమూ కనిపించేయి. కుతూహలంగా మిఖాయిల్ ఆ సింహాసనం మీద కూర్చున్నాడు. పక్కనున్న రాజదండం ఇలా చేతిలోకి తీసుకున్నాడో లేదో వెంటనే గది పూర్తిగా మారిపోయింది. మునుపున్న గోడలూ, నేలా ఏమీ లేవు. ఇప్పుడు ప్రపంచం, అందులో జరిగే ప్రతీ విషయం ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తున్నాయ్.
మిఖాయిల్ సంతోషంగా తన ఊరు కనిపిస్తుందేమో, పంటలు అవీ ఎలా ఉన్నాయో చూడొచ్చు కదా! అనుకున్నాడు మనసులో. ఇలా అనుకోగానే తన ఊరూ అందులో జరిగే అన్ని విషయాలూ కనిపించడం మొదలు పెట్టాయి.