టేబుల్ పై చేతి వాచీ
నెలవు తప్పిన కలువలా ఉంది.
ఇది విచ్చలవిడిగా తిరిగిన దూరాల్లోంచి కానీ
అపురూపంగా చూసుకొన్న నడకల్లోంచి కానీ
ఒక్క అడుగు కూడా తిరిగి రాదు కదా!
దాని డయల్ నూతిలో అనుభవాలు
జ్ఞాపకాలు, కాలపు తునకలు.
ఎంత జీవితాన్ని ముక్కలు ముక్కలుగా
కత్తిరించి ఉంటాయో కదా దీని ముళ్ళు.
ముసలిదైపోయిన కాలంలా
టేబుల్ పై చేతి వాచీ
ఎంత కాలాన్ని పోతలు పోసి ఉంటుందో కదా
నిరీక్షణలు, నిస్ప్రుహలు, అసహనాలుగా.
ఎన్ని టిక్కట్టు ముక్కల్ని చింపిందో.
ఎన్ని సిగరెట్ పీకల్ని రాల్చిందో
ఎన్ని నిలుపుకోలేని
వాగ్దానాల్ని పరిహసించి ఉంటుందో కదా.
ఒక వనాన్ని పొడి చేయగల
వడ్రంగి పిట్ట ముక్కంత బలంగా
ఒక జీవితాన్ని పొడుచుకుంటూ
పోయుంటుంది ఈ ముల్లు గర్ర.
టేబుల్ పై చేతి వాచీ
అపుడూ, ఇపుడూ అదే
మోనాలిసా నవ్వుతో.
టేబుల్ పై చేతి వాచీ, ఒకనాటి పెళ్ళి కానుక
ఇల్లు ఖాళీ చేసేపుడు డ్రాయర్ సొరుగులో దొరికింది.
మా నాన్న పోయిన మూడోరోజున అది ఆగిపోయి ఉంది
యుద్దానంతరం విస్మరింపబడే సమరయోధునిలా.