సడిసేయకే గాలి సడిసేయకే
సవ్వడిచేసి మాపాప కునుకు చెడదీయకే

అప్పుడెప్పుడో అక్కడి ఇసుకలో గుచ్చిన
కబడ్డీ కూతల గవ్వల్ని ఏరుకున్నాను

ఉన్నదల్లా
భూమ్యాకాశాల మధ్య ఊగిసలాడుతూ
వింతపల్లకి నెక్కి వీధులేగుతున్న అతనూ

ఎన్ని దెబ్బలు వేసినా ఎదురాడదు చెట్టు
ఎన్ని కోతలు కోసినా మాటాడదు చెట్టు

నేను చెప్పాలనుకున్నవన్నీ నీకూ
నీవు చెప్పలేనివన్నీ నాకు
గుసగుసగా వినిపించేసి
నీకూ నాకూ మధ్య నిశ్శబ్దం
మూగబోయిన వాయిద్యమై మెరుస్తుంది

శూన్యంలోంచి మొలకెత్తిన మొక్కలా
ఈ రోజునే, ఈ నిమిషాన్నే
నిన్నా మొన్నలతో ప్రమేయం లేకుండా

ఏడుస్తోందని ఎత్తుకుని
చందమామను చూపించాను
రెట్టింపు ఏడుపుతో ఆ చందమామ కావాలంది

 
యుగాలుగా దిగబడ్డ
ప్రశ్నార్థకాలన్నీ
పెకిలించాకా
 

చిల్లులు పడ్డ ఆకాశం
పెల్లుబికిన సముద్రం
కుంచించుకొన్న భూఖండం
నిర్జీవమవుతున్న నిఖిలం

మనసొక్కక్షణం
మాష్టారు ప్రవేశించిన
తరగతి గది

రెల్లు గడ్డి కింది తాబేటి భాష
తనకు తెలుసునని డబాయిస్తాడు

కుక్కతోకతో గోదారి ఈదాలని
నడుము లోతుకు వెళ్ళి, కోరలు చూసాక తెలిసింది
అది గుంటనక్కకు గురువని.

ఏవీ ఆరుబైట మంచు బొమ్మలు?
ఏవీ ఆ చిత్రవిచిత్ర ఆకుల ఇంద్రధనస్సులు?
ఏవీ ఆ రెడ్‌కార్డినల్స్ స్వరఝరులు?
ఏవీ ఆ పడిలేచే అల్లరి తరంగాలు?
ఏవీ ఆ లేక్‌మెండోటా గుసగుసలు?

మరోసారి కొరికేలోపే
జారిపోయిన బందరు మిఠాయిని.

మెరుపుల ఓణీతో, ఉరుముల గజ్జెలతో తాండవం చేస్తుంది వాన
ఆకాశానికి భూమికి మధ్య పేనిన తాడుల వాన

ఎప్పటిలాగే తెల్ల మంచు చీరని కట్టుకొని
ఈ నగరం క్రొత్త సంవత్సరం కోసం ముస్తాబవుతుంది

తే.గీ. పాత కొత్తల కలిపెడి సేతు వవగ
పిన్నపెద్దతరములకభిన్నమవగ
రెండుభాషలనందునుద్దండులవగ
నడిమి వయసు కత్తిపయిన నడక! నరుడ!

ప్రకృతి రంగులన్నిటినీ
దోచేసుకుని రాత్రి
ఎటో పారిపోతోంది

నువ్వు చేయమన్నదల్లా
చేస్తూనే వున్నా
నువ్వు చూపిందల్లా
చూస్తూనే వున్నా

నేను మాఘమాసాన్ని
నీవు శ్రావణమాసానివి