చాలా చాలా బాగుంది :).మరిన్ని వ్యాసాలు మీనుంచి ఆశిస్తూ..
నౌషాద్‌ గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
07/04/2006 9:52 am
తండ్రిని మించిన తనయుడు
సంగీతం గురించి కనీసపు జ్ఞానం లేకపోయినా నేను రోహిణీప్రసాద్ గారి వ్యాసాలు చదవడానికి కారణం వారి నిరాడంబర భాషా, శైలీ, క్లిష్టమైన విషయాలను విడమరచి సులభంగా చెప్పే నేర్పూ.
నేను కాలేజీలో చదువుకునే రోజుల్లో ఇతర రాష్ట్రాలకన్నా తెలుగు వాళ్ళు చాలా ఎక్కువగా వున్నా కూడా సంగీతంలో ప్రవేశం మనవాళ్ళకంటే వేరే రాష్ట్రాలవాళ్ళకే ఎక్కువున్నట్లనిపించేది. ముఖ్యంగా మనప్రక్కవాళ్ళే అయిన తమిళయన్లలో, ప్రతివాళ్ళూ గాత్రమో వాయిద్యమో చిన్నప్పుడే నేర్చుకునేవాళ్ళని విన్నాను. మనవాళ్ళకి ట్యూషన్లు, కోచింగ్లతో సంగీతానికి సమయం మిగులుతున్నట్లు లేదు. (పల్లెటూళ్ళలో, చిన్న పట్టణాలలో, రెండు మూడేళ్ళకోసారి వెళ్ళి పదిరోజులుండి చూసి ఏర్పరచుకున్న అభిప్రాయమిది; వాస్తవం కాకపోవచ్చు.)
చిన్నప్పుడే, 3-7 ఏళ్ళ మధ్య ప్రతిబిడ్డకూ ఏదో ఒక కళమీద గురి కుదురుతుందనీ, ఆ అభినివేశం పెద్దయ్యాక ఏర్పడటం దాదాపు అసంభవమనీ, చిన్నప్పుడే తగిన వాతావరణం కలిగించాల్సిన బాధ్యత పెద్దవాళ్ళకుందనీ కొకు రాశాడు. పాటల్లోపడితే చదువులు పాడవుతాయని తల్లిదండ్రులకి సహజమైన భయం వుండొచ్చుగాని, దానికి కాస్త మందలింపు సరిపోవచ్చు:
“మా ప్రసాద్ సితార్ తో చదువు పాడు చేసుకోవటం నాకంతగా ఇష్టం లేదు. వాడు పరీక్షలప్పుడు కూడా relax కావటానికి ఓ అరగంట వాయించుకుంటే నేను అభ్యంతరం చెప్పను. కాని social functions లో వాయిస్తే ఇక mind చదువుమీదికి పోదు. ఆమధ్య వాడి స్నేహితులు చిన్న పార్టీ ఏర్పాటు చేసి వాడి చేత రెండున్నర గంటలు సితారు వాయింపించారట. అందులో వున్న ప్రమాదం వాడికీ తెలుసు. అందుకని దాని జోలికిపోక చదువుకోమని రాశాను. డిసెంబరు సెలవుల్లో నెలరోజులూ సితారే వాయిస్తాడు. summer holidays అంతా వాడికి మరోపని వుండదు. వాడికి వ్యక్తిత్వం లేకపోవటమేమిటి? సైన్సులోనూ, సంగీతంలోనూ నాకు వాడు చాలా విషయాలు చెప్పగలడు. నాకున్న వ్యసనాలు కూడా ఆరెండే. అందుచేత వాటిలో నన్ను ఇప్పటికే మించి ముందుకు వెళ్ళాడు.”
— కృష్ణాబాయికి 11-11-1968 న కొకు రాసిన ఉత్తరం నుండి.
After opening the file, the screen keeps moving on, slightly different from the problem JUBV Prasad mentioned earlier. I could not stop the page to read. This does not happen with other Telugu sites I have visited.
I am also curious about unicode. I am using the Unicode, which came with Windows (called Gautami). Your Unicode seem to have a different keyboard.
I tried your link to Aksharamala, and it returned error msg.
Otherwise, the site is wonderful. I am particularly glad to see the editorial by Veluri Venkateswara Rao. Very timely appeal.
Thanks for the bold choice of the topic. In my observation, telugu writers tend to keep silent on biological matters and when someone breaks their silence, it’s the readers that maintain silence.. Your essay reminded me of “rutupavanaalu”, a story collection edited by sri KaaLeepaTnam Ramarao. There was a story named “siggu paDaalsindevaru?” that talks about the struggles of slum-dwelling women in meeting such basic needs as answering nature’s call. Two reviewers wrote lengthy reviews of the stories — seventeen of the eighteen of them, to be precise..
By the way, have you come across a book named “The good women of China”? There is this story “The women of Shouting Hill” that makes me wince everytime I think about it.
డు, ము, వు, లు ప్రథమా విభక్తి అని చదువుకున్న గుర్తు. చూశారా! “ము” ముందు, “లు” తర్వాత! అందుకే, వేమూరి వేంకటేశ్వర రావు గారు ముందు; ఆయన తరువాతే, నేను!
ఎంతమంది ఈసడించుకున్నా ఈమాట ఉద్యోగం నేను జలగలా పట్టుకొని ఎందుకు వదలనంటే, — ప్రచురణ కొచ్చిన అన్ని కథలూ, కవితలూ, వ్యాసాలూ (శాపనార్థాలు కూడా!) అందరికన్నా ముందుగా చదివే అవకాశం ఉన్నది కనుక! వేమూరి గారు మాకు రాసినంతకాలం, నన్ను “సంపాదకులు” (అబ్బ! ఇక్కడా “ము” తరువాతే!) గా తీసెయ్యాలంటే, నామీద విశ్వాస రాహిత్య తీర్మానం పెట్టవలసి రావచ్చు.
మీ పెన్నీ కథ ఎప్పుడో చదివాను. ఈ క్రింది వివరాలు నాకు క్రిందటినెలే దొరికుంటే మీకు పంపేవాణ్ణే! మీరు పెన్నీకథని ఇంకా రసవత్తరం చేసి వుండేవారు.
* Today it takes 1.2 pennies to mint one penny.
* Gallop poll has shown that two thirds of the Americans want to retain the penny, for its historical ‘value.’
* The idea of “penniless” society began to gain currency in the Congress in 1989. (Ever since, they are striving hard to make our society penniless!)
* 58% of the Americans stash pennies! (For the first time, you and I are in the majority!)
* A penny of the 1972 vintage was sold for $437,000! ( I don’t have one; do you? )
* Edmond Knowles of Alabama hoarded pennies for over 4 decades as a hobby! He ended up with 1.3 million of them, weighing 4.5 tons and his bank refused to take them all at once!
* There is a pro-penny lobby called American for Common Cents! (Both of us should join right away!)
The information is from Jeff Donn, Associated Press News Release, July 3, 2006!
And finally, I really enjoyed your article, as usual!
ఈ వ్యాసంలో విలువైన సమాచారం చాలా ఉంది. మన దేశంలో క్రీ.పూ.6500 ప్రాంతాల నుంచీ వ్యవసాయం మొదలైందని అంటారు. క్రీ.పూ. నాలుగో శతాబ్దంలోనే భూమి విస్తీర్ణతా, పొలాల మీద వచ్చే దిగుబడీ, వాటికి కట్టవలసిన ప్రభుత్వ శిస్తు లెక్కలూ అనీ ఖచ్చితంగా పాటించేవారని తెలుస్తోంది. అందుచేత కొలమానపు పద్ధతులన్నీ ఎప్పటినుంచో అమలులో ఉన్నాయన్న విషయం ఆశ్చర్యకరం కాదు. ఎటొచ్చీ ఇంత వివరంగా వీటి గురించి మనవంటివారికి తెలియజెప్పే వ్యాసాలు అరుదైనవి. రచయితకు ప్రత్యేక అభినందనలు.
మంచి వ్యాసం. ఇంకా వివరంగా రాయగలిగి రచయిత సంకోచించినట్టుగా అనిపించింది.
1989లో నేను అమెరికాకు మొదటిసారి వచ్చి తిరిగివెళుతూ కైరోలో స్టాపోవర్ తీసుకోవడం, బొంబాయికి సీటు దొరక్క అనుకున్న రెండురోజులకు బదులుగా కైరోలో 9 రోజులు గడపవలిసిరావడం, అన్నీ గుర్తొచ్చాయి.
అప్పట్లో తీవ్రవాద సమస్య ఉండేదికాదు. పిరమిడ్లను దర్శించడం లక్ష్మన్నగారు చెప్పినట్టు వర్ణనాతీతమైన అనుభవం. కానీ అక్కడి ముస్లిం మతస్థులకు ప్రాచీన “పేగన్” మతమంటే నిర్లక్ష్య భావన ఉన్నట్టుగా అనిపించింది. ప్రాచీన గ్రీకులకే అతి ప్రాచీనమని అనిపించిన పిరమిడ్లను గురించి లక్ష్మన్న రాసినది అక్షరాలా నిజం. రెండో రామిసెస్ సరిగ్గా ఋగ్వేద కాలపువాడు. టెన్ కమాండ్ మెంట్స్ మోసెస్ కథ అప్పటిదే. అప్పటికే ఈజిప్ట్ నాగరికత 2 వేల ఏళ్ళనాటిది. అదంతా తలుచుకుంటే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది. తహరీర్ స్క్వేర్ లో మ్యూజియం చాలా బాగుంటుంది. నేను వెళ్ళినప్పుడు టుటన్ ఖామున్ ని చూడనివ్వలేదు. ఆనాటి స్మృతులని మళ్ళీ గుర్తుచేసినందుకు లక్ష్మన్నగారికి ధన్యవాదాలు.
వివిధ ప్రాంతాలని సందర్శించడం దృక్పథాన్ని విశాలతరం చేస్తుందనడంలో సందేహం లేదు. ఆయన ఫ్రాన్స్ దేశపు అనుభవాలని అమెరికాతో సరిపోలుస్తూ నాకు కొన్ని విషయాలు చెప్పారు. వాటిని కూడా ఆయన పత్రికాముఖంగా వివరిస్తే అమెరికా, ఫ్రాన్స్ దేశాల్లో ఉన్న తెలుగువారికి ఆసక్తికరంగా ఉంటుందని నా ఉద్దేశం.
ఇలాంటి రచనలవల్ల అస్తమానం ఒకేరకమైన విషయాలతో మొహం మొత్తించకుండా ఈమాటవంటి పత్రికలకు కాస్త అంతర్జాతీయ వైఖరి అబ్బుతుందేమో. ఫోటోలూ, వీలుంటే శబ్ద విశేషాలతో “ఈ” పత్రికలు తమ ప్రత్యేకతను చాటవచ్చు.
గ్రేడింగ్ అమ్మలు గురించి Abhi గారి అభిప్రాయం:
07/04/2006 8:45 pm
well written article 🙂 మొదటి వాక్యం చూస్తే చలం యోగ్యతా పత్రం గుర్తువచ్చినది.
విన్నంత కన్నంత తెలియవచ్చినంత గురించి Abhi గారి అభిప్రాయం:
07/04/2006 4:18 pm
చాలా చాలా బాగుంది :).మరిన్ని వ్యాసాలు మీనుంచి ఆశిస్తూ..
నౌషాద్‌ గురించి కొడవళ్ళ హనుమంతరావు గారి అభిప్రాయం:
07/04/2006 9:52 am
తండ్రిని మించిన తనయుడు
సంగీతం గురించి కనీసపు జ్ఞానం లేకపోయినా నేను రోహిణీప్రసాద్ గారి వ్యాసాలు చదవడానికి కారణం వారి నిరాడంబర భాషా, శైలీ, క్లిష్టమైన విషయాలను విడమరచి సులభంగా చెప్పే నేర్పూ.
నేను కాలేజీలో చదువుకునే రోజుల్లో ఇతర రాష్ట్రాలకన్నా తెలుగు వాళ్ళు చాలా ఎక్కువగా వున్నా కూడా సంగీతంలో ప్రవేశం మనవాళ్ళకంటే వేరే రాష్ట్రాలవాళ్ళకే ఎక్కువున్నట్లనిపించేది. ముఖ్యంగా మనప్రక్కవాళ్ళే అయిన తమిళయన్లలో, ప్రతివాళ్ళూ గాత్రమో వాయిద్యమో చిన్నప్పుడే నేర్చుకునేవాళ్ళని విన్నాను. మనవాళ్ళకి ట్యూషన్లు, కోచింగ్లతో సంగీతానికి సమయం మిగులుతున్నట్లు లేదు. (పల్లెటూళ్ళలో, చిన్న పట్టణాలలో, రెండు మూడేళ్ళకోసారి వెళ్ళి పదిరోజులుండి చూసి ఏర్పరచుకున్న అభిప్రాయమిది; వాస్తవం కాకపోవచ్చు.)
చిన్నప్పుడే, 3-7 ఏళ్ళ మధ్య ప్రతిబిడ్డకూ ఏదో ఒక కళమీద గురి కుదురుతుందనీ, ఆ అభినివేశం పెద్దయ్యాక ఏర్పడటం దాదాపు అసంభవమనీ, చిన్నప్పుడే తగిన వాతావరణం కలిగించాల్సిన బాధ్యత పెద్దవాళ్ళకుందనీ కొకు రాశాడు. పాటల్లోపడితే చదువులు పాడవుతాయని తల్లిదండ్రులకి సహజమైన భయం వుండొచ్చుగాని, దానికి కాస్త మందలింపు సరిపోవచ్చు:
“మా ప్రసాద్ సితార్ తో చదువు పాడు చేసుకోవటం నాకంతగా ఇష్టం లేదు. వాడు పరీక్షలప్పుడు కూడా relax కావటానికి ఓ అరగంట వాయించుకుంటే నేను అభ్యంతరం చెప్పను. కాని social functions లో వాయిస్తే ఇక mind చదువుమీదికి పోదు. ఆమధ్య వాడి స్నేహితులు చిన్న పార్టీ ఏర్పాటు చేసి వాడి చేత రెండున్నర గంటలు సితారు వాయింపించారట. అందులో వున్న ప్రమాదం వాడికీ తెలుసు. అందుకని దాని జోలికిపోక చదువుకోమని రాశాను. డిసెంబరు సెలవుల్లో నెలరోజులూ సితారే వాయిస్తాడు. summer holidays అంతా వాడికి మరోపని వుండదు. వాడికి వ్యక్తిత్వం లేకపోవటమేమిటి? సైన్సులోనూ, సంగీతంలోనూ నాకు వాడు చాలా విషయాలు చెప్పగలడు. నాకున్న వ్యసనాలు కూడా ఆరెండే. అందుచేత వాటిలో నన్ను ఇప్పటికే మించి ముందుకు వెళ్ళాడు.”
— కృష్ణాబాయికి 11-11-1968 న కొకు రాసిన ఉత్తరం నుండి.
కొడవళ్ళ హనుమంతరావు
ఈమాట కొత్త వేషం గురించి Malathi గారి అభిప్రాయం:
07/04/2006 6:49 am
After opening the file, the screen keeps moving on, slightly different from the problem JUBV Prasad mentioned earlier. I could not stop the page to read. This does not happen with other Telugu sites I have visited.
I am also curious about unicode. I am using the Unicode, which came with Windows (called Gautami). Your Unicode seem to have a different keyboard.
I tried your link to Aksharamala, and it returned error msg.
Otherwise, the site is wonderful. I am particularly glad to see the editorial by Veluri Venkateswara Rao. Very timely appeal.
Appreciate your help.
ముట్టు గురించి Palaka Kondala Rao గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 11:55 pm
Aravinda gaaroo,
Thanks for the bold choice of the topic. In my observation, telugu writers tend to keep silent on biological matters and when someone breaks their silence, it’s the readers that maintain silence.. Your essay reminded me of “rutupavanaalu”, a story collection edited by sri KaaLeepaTnam Ramarao. There was a story named “siggu paDaalsindevaru?” that talks about the struggles of slum-dwelling women in meeting such basic needs as answering nature’s call. Two reviewers wrote lengthy reviews of the stories — seventeen of the eighteen of them, to be precise..
By the way, have you come across a book named “The good women of China”? There is this story “The women of Shouting Hill” that makes me wince everytime I think about it.
Thanks,
– Rao
గేటెడ్ కమ్యూనిటీ గురించి shiva thadakamadla గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 5:19 pm
బాగున్నది
సందుక గురించి vtp గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 4:06 pm
అన్నా, గీ కైతల్ మస్తుగ రాసినవన్న. కాని జరంత పొడూగున్నయ్.గదిగిట్ట తక్వజేసి, గీ సదివెటోల్లు ఆలోచించనీకి ఏమన్న ఇడిసిపెడితె ఇంక మస్తుగుండు.నా సందూకను అర్రను యాదికిజేసి నా దిల్ కుష్ జేసినవ్.
ఓ పెన్నీ, నా పెన్నీ! గురించి V. R. Veluri గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 12:40 pm
డు, ము, వు, లు ప్రథమా విభక్తి అని చదువుకున్న గుర్తు. చూశారా! “ము” ముందు, “లు” తర్వాత! అందుకే, వేమూరి వేంకటేశ్వర రావు గారు ముందు; ఆయన తరువాతే, నేను!
ఎంతమంది ఈసడించుకున్నా ఈమాట ఉద్యోగం నేను జలగలా పట్టుకొని ఎందుకు వదలనంటే, — ప్రచురణ కొచ్చిన అన్ని కథలూ, కవితలూ, వ్యాసాలూ (శాపనార్థాలు కూడా!) అందరికన్నా ముందుగా చదివే అవకాశం ఉన్నది కనుక! వేమూరి గారు మాకు రాసినంతకాలం, నన్ను “సంపాదకులు” (అబ్బ! ఇక్కడా “ము” తరువాతే!) గా తీసెయ్యాలంటే, నామీద విశ్వాస రాహిత్య తీర్మానం పెట్టవలసి రావచ్చు.
మీ పెన్నీ కథ ఎప్పుడో చదివాను. ఈ క్రింది వివరాలు నాకు క్రిందటినెలే దొరికుంటే మీకు పంపేవాణ్ణే! మీరు పెన్నీకథని ఇంకా రసవత్తరం చేసి వుండేవారు.
* Today it takes 1.2 pennies to mint one penny.
* Gallop poll has shown that two thirds of the Americans want to retain the penny, for its historical ‘value.’
* The idea of “penniless” society began to gain currency in the Congress in 1989. (Ever since, they are striving hard to make our society penniless!)
* 58% of the Americans stash pennies! (For the first time, you and I are in the majority!)
* A penny of the 1972 vintage was sold for $437,000! ( I don’t have one; do you? )
* Edmond Knowles of Alabama hoarded pennies for over 4 decades as a hobby! He ended up with 1.3 million of them, weighing 4.5 tons and his bank refused to take them all at once!
* There is a pro-penny lobby called American for Common Cents! (Both of us should join right away!)
The information is from Jeff Donn, Associated Press News Release, July 3, 2006!
And finally, I really enjoyed your article, as usual!
వేలూరి వేంకటేశ్వర రావు
ప్రాచీన తెలుగు కొలమానం గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 10:45 am
ఈ వ్యాసంలో విలువైన సమాచారం చాలా ఉంది. మన దేశంలో క్రీ.పూ.6500 ప్రాంతాల నుంచీ వ్యవసాయం మొదలైందని అంటారు. క్రీ.పూ. నాలుగో శతాబ్దంలోనే భూమి విస్తీర్ణతా, పొలాల మీద వచ్చే దిగుబడీ, వాటికి కట్టవలసిన ప్రభుత్వ శిస్తు లెక్కలూ అనీ ఖచ్చితంగా పాటించేవారని తెలుస్తోంది. అందుచేత కొలమానపు పద్ధతులన్నీ ఎప్పటినుంచో అమలులో ఉన్నాయన్న విషయం ఆశ్చర్యకరం కాదు. ఎటొచ్చీ ఇంత వివరంగా వీటి గురించి మనవంటివారికి తెలియజెప్పే వ్యాసాలు అరుదైనవి. రచయితకు ప్రత్యేక అభినందనలు.
మా ఈజిప్ట్ యాత్ర గురించి Rohiniprasad గారి అభిప్రాయం:
07/03/2006 9:34 am
మంచి వ్యాసం. ఇంకా వివరంగా రాయగలిగి రచయిత సంకోచించినట్టుగా అనిపించింది.
1989లో నేను అమెరికాకు మొదటిసారి వచ్చి తిరిగివెళుతూ కైరోలో స్టాపోవర్ తీసుకోవడం, బొంబాయికి సీటు దొరక్క అనుకున్న రెండురోజులకు బదులుగా కైరోలో 9 రోజులు గడపవలిసిరావడం, అన్నీ గుర్తొచ్చాయి.
అప్పట్లో తీవ్రవాద సమస్య ఉండేదికాదు. పిరమిడ్లను దర్శించడం లక్ష్మన్నగారు చెప్పినట్టు వర్ణనాతీతమైన అనుభవం. కానీ అక్కడి ముస్లిం మతస్థులకు ప్రాచీన “పేగన్” మతమంటే నిర్లక్ష్య భావన ఉన్నట్టుగా అనిపించింది. ప్రాచీన గ్రీకులకే అతి ప్రాచీనమని అనిపించిన పిరమిడ్లను గురించి లక్ష్మన్న రాసినది అక్షరాలా నిజం. రెండో రామిసెస్ సరిగ్గా ఋగ్వేద కాలపువాడు. టెన్ కమాండ్ మెంట్స్ మోసెస్ కథ అప్పటిదే. అప్పటికే ఈజిప్ట్ నాగరికత 2 వేల ఏళ్ళనాటిది. అదంతా తలుచుకుంటే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది. తహరీర్ స్క్వేర్ లో మ్యూజియం చాలా బాగుంటుంది. నేను వెళ్ళినప్పుడు టుటన్ ఖామున్ ని చూడనివ్వలేదు. ఆనాటి స్మృతులని మళ్ళీ గుర్తుచేసినందుకు లక్ష్మన్నగారికి ధన్యవాదాలు.
వివిధ ప్రాంతాలని సందర్శించడం దృక్పథాన్ని విశాలతరం చేస్తుందనడంలో సందేహం లేదు. ఆయన ఫ్రాన్స్ దేశపు అనుభవాలని అమెరికాతో సరిపోలుస్తూ నాకు కొన్ని విషయాలు చెప్పారు. వాటిని కూడా ఆయన పత్రికాముఖంగా వివరిస్తే అమెరికా, ఫ్రాన్స్ దేశాల్లో ఉన్న తెలుగువారికి ఆసక్తికరంగా ఉంటుందని నా ఉద్దేశం.
ఇలాంటి రచనలవల్ల అస్తమానం ఒకేరకమైన విషయాలతో మొహం మొత్తించకుండా ఈమాటవంటి పత్రికలకు కాస్త అంతర్జాతీయ వైఖరి అబ్బుతుందేమో. ఫోటోలూ, వీలుంటే శబ్ద విశేషాలతో “ఈ” పత్రికలు తమ ప్రత్యేకతను చాటవచ్చు.