ఆరోజు రాత్రి మెల్లిగా మాటలు ప్రారంభించింది సరోజ. ఒక్కొక్క విషయంగా చెప్తూ ఉండగా, “నువ్వెందుకు నా కొడుక్కి నచ్చని పని చేయడం?” అత్తగారు సాగదీసింది.

“నా కొడుక్కి నచ్చిన పని నేను చేయాలనుకుంటున్నాను. అందులో తప్పేముంది?”

“చూశావురా? నిన్ను కించపరుస్తోంది. తన కొడుకు సంపాదిస్తున్నాడనీ దానికెంత గర్వమో చూడు. ఇక నిన్ను వదిలించుకోవాలని చూస్తోంది.”

“అత్తయ్యా! తొందరపడి లేని మాటలు కల్పించి, మీ కొడుకుని ఇంకా ఎగదోయకండి. మనవడికి ఒక మంచి జీవితం ఏర్పడుతుంటే ఏ నాన్నమ్మా కూడా అడ్డు పడినట్లు చరిత్రలో లేదు.”

“నువ్వు నోర్ముయ్! మా అమ్మ ఏమీ తప్పుగా మాట్లాడలేదు.”

“ఇదిగో చూడండి. ఆ అమ్మాయి కుటుంబం కూడా చాలా మంచిది. ఆ అమ్మాయికి అన్ని అర్హతలు ఉన్నాయి. మన పిల్లల సంతోషం మనకి ముఖ్యం. ఆ విషయం అర్థం చేసుకుని, పంతం వదిలి ఒప్పుకోండి. వాళ్ళని మన ఇంటికి రమ్మని చెబుతాను. ఒక సారి చూస్తే మీకే వాళ్ళు నచ్చుతారు.”

“మూర్తీ! తొందరపడి తల వూపెయ్యకు. ఈ సంబంధం మనకు వద్దు.”

“ఎందుకు నాన్నమ్మా? నాన్న మనస్సును ఇంకా పాడు చేస్తున్నావు?”

“నోర్మూసుకోరా! నాన్నమ్మతో మర్యాదగా మాట్లాడు.”

“నాన్నమ్మ మహాలక్ష్మిలా ఉంటే దండం పెట్టుకోవచ్చు. గూని మంధరలా నడుచుకుంటే?” గురుమూర్తి సరోజను సమీపించాడు. చెయ్యి సాచి చెంప మీద వేగంగా కొట్టాడు.

“ఎందుకు నాన్నా ఇప్పుడు అమ్మని కొట్టారు?”

“ఎదిగిన కొడుకును కొట్టలేను. అందుకే నా భార్యను కొట్టాను. ఇదిగో చూడవే! ఈ పెళ్ళి జరగదు. నా ఇష్టం లేకుండా జరిపించాలనుకుంటే నేను లేకుండా జరిపించుకో. భర్త ప్రక్కన నిలబడితేనే ఆ భార్యకి గౌరవం. అర్థం అయ్యిందా? కాదు కూడదు అని జరిపించావంటే, ఆ తర్వాత నీవు నాతో కాపురం చేయడం కుదరదు.” విసవిసా వెళ్ళి పోయాడు గురుమూర్తి.

గురుమూర్తి తల్లి ముఖం తిప్పుకొని కొడుకుని అనుసరించింది. సరోజ చెంపను పట్టుకొని అలాగే నిలబడి పోయింది. రాహుల్ తల్లి దగ్గరికి వచ్చాడు.

“నన్ను క్షమించమ్మా. ఇన్నేళ్ళ తరువాత కూడా నీవు నాన్నగారి చేతిలో దెబ్బలు తినడం నేను సహించలేను. నాకు పెళ్ళే వద్దమ్మా.”

“జ్యోత్న కన్నవాళ్ళతో రేపు ఇంకోసారి మాట్లాడి నీకు ఈవిషయంలో జవాబు చెప్తాను రాహుల్.”

మరుసటి రోజు రాహుల్, సరోజ ఇద్దరూ జ్యోత్స్న ఇంటికి వెళ్ళారు. వాళ్ళు సాదరంగా ఆహ్వానించారు. జరిగినదంతా సరోజ చెప్పింది.

“ఆయనకి పంతం ఎక్కువ. పెళ్ళికి రారు. పెద్దగా ఏర్పాట్లు చేసి పిల్లల మనస్సుని నొప్పించవద్దు. రిజిస్ట్రార్ ఆఫీసులో పెళ్ళి జరిపించితే ఏ సమస్యా ఉండదు. అలా కాకుంటే గుడిలో తాళి కట్టించి , పెళ్ళిని రిజిస్టర్ చేయించి, హోటల్ లో విందు ఇచ్చేస్తే అందరికీ హాయిగా ఉంటుంది. అమ్మ, నాన్నా అంటూ ఎవరూ రాకున్నా ఇది జరుగుతుంది కదా.”

“మీరు వస్తారు కదా అమ్మా?”

“తప్పకుండా. నా కొడుకు పెళ్ళికి నేను రాకుండా ఎలా ఉంటాను? పక్కనే ఉంటాను.”

“మాకూ సమ్మతం అమ్మా.”

“వెంటనే మంచి ముహూర్తం చూసి పెళ్ళి చేసేద్దాం. మిగిలిన ఏర్పాట్లన్నీ నేను, నా కొడుకు చూసుకుంటాం.”

ఆ వారం చివరిలోనే గుడిలో ఉదయం పదిగంటలకి రాహుల్ జ్యోత్స్న పెళ్ళి జరిగింది. రిజిస్ట్రార్ కార్యాలయంలో సాక్షుల సంతకంతో రిజిస్టర్ చేయించారు. సరోజ, రాహుల్, జ్యోత్స్న ముగ్గురూ కారులో బయలుదేరారు. ఇంటి ముందు కారు వచ్చి ఆగింది. ముగ్గురూ దిగారు.

“నాకు అంతా తెలుసు. లోపలికి రానక్కర లేదు. వాళ్ళకి నా ఆశీస్సులు దొరకటం కల్ల.”

“ఏమిటండీ? ఇప్పుడు కూడా ఇలా మాట్లాడితే ఎలా?” సరోజ లోపలికి వచ్చింది.

“మూర్తీ! దీన్ని మొదట బయటికి పంపు. మొగుడిని అవమానపరిచిన దీనితో ఇంకా కాపురం చేస్తావా?”

“కాస్త ఉండండి.” సరోజ లోపలికి వెళ్ళి తయారుగా ఉంచిన సూట్‌కేస్‌తో బైటికి వచ్చింది.

“మీరు అనుమతి ఇచ్చినా ఇకమీద నేను ఈ ఇంట్లో ఉండబోవడం లేదు. ఈ వయస్సులో కూడా కొడుకు దగ్గర్నుంచి కోడలిని వేరు చేయాలని కుత్సిత బుద్ది ఉన్న మీరు తల్లి కాదు.”

గురుమూర్తి చెయ్యి మళ్ళీ పైకి లేచింది.

“ఆగండి. ఇరవై ఎనిమిదేళ్ళుగా నేనూ ఉద్యోగానికి వెళ్ళి సంపాదించి కుటుంబాన్ని చూసుకోవడం వల్లే ఇన్ని వసతులు, సొంత ఇల్లు అన్నీ వచ్చాయి. ఆ విషయం మరిచి పోకండి. జీవితంలో నేను అన్నీ అనుభవించాను. నా కొడుకు జీవితం ఇక పైనే మొదలవుతుంది. పిల్లల న్యాయమైన కోరికలకు మారుగా నడుచుకుని, వాళ్ళ మనసును విరిచేసే తల్లితండ్రులు కన్నవాళ్ళు కాలేరు.” వెనుకకు తిరిగింది.

“ఇన్ని రోజులు నేను ఒక భార్యగా జీవించిన జీవితం చాలు నాకు. ఇక మీదట నా కొడుకు కోసం జీవించాలని అనుకుంటున్నాను. రాహుల్! పద వెళదాం.”

గంభీరంగా కారులో ఎక్కుతున్న తల్లిని అనుసరించాడు రాహుల్.

దేవిబాల (1963- )

“సాహిత్యమంటే ఎలా ఉండాలి అనే చట్రంలో నేను బిగిసిపోలేదు. నేను ఏది రాసినా అది నా పాఠకులకు చేరడం కోసమే రాశాను. టీవీలో వస్తున్న నా సీరియల్స్ అలైగళ్, నంబిక్కై అందరు ఆడవాళ్ళూ ఇష్టపడుతున్నారు. నా అభిమానులకు కుటుంబంలో సమస్యల చుట్టూ తిరిగే కథలంటే ఇష్టం. నా కథానాయికలకు కష్టాలొస్తాయి. వారు వాటిని ధైర్యంగా ఎదుర్కొంటారు. ఇప్పుడు పదిమందికీ నచ్చే దారిలోనే నడుస్తున్నాను.” తమిళ పల్ప్ ఫిక్షన్ రచయితలలో పేరెన్నిక గన్న దేవిబాల కథలు, సీరియల్స్ అన్ని తమిళ పత్రికలలో ప్రచురించబడ్డాయి.