Die Entführung aus dem Serail (The Abduction from the Harem = అవరోధికాహరణము = అంతఃపురస్త్రీల అపహరణము) అనునది యోహాన్ గాట్లిబ్ స్టెఫనీ డి యోంగర్ (Johann Gottlieb Stephnie De Jongere) అను నాటకకర్తచే రచింపఁబడి, వుల్ఫ్గాంగ్ అమెడెయుస్ మొజార్టు (Wolfgang Amadeus Mozart) అను సుప్రసిద్ధుడైన ఆస్ట్ర్రియను సంగీతకారునిచే సంగీతబద్ధము చేయఁబడిన గేయవచన సంభాషాత్మకమైన రూపకము (Singspeil). క్రీ.శ.1778లో జోసెఫ్ II అను ఆష్ట్రియా దేశపు చక్రవర్తి National Singspeil అను నాటకసంస్థను స్థాపించి, జర్మనుభాషలో వ్రాయఁబడిన Singspeil అను ఓపెరా రచనలను ప్రోత్సహించెను. ఆకాలములో సర్వత్ర ప్రచారములో నున్న కేవలం గేయమయములైన ఇటాలియను ఓపెరాలకంటె భిన్నంగా ఈ ఓపెరాలు పాటలతోఁ బాటు వచనసంభాషణలను గూడ కల్గియుండెను. కాని ఈసంస్థ ఐదేండ్లు మాత్రమే నడచెను. ఐనను ఆ ఐదు సంవత్సరములలో కొన్ని ప్రసిద్ధమైన రూపకములు వ్రాయఁబడి ప్రదర్శింపఁబడెను. అట్టివాటిలో నన్నింటికంటె ప్రసిద్ధమై నాటినుండి నేటి వఱకును తరచుగా ప్రదర్శింపఁబడుచున్నది ఈ మోజార్టు ఓపెరా. జార్జ్ సోల్టీ (Georg Solti) సంగీతదర్శకత్వములో లండనులోని రాయల్ ఓపెరాహౌజ్ ఆర్కెస్ట్రా (Royal Opera House Orchestra) ప్రదర్శించిన ఇంగ్లీషు లఘువ్యాఖ్యలతోఁ గూడిన ఈ ఓపెరాయొక్క ప్రశస్తమైన ప్రదర్శనను ఈ లంకెద్వారా చూడవచ్చును.
కథాసంగ్రహము
సముద్రయానములో పడవదొంగలచేత నపహరింపఁబడిన స్పెయినుదేశపు రాజ కుమారి కాన్ష్టాన్జ్, ఆమె ఇంగ్లీషు సేవకురాలు బ్లాండా, బ్లాండా ప్రియుఁడైన పెడ్రిలో తుర్కీ దేశమందలి సలీం అను ముస్లిము రాజునకు బానిసలుగా అమ్మబడుతారు. ఆస్త్రీలు అతని అంతఃపురంలో బందీలుగా చిక్కుతారు. పెడ్రిలో సేవకుఁడుగా నియమింపబడుతాడు. కాన్ష్టాన్జ్ ప్రియుఁడైన బెల్మాంటె ఈముగ్గురిని వారి బంధమునుండి తప్పించి స్పెయినుకు గొని పోవుట ఇందలి ఇతివృత్తము. ఇందలి కథ సంగ్రహముగా నిట్లున్నది:
ప్రథమాంకము: బెల్మోంటె తన ప్రియురాలైన కాన్ష్టాన్జ్ను వెదకికొంటూ తుర్కీదేశపు సముద్రతీరమందున్న నగరంలోని పాషా సలీం అంతఃపురావరణంలోని తోఁటకు జేరుకుంటాడు. అక్కడ అతఁడు ఆ అంతఃపురరక్షకుఁడైన ఉస్మానును చూచి పెడ్రిలోకై అడుగుతాడు. కాని చాలా కర్కశస్వభావుఁడైన ఉస్మాన్ అతనికేమీ చెప్పడు. అతనితో విసిగి, బెల్మోంటె ఒక పొదచాటున దాఁగుతాడు. కొంతసేపటికి పెడ్రిలో ఆతోఁటలోనికి వస్తాడు. ఇంతలో ఉస్మానట నుండి నిష్క్రమిస్తాడు. అప్పుడు బెల్మోంటె పెడ్రిలోను కలసికొని, పాషా కమ్మబడిన ఆ ముగ్గురిని అపహరించుకొని స్వదేశమునకు తీసికొనిపోవుటకు తాను సముద్రతీరంలో ఓడను సిద్ధముగా నుంచినానని తెల్పుతాడు. ఇంతలో కాన్ష్టాన్జ్తో జలవిహారానికి పోయిన పాషా సలీం ఆమెతో సహా అక్కడికి వస్తాడు. అతఁడచ్చట తన ప్రేమ నంగీకరింపుమని ఆమె నర్థిస్తాడు. కాని ఆమె విముఖత కనఁబఱచి తన మనస్సునందుల కనుకూలంగా మార్చు కొనుటకు ఒకరోజు వ్యవధి నిమ్మని అర్థించి నిష్క్రమిస్తుంది. పాషా వచ్చినపుడు దాఁగి కొన్న పెడ్రిలో బెల్మోంటెలు అప్పుడు పాషాకు కన్పడి అతని కభివాదం చేస్తారు. పెడ్రిలో బెల్మోంటె ఉద్యానవనశిల్పిగా పాషా సేవచేయుటకు వచ్చినాడని తెల్పుతాడు. పాషా మర్నాడతని నైపుణ్యాన్ని పరీక్షించి నియమించుకొంటానని, అంతవఱకు పెడ్రిలోతో నతఁడుండవచ్చునని చెప్పి నిష్క్రమిస్తాడు. ఇంతటితో ప్రథమాంకం ముగుస్తుంది.
ద్వితీయాంకము: బ్లాండా తోఁటలో నుండఁగా ఉస్మాన్ ఆమెతో గడపుటకు వస్తాడు. సర్వాధికారాలతో పాషా తనకామెను సేవికగా నిచ్చినాడని అందుచేత ఆమె తన వశవర్తియై యుండవలెనని అతఁ డామెను లోబఱచుకొన యత్నిస్తాడు. కాని ఆమె చాలా దురుసుగా ప్రవర్తించి అతని నక్కడ నుండి వెడలగొడుతుంది. నిర్ణయించుకొనడానికి కాన్ష్టాన్జ్ కిచ్చిన వ్యవధి ముగియ నున్నదని, అందుచేత తన నంగీకరింపుమని, లేకున్న చిత్రవధ పాలౌతావని పాషా ఆమెను బలవంతం చేస్తాడు. కాని తాను చిత్రవధకైనా, ప్రాణత్యాగానికైనా సిద్ధమేకాని తన ప్రియుఁడైన బెల్మోంటెను మాత్రం వంచింపనని పాషానామె నిరాకరిస్తుంది. తర్వాత కాన్ష్టాన్జ్, బ్లాండా, బెల్మోంటె, పెడ్రిలోలు నల్వురూ కలుసుకుంటారు. మధ్య రాత్రి వేళ ఆ స్త్రీల యొక్క గదుల కిటికీల కెదురుగా నిచ్చెనపై తాముంటామని, అప్పుడు కిటికీ ద్వారా దూరి బయటికివచ్చి తమతో రేవులో నుంచిన ఓడలో అదే రాత్రి పాఱి పోవచ్చునని బెల్మోంటె, పెడ్రిలోలు తమ ప్రియురాండ్రైన కాన్ష్టాన్జ్, బ్లాండాలకు తెల్పుతారు. వారందుకు సిద్ధముగా నుందుమని తెల్పుతారు. ఇంతటితో ద్వితీయాంకము ముగుస్తుంది.
తృతీయాంకము: మునుపనుకున్నట్లుగా మధ్యరాత్రి పారిపోవుటకు సమయమైనదని పెడ్రిలో సంకేతమిస్తాడు. అప్పుడు తన కిటికీ కెదురుగా నుంచిన నిచ్చెనద్వారా కాన్ష్టాన్జ్ బెల్మోంటెనుగూడి కొంతదూరం పలాయనమౌతుంది. తర్వాత అట్లే పరారీ యగుటకు పెడ్రిలో బ్లాండాలు నిచ్చెనపైనుండి దిగగానే ఉస్మాన్ వారిని పట్టుకొని పెద్దగా అఱచి రక్షకభటులను పిలుస్తాడు. వారు పెడ్రిలో బ్లాండాలను బంధించడమే కాక, కొంతదూరం పాఱిపోయిన కాన్ష్టాన్జ్ బెల్మోంటెలను కూడ పట్టుకొని బంధిస్తారు. కాన్ష్టాన్జ్ బెల్మోంటెలను భటులు సలీం కడకు గొనిపోతారు. అప్పుడు బెల్మోంటె తాను రాజసంతతివాడనని తమను వదిలిపెడితే ఎంత పారితోషకమైనా తన తండ్రిచేత ఇప్పిస్తానని తన తండ్రిపేరును చెపుతాడు. ఆపేరు వింటూనే సలీం అత్యంతక్రుద్ధుఁడై, అతని తండ్రియే తన సర్వస్వాన్ని హరించిన తన బద్ధశత్రువని బెల్మోంటెకు తెల్పి, తనకు జరిగిన అన్యాయానికి ప్రతీకారంగా బంధితులైన వారికి మరణశిక్ష ప్రాప్తమౌతుందనే భావాన్ని ప్రకటించి నిష్క్రమిస్తాడు. కాన్ష్టాన్జ్ బెల్మోంటెలు ప్రాణాలపై ఆశ వదలుకొని, సహమరణానికి సిద్ధమౌతారు. ఇంతలో పాషా తనకు మహాపకారం చేసిన బెల్మోంటె తండ్రియొక్క క్రూరపద్ధతి ననుసరించి ప్రతీకారేచ్ఛతో తుష్టినందుటకంటె కరుణతో అభయప్రదానం చేయుటలోనే సజ్జనత్వమూ, అంతకంటె అధికమైన తుష్టి ఉన్నదని భావించి, ఆనల్గురికి అభయప్రదానం చేసి వారికి స్వేచ్ఛను ప్రసాదించటంతో తృతీయాంకం ముగుస్తుంది.
ప్రస్తుతప్రయత్నం
స్థూలంగా ప్రేమకథయైన ఈ ఓపెరాను చాలా స్వల్పమైన మార్పులతో అనుసృజన చేసితిని. కాన్ష్టాన్జ్ బెల్మోంటెల పేర్లను అంతకంటె లలితమైన, అర్థవంతమైన అరియానా (Graceful) అమాండో (Loving)లుగాను, బ్లాండాపేరును బెలిండా (Beautiful) గాను మార్చితిని. మూలమందలి రెండవ అంకములో కాన్ష్టాన్జ్ బ్లాండాలు తుర్కీ అంతఃపురవాసినులుగా నుండుటవల్ల బెల్మోంటె, పెడ్రిలోలు వారి శీలమును శంకించినట్లు ఒక చిన్న దృశ్యమున్నది. కాని ఇట్టి దృశ్యము ప్రేమప్రధానమైన ఈ ఓపెరాస్థాయికి కొంత విఘాతక మగుటచేతను, ఇతరదృశ్యములలో వారి శీలపవిత్రతను ఇదివఱకే స్పష్టముగా నిరూపించి యుండుటచేతను ఆదృశ్యమును నేను వదలివేసితిని.
పాత్రలు
అమాండో (Belmonte) | 24 సంవత్సరముల స్పెయిన్ రాజవంశీకుఁడు |
అరియానా (Konstanze) | 22 సంవత్సరముల అతని ప్రియురాలు |
బెలిండా (Blonda) | 20 సంవత్సరముల అరియానాయొక్క ఇంగ్లీషు సేవిక |
పెడ్రిలో | 22 సంవత్సరాల అమాండో సేవకుఁడు, బెలిండా ప్రియుఁడు |
సలీం | 34 సంవత్సరముల తుర్కీ మాండలికుఁడు |
ఉస్మాన్ | 45 సంవత్సరముల సలీం సేవకుఁడు, అంతఃపురరక్షకుఁడు |
ఛందస్సులు
ఇందులో వాడిన ఛందస్సులకు సూచికలు: 1.చతురస్రగతి, 2.ఖండగతి, 3:మిశ్రగతి, 4.త్ర్యస్రగతి, 5.తేటగీతి, 6.ఆటవెలది, 7.కందము, 8.ద్విపద, 9.ద్విపదతుల్యము, 10.ఉత్పలమాల.
ప్రథమాంకము-ప్రథమదృశ్యము
(స్థలము: తుర్కీదేశంలో మధ్యధరాసముద్రతీరంలో గల రాజధానినగరంలో నున్న సలీ మనెడుమాండలికుని ప్రాసాదం, దాని ననుసరించి ఉన్న ఒకతోఁట. తన ప్రేయసి అరియానా అను యువతిని వెదకుచు వచ్చిన అమాండో ఆతోటలో ప్రవేశించి తన హారంయొక్క పతకంలో నిక్షిప్తమైన ఆమె ఆకృతిని జూచుచు ప్రేమతో నిట్లు పాడును.)
అమాండో:
పాట (చతురస్రగతి)
పల్లవి:
యాఱవప్రాణమ అరియానా!
చరణం1:
అంబుధిచోరుల హస్తములం బడి
నీవపహృతి నందిన దాదిగ నా
జీవిత మయ్యెను చీకటిమయమే.
చరణం2:
నరయుదు నిన్నిట నని యాశించుచు
చనుదెంచి నినుం గనుగొన వెదకుచు
క్షణమే యుగముగఁ గడపుచునుంటిని.
చరణం3:
ననయును మఱలను నవ్యానందము
చెదరును ముదిరిన చీకటు లనుచును
వెదకుచు వచ్చితి ప్రేయసి! నీకయి
చరణం4:
నొనరించితిఁ దరణిని నాయత్తము
అనుకూలించిన నన్నియు నీవీ
దినమే స్వేచ్ఛను గనెదవు ప్రేయసి!
(ఇంతలో నాప్రాసాదమునుండి సలీము సేవకుఁ డుస్మాననువాఁడొక నిచ్చెనతోఁ గూడ బయటికి వచ్చి, ఆ నిచ్చెన నొక చెట్టున కానించి యుంచి, క్రిందివిధముగాఁ బాడుచు తోఁటపని నారంభించును.)
ఉస్మాన్:
అనుకూలవతి యైన అందాల బరిణనుం
గనుగొన్న రసికుండు నెనరార నామెనుం
బొదివి గాటంబుగా హృదయంపుగూటిలో
కొదలేని ముద్దులం గుఱిపించి సొగయించి
అకలంకమోహంపుటంబుధిం దేలించి
సుకియింపఁగాఁ జేసి సుకియింపవలెఁ దాను!
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా!
అమాండో:
(సమీపించి) హే మాలీ! ఇది పాషా సలీం భవనమేనా?
ఉస్మాన్:
కాని చలియించు మేఘంబు చందంబు
మానినీప్రేమంబు మాఱుచుండు సతంబు
క్రొత్తవిటులం గూడి క్రొత్తరుచులం జూడ
చిత్తంబు తమకించు చెల్వలకు నిరతంబు
అందుచే నుంచవలె మందిరాంతరమందె
ఇందీవరాక్షులను నితరులం గనకుండ
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా!
అమాండో:
ఉస్మాన్:
పండువెన్నెలరేల పడఁతివర్తన లెల్ల
దండిగా గమనించుచుండవలె నేమరక
ఏమరిన నెవ్వఁడో ఇచ్చకంబుల నాడి
ఆమెనుం గొనిపోవ యత్నించుచుండు
దానితో నింటికిం దాళంబు లుండఁగనె
స్తేనవశమైపోవు లోనున్న సొమ్మెల్ల!
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా
లాలలా సాలలా సాలలా లాలలా!
అమాండో:
ఆలింపవోయి నా యభ్యర్థనము నింత!
ఉస్మాన్:
నే లేను పనిలేక నీగోడు వినఁగ
ఏగంగనుంటి నేనిప్పుడే గాన
నీగోడు వినిపించు వేగంబుగాను
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
(మఱలి, భవనములోనికి పోఁబోవును)
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
5ఇట్టివారల కాల్సేతు లిపుడె కట్టి
నెట్టవలె లోయలోనికి గట్టునుండి!
అమాండో:
ఉస్మాన్:
మాటలాడ కెక్కువ! పోపొమ్మిటనుండి! నీముఖ మింక నాకుఁ జూపకు.
అమాండో:
ద్వితీయదృశ్యము
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
7పనిలేని యట్టి పలువలె
పనివారల పనుల నిట్లు భంగము సేతుర్
పనియేమి నీకు సలీం
జనపతితోఁ, దలఁతువిట్లు సమయముఁ బుచ్చన్
పెడ్రిలో:
మండిపడుదువేల మఱలమఱల
నేను చేసినట్టి నేరమేమియు లేదు
వరలలేమె మిత్రవరుల మగుచు?
ఉస్మాన్:
పాట (చతురస్రగతి)
పల్లవి:
చెలువల, మాచెలువలఁ జేకొనఁ జూతురు
చరణం1:
సులభులుగ నొనర్చుకొనం జూతురు
పనులను మాలుచు వనితలఁ జూచుచు
దినము వ్యయించుచుఁ దిరుగుచు నుందురు
చరణ2:
శ్రమియించెడు నస్మాదృశులకు నీ
యలసుల తీరుల నవలోకించిన
వలగొను కినుకను వపువే మండును
చరణ3:
పాషాకరుణం బడయుచు నుందురు
అది యండగఁ గొని అభికత్వముతో
ముదితలఁ జూచుచు మురియుచునుందురు
చరణం4:
సాకల్యముగా సమయుటె శ్రేయము
అల్లాకృపచే నదియే జరిగిన
నుల్లాసముతో నురకలు వైతును
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
దండితుండగువాని వక్త్రంబునందు
గల్గు కళయేను, చాలు నాకారణంబె
దూష్యునిగ, ద్వేష్యునిగ నిన్నుఁ దూలనాడ!
(పాడును)
1మొదటను నీతల ఖండితమగును
పదపడి యది ఉరి దీయంబడును
అటుపై చర్మం బొలువఁగఁ బడును
తటుకున నిప్పులఁ గాల్పంబడును
గట్టిగ త్రాళులఁ గట్టంబడును
తుట్టతుది న్నీటను నెట్టంబడును
(కోపంతో భవనంలోనికి నిష్క్రమించును.)
తృతీయదృశ్యము
పెడ్రిలో:
5నీవె పాషావయిన యట్లు నిష్ఠురముగ
మాటలాడెదవేల ఉస్మానుఖాను!
ఎవరు గెల్తురొ, ఓడెద రింక నెవరొ
కాలమే తెల్పు, ఆగ్రహమేల నీకు?
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
5ఏల యామెను శంకింతు వీవు స్వామి!
అసితపక్షమందున శశి నరయకున్న
విశదపక్షానికై వేచు నిశను బోలె
ఆమె నీరాకకై వేచు ననుదినంబు!
కాని ఇక్కడినుండెట్లు పరారీ ఔతామనేదే ప్రధానమైన సమస్య!
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
చేరుకొను తీరొకింత యోచింపుమింక
అతితరోత్కంఠతో నరియానఁ గాంచ
కొట్టుకొనుచుండె నాగుండె బిట్టుగాను!
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పాట (చతురస్రగతి)
చరణం1:
నీయెడబాటును మోయఁగఁ జాలక
నిరతము దలఁచుచు నిన్నే మదిలో
ఎటులో గడపితి నిన్నిదినంబులు
అరియానా! ప్రియురాలా అరియానా!
చరణం2:
యను తహతహ హృదయంబును వడిగా
పరువెత్తించుచుఁ దఱుముచు నున్నది
అరియానా! ప్రియురాలా అరియానా!
చరణం3:
నినుఁ గానని నామనుగడసైతము
వికసితసుఖసుమవికలిత మయ్యెను
అరియానా! ప్రియురాలా అరియానా!
చరణం4:
నాయార్తినిఁ బోనడచెడి మార్గము
దానినిఁ గనుటకె నేనిట వేచితి
అరియానా! ప్రియురాలా అరియానా!
(ఇంతలో అరియానాతో సముద్రవిహారమునకు బోయిన పాషా తిరిగివచ్చుచున్నట్లు అతని రాకకు కొంచెము ముందుగా వచ్చు తుర్కీ సేనయొక్క బ్యాండుమేళము కాన నగును. అది గమనించి పెడ్రిలో వారికంట బడక, అమాండో దాఁగిన పొదకడనే దాఁగును.)
చతుర్థదృశ్యము
తుర్కీబ్యాండు కోరస్:
1జయజయ జయహో సలీము పాషా!
జయజయ జయహో సద్గుణభూషా!
అనుచుం దుర్కీ జనపతి సంస్తుతి
ఘనకుతుకంబున గాన మొనర్తుము
సరసత్వంబున సౌందర్యంబున
సరిలేని సలీం సంస్తుతి చేతుము
రసికత్వంబున రాజత్వంబున
అసదృశుఁడౌ నీ యవనీనాథుని
స్తుతిరావంబులె క్షితితలమందున
ప్రతినాదింపఁగఁ బ్రస్తుతిఁ జేతుము
జయ కోమలభాషాశోభితునకు
జయ సతతస్త్రీజనసేవితునకు
జయ సద్గుణభూషాలంకృతునకు
జయ తుర్కీరాజ్యశ్రీయుతునకు
జయజయ జయహో సలీము పాషా!
జయజయ జయహో సద్గుణభూషా!
(పై మేళము సాగుచుండఁగా పాషా సలీం, అరియానాలు చేతులు పట్టుకొని, సవిలాసముగా ప్రవేశింతురు. పాషా సంకేతము ననుసరించి, బ్యాండు మేళము నిష్క్రమించుచుండును. అప్పుడు పాషా అరియానాను చుంబింపఁబోవును. ఆమె చాకచక్యముతో అతనిని వారించి అటనుండి నిష్క్రమింప యత్నించును. పాషా మృదువుగా నామె హస్తమును గ్రహించి, ప్రక్కనున్న కుర్చీలో నామెను కూర్చుండఁబెట్టి తానామె ప్రక్క కుర్చీలో కూర్చొనును.)
సలీం:
అరియానా:
సలీం:
5అంతిపురినున్న అందాలఅతివలందు
నిన్నె మిన్నగ నేను మన్నింతుఁ జాల
అనుభవింపక ననుఁగూడి హాయి నేల
తామసించెద విట్లు వ్యర్థముగ నీవు
అరియానా:
మీదునాదరమున కేమి లేదు లోటు
కాని స్వేచ్ఛనే ప్రాణసంకాశముగను
గాంచు నా కంతిపురి చెఱగానె తోఁచు.
సలీం:
5త్యక్త మొనరించి స్వేచ్ఛ లేదన్న చింత
నాదు ప్రేమను గ్రహియించి నన్నుఁ గూడి
రాణులందఱికిని శిరోరత్నమగుచు
వాసమొనరింపుమింక నాభవనమందె.
అరియానా:
సలీం:
5ప్రసభవృత్తిచేఁ బడయంగవచ్చు నిన్ను
కాని యాతీరు నాతీరు గాదు తరుణి!
కోరి స్వచ్ఛందముగ నీవె కూర్మిమీర
చేరఁగావలె నన్నంచుఁ గోరుకొందు;
నిండుమనసుతో నర్పించు నీదువలపు
నందె నేను సార్థక్యంబు నంద నెంతు
అందుచే నీమనస్సు మారుటకై నిరీక్షించుచున్నాను.
అరియానా:
5అనుపమంబె మీప్రేమ, అట్లైనఁ గాని
అతని వంచించి అన్యునియందు నేను
సౌఖ్యముం గనలే నిది సత్య మార్య!
కాన నర్థింతు మన్నింపఁగాను నన్ను.
5అనుభవించితి ప్రేమంబు నతనియందె
సౌఖ్యమొందితి నతని సంస్పర్శయందె
కాని క్షతినందె సర్వంబు క్షణమునందె
ప్రాప్తమయ్యెను శోకంబె ప్రస్తుతంబు.
5మున్ను హర్షబాష్పంబులే యున్న కంట
దుఃఖబాష్పంబులే నేఁడు దొరలుచుండె
అతని నిఁకఁ గందునో లేదొ యన్న చింత
కలఁచుచుండెను నన్ననుక్షణమునందు.
సలీం:
అరియానా:
సాధుపథమును జింతింపఁ జాల దిపుడు
అందుచే నిండు కొంతగా వ్యవధి నాకు
నామనోవిక్లబంబు శాన్తమగుదాఁక
సలీం:
5‘కోరి స్వచ్ఛందముగ నీవె కూర్మిమీర
చేరఁగావలె నన్నంచుఁ గోరుకొందు;
నిండుమనసుతో నర్పించు నీదువలపు
నందె నేను సార్థక్యంబు నంద నెంతు!’
అని ఇదివఱకే తెల్పితిని గదా!
( ఆమె భవనములోనికి నిష్క్రమించును)
సలీం:
(అని యోచించుచు అతడు పరధ్యానమగ్నుడై యుండును. అప్పుడు పెడ్రిలో అమాండో సహితంగా అతనిని సమీపించి పల్కును. )
పెడ్రిలో:
సలీం:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
సలీం:
(అని నిష్క్రమించును.)
పెడ్రిలో:
(ఉత్సాహంతో పల్కును)
అమాండో:
10ఎప్పుడు నాసఖి న్మఱల నీక్షణముల్ దనివారఁ గాంతునో
ఎప్పుడు తన్మనోజ్ఞవచనేక్షురసంబును గ్రోలఁ గందునో
ఎప్పుడు తద్వరాంగిఁ బ్రియమెచ్చఁగ మత్తనువందుఁ జేర్తునో
అప్పటిదాఁక నామె విరహంబును నేగతి నోర్చికొందునో!
5ఆమెఁ గాంచియు నొక్కమాటైనఁ గాని
పల్కలేని దౌర్భాగ్యంబు ప్రాప్తమగుచు
వ్రణమునందుఁ జిలికిన కారంబువోలె
అధికమొనరించె నావిరహార్తి నకట!
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
అమాండో:
పంచమదృశ్యము
(అమాండో పెడ్రిలోలు భవనములోనికి ప్రవేశింపఁబోఁగా ద్వారముకడ ఉస్మాన్ వారిని అడ్డుకొనును. వారిమధ్య కొంత ఘర్షణ జరుగును.)
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
(అనుచు ఇర్వురిని బయటకుఁ ద్రోయును.)
పెడ్రిలో:
(ఇర్వురతని దాఁటిపోవ యత్నింతురు.)
ఉస్మాన్:
(ఇర్వురిని బయటికి నెట్టును.)
పెడ్రిలో:
త్రిగళగీతము (Trio)
ఉస్మాన్:
పాఱిపొమ్ముదూర మిపుడె
అంతిపురమునందు దూరి
ఇంతులను హరింప నెంచు
తస్కరుండ దరికి రాకు
ముష్కరుండ పొమ్ము పొమ్ము! (అనుచు వారిని ద్రోయును)
వారిర్వురు:
ఖలుఁడ! మమ్ములఁ గనఁగలేవే
మేము పాషా కామితంబును
ప్రేమతోఁ గావింపనుంటిమి
దానికై త్వరగాను నిప్పుడు
లోని కేఁగఁగఁ బూనినారము
నిలుపఁజాలవు నీవు మమ్ముల
నిలుపఁ బూనిన నీకె ముప్పగు
ఉడిగి నీదగు నుద్ధతత్వము
వడిగ మమ్ములఁ బంపు లోనికి
(అనుచు వారు లోని కేఁగఁజూతురు. అప్పు డుస్మాన్ క్రిందిరీతిగా బల్కుచు, అమాండోను ప్రక్కకు ద్రోయును.)
ఉస్మాన్:
చేరువైన చేటు నీకె
చెంతఁ జేరి శిల్పినంచు
అంతిపురమునందు నున్న
స్త్రీల తస్కరింపఁ జూచు
బాలిశుండ ప్రక్కకుండు
అమాండో పెడ్రిలోలు:
4చాలుచాలిఁక, చాలుచాలిఁక
బాలిశుఁడ నీ వ్యర్థయత్నము
నీదుకట్టడి నూది గాలికి
పోదుమిప్పుడె, పోదుమిప్పుడె
లేదు మాకవరోధమెందును!
లేదు మాకవరోధమెందును!
పోదుమిప్పుడె పూని లోనికి
పోదుమిప్పుడె పూని లోనికి!
(ప్రథమాంకము సమాప్తము)
ద్వితీయాంకము-ప్రథమదృశ్యము
(తోఁటలో ఉస్మాన్ నివేశన మొకవైపున కుండును. ఒకచోట బల్ల, రెండు కుర్చీలు వేయబడి యుండును. బెలిండా ఒక తేనీటి పాత్రను, కొన్ని బిస్కెట్లను తీసికొని వచ్చి వానిని బల్లపై నుంచి ఒక కుర్చీలో కూర్చొనును. ఆమెను చూచి ఉస్మాను వచ్చి రెండవకుర్చీలో కూర్చొనును.)
బెలిండా:
సరసపుమాటలు, చక్కనికాన్కలు
వరమణిఖచితస్వర్ణాభరణములు
అతిరుచ్యంబగు నాహారంబులు
పతియెడ బెంచును పడఁతులరక్తిని
అతివ ముదంబునె ఆత్మముదంబుగ
అతివ సుఖంబునె ఆత్మసుఖంబుగ
మతిలోనెంచుచు మక్కువ చూపెడు
నతనికె యంకితమగు స్త్రీచిత్తము
అంతియె కానీ ఆగ్రహమూనుచు
కాంతను సేవికగా భావించెడు
నతనికి లోఁబడి యతివలు మెలఁగరు
అతనిం బ్రియునిగ నవలోకింపరు
కావున కాంతల దేవతలంబలె
సేవించినచో సేమము గల్గును
ఇదె కాంతలఁ బ్రేమించు విధానము
ఇదె వారల మురిపించు రహస్యము
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
5ఇష్టురాలామె పాషాకు నెంతగానొ,
ఆమె మాటయె చాలు, నీకతనివలన
బడితెపూజయె బాగుగా ప్రాప్తమగును,
పిండియగు మేను రొట్టెలపిండిపగిది.
అర్థమైందే? నేను పోను గానీ, నీవే పో లోనికి.
ఉస్మాన్:
(ప్రకాశంగా) నేను పోతాను సరే. నీవుమాత్రం ఆ దుర్మార్గుడు పెడ్రిలోను దరిదాపుల్లో ఉండనీయకు.
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
ఉస్మాన్:
పాట (ఖండగతి)
మీకర్మ మేమందు మింగ్లీషుజనులార!
ఈకాంతలను మీర లేరీతిఁ దాళుదురొ?
రండు తుర్కీకి నీఱాగలను నేవిధము
దండించి సరిచేయఁ దగునొ చూపెదము!’
బెలిండా:
కోరుకొన రెవ్వారి కారుణ్యభిక్ష
సేవికావృత్తితో స్వేచ్ఛనుం బాసి
భావింపరెప్పుడును జీవింప వారు
ఇఁకనైన దెలిసిందా, నాయందు నీ ఆజ్ఞ పాఱదని, నాముందు నీ ఆటలు సాగవని…ఇప్పుడైనా తప్పుకో, తప్పుకో యిటనుండి…
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
6కాచుకొమ్ము నీదు కనుల కపాయంబు
కలుగనుండె నిపుడు ఖలవరేణ్య!
ఆలసించితేని అంధత్వమే నీకు
ప్రాప్తమగును, దృష్టి లుప్తమగును.
ఉస్మాన్:
చనుదు చనుదు నేను సత్వరముగ
(అనుచు నిష్క్రమించును.)
ద్వితీయదృశ్యము
(దూరమునుండి అరియానా తోఁటలోనికి ప్రవేశించును. బెలిండా ఆమెను చూచును గాని, ఆమె బెలిండాను గమనింపదు.)
బెలిండా:
సఖుని బాసిన వంతచే సగము క్రుంగి
మొగుడు కంజంబునుం బోలు ముఖముతోడ
కాననగు నీమె అతిదైన్యకలిత యగుచు!
అరియానా:
అమాండో! అమాండో!
నానాథుఁడ వీవె అమాండో!
ఇపుడైనను, వేఱెపుడైన అమాండో,
నానాథుఁడ వీవె అమాండో!
కడపితి నీతోఁ గడు సౌఖ్యముతో
ఎడపక యెన్నో యేడులు మున్నుగ
అకస్మికముగ నది యంతంబై
నాకు మిగిల్చెను శోకమె యిప్పుడు
నీసఖ్యంబే నిస్తులనిధియై
నీసన్నిధియే నిర్జరజగమై
ఉన్న దినంబుల నూహించినచో
కన్నీరిప్పుడు గారును జడిగా
దరహాసముతో పరిహాసముతో
సరసంబులతో సరసోక్తులతో
సాగిన కాలపు స్మరణం బిప్పుడు
ఆగని యశ్రుల నక్షులఁ గార్చును
నీకూరిమికే నిలయం బగుచును
నీకంకితమై నెగడెడు నామదిఁ
గోరును మూరుఁడు కొల్లగొనంగను
ఏరీతిని నీ ఘోరము సైతును?
(మూరుఁడు= Moor= ఓపెరాలలో ముస్లిములకు నీచార్థంలో వాడే పదం.)
ఏదేవున కెఱిగింతును నావ్యథ
ఏదేవుఁడు నన్నాదుకొనంగల
డీదిక్కుల నిండిన నాదైన్యపు
నాదంబును విను నాథుం డెవ్వఁడు?
బెలిండా:
అయ్యొ స్వామిని! చంద్రుని బాయని కళంకమట్లు నీముఖచంద్రుని సంతాపచిహ్నంబు పాయకుండె నేమి?
అరియానా:
నా ప్రియుండరుదెంచు చిహ్నంబు నేను
బలిపశువువోలె నిఁక సలీం పాలఁ బడక
తప్పదను బాధ నాకెంతొ తలఁకు గూర్చు. (తలఁకు=చింత,దుఃఖము)
బెలిండా:
తృతీయదృశ్యము
సలీం:
అరియానా:
5ఇంకునే వార్ధి శాసింప నింకుమనుచు?
ఎక్కునే నీరు మిట్టపై కెక్కుమనిన?
పుట్టునే రవి పడమటఁ బుట్టుమనిన?
కురియునే వాన శాసింపఁ గురియుమనుచు?
5అటులె శాసించి నాప్రేమ నంద లేవు,
అరసితిని నీదు సరసత నందుచేత
గారవింతును, మన్నింతుఁ గాని నిన్ను;
లేని ప్రేమను నీయందుఁ బూనలేను.
సలీం:
నీ తాత్పర్యం మీదేశంలోవలె ఈదేశంలో మాస్త్రీలు స్వీయాభీష్టంతోఁ గాక శాసితులయ్యే మమ్ము సేవిస్తున్నారనేనా?వారు సుఖంగా లేరనేనా?
అరియానా:
సలీం:
అరియానా:
సలీం:
అరియానా:
అరియానా:
తర్జించిన నను దండించిన
గర్జించిన నను గర్హించిన
భర్జించిన నను తైలంబున
వర్జింపను నా శీలంబును
మరణంబన్నను మండనమన్నను
వరియింతును నేను సమంబుగనే
మరణముకంటెను దారుణమైనది
తరుణులకున్ శీలక్షతి యందును
ఆలింపుము నాయభ్యర్థనమును
చాలింపుము నీ స్త్రీలౌల్యంబును
భావింపక అతివల ప్రతిమలవలె, సం
భావింపుము లలనల మనుజులవలె!
(అని మహోద్రేకంతో సాభినయంగా పాడి ఆమె నేలకొరుఁగును. తుర్కీసేవిక లామె నెత్తుకొని క్షేమముగా నుంచుటకు గొనిపోవుదురు.)
సలీం:
10ఎచ్చటినుండి ఈయబల కింతటి తేఁకువ వచ్చె, నన్నె తాన్
జెచ్చెర ధిక్కరించి తనశీలము గూర్చిన సూక్తులెన్నొ వా
క్రుచ్చును, లేదు తర్జనల క్రోధములన్ఫల, మింక నీమెకున్
నచ్చెడిరీతిఁ బైకి నటనంబొనరించుచు నొంపఁ జూచెదన్.
(నిష్క్రమించును.)
చతుర్థదృశ్యము
(పెడ్రిలో బెలిండాలు)
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
10ఇంకను నుంటి నిచ్చటనె యేటికి? వెంటనె యేఁగి యామెకున్
సంకటముం బరాస్తముగ సల్పెడు నీ శుభవార్తఁ దెల్పి, ని
శ్శంకగ గొప్పకాన్కలను సత్వరమే గ్రహియింపకుండఁగన్,
అంకిలి దీఱునింకనని ఆమె ముదంబున నుబ్బిపోవఁగన్!
(అని యామె ఉఱికిపోవ నుద్యమించును. పెడ్రిలో ఆమె నాపి పల్కును.)
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
పెడ్రిలో:
(ఆమె నిష్క్రమించును. అతఁడు క్రిందిపాట పాడుచు ద్రాక్షాసవమును సిద్ధము చేయును.)
పెడ్రిలో:
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఉదధిపై నోడలో నూర్జస్వలంబుగా
ముదితలిర్వురు గూడి ముదమార రాఁగా
పదిలంబుగా నేఁడె పాఱిపోగల్గిన
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
కట్టుబాటుల నెల్ల గంగలోఁ గల్పి
గట్టికౌఁగిలిలోన కాంతలను జేర్చి
ముదమార వారలన్ ముద్దులం గొనుచు
పదిలంబుగా నేఁడె పాఱిపోగల్గిన
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
పట్టుబడుదు మటన్న భయము నావలకు
నెట్టి ధైర్యముతోడ నెలఁతలం గూడి
తిరిగి భవ్యమగు మన దేశమును జేర
శరనిధిం దరియించి చనినచో నేఁడె
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఎంతబాగెంతబా గిది యెంతబాగు!
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
(సారాయితో పానపాత్రను నింపి అతని కొసఁగి, అతఁడు త్రాగుచుండగా పాడుదురు.)
యుగళగీతం(చతురస్రగతి)
పెడ్రిలో:
దేవతలెల్లరు దివమునఁ ద్రావెడి
మార్ద్వీకంబిది, మధురంబియ్యది
మార్ద్వీకంబిది, మధురంబియ్యది
ఉస్మాన్:
జూచున సేవించుచునుండఁగ నిది?
ధైర్యముఁ జేతున? తటుకున దీనిం
గటగుటజార్తున గళనాళంబున?
పెడ్రిలో:
అందలి మధురిమ నాస్వాదించుము
సురలే దీనినిఁ జొక్కచు ద్రావఁగ
వ్యర్థములేకద అల్లా ఆంక్షలు!
ఉస్మాన్:
చేసితిధైర్యము, చేసితి ధైర్యము
అస్వాదించితి ఆసవ మధురిమ
కడచిన యౌవనకాలము నవముగ
మొలచిన యటులన్ మోదంబందితి
ఇర్వురు:
దేవుఁడు చేసిన దివ్యామృతమిది
దీనిని మించిన దేదియు జగమున
లేదు నిజంబుగ లేదు నిజంబుగ
ఉస్మాన్:
ఆహా… హాసవం…దరక్షా.. హాశవం
దరక్షా రిక్షా దరక్షా దరక్షా
దరక్షా రిక్షా రిక్షా దరక్షా
దరక్షా దరక్షా హాసవం హాశవం
హాశవం హాసవం దరక్షా దరక్షా
హాసవం హాశవం దరక్షా దరక్షా
పెడ్రిలో:
ఉస్మాన్:
పెడ్రిలో:
(అనుచు మతిదప్పి తూలుచున్న ఉస్మానును భవనంలోనికిఁ జేర్చి పెడ్రిలోతిరిగి వచ్చును)
పంచమదృశ్యము
(ముందుగా పెడ్రిలో, తర్వాత అమాండో అరియానాలు, తర్వాత బెలిండా)
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అరియానా:
అమాండో:
అమాండో:
అరియానా:
ఇర్వురు:
యుగళగీతం(చతురస్రగతి)
ఇర్వురు:
అనురాగంబను ఆరామంబున
ఆనందంబను అలరులు గురిసెడి
మధురసబిందులె మన యశ్రువులు
అరియానా:
మధుమాసంబే మనసంశ్లేషము
ఆమాసంబున నలరు నశోకమె
అనుపమమై తగు మననిశ్శోకము
అమాండో:
లెన్నిదినంబుల కెన్నిదినంబుల
కొదవుచు నున్నవి?ఇదియే నిజముగ
ఘనమగు పండుగ మనజీవితముల
అరియానా:
కన్నులఁ గారఁగ కష్టములందితి
వానిం గాదని ఆనందాశ్రులె
ఈనాఁడొదవుట యెంత అదృష్టము!
ఇర్వురు:
సంశ్లేషంబును సంతోషంబును
ఇది మన బ్రతుకుల నెప్పుడు వీడక
నిల్చును గావుత నిశ్చలమగుచును
అరియానా:
క్షణికముగఁ దోఁచు చంచలకరణి నీదు
దర్శనం బబ్బెఁగాని ఆ తమమునుండి
ముక్తమగుటెట్లు, దీని కేయుక్తి కలదు?
(ఇంతలో బెలిండా ప్రవేశించును.)
అమాండో:
పెడ్రిలో:
బెలిండా:
నల్వురు:
వేకువగు లోఁగ సాగరవీచులందు
సాగుచుందుము జలపక్షిసంఘమట్లు
సంబరంబున మాతృదేశంబుఁ జేర!
(నిష్క్రమింతురు)
(ద్వితీయాంకము సమాప్తము)
తృతీయాంకము-ప్రథమదృశ్యము
(మధ్యరాత్రికి ముందుగా అమాండో, తర్వాత పెడ్రిలో అరియానాలు)
అమాండో:
అరుగుసమయంబు చేరువ యైనకొలది
తీవ్రమగు నది అరియాన, తీవ్రమగును
తరుణి! మనప్రేమ మనమార్గదర్శియగుత!
పాట (ఖండగతి)
రాజ్యములఁ గూల్పంగ రాజ్యముల నిల్ప
ప్రాజ్యమగు నీశక్తి ప్రస్తుత్యమెంతొ
ఓప్రేమ, ఓప్రేమ నీప్రేమ కొంత
నాప్రియం గొనిపోవు నాపైనిఁ జూపు
నీపరమసత్త్వంబు నింత నాకొసఁగి
నాపూన్కి సఫలమౌనట్లు దీవించు
ఓప్రేమ, ఓప్రేమ నీప్రేమ కొంత
నాప్రియం గొనిపోవు నాపైనిఁ జూపు
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
(అమాండో చూచుటకుఁ దొలఁగును. పెడ్రిలో మాండలీనుపై సంకేతార్థమిట్లు పాడును.)
యుగళగీతం(చతురస్రగతి)
బంధితురాలై పడఁతుక యోర్తుక
తప్పించుకొనం దలుపును దట్టును
తట్టినఁగానీ దరిదాపులలో
కావఁగ నామెను కనరారెవ్వరు
అవ్విధి నాయమ అలజడి చేయఁగ
వినియెను దానిని వీరుం డొక్కఁడు
తగువేళను నిను దప్పక ప్రోచెద
నని ప్రతినం జేసెను అతఁడామెకు
ఆతండిఁక నెపు డరుదెంచునొ యని
క్షణమొక యుగముగ గణియించుచు నా
సుదతి ప్రతీక్షించును నాత్రముతో
తాను దివారాత్రము లాతనికై
(ఇంతలో నిఘా ఉంచుటకు ప్రక్కకు దొలఁగిన అమాండో తిరిగి వచ్చును)
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
ప్రతిన యొనర్చిన వితమును దప్పక
కడిమి తలిర్పఁగ నడురాతిరిలో
ముదితను బంధవిముక్తను జేయుచు
గొనిచనె తనతో గుప్తముగా
అతఁడెవఁడో కాడజ్ఞాతంబగు
నాకృతినుండిన ఆమె ప్రియుండే!
(అరియానా తన కిటికీతల్పును దెరచును. ఆమె గదిలో వెలుఁగు కాననగును)
పెడ్రిలో:
(అతఁడామె కిటికీముందర నిచ్చెన నుంచును. అమాండో దానిపైఁ బ్రాకి అరియానాతోఁగూడ క్రిందికి దిగును.)
అరియానా:
అమాండో:
పెడ్రిలో:
(వారిర్వు రటనుండి ఉఱికిపోతారు. పెడ్రిలో నిచ్చెనను బెలిండా కిటికీ ముందుంచి దానిపై ప్రాఁకుతాడు.)
బెలిండా, బెలిండా! త్వరపడు, త్వరపడు.
(ఇంతలో చీకటిలో కన్పడకుండా నల్లముసుగును కప్పుకొన్న నిఘాదారుఁ డొకఁడు వారిని గమనించి ఉస్మానును లేపుతాడు. ఉస్మాను లేచి అలజడితో..)
ఉస్మాన్:
(నిఘాదారుఁడు నిచ్చెనవైపు చూపును.)
ఉస్మాన్:
(ఉస్మాన్ పరుగెత్తి గుట్టుగా నిచ్చెన వెన్క వేచి, క్రిందికి దిగుతూనే పెడ్రిలో బెలిండాలను పట్టుకొని పెద్దగా అఱచి భటులను పిలుచును.)
ఉస్మాన్:
బెలిండా:
పెడ్రిలో:
(ఇంతలో కొందరు భటులు అమాండో అరియాలను పట్టుకొని తీసికొని వత్తురు.)
అమాండో:
విడువండి విడువండి దుర్జాతులార మమ్ము. విడువండి, విడువండి.
ఉస్మాన్:
అమాండో:
ఉస్మాన్:
(క్రిందిపాటను పాడుచు వారియెదుట ఉస్మాను విశృంఖలముగా నర్తించును)
ఉస్మాన్:
ఎంత సంతోషమో యెంత సంతోష,మిపు
డెంత సంతోషమో యెంత సంతోషమో!
కర్కశంబుగ నురికంబ మెక్కించి యీ
ఖలుల కంఠములందు గట్టిగా నురితాడు
బిగియించు దృశ్యంబు వీక్షించుటకు నెంత
సంతోషమో , నాకెంత సంతోషమో!
పందికొక్కులభంగి ప్రమదానివాసమున
దూరి కన్నము వేయ దొరకొన్న వీరిఁ
బట్టుకొని పరిమార్చు పర్వంబుఁ గన నెంత
సంతోషమో నాకెంత సంతోషమో!
దొంగలై యేతెంచి, ద్రోహంబు లొనరించి
అవరోధమున నున్న అంగనల హరియించు
ఈదుండగులు పొందు హింసలం గన నెంత
సంతోషమో నాకెంత సంతోషమో!
(భటులా నల్వురిని అటనుండి కొనిపోదురు)
రెండవదృశ్యము
(పాషా భవనబహిశ్శాల – పరిచారకులతో నున్న పాషా సలీం. తర్వాత ఉస్మాను, భటులు గొనివచ్చిన అరియానా అమాండోలు)
సలీం:
ఉస్మాన్:
సలీం:
ఉస్మాన్:
సలీం:
(భటులు అరియానా అమాండోలను గొనివచ్చి సలీమెదుట నుంతురు)
సలీం:
అరియానా:
నేను మీదృష్టిలో నిజంగా ద్రోహినే, దుష్టురాలినే! కాని ఆదినుండి నాహృదయనాథుఁడైన ప్రియుఁడీతఁడు. నా దోషమునకు నాకు మరణం వేసినా సరే. కాని ఇతనిని మాత్రం కాపాడండి.
సలీం:
అరియానా:
అమాండో:
సలీం:
అమాండో:
సలీం:
అమాండో:
సలీం:
(ఉస్మానుతో నిష్క్రమించును.)
అమాండో:
10ఎంతటి క్రూరమైనదొకొ యీవిధి, అంత విరుద్ధమౌచు నా
కెంతయుఁ గూర్చు శోకమును, ఇంతికి సైతము నాకతంబునన్
అంతములేని శోకగతి ప్రాప్తిలుచుండె, నికేమి సేతు, దే
హాంతమె నాదువంతలను నంతమొనర్ప సమర్థమయ్యెడిన్.
అరియానా! అయ్యో! నామూలంగా నీకు మరణమొందు దౌర్భాగ్యము కల్గుచున్నది గదా!
అరియానా:
మరణ మన నేమి? శాంతికిన్ మార్గ మదియె,
అందునను నినుగూడి దేహాంత మొంద
గల్గుటగును మద్భాగ్యరేఖాఫలంబు!
అమాండో:
నీదువాక్కు లమోఘముల్ నిజముగాను
క్షుబ్ధచిత్తంబులకు నవ్వి సుఖము గూర్చు
మరణభీతినిఁ బోఁద్రోలు మంత్రములవి
ఎంత క్రూరుండనో కదా! యిపుడు నిధన
మొంద నాతోడ నిను గొనిపోవుచుంటి.
అరియానా:
అట్టి నీతోడఁ జనుట న్యాయంబె నాకు
బ్రతుకులోననె కాక మరణమునందు
గూడ నీతోడ నుండుట గొప్పవరము!
ఇర్వురు:
నాదుజీవితలక్ష్యంబు, నాదు సౌఖ్య,
మదియె కఱవైన జీవితం బగును నాకు
సతతశోకప్రదము, ధ్వాంతసంవృతంబు.
అమాండో:
అరియానా:
అమాండో:
అరియానా:
ఇర్వురు:
కలసివత్తుము నినుఁజేర వలదు చింత!
బ్రతికియున్నపుడున్నట్టి వితముగానె
ప్రమదయుతముగ నినుఁజేర వత్తు మింక!
చివరిదృశ్యము
(సలీం భవనము. సలీము, బంధితులైన అమాండో అరియానా బెలిండా పెడ్రిలోలు, భటులు, సంతోషగర్వములు వెలార్చుచున్న ఉస్మాను.)
సలీం:
అమాండో:
అరియానో:
సలీం:
అరియానా:
సలీం:
(నిష్క్రమింప నుద్యుక్తుఁడై లేచును.)
పెడ్రిలో:
ప్రభూ! ఈదౌర్భాగ్యుల కిర్వురికిని మీకరుణ ప్రసాదింపరా?
ఉస్మాన్:
ఇతని నక్కవినయం మిమ్ముల ప్రక్కత్రోవ పట్టించుచున్నది ప్రభూ! అల్లాపై ఆన. ఈదుర్మార్గుఁడు చిత్రహింసచేత చంపఁదగినవాఁడు.
సలీం:
(ఆమాట విని బెలిండాపెడ్రిలోలు సంతోషంతో కౌఁగిలించుకొందురు.)
ఉస్మాన్:
సలీం:
అమాండో:
గళమందు ప్రాణంబు నిలిచియుండెడు దాఁక
మఱవజాలము మీదు మానసోన్నతిని పాష!
ఏదేశమందున్న ఏభూమియందున్న
మీగుణగణంబులే మేము కీర్తించెదము
ఎవ్వాఁడు మఱచునో ఇట్టి ఔదార్యంబు
ఆతండు నిజముగా అధమాధముండిలను
మఱవజాలము మీదు మానసోన్నతిని పాష!
అరియానా:
చెలికాని ప్రేమతో చేతంబు నిండినను
అందులో నొకమూల ననిశంబు నివసించు
నాకృతజ్ఞత్వంబు మీకృపాసాంద్రతకు
జోహారు ప్రభుపాష! జోహారు పాషా!
మఱవజాలము మీదు మానసోన్నతిని పాష!
పెడ్రిలో:
మరణంబు దప్పించి మాకుస్వేచ్ఛనొసంగి
మమ్ముఁ గాచిన మీదు మానసౌదార్యంబు
తులలేనిదని నేను స్తోత్రంబుఁ గావింతు
ఎలుగెత్తిచాటెదను నలుదెసల మీకీర్తి
మఱవజాలము మీదు మానసోన్నతిని పాష!
బెలిండా:
ముసలియౌ ఉస్మాను ముష్టిబంధమునుండి
కరుణతోఁ దప్పించి కాచినందుకు నన్ను
నాపెడ్రిలోవశము ననుజేసినందులకు
శతకోటి దండాలు సార్వభౌమా పాష!
(ఇదిపాడుచున్న బెలిండాను ఉస్మాన్ గుఱ్ఱుగా చూచి కోపంతో నిట్లు పాడును.)
ఉస్మాన్:
తప్పింపవలె గొప్పముప్పు ముస్లిములకు
మోసంబు గావించి పాషాను మెప్పించి
తప్పించుకొని వీరు తరలిపోవుచునుండ్రి
1వేయఁగవలె వీరికి శిక్షలు
తఱుగన్వలె శిరములు మున్నుగఁ
ఉరి దీయంగావలె పిమ్మట
ఒలువగవలె చర్మము లాపై
కాల్చఁగవలె నిప్పుల నటుపై
త్రాళులఁ గట్టఁగవలె మీదట
నీటను నెట్టఁగవలె తదుపరి
పిండిగఁ గొట్టఁగవలె తుదిగా
(ఇట్లు ఉద్రేకంతో అర్థరహితంగా పల్కి క్రోధంతో అటనుండి ఉఱికిపోవును)
హితమునె సేయఁగ నెంతురు సుజనులు
వారల మేలును భావన సేయని
వారు కృతఘ్నులు పాపులు ద్రోహులు
అతులితకరుణను… పాపులు ద్రోహులు
ఉపసంహారము
విజయము నీకున్ విమలినచరితా!
విజయము నీకున్ విశ్రుతచరితా
కరుణాకారా కావఁగ మమ్ముల
చిరముగ మనుమిఁక ధరణీపతివై
నాలుగుచెఱఁగుల నేలను నీగుణ
జాలమునే జనులాలాపింపఁగ
పాలితజనులకు భద్రము గూర్చుచు
ఏలుము తుర్కీనేలను పాషా!
మేదినిలో నృపమండలి కెల్లను
ఆదర్శంబయి నీదుచరిత్రము
వరలుచునుండఁగఁ బరిపాలింపుము
స్థిరముగ తుర్కీధరణిని పాషా!
విజయము నీకున్ విశ్రుతచరితా!
విజయము నీకున్ విమలినచరితా!
విజయము విజయము విజయము నీకున్
విశ్రుతచరితా! విమలినచరితా!
(తృతీయాంకము సమాప్తము
అవరోధికాహరణము సమాప్తము.)