“అవును, మా అమ్మతో ఇండియా వెళ్ళింది,” వాళ్ళ అరుపులకి చిరాకేసింది.
“ఎందుకూ?” సిండీ ఇంకా ఆశ్చర్యం తగ్గని గొంతుకతో.
“మా అమ్మే తీసుకు వెళతానంది. ఇండియన్‌ తల్లిదండ్రులకి వాళ్ళ పిల్లల మీదకంటే మనవల మీద మమకారం పెచ్చు.”
“అయినా నువ్వెట్లా తీసుకు వెళ్ళనిచ్చావ్‌” బెత్.
“పాపను డే కేర్‌ లో పెట్టటం నాకిష్టం లేదు. ఎన్నెన్ని కథలు వింటున్నాం వాటి గురించి! అనుభవంగల మా అమ్మ చేతుల్లో సురక్షితంగా ప్రేమపూరితమైన వాతావరణంలో పెరుగుతుందంటే మనశ్శాంతి!”
“కానీ అది నీ పాప కదా? ఇంకొకళ్ళకి ఎట్లా ఇచ్చేస్తావ్‌ ఎంత అమ్మయినా?” సిండీ.
“మీ అమ్మను చూస్తుంటే నీరసంగానూ, వయసు పైబడినట్లూ ఉంది. చూసుకోగలదా మీ పాపను?” లీసా.
“మనవాళ్ళలాగా జుట్టుకూ పెదాలకూ రంగూ, మేకప్పూ వేసుకోలేదు కనక అట్లా ఉందంతే!” ఎలెక్స్‌. అమ్మకు మేకప్‌ తల్చుకుంటే నవ్వొచ్చింది.
“ఇక్కడ ఇండియన్స్‌ అంతా అంతే చేస్తారు. అంతెందుకు, నేనూ మా అమ్మమ్మ దగ్గరే పెరిగాను!”
“అయితే మిమ్మల్ని పెంచనప్పుడు మీ అమ్మకు మాత్రమేం అనుభవముంటుంది? మీ అమ్మమ్మను పిలిపించుకోవలసింది!” బెత్ గొంతులో ఏమూలో కాస్త వ్యంగ్యం! ఆమె ఎప్పుడూ అంతే! ఏవో విసుర్లు విసురుతూనే ఉంటుంది. అందుకే తను కాస్త ఎడంగానే ఉంటుందామెకు.
“ఈ పద్ధతి బానే ఉన్నట్టుంది. అయితే మీ పాప పిల్లల్ని నువే పెంచాలి గదూ?” సిండీ అడిగింది. కవ్వించడానికందో, నిజంగా అడుగుతుందో అర్థం కాలేదు.
వాళ్ళ చేతుల్లోంచి ఫొటోలు తీసుకుంటూ అంది, “అదెప్పటి మాట! అప్పుడు చూసుకోవచ్చు!”
“మనం చుట్టుపక్కల ఉండం గదా అప్పుడు! నాకు తెలుసు వాళ్ళ అమ్మాయిని మోసం చేస్తుంది!” ఎలెక్స్‌.
“మీటింగ్‌ టైమవుతూంది,” అంటూ వెళ్ళిపోయింది సిండీ.
“ఏదో ప్రొడక్షన్‌ ప్రాబ్లం వచ్చింది చూడాలి,” అంటూ వెళ్ళిపోయారు లీసా, బెత్.
“బెంబేలు పడకు, వీళ్ళంతా నీ గురించి అసూయ పడుతున్నారంతే!” కన్ను గీటి అన్నాడు ఎలెక్స్‌.
“నాకు తెలుసు! బాస్‌ను కలవాలి,” అంటూ లేచింది. ఇక ఆఫీసులో అందరికీ తెలిసిపోతుంది కొద్దిసేపట్లో. చాలా మందికి అదో వార్త అవుతుంది.
“నీకోసం చాలా పని అట్టే పెట్టాడులే పో!” అంటూ వెళ్ళిపోయాడు ఎలెక్స్‌.
మా ప్రేమలూ అనుబంధాలూ వేరు. మీలా మిగతా కుటుంబ సభ్యుల కష్టనష్టాలను పట్టించుకోకుండా మా కుటుంబ వ్యవస్థ ఉండనివ్వదు! మనసులో అనుకుంటూ బాబ్‌ గదివేపు నడిచింది.
శనివారం పొద్దున్నే నిదర లేపుతూ ఫోన్‌.
“నేనక్కా శిల్పను మాట్లాడుతున్నా!”
“ఓ వచ్చేశావా? అమ్మ చెప్పింది మొన్న ఫోన్‌ చేసినపుడు. ఎట్లా అయింది ప్రయాణం?”
“బాగా అయిందక్కా ఎక్కడా ప్రాబ్లం కాలేదు! ఎక్కడేం చేయాలో కిరణ్‌ ముందే చెప్పాడు!”
“కొత్త కాపురం ఎట్లా ఉంది?”
కొంచెం సిగ్గు పడుతూ నవ్వుతూ చెప్పింది. “బావుంది!”
“ఇండియాలో ఎట్లా ఉన్నారంతా? మాయింటికి వెళ్ళావా? మా పాపను చూశావా?”
“వొచ్చే ముందురోజే వెళ్ళొచ్చానక్కా! పాప అచ్చం నీలానే ఉందంటున్నారంతా! నువు కంగారు పడతావని చెప్పలేదట పెద్దమ్మ, పాపకు నాలుగు రోజులనించీ జ్వరం! ఆ రోజే తగ్గిందట! రాత్రులు నిదర పోకుండా పెద్దమ్మను ఒకటే ఏడిపిస్తుందట! పెద్దమ్మయితే ఎంత చిక్కిపోయిందో ఒక నెలరోజుల్లోనే! బీపీ కూడా బాగా ఎక్కువయిందట!”
“పాపకు జ్వరమొచ్చిందా? నాలుగు రోజులే! డాక్టర్‌ దగ్గరికి వెంటనే తీసుకుపోలేదటనా?” దిగులు నిండిన గొంతుతో అడిగింది.
“తగ్గిపోయిందక్కా! ఆ రోజయితే ఒకటే కేరింతలు! నా దగ్గరికి వచ్చి నన్నొదలదే! సరళత్త దగ్గరికి అసలు పోలేదు. సరళత్త తెలుసా అందరితోటీ ఏం అంటూందో ఏం రెండేళ్ళు ఉద్యోగం మానేసి పిల్లను చూసుకోకూడదూ? అన్ని నెలలు పిల్లను చూడకుండా అసలు ఎట్లా ఉంటుందీ? ఈ వయసులో ఆ పసిపిల్లతో వాళ్ళకీ పాట్లేమిటీ? వాళ్ళ ఆరోగ్యాలూ అంతంత మాత్రమాయే! అంటూంది. పార్వతి పిన్ని కూడా ఆమెకి వంత!”
మండుకొచ్చిందామెకి. “సరళత్త మాటలకేమొచ్చెలే! ఇప్పుడు ఉద్యోగం మానేస్తే మళ్ళీ వచ్చినట్టే! ఈ సంవత్సరం ప్రమోషన్‌ కూడా రాబోతుంటే ఇప్పుడెట్లా మానను? మధ్యన ఆవిడ బాధేమిటి అమ్మ తనే కావాలని తీసుకు వెళితే? అయినా వాళ్ళకు మాత్రం ఏం తోస్తుంది మేమంతా తలో మూలా ఉంటే? పాపన్నా ఉంటే వాళ్ళకు కాస్త కాలక్షేపం. ఫోన్‌ చేసినప్పుడల్లా చెప్తూనే ఉంటారు, పాప లేకపోతే పిచ్చెత్తేదమ్మాయ్‌ అంటూ! అది కూడా వాళ్ళకి బాగా అలవాటయింది!”
“అంతేలే! ఇవాళ రేపు అమెరికా పసిపిల్లలంతా ఇండియాలోనే పెరుగుతున్నారు గదా! కిరణ్‌ లేచినట్లున్నాడు. ఉంటానక్కా, నా నంబరుంది కదా నీ దగ్గర?”
“ఆఁ అమ్మ ఇచ్చిందిలే! తర్వాత కాల్‌ చేస్తా! ఉంటా.” ఫోన్‌ పెట్టేయగానే అడిగాడు మధు. “ఎవరికి జ్వరం పాపకా?”
“అవును, నాలుగు రోజులపాటు! తగ్గిందటలే!” జ్వరపడిన పాప పక్కన లేకపోయానన్న దిగులింకా వదల్లేదామెను.