“వెడ్డింగ్ బెల్స్ తొందరలోనే మోగబోతున్నాయా?” పియానో స్టూడియోలోకి నిసి అడుగుపెట్టగానే ఆలెక్స్ రూబెన్.
“వాట్ డు యూ మీన్!” అంది నిసి తాపీగా.
“నువ్వూ, విక్టర్, మీ వెకేషన్ సెలబ్రేషన్స్, మీ రొమాన్స్ వార్తలన్నీ గ్రేప్ వైన్ ద్వారా అందుతూనే ఉన్నయ్యి. ఈ ఏడాది జాల్జ్‌బర్గ్ మ్యూజిక్ ఫెస్టివల్ న్యూస్ లెటర్‌లో మీ మీది రైటప్ చదివాను. బెర్నెట్టీ పంపించాడు. ఇక మీ ప్రేమ పెళ్ళీ, అక్కడే యూరప్‌లో ఉండిపోయి ఈ ఫ్లోరిడాకి రావేమో అనుకున్నా.”
“ప్రపంచం అంతా పెళ్ళి పెటాకుల చుట్టూనే తిరగదులే ప్రొఫెసర్. నాకతన్ని చూడాలనిపిస్తుంది. వెళతాను. అతడికీ అంతే. ఉయ్ హేవ్ బ్యూటిఫుల్ టైమ్ టుగెదర్. ఇప్పుడు నా ఫ్లోరిడా ఇంట్లో నేనున్నా. అతని ఉద్యోగం పనులు అతడివి. నా పియానో పాఠాలు కాని నువ్వు కేన్సిల్ చెయ్యలేదు కదా! ఇంకెవరికైనా ఇచ్చేశావా నా స్లాట్?”
“నీకదేగా కావలసింది. యూ వాంట్ మీ టు. డోంట్ యు! నా నుంచి, నా సంగీతం పాఠాల నుండేగా నువ్వు వెకేషన్ తీసుకునేది.”
“నో, నాటెటాల్.”
“నువ్వింకా నా దగ్గర సంగీతం నేర్చుకుంటావా, నిసీ! ఎందుకీ స్టూడెంట్‌గా టైమ్ వేస్ట్! గో రొమాన్స్ సమ్ మోర్.”
“రెండూ చేస్తా, ఎవరికేం నష్టం? యూ నో, ఆలెక్స్! ప్రపంచంలో నీలాటి వాళ్ళతో వేగలేం. చాలా విసుగు. ఇదివరలో ఇలాగే, నేను ఇండియాలో మెడికల్ స్కూల్లో ఉన్నప్పుడు, నా కజిన్ ఒకామెకు పెళ్ళి కుదిరింది. ఆ వార్త తెలిసి, అప్పటి మెడికల్ స్కూల్ వైస్ ప్రిన్సిపల్, మేమంతా ఆమెను ‘ఆంటీగారు’ అనేవాళ్ళం. ఆంటీ, గారు. గారు అనేది ఆనరిఫిక్ వర్డ్ మా తెలుగులో. తెలిసిందిగా?”
“అంతమటుకు నీ తెలుగు అంటిందిలే నిసి గారు! నీకు ఈ-మెయిల్‌లో నేను ‘ఆలెక్స్ గారు’ అని సంతకం చేస్తున్నా చూడలేదా?” అన్నాడు.
‘సుద్దమొద్దు. వేల సంవత్సరాల విశిష్టమైన, రిచ్ తెలుగు కల్చర్, ఆ గౌరవ మర్యాదలు, ఈ లాక్స్ అండ్ బేగల్స్ జ్యూయిష్ సన్నాసికి అందేనా?’ మనసులో విసుక్కుంది నిసి.
“ఆలెక్స్ గారూ! నీల అంటే నా కజిన్‌కి, పెళ్ళి కానుకగా ఆ ఆంటీగారు ఒక ముత్యాల నెక్లెస్ కానుకగా పంపించింది. పెళ్ళికూతురు నీలకు, మా అంకుల్ ముకుందరావుగారి చాలామంది డాక్టర్ స్నేహితులూ, ఊళ్ళో బంధువులనుండీ విరివిగా పట్టు చీరలు, రవ్వల ఉంగరాలు, ముత్యాల గాజులు, రేడియోగ్రామ్‌లు, బీరువాలు, ఒమేగా వాచీలూ, రవ్వల లోలకులూ, ఇలా ఎన్నో బహుమతులు వచ్చాయి. నీల తండ్రి అంటే, ఆయన నివసించిన బెజవాడ అనే ఆ ఊళ్ళో చాలామందికి స్నేహం, అభిమానం ఉండేవి. ఆ ఊళ్ళో అప్పటి రోజుల్లో ఏలూర్ రోడ్ మీద ఆయన ఎక్స్‌రే క్లినిక్ ఒక లాండ్ మార్క్. గూగుల్ మేప్స్, జిపియస్ గాని అప్పుడు ఉంటే, రోడ్ మేప్‌లో ఆయన క్లినిక్‌కి తప్పకుండా జెండా పిన్ చేసి ఉండేది.
సరే, పెళ్ళయ్యాక కొన్నాళ్ళకు, నీల మొగుడు ఆమెను మెడ్రాస్ తీసుకు వెళ్ళిపోయాడు. ఇంతలో ఒక చమత్కారం జరిగింది. ఈ లోపల, పెళ్ళికి ముందే మా కుటుంబంతో ఎంతో బాగుండి, మా తండ్రులతో బ్రిడ్జ్ టోర్నమెంట్స్‌లో పాల్గొనే ఆ ఊళ్ళోని ఒక లాజిక్ లెక్చరర్, ఆమె అంటే ఆదరంతో, మెడికల్ కాలేజ్ సీట్‌కి అప్లికేషన్ ఆయనే పూర్తిచేసి, ఆమెతో సంతకం పెట్టించి పంపేశాడు. పెళ్ళి సందడిలో అందరూ ఆ విషయమే మర్చిపోయారు.
నీలకు పెళ్ళయ్యాక కొన్ని నెలలకు ఓ శుభదినాన ఆమెకు మెడికల్ స్కూల్లో సీటొచ్చినట్టు తెలిసింది. ఆమె ఫామిలీలో, అత్తింట్లో ఒక చిన్న సైజ్ కల్లోలం రేగింది. ‘డాక్టర్ చదివించదలిస్తే పెళ్ళెందుకు చేశారు? అసలు ఆ ఉద్దేశం ఉన్నట్టయినా ఒక్కసారీ చెప్పలేదు!’ అని, కొంత వాళ్ళ కుటుంబాల మధ్య రభస జరిగింది.”
“ఐ బెట్ దట్ గై డివోర్స్‌డ్ హర్!”
“ఓ! ఆలెక్స్! యూ ఆర్ సో ప్రో డివోర్స్!”
“నీల మెడికల్ స్కూల్ అడ్మిషన్ ముందు ఇంటర్‌వ్యూకి వెళ్ళింది. తీరా చూస్తే ఆ ఆఫీస్‌లో ఆంటీగారు కూర్చుని ఉన్నారు. ఇంటర్వ్యూలో ఆంటీగారు–నీలా! నిన్ను కేవలం ఆనవాయితీకి పిలిచాను. రికార్డ్స్‌లో నిన్ను ఇంటర్‌వ్యూకి పిలిచినట్టూ, నువ్వు పెళ్ళి చేసుకున్నందున స్కూల్లో జేరలేవనీ, నీ సీట్ మరొకరికి ఇచ్చివెయ్యొచ్చు అని ఒక ఉత్తరం నా ఆఫీసుకి పంపిస్తే, చాలు–అందిట.
నీల–ఆంటీగారూ! నేను మెడికల్ కాలేజ్‌లో చేరుతున్నానండీ!- అంటే, ఆవిడ తెల్లబోయి–మరెందుకు పెళ్ళి చేసుకున్నావ్! యూ నో మెడికల్ స్టడీస్ ఎంత కష్టమో! నీ హస్బెండ్ రామ్, అతను నీలాగా మెరిట్ స్టూడెంట్ కానే కాడనీ, ఆ షావుకారు కుర్రాడు సినిమాలు తియ్యటంలో ఇంట్రస్ట్ చూపిస్తున్నాడు, అందుకే మద్రాసులో ఉండేది అనీ విన్నాను. అతను మద్రాసులో ఉంటే, నువ్వీ ఊళ్ళో కాలేజ్‌లో ఎలా చదువుతావు? ఇంతకీ నువ్వు ఎలాగూ జేరవనుకుని, నీ సీట్ మరో ఊళ్ళో పడేసి, ఇక్కడి మెడికల్ స్కూల్లో సీట్, వేరే తెలిసిన వాళ్ళ స్టూడెంట్‌కి ఎసైన్ చెయ్యమన్నా–అందిట. వైస్ ప్రిన్సిపల్! కెన్ యూ బిలీవ్ దట్! ఆలెక్స్!” అంది నిసి.
“ఆ తర్వాత? నీల మెడిసిన్ చదివిందా లేదా, నిసీ! వాట్ హాపెన్‌డ్ టు హర్ మేరేజ్?” అడిగాడు ఆత్రుతగా ఆలెక్స్.
“ఆలెక్స్! నీకు మా ఇంట్లో వాళ్ళ పెళ్ళిళ్ళ కథలు చెప్పటానికి, నీ లెసన్‌కు వస్తున్నానా? ఇంతకీ, నేనూ విక్టర్ పెళ్ళి చేసుకుంటామని నువ్వనుకుంటే, మాకు ఏం బహుమానం కొని ఉంచావ్? ఏదీ బయటకు తియ్యి కాస్త.”
“మీ చర్చ్ వెడ్డింగ్‌లో, నేను నా నెత్తిన యామకా పెట్టుకుని పియానో మీద ‘హియర్ కమ్స్ ది బ్రైడ్’ వాయిస్తానుగా. మా మ్యూజిక్ ఫీల్డ్‌లో వాళ్ళ కానుకలు అవే. పెళ్ళి, ఉత్సవాల్లో పాటలు పాడటం, లేకుంటే మేము రాసిన కాంపొజిషన్స్ ఒకరికొకరు అంకితమిచ్చుకోటం. మే బి! విక్టర్ నన్ను బెస్ట్ మాన్‌గా ఎంచుకుంటాడేమో! ఎంతైనా నీ మ్యూజిక్ గురువును నేను.”
“నువ్వు నా బ్రైడ్స్ మెయిడ్‌గా ఉందువుగాని. మనం ట్రెండ్ మారుద్దాం. నువ్వూ నేనూ మంచి స్నేహితులమేగా ఇప్పుడు. మా కాబోయే ఊహాగానపు పెళ్ళికి, నువ్వు నా వైపు గెస్ట్‌గా రావాలి.” అంది నిసి నవ్వుతూ.
అని, తన చెయ్యి చాపి చూపిస్తూ, “విక్టర్, నే నక్కడ యూరప్‌లో ఉన్నప్పుడు చక్కని కాంపొజిషన్ ఒకటి చేశాడు. సోలో రికార్డింగ్ జరిగింది. నే విన్నాను. ప్రస్తుతం ఎడిటింగ్‌లో ఉంది. ఆ సందర్భంలో నాకీ చక్కని బుల్గారి బేంగిల్ ఇచ్చాడు. లైక్ ఇట్? రికార్డ్ రిలీజ్ అవ్వగానే, నీకు పంపిస్తాడు. వచ్చే నా పుట్టినరోజు సమయంలో మాత్రం అతనూ నేనూ కలవొచ్చు, బహుశా అమెరికాలో,” అంది నిసి.
“ఎక్కడా! ఏ ఫోర్ సీజన్స్‌లో?” అన్నాడు ఆలెక్స్ గొంతు కామ్‌గా ఉంచటానికి ప్రయత్నిస్తూ.
నిసి అతని ముఖంలో రంగుల మార్పులు గమనించింది. ‘ఏమిటి ఆలెక్స్ ప్రాబ్లమ్? హి ఈజ్ ఏక్టింగ్ వియర్డ్!’ అనుకుంది లోపల.
“డోంట్ బి సిల్లీ! ఆలెక్స్! ఇంకా నేను నిర్ణయించుకోలేదు. యూ వాంట్ టు బి దేర్? వెన్ ఐ ఆమ్ విత్ విక్టర్?”
“నో, థాంక్ యు. నాకింకా సెక్స్ ఆర్జీలు చేతకావులే. యూ గో వేర్ యూ వాంట్. వెన్ యూ వాంట్. ఐ డోంట్ హావ్ టైమ్ టు జాయిన్. ఈ సీజన్ మ్యూజిక్ ప్రోగ్రామ్స్ ప్లాన్ చేసి, ఆర్టిస్ట్స్‌ని ఎప్రూవ్ చేసి, డేట్స్ ఫైనలజ్ చేసి, చచ్చేంత పనుంది. స్టూడెంట్ వీసాస్, నా టీచింగ్ స్కెడ్యూల్, అదింకో తలకాయ నొప్పి.”
“కానీ, వారానికి నాకో గంట తప్పకుండా పియానో నేర్పుతారు కదా. ఆలెక్స్! నాకు చాలా నచ్చే పనుల్లో నీ దగ్గర పియానో నేర్చుకోటం ఒకటి.”
ఆమె గొంతులోని సిన్సియారిటీకి, అతని మనసులో అతనికే అర్థంకాకుండా చెలరేగుతున్న చిన్న చిన్న ఈర్ష్యలు చెదిరిపోయి, “అఫ్‌కోర్స్! ఐ విల్ మేక్ టైమ్ ఫర్ యూ, డియర్ నిసీ!” అని ఆమెకు కొత్త పాఠం నేర్పటం ప్రారంభించాడు.
పియానో పాఠం చెప్పించుకుని ఇంటికి వచ్చేసరికి, విచిత్రంగా, నిసికి ఆమె కజిన్ నీల దగ్గర్నుండి ఈ-మెయిల్ ఉంది. అరే, ఇవ్వాళ తలిచానో లేదో ఈ ఉత్తరం! చాలా బద్ధకిస్ట్ కదా! ఏమిటబ్బా విశేషం! అనుకుని ఓపెన్ చేసింది.
ఆంటీగారు పోయారు. ఐ వాంట్ యు టు నో. సంస్మరణ పుస్తకం వేస్తున్నారు అక్క, బావయ్య. మన ఇంట్లోంచి చాలామంది ఆర్టికల్స్ రాస్తున్నారు. నీ ఆర్టికల్ ఈ తేదీ లోపల ఈ ఈ-మెయిల్ అడ్రస్‌కి పంపు. హోప్ ఆల్ ఈజ్ వెల్ విత్ యూ! లవ్, నీల.
‘తొంబయ్యేళ్ళుంటయ్యా? ఆమెకు బహుశా. సో సారీ టు హియర్ ఇట్! మళ్ళీ ఇంకోసారి నీకు రాస్తా. తీరిగ్గా. లవ్ యూ కజ్!’ అని వెంటనే ఈ-మెయిల్ చేసి, కుర్చీలో చేరగిలబడి, విచిత్రం. ఇందాకే వారిద్దరి గురించి మాట్లాడితే ఇప్పుడీ వార్త రావటం అనుకుంది నిసి.
వెంటనే ఆ ఈ-మెయిల్ డిలీట్ చేసేసి, ఐ హేట్ డామ్ మెమోరియల్స్. ఆబిట్యుయరీస్. ఓవర్ మై డెడ్ బాడీ! లైక్ హెల్ ఐ విల్ కాంట్రిబ్యూట్ సచ్ ఏన్ ఆర్టికల్! ఇంకేం పని లేనట్టు! అనుకుంది.
ఆమెకు తల్లీ, తండ్రీ సంభాషణలు ఆ మధ్యవి గుర్తొచ్చాయ్.
“ఆంటీగారు రిటైర్ అయ్యాక, ఆమె పిల్లలు బలవంతాన ఆమెకు హైదరాబాద్‌లో ఒక ఎపార్ట్‌మెంట్ కొని అక్కడకు మార్చారు. నీకు గుర్తుందా ఆమె ఆఖరు ఉద్యోగం మద్రాస్‌లోనేగా… క్లినిక్ ప్రసిడెంట్‌గా. నువ్వు 1990లోనేనా ఇండియాలో కాన్ఫరెన్స్‌లో మాట్లాడటానికి వచ్చావు?” అని అమ్మ అంది. నాన్నగారు మాత్రం, “అబ్బో, ఆవిడ ఈ మధ్య ఇంకా లావయింది. ఏనుగంత ఉంది. ఇద్దరు ముగ్గురు కాని కదల్చలేరు. డయాబిటీస్. ఐనా బాగా వండించుకుని, ఇద్దరిముగ్గురి తిండి తింటుంది. ఇదివరకటిలాగానే పిల్లల్నీ పనివాళ్ళనీ ముండా, దున్నపోతా, లంజకొడుకు, దొంగలంజ, ఇలాగే… ఏమీ తగ్గలేదు రెడ్డి ధాష్టీకం. కట్టమంచి రామలింగారెడ్డి అని ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ వైస్ ఛాన్సెలర్‌గా చేశాడు. ఆ వంశరత్నాలు సిస్టర్స్ అంతా. వెరీ పవర్‌ఫుల్ లేడీస్!” అని నవ్వారు.
మామూలు ప్రకారమే అమ్మ, ‘మీరు మాత్రం శుద్ధంగా మాట్లాడేట్టు!’ అంది. ఆ తర్వాత జననీజనకులు, వారిద్దరే ఒకళ్ళను గురించి ఒకరు ఆడిపోసుకుంటూ, మాట్లాడుకోటం మొదలెట్టారు. నిసి ఫోన్ పక్కనే పెట్టేసి, టెన్నిస్ డ్రెస్‌లోకి ఛేంజ్ చేసుకుని, రిట్జ్ క్లబ్‌కి వెళ్ళింది. ఆమెకు అలవాటే, వాళ్ళ పోట్లాటలో అసలు తను ఫోన్ ఈ చివర లేదని గమనించటానికి వారికి చాలా టైమ్ పడుతుంది. అప్పుడు వాళ్ళే ఫోన్ డిస్కనెక్ట్ చేస్తారు. దే రియల్లీ డోంట్ నీడ్ హర్.
ఆ రాత్రి ఆంటీగారి విషయం గుర్తొచ్చి నిసి ఆమెను ఎప్పుడు చూసిందా ఆఖరుసారి అనుకుంటూ ఆలోచనలోకి జారిపోయింది. తను 1980ల ఆఖర్లోనో, 1990ల మొదట్లోనో ఏమో, కాన్ఫరెన్స్ కోసం ఇండియా వెళ్ళింది.
నిసి అప్పడు న్యూయార్క్‌లో ఒక హాస్పిటల్‌లో, రేడియేషన్ ఆంకాలజీ డిపార్ట్‌మెంట్ ఛీఫ్‌గా ఉంది. ఆమెను ఇండియాలో మద్రాసు నగరంలో మొదటిసారిగా జరుగుతున్న ఇంటర్నేషనల్ కాన్సర్ కాన్ఫరెన్స్‌లో ఒక స్పీకర్‌గా ఆర్గనైజింగ్ కమిటీ ఆహ్వానించింది. స్లోన్ కెటరింగ్‌లో ఛెయిర్మన్‌గా ఉన్న ఫ్లారెన్స్ చూ, బ్రెస్ట్ కేన్సర్ కన్సర్వేటివ్ మేనేజ్‌మెంట్ గురించి మాట్లాడేటట్టూ, ఆ తర్వాత నిసి, పోస్ట్ మేస్టెక్టమీ ఛెస్ట్ వాల్ రికరెన్స్ గురించి మాట్లాడేట్టు నిర్ణయించుకున్నారు. వారిద్దరికీ, ఒకరి పద్ధతులతో ఒకరికి పరిచయం ఉన్నందున, నిసి తన ఫెలోషిప్ ఆమె దగ్గర చేసి ఉన్నందున, ఇండియాలో కాన్ఫరెన్స్‌లో నిసి, తన గురువు తర్వాత మాట్లాడటం బాగుంటుందనీ, బ్రెస్ట్ కాన్సర్ మీద ఇద్దరు విమెన్ ఫిజీషియన్లు, ఛీఫ్ ఆఫ్ డిపార్ట్‌మెంట్స్–రెండు ప్రజెంటేషన్లు కాంప్లిమెంటరీగా ఉండి, ఆడియన్స్‌కి నచ్చుతాయని ఆ కమిటీ వారి ఉద్దేశంగా వారు చెప్పారు. ఆ ఉపన్యాసాలు ముగిసిన తర్వాత రోజు, అపోలో హాస్పిటల్ వారి కొత్త కేన్సర్ డివిజన్ చూడటం, స్పీకర్లందరికీ వారిచ్చే విందు, ఆ ట్రిప్ కార్యక్రమంలో భాగాలనీ చెప్పారు. నిసి ఇండియాకి వెళ్ళటానికి, సభలో మాట్లాడటానికీ సంతోషంగా ఒప్పుకుంది. వివిధ కేన్సర్‌ల గురించిన డిస్కషన్స్ ఉన్న ఈ ప్రథమ సమావేశం, బాగా జరిగింది. దక్షిణ భారతంలోని క్లినిక్స్ నుండి, గవర్నమెంట్ హాస్పిటల్స్ నుండి, వైద్యులు, అనుబంధ శాఖలలో వాళ్ళు, ఇతరులు చాలామంది ఉత్సాహంగా పాల్గొన్నారు. ఆ సభలో, తనకు తెలిసి ఉన్న బెజవాడలోని క్లినిక్‌ల డాక్టర్లను, వారి పేర్లతో సహా నిసి తన ఉపన్యాసమప్పుడు ప్రత్యేకంగా పేర్కొన్నది.
నిసికి గుర్తు ఉన్న ఒక విశేషం ఏమంటే, ఆంటీగారు గైనకాలజిస్ట్ అయివుండి, ఒక ప్రముఖ హాస్పిటల్ ప్రసిడెంట్‌గా ఉండి, ఆ సమావేశానికిగాని, అందునా బ్రెస్ట్ కేన్సర్ మీద తన ప్రజెంటేషన్ వింటానికిగాని రాకపోవటం, అమ్మ తన కోసం మద్రాసు వచ్చి, తను కాన్ఫరెన్స్ ఇస్తున్నప్పుడు ఆ సమయంలో ఆంటీగారింటికి వెళ్ళి, ఆవిడకిష్టమని కోడిగుడ్ల పులుసు, బంగాళాదుంపల వేపుడు చేసిపెట్టటం. అందువల్ల ఆంటీగారిని ఆఖరుసారి ఎప్పుడు చూడలేదో నిసికి గుర్తుంది కాని, ఎప్పుడు చూసిందో ఎంతకీ గుర్తు రాలేదు.
ఏ నాటి సంగతులు ఇవన్నీ! ఈ మధ్య ఈ మధ్య సంగతులే తనకు గుర్తు లేవు. నీల రాస్తుందిలే నివాళి ఆర్టికల్, ఆమెకు ఇంకొంచెం ఎక్కువ సంబంధ బాంధవ్యాలు ఉన్నయ్ నాకన్నా ఇండియాతో, చుట్టాలతో అనుకుని సుఖంగా నిదరపోయింది నిసి.
నిసి ఈసారి పారిస్ ట్రిప్ నుంచి వచ్చాక, ఆమె అందం ఎందుకో ఎక్కువయినట్టు అనిపించసాగింది ఆలెక్స్‌కు. ఆమె దుస్తుల పద్ధతి మరీ ఫార్మల్‌గా కాకుండా, కాజుయల్ అండ్ సెక్సీగా మార్చినట్టు అతనికి అనిపించింది. నిసి పారిస్ నుంచి డిజైనర్ క్లోత్స్, నగలు తెచ్చుకుంది. వైద్యవృత్తిలో ఉండేలాగా కాక, కళాకారుల స్నేహంతో విశృంఖలత్వం కొంత అబ్బినట్టు ఉంది. క్లాసికల్ మ్యూజిక్ విభాగంవాళ్ళు చాలామంది కాన్సర్ట్‌ల సమయంలో ఇంకా పాత పంథాలోనే ఉంటారు. ఫార్మల్‌గా డ్రెస్ అవుతారు. నిసి అక్కడ ఆ సమయాల్లో వాళ్ళ పద్ధతి అనుసరించినా, ఇతర సమయాల్లో ఆమె కదలికల్లో ఒక వేరే రకమైన చురుకు వచ్చింది. మరి నిసి మధ్యమధ్యలో ఆర్ట్ క్లాసులకు కూడా వెడుతూనే ఉంది కదా. అక్కడ ఆర్టిస్టులు కొందరు ఆఫ్రికన్స్. కొందరు స్పానిష్. వారి ఇళ్ళకు వెళ్ళి కూడా, వారితో కలిసి మోడల్స్ బొమ్మలు వెయ్యటం చేస్తుంది. ఒక సోహో బొహీమియన్ తరహాగా, బొమ్మలు వేసే వాళ్ళ ఇళ్ళలో ఉండిపోయి, వాళ్ళ దేశాల సంగీతానికి వాళ్ళతో డాన్స్ చేస్తుంది. అది కాక అప్పుడప్పుడూ లోకల్ డాన్స్ స్టూడియోలో వాల్జ్, రుంబా, చాచాచా డాన్స్ లెసన్స్ తీసుకుంటుంది.
ఆలెక్స్‌కు ఆమెలో కొత్త అందాలు కనిపించసాగాయి. ఆమెలో కొత్తరకమైన ఆసక్తి మొదలయింది అతనికి. ఆమెను తన కాన్సర్ట్‌లకు ఎక్కువగా ఆహ్వానించటం, డిన్నర్లలో తనకు పక్కపక్కనే ఉంచుకోటం, మధ్య మధ్య ఆమెకు ఈ-మెయిల్స్, ప్రోగ్రామ్‌ల గురించి ఆమె ఒపీనియన్స్ కనుక్కుని, అవి ఇతర సంగీతకారులకు పంపించటం, ఎక్కువగా చెయ్యసాగాడు.
ఈ తతంగాలతో నిసికి తన ఇతర ఆసక్తులలో టైమ్ సరిపోవటం లేదు. ఆమె అతని కొన్ని కొన్ని ప్రోగ్రామ్‌లు ఎగరకొట్టసాగింది. ఆలెక్స్ ఆమెను మ్యూజిక్ కార్యక్రమాల్లో ఎక్కువ పాల్గొనవలసిందిగా ఒత్తిడి పెట్టసాగాడు.
“నీకసలు మర్యాదా మంచీ లేదా?” అన్నాడామెతో ఆలెక్స్.
“ఏం చేశాను నేను? కాన్సర్ట్‌కి వచ్చాను, వెన్వెంటనే ఈ-మెయిల్ ఫీడ్‌బేక్ ఇచ్చాను; బాగుందని చెప్పాను కానా!” అందామె.
“నువ్వొచ్చావో లేదో నాకేం తెలుసు?”
“భలే! ప్రోగ్రామ్ మొదలు పెట్టకముందే వచ్చి, నువ్వు స్టేజ్ మీదికి రాగానే చప్పట్లు కొట్టి, దగ్గు రాకుండా, విక్స్ కాఫ్ డ్రాప్ బుగ్గన పెట్టుకుని, ఊపిరి దాదాపూ స్తంభింపచేసి, నువ్వు పియానో మీద ఆర్గాస్మిక్ క్లైమాక్స్‌కి వచ్చినప్పుడు, మళ్ళీ హాల్ దద్దరిల్లేలా చప్పట్లుకొట్టి, ఆ తర్వాతేగా నేనింటికెళ్ళింది. హాల్లో నేను ఉన్నానయ్యా బాబూ!”
“స్టేజ్ మీద ఉన్న ఆర్టిస్ట్‌కి కచేరీ హాల్లో ఉన్నవాళ్ళను గమనించే వీలు లేదు. అసలు, అంతసేపు నేను పియానో మోగిస్తే, ఇతరులు వారి పాటలు వినిపిస్తే, మేము స్టేజ్ దిగి, లాబీలో శ్రోతలను కలవటానికి వచ్చినప్పుడు, నువ్వు వారిలో లేవే?” ఆలెక్స్.
“ఐ యామ్ సారీ! నాకు ప్రోటోకాల్ తెలీదు. ప్రోగ్రామ్ అయిపోగానే అయిపోయిందనుకున్నాను. నే బైట గాలిలో గట్టిగా ఊపిరి పోసుకోటానికి వెళ్ళాను. దట్సాల్.”
ఆ తర్వాతసారి సంగీత కళాశాలలో, ఆలెక్స్ కచేరీ ఐనాక, ఆమె లాబీలో అందరితోపాటు కదిలి, తన వంతు వచ్చినప్పుడు ఆలెక్స్ రూబెన్ ముందు నిల్చుంది.
“సంగీతం బాగున్నదని తలుస్తాను.” అన్నాడు గురువుగారు.
ఆమె వెంటనే ఆలెక్స్ కౌగిలిలోకి సుతారంగా జారి, ఏవో అవ్యక్తమైన మెచ్చుకోలు మాటలు అంది. చక్కగా వక్షోజాలు, అతని కోటులోకి వత్తింది. ఆహ్వానితులు అందరూ ఆమె మెచ్చుకోలు, ఆమె కౌగిలి, ప్రత్యక్షంగా చూశారు.
తర్వాతసారి పాఠం చెప్పించుకోటానికి వెళ్ళినపుడు నిసి అడిగింది, “ఈసారి నేను కచేరీకి వచ్చినట్టు నీకు ఖచ్చితంగా తెలిసింది కదా? యూ హేపీ నౌ?”
“ఏ, ఏ అంశాలు నచ్చాయి?”
“మై గాడ్! నీ స్టూడెంట్ అవటంకన్నా, నే పోయి ఫుల్ టైమ్ జాబ్ చేసుకోటం మెరుగు. ఈ ఆరాధన నావల్ల కాదయ్యా! నా సంగీతం పాఠం మీద నీకు శ్రద్ధ లేదు. నన్ను నీ ఫాన్ బాజా భజంత్రీ బేండ్‌లో పెడుతున్నావ్. నేనిలా రోబోలా ప్రొటోకాల్స్, ఫార్మాలిటీస్ పాటిస్తూ బతకలేను, ఓకే. ఐ ఆమ్ ఎ ఫ్రీ స్పిరిట్! లెట్ మీ బీ! అసలు మన మొదటి ఒప్పందం ఏమిటి? లెసన్స్‌కి కూడా రెగ్యులర్‌గా ఒకే టైముకు రానని, నాకు దేనికీ నిర్బంధం ఉండదని. వాట్ ఆర్ యూ డూయింగ్ టు మీ. ఐ కాన్‌ట్ బి ఎ మ్యూజిక్ స్టూడెంట్ ఆన్ దీజ్ టర్మ్‌స్. ఇరవైనాలుగ్గంటలూ నీ స్తోత్రం చేస్తూ, నీకు మంగళారతులు నేనెత్తలేను.”
“నిసీ! స్టాపిట్! నువ్వు గమనిస్తే నీ ఇండియా దేశం నుండి ఒక్క చెప్పుకోదగ్గ పియనిస్ట్ లేడు. నువ్వు ఈ వయసులో నేర్చుకోటం మొదలెట్టి, నన్నూ పియానో మ్యూజిక్‌ని ఉద్ధరిస్తావా? నిన్ను మ్యుజీషియన్ చెయ్యటంలా. ముందు మనిషిని చెయ్యటానికి ప్రయత్నిస్తున్నా. మర్యాదలు, ఆప్యాయతలు ఇచ్చిపుచ్చుకునేవి. అవి వన్ వే స్ట్రీట్ కావు. యూ ఆర్ ఫ్రోజెన్ లైక్ ఆన్ ఐస్ క్వీన్. ముందు కరిగి మనిషివికా, ఆ తర్వాత మాట్లాడుకుందాం మ్యూజిక్ గురించి, యూ లిటిల్ ష్రింప్!” అన్నాడు ఆలెక్స్.
“స్క్రూ యూ! ఇంకెప్పుడు నాతో మాట్లాడ్డానికి ప్రయత్నించకు!” అనేసి బేగ్ తీసుకుని బైటికి నడిచిందామె.
టకటక వెళ్ళిపోయే హీల్స్ ధ్వనులు హాల్‌వేలో వినిపించాయి.
కొంచెం సేపట్లో ఆ ధ్వనులు, వెనుతిరిగాయి.
“ఐ లైక్ దట్ రిథమ్! నైస్ టర్న్. గోయింగ్ ఎవే అండ్ కమింగ్ బేక్. అంత రిథమిక్‌గా నడుస్తావు. అలాగే వాయించరాదూ పియానో?”
“ఐ ఫర్‌గాట్ టు టేక్ మై మ్యూజిక్ బుక్! టీచర్! అందుకూ నేను తిరిగి వచ్చింది.”
“ఐ ఫర్‌గాట్ ఇట్ టూ. నువ్వున్నప్పుడు ఊపిరాడదూ. ఏం గుర్తుండదూ. సో యూ ఆర్ నాట్ కమింగ్ బేక్! ఎగెయిన్. రైట్ నిసీ!”
“ఐ గాట్ టు! ఐ సీ ద క్లియర్ సైన్స్ ఆఫ్ ఎడిక్షన్ ఇన్ యూ. నెమ్మదిగా నిన్ను డీ-టాక్సిఫై చేసి, అప్పుడు మానేస్తా. నిన్ను ఈ స్థితిలో వదిలి పోలేను. నువ్వు ఎందుకూ కాకుండా పోతావు. యూ ఆర్ టూ డామ్ గుడ్ ఎ పియనిస్ట్. సీ యూ నెక్స్ట్ వీక్!” అనేసి వెళ్ళిపోయింది నిసి.
(నిసి షామల్ డైరీ, 2016.)