1. A Poem at the Right Moment

ఎ పోయెమ్ ఎట్ ది రైట్ మూమెంట్ (1998)
వెల్చేరు నారాయణ రావు, డేవిడ్ షూల్మన్

పాశ్చాత్యులకి “రచన, దాని ప్రచారం” గురించి కొన్ని నిర్దిష్టమైన భావాలు గత నాలుగైదు వందల ఏళ్ళుగా బలపడ్డాయి. ముఖ్యంగా, (అ) ఒక రచన వుంటే దాన్ని ఒకరు, లేదా కలిసి పనిచేసిన కొందరు, రచయితలు రాసి వుండాలి. (ఆ) ఒకే వస్తువు గురించిన రెండు భిన్న రచనలు వుంటే వాటిలో ఒకటి మాతృక, రెండవది దాని పుత్రిక ఐవుండాలి. (ఇ) కాలం ఏకముఖం, సరళం కనుక ప్రతి రచనకీ అది మొదలైన లేదా పూర్తయిన సంవత్సరం, వీలైతే తేదీ కూడ నిర్ణయించొచ్చు. (ఈ) ఒకసారి గ్రంధస్థమైన రచన స్థిరం, దానికి ఆ తర్వాత మార్పుండదు. అలాగే, విక్టోరియన్ భావాలుగా ఇంగ్లండ్ లో మొదలై ప్రపంచ దేశాలకి పాకిన వాటిలో ముఖ్యమైంది శృంగారం ఏహ్యమని, నాగరిక సంఘంలో రచనలు శృంగారాన్ని తాకరాదనేది.

మిగిలిన వాళ్ళలాగే గత నూరూ నూట యాభై ఏళ్ళలో భారతీయ ‘విద్యావంతులు’ ఈ భావాల్ని దిట్టంగా వంటపట్టించుకుని అనేకానేక వ్యక్తినిష్టమైన ప్రశ్నలు వెయ్యటం మొదలు పెట్టారు. మన సాహిత్యం గురించి కుతూహలం కలిగిన పాశ్చాత్యులు ఇదే చేశారు. రచనల గురించిన పాశ్చాత్య భావాలు ఆమూలాగ్రంగా నిస్సంశయంగా భారతీయ సాహిత్యం అంతటికీ సమంగా వర్తిస్తాయనే నమ్మకమే ఈ అనర్థాలన్నిటికీ మూలకారణమన్నది ఈ A poem at the Right Moment అన్న గ్రంథం వెలువరించే ఒక ముఖ్యమైన సిద్ధాంతం. భారతీయ సాహిత్య ప్రపంచం, అందునా దక్షిణభారతీయ సాహిత్యప్రపంచం దాని నియమాల ప్రకారం అది నడుస్తుంది. దాని సూత్రాలు దానికున్నాయి కాని అవి పాశ్చాత్యులు నిర్ణయించినవి కావు, చాలా పార్శ్వాల్లో వాటికి విముఖాలు. అలాగే, ఈ సాహిత్యం అంతా ఏకసూత్ర బద్ధమైంది కాదు. స్థూలంగా చూస్తే పుస్తకరూపంలో వున్న సాహిత్యానికి, మౌఖికప్రచారంలో వున్న సాహిత్యానికి చాలా మౌలికమైన భేదాలున్నాయి. మౌఖికసాహిత్యంలో ఒకభాగమైన చాటుసాహిత్యానిది మిగిలిన భాగాల్తో భిన్నమైన ఒకమార్గం. చాటుసాహిత్యానికి ఒక వ్యవస్థ వుంది. ఆ వ్యవస్థకి ఒక నిర్మాణం వుంది. ముందుగా ఇది గుర్తించి ఆ నిర్మాణదృష్టితో చూస్తే పైపైకి సమస్యల్లా కనిపించేవన్నీ మాయమౌతాయి. చాటుసాహిత్యపు అంతరంగ విన్యాసం సుందరం, సుమధురంగా దర్శనమిస్తుంది.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో లభ్యం. ఈ పుస్తకం గురించిన సమీక్ష ఈమాటలో.

2. SrinAtha: The Poet Who Made Gods and Kings

ది పొయెట్ హూ మేడ్ గాడ్స్ అండ్ కింగ్స్
వెల్చేరు నారాయణ రావు, డేవిడ్ షూల్మన్ (2012)

ఒక సంప్రదాయ కవి గురించి, అందునా ఒక తెలుగు కవి గురించి, అంతర్జాతీయ పాఠకులకు, ముఖ్యంగా సాహిత్యపరిశోధక పాఠకులకు కుతూహలం కలిగించి ఆ కవి గురించిన మరిన్ని పరిశోధనలు జరిగేలా ప్రోత్సహించే గ్రంథం రాయటం, దాన్ని ప్రచురించే సాహసానికి ప్రఖ్యాత ప్రచురణకర్తల్ని సుముఖుల్ని చేయటం అసామాన్య విషయాలు. ఇలాటి బృహత్కార్యానికి సాహసించి సాధించిన నారాయణ రావు, షుల్మన్ ద్వయం అభినందనీయం. తెలుగు గురించి వారికి కొంతైనా అవగాహన ఇప్పుడిప్పుడే కలుగుతున్నదంటే దానికి కారణం నారాయణ రావు గారి కృషే. ఐతే ఇంకా ఈ దశలో సుదీర్ఘప్రయాణం సాగాల్సి వుందని ఇలాటి ఉదంతాలు తట్టిచెప్తాయి. కాని ఆయన ఇన్నేళ్ళ అవిరళకృషి కొంతవరకు ఫలించింది అనటానికి ఇదిలా పుస్తకరూపంలో రావటమే సాక్ష్యం.

మనకు ఇద్దరు శ్రీనాథులున్నారు – శృంగార నైషథం మొదలైన గ్రంథాలు రాసిన పుస్తక శ్రీనాథుడు ఒకరైతే చాటు పద్యాలలో కనిపించే చాటు శ్రీనాథుడు మరొకరు. శ్రీనాథ సాహిత్యం మీద పరిశోధనలు చేసిన చాలా మంది పెద్దలు ఈ రెండు రూపాల్నీ కలగలిపేసి, వారిద్దరూ ఒకరే అని భ్రమించటంతో శ్రీనాథుడి మీద జరిగిన చాలా పరిశోధనలు ఈ రెండు పార్శ్వాల్ని సమన్వయం చేయటానికి చేసిన వ్యర్థ ప్రయత్నాలుగానే మిగిలిపోయాయి. చాటు శ్రీనాథుడి ప్రసక్తి కొంత చివర్లో వచ్చినా ఈ గ్రంథం పుస్తక శ్రీనాథుడి గురించి, గ్రంథస్థమైన ఆయన ప్రతిభాపాటవాల గురించి. దీనివల్ల ముందుగా శ్రీనాథుడి గురించి ప్రచారంలో ఉన్న కొన్ని అపోహలు తొలిగిపోతాయి. ఉదాహరణకి, శ్రీనాథుడి చివరిదశ చాలా దయనీయంగా గడిచిందనేది. చాటు సంప్రదాయపు శ్రీనాథుడు చివరిదశలో అన్నీ పోగొట్టుకుని దుర్భరజీవితాన్ని భరిస్తూఅమరపురికి ప్రయాణించాడు. కాని భౌతిక శ్రీనాథుడి అనుభవం ఇందుకు చాలా భిన్నంగా వుండివుండాలని ఈ పరిశోధకుల అభిప్రాయం. ఎందుకంటే ఆయన గ్రంథాల ఆధారంగా చూస్తే వయసు పైబడిన నాటి శ్రీనాథుడు కవిగా గుర్తింపు పొందటంలో మంచి ఉచ్ఛస్థితికి చేరుకున్నాడు. అంతేకాదు, అప్పటివరకు లేని ఒక తెలుగు రాజ్యం సరిహద్దుల్ని తన సాహితీవిజయపరంపరల్తో భౌగోళికంగా కూడ చూపించాడు. ఇది ముందుముందు కృష్ణదేవరాయలికి ఒక నమూనాగా పనికొచ్చింది.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో లభ్యం.

3. Symbols of Substance

సింబల్స్ ఆఫ్ సబ్‌స్టన్స్ (1993)
వెల్చేరు నారాయణ రావు, డేవిడ్ షూల్మన్,
సంజయ్ సుబ్రహ్మణ్యం

పాశ్చాత్యులు భారత భూభాగపు చరిత్ర కోసం భారతీయ గ్రంథాల్లో వెదికినప్పుడు వాళ్ళకి ఎన్నో సంకటాలు ఎదురయినయ్. దీనికి ముఖ్యకారణం అప్పటికి వాళ్ళకు అలవాటయిన చారిత్రక ప్రమాణాలకు భారతీయ గ్రంథాలు లొంగకపోవటమే. దాంతో భారతీయ గ్రంథాల్లో వున్న విషయాల్ని ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో అర్థం కాక వాళ్ళు చాలా తికమక పడ్డారు. చివరికి వాళ్ళు చేసిన నిర్ణయం ఏమిటంటే భారతీయ రచయితలంతా కల్పన తప్ప నిజం రాసేవాళ్ళు కాదని, ఇతర దేశాల నుంచి వచ్చి భారత దేశ పరిస్థితుల గురించి రాసిన వారి రాతలే భారతీయ చరిత్ర నిర్మాణానికి పునాదులు కావాలని. భారతీయ రచయిత రాసింది ఏదైనా ఒక విదేశీయుడి రాతలతో ఏకీభవిస్తే తప్ప అనుమానాస్పదం అయింది. ఈ ఆలోచనా ధోరణి ప్రభావం ఎంత పాదుకుపోయిందంటే, నూన్యెజ్ అనే పోర్చుగీసు వ్యాపారి స్వయంగా కృష్ణరాయల్ని చూసి అతనితో మాట్లాడానని రాయబట్టి సరిపోయింది కాని లేకుంటే చారిత్రక పరిశోధకుల దృష్టిలో కృష్ణరాయలు కూడ ఒక పుక్కిటిపురాణంగానే మిగిలిపోయేవాడు.

కృష్ణరాయలు అస్తమించాక తెలుగు సాహిత్యవనం విరగబూసింది నాయకరాజుల కాలంలో, ఇప్పటి తమిళనాడు ప్రాంతంలో. ఐతే పాశ్చాత్యుల భావజాలాన్ని, విక్టోరియన్ శృంగారవ్యతిరేక విలువల్ని బాగా వంట పట్టించుకున్న మన మేధావులు పదిహేడవ శతాబ్ది తొలినుంచి పందొమ్మిదో శతాబ్ది చివరివరకు వచ్చిన మూడు వందల ఏళ్ళ తెలుగు సాహిత్యాన్నంతటినీ ఒక్క మూట కింద కట్టి “క్షీణయుగం” అనే ఒక ముద్ర వేసి చెత్తకుండీలో పారేశారు. అప్పుడు వచ్చిన కొన్ని గ్రంథాల్ని ban చేయించారు. దాన్ని గురించి మాట్లాడటమే పరువు తక్కువ పని కింద భావించి వదిలేశారు.

ఈ ఆలోచనా ప్రవాహానికి ఎదురీదటం సామాన్యమైన విషయం కాదు. ఐతే ఆ పని చేశారు నారాయణ రావు, షూల్మన్, సుబ్రహ్మణ్యం. ఆ పరిశోధనల నుంచి తయారయిందే Symbols of Substance అన్న ఈ గ్రంథం. 1992లో ప్రచురితమైన ఈ పుస్తకం దక్షిణ భారత చరిత్ర గురించిన అంతర్జాతీయ పరిశోధనల్ని ఒక ఊపు ఊపింది. సాహిత్యగ్రంథాల్లో ఉన్న అన్ని విషయాలు సర్వత్రా అనుమానాస్పదాలు కావని, సరిగా పరిశీలించి విశ్లేషిస్తే సమాజస్వరూపాన్ని వాటినుంచీ గ్రహించవచ్చనీ నిరూపించింది. ఈ జటిలమైన శోధనకి ఈ రచయితలు ఆనాటి తెలుగు, సంస్కృత, తమిళ, పోర్చుగీస్, ఆంగ్ల, ఫ్రెంచ్ రాతల్ని ఆపోశన పట్టి చేసిన కొన్నేళ్ళ కఠోర పరిశోధనల్ని నిగ్గుదీసి ఈ గ్రంథంలో పొందుపరిచారు. విప్లవాత్మకమైన భావాల్ని ప్రతిపాదించారు.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో; ముందుమాట ఈ సంచికలో.

4. Girls for Sale

“కన్యాశుల్కం” గురజాడ అప్పారావు గారి అద్భుతసృష్టి. తెలుగు సాహిత్య విమర్శా రంగంలో ఈ రచనకి వెచ్చించినన్ని పేజీలు గాని, దీనిపై రాసినంత మంది కవి/విమర్శకులు గాని, దీనిమీద జరిగినంత (ఉ)పరిశోధన గాని, దీనికి కలిగినంత గుర్తింపు గాని ఇంక ఏ తెలుగు రచనకీ దక్కలేదు. కొందర్ని గిరీశం పాత్ర, ఆ పాత్ర భావాలు, భాష గిలిగింతలు పెడితే, మరికొందర్ని నాటకంలో వాడిన అచ్చమైన వాడుకభాష తబ్బిబ్బు చేసింది.

గర్ల్స్ ఫర్ సేల్ ( 2007)
వెల్చేరు నారాయణ రావు

ఇంతచేసీ, అసలీ “కన్యాశుల్కం” నాటకం ఏం చెప్తున్నది? దీన్లో చిత్రితమైన సమాజ స్వరూపం ఎలాటిది? ఈ నాటకం లోని భావాలు ఆ నాటి సమాజానికి, అప్పటి కన్యాశుల్క సమస్యకి పరిమితం కాకుండా ఈనాటి పరిస్థితులకి ఏమైనా వర్తిస్తాయా? లాటి మౌలికమైన ప్రశ్నలకి మాత్రం తార్కికంగా వివరించబడ్డ స్పష్టమైన సమాధానాలు దొరకవు. 1999 లో ప్రచురితమైన “కన్యాశుల్కం: నూరేళ్ళ సమాలోచనం” అన్న 933 పేజీల భారీగ్రంథం చూస్తే కన్యాశుల్క నాటకాన్ని అర్థం చేసుకోవటంలో ఎంతమంది పెద్దలు ఎన్ని విధాలుగా ఎంతెంత గందరగోళానికి లోనయ్యారో కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది.

నారాయణ రావు గారి Girls for sale గురజాడ రెండవ ముద్రణ కన్యాశుల్కానికి ఆంగ్లానువాదం. అనువాదంతో పాటు లోతైన పరిశీలనల్ని, ప్రపంచసాహిత్యంలో ఈ రచనకి ఉన్న ప్రత్యేకస్థానాన్ని తార్కికంగా, విపులంగా వివరిస్తూ ఒక పెద్ద వ్యాసం కూడ జతకూర్చారు. ఈ పుస్తకం 2007 లో వచ్చినప్పుడు ఇండియాలోని కొందరు సమీక్షకులు అనువాదంలో లోపాల్ని వెదకటంలో చాలా విశేషమైన కృషి చేశారు. కొందరు Girls for sale అనేది “కన్యాశుల్కం” అన్న పదానికి సరైన అనువాదం కాదన్నారు, మరికొందరు మూలంలో వున్న వాడుకభాష మెరుపులు అనువాదంలో రాలేదన్నారు. ఈ రంధ్రాన్వేషణలో తిరిగి తిరిగి అలిసిపోయి వారెవరూ ధ్యాసగా వ్యాసం చదివే ఓపిక చేసుకోలేకపోయారు, నాకు తెలిసినంతవరకు.

నామట్టుకు నాకు ఈ పుస్తకానికి ఆయువుపట్టు అనువాదం తర్వాత వున్న సుదీర్ఘమైన విశ్లేషణా వ్యాసం. నారాయణ రావు గారి విశ్లేషణ ప్రకారం అప్పారావు గారి దృష్టి భిన్నమైంది. ఆయన ఈ నాటకంలో చిత్రించిన సమాజం కుళ్ళిపోయింది కాదు, చక్కగా హాయిగా వున్నది. అంతేకాదు, ‘ఆధునిక’మైంది కూడ. ఈ ఆధునికత వలససంస్కృతి వల్ల కలిగిన ఆధునికత కాదు, అంతకుముందు ఎప్పటినుంచో వస్తూ వున్న ఆధునికత. ఇందులో మనుషులు సంప్రదాయాల భారంతో కుంగిపోతున్నవారు కారు, మారుతున్న పరిస్థితులకి అనుగుణంగా, తమకు ఏం కావాలో దాన్ని ఎలా సాధించుకోవాలో స్పష్టంగా తెలుసుకుని ఆచరిస్తున్న వాళ్ళు.

అప్పారావు గారు చిత్రించిన ‘కన్యాశుల్కం’లో ఈ రెండురకాల ఆధునికతల మధ్య సంఘర్షణని చూస్తాం. వలససంస్కృతి ఆధునికతకి ప్రతినిథిగా సౌజన్యారావు పంతులు నిలబడితే, పరిణామ ఆధునికతని మధురవాణిలో స్పష్టంగా చూస్తాం. అవసరాన్ని బట్టి అటూ ఇటూ దూకే గోడమీది పిల్లిగా గిరీశం నిలబడతాడు. దాదాపుగా మిగిలిన అన్ని పాత్రలు కూడ ఆ సంధికాలానికి అనుగుణంగా పరిణమిస్తున్నవే, జీవనప్రయాణం చేస్తున్నవే. వలససంస్కృతి మీద ఇలాటి ఎదురుదాడి చేసిన రచయితలు ఆ కాలంలో అప్పారావు గారు తప్ప మరొకరు లేరు. భారతదేశంలోనే కాదు, ప్రపంచసాహిత్యంలో ఎక్కడా ఇలా జరగలేదని నారాయణ రావు గారి సిద్ధాంతం. ఇలా ఎన్నో కొత్తకోణాల్ని ఆవిష్కరించి, నారాయణ రావు గారీ గ్రంథంలో కన్యాశుల్కం మీద ఆసక్తికరమైన, ఆలోచనాకారకమైన వివేచనని చేశారు.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో లభ్యం. ఈమాటలో వేలూరి వేంకటేశ్వర రావు సమీక్ష.

5. The Sound of Kiss

తెలుగు సాహిత్యంలో పింగళి సూరనది ప్రత్యేకస్థానం. పదహారో శతాబ్దం చివరిభాగంలో విజయనగర సామ్రాజ్య పతనం తర్వాత నివసించిన ఈ కవి ఎన్నో విషయాల్లో అద్వితీయుడు. చిన్నతనంలోనే తొలి తెలుగు ద్వ్యర్థికావ్యం ‘రాఘవ పాండవీయం’ రాశాడు. తర్వాత వచ్చిన అనేక అనేకార్థ కావ్యాల్లా కాకుండా వ్యాఖ్యానాల అవసరం లేకుండా అర్థం చేసుకోగలిగే కావ్యం ఇది. ఈ కావ్యం తర్వాత వచ్చింది ‘కళాపూర్ణోదయం’. మూడోదీ చివరిదీ ‘ప్రభావతీ ప్రద్యుమ్నం.’

ది సౌండ్ ఆఫ్ కిస్ (2002)
వెల్చేరు నారాయణ రావు, డేవిడ్ షూల్మన్

కళాపూర్ణోదయం కథ సూరన సొంతంగా అల్లింది. కావ్యప్రపంచానికి, భౌతికప్రపంచానికి ఒక అద్భుతమైన సంబంధాన్ని సిద్ధాంతీకరించింది. కథనపరంగా కూడ కళాపూర్ణోదయం మార్గం చాలా కొత్తది. అదివరకెప్పుడూ అంతటి సంక్లిష్టత, ఏకసూత్రత, ఉత్కంఠభరితమైన కథనం భారతీయ సాహిత్యంలో రాలేదు. చివరికి సంప్రదాయ తెలుగు రచనల్లో లెక్కలేని లోపాల్ని చూసిన కట్టమంచి రామలింగారెడ్డి వంటి వారికి కూడ ఎంతగానో నచ్చిన ఏకైక కావ్యం కళాపూర్ణోదయం. పాశ్చాత్య సాహిత్యంలో గొప్ప లక్షణాలనుకున్నవి ఇందులో పుష్కలంగా వుండటం దీనికో ముఖ్య కారణం. ఈ పార్శ్వాన్ని కూలంకషంగా పరిశోధించిన నారాయణ రావు, షుల్మన్, కళాపూర్ణోదయాన్ని దక్షిణాసియాలో వచ్చిన తొలి నవలగా నిరూపిస్తారీ సూరన కళాపూర్ణోదయానికి ఆంగ్లానువాదం The sound of the kiss అన్న గ్రంథంలో. ఒక నవలకుండవలసిన లక్షణాలు స్పష్టంగా ఇందులో ఉన్నట్టు చూపిస్తారు. నారాయణ రావు గారి మిగిలిన రచనలమల్లేనే దీన్లో కూడ లోతైన విశ్లేషణలతో, అనిదంపూర్వమైన ఆలోచనల్తో కూడిన ఒక పరిశోధనా వ్యాసాన్ని జతచేశారు.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో లభ్యం.

6. తెలుగులో కవితా విప్లవాల స్వరూపం

తెలుగులో కవితా విప్లవాల స్వరూపం
వెల్చేరు నారాయణ రావు (1978)

1974 లో నారాయణ రావు గారు ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ నుంచి పి.ఎచ్.డి. పట్టా కోసం రాసిన సిద్ధాంత వ్యాసాన్ని పొడిగించి 1978 లో పుస్తకరూపంలో ప్రచురించారు. అదే ఈ “తెలుగులో కవితావిప్లవాల స్వరూపం“. ఆ తర్వాత మరో రెండు ముద్రణలు అయ్యాయి. చివరిది 2009లో. ఎన్నో కోణాల్లో విప్లవాత్మకమైన రచన ఇది. అంతకు ముందు అలవాటుగా ఆచారంగా వస్తున్న సిద్ధాంత వ్యాసాల గ్రాంధిక భాషని తోసిపుచ్చి సరళమైన భాషలో రాయటమే కాదు, మరీ ముఖ్యంగా వాడే ప్రతి పదానికి స్పష్టమైన, నిర్ద్వంద్వమైన నిర్వచనాన్ని వాడారు. అంటే, వాడుక మాటలకి కవిత్వంలో వేరే అర్థాలు ఎలా ఉంటాయో అలాగే సాహిత్య విమర్శలో కూడ విమర్శకి సంబంధించిన విస్పష్టమైన అర్థాలు ఉండాలని ప్రతిపాదించి, ఆచరించి చూపారు. కనుక ఈ గ్రంథంలో మాటలు మామూలుగానే అనిపించినా వాటి అర్థాలు మాత్రం వాడుక అర్థాలు కావని వేరే సాంకేతికార్థాలు ఉన్నాయని మనం గ్రహించాలి. అలా గ్రహించి చదివితే తెలుగు కవిత్వం గురించిన విప్లవాత్మక ప్రతిపాదనలు ఎన్నో కనిపిస్తాయిక్కడ.

వ్యాసపు పూర్తిపాఠం పుస్తకం.నెట్ లో లభ్యం.

7. God on the Hill

వెల్చేరు నారాయణరావు, డేవిడ్ షుల్మన్ ద్వయం ఇటీవల వెలువరించిన మరోగ్రంథం God on the Hill: Temple Poems on Tirupati. దీన్లో పదకవితా పితామహుడు తాళ్ళపాక అన్నమయ్య జీవన, సాహిత్యాల విశ్లేషణ, ఎంచి కూర్చిన 91 పదాలకు ఆంగ్లానువాదాలు వున్నాయి. ఇదివరకు వీరే When God is a customer అనే గ్రంథంలో అన్నమయ్య కృతుల్ని కొన్నిటిని అనువదించారు గాని అక్కడ ప్రాధాన్యత క్షేత్రయ్యది. ఇప్పుడు అన్నమయ్య కవిత్వం మీద ప్రత్యేక దృష్టి సారించారు.

గాడ్ ఆన్ ది హిల్: టెంపుల్ పోయెమ్స్(2004)
వెల్చేరు నారాయణ రావు, డేవిడ్ షూల్మన్

అన్నమయ్య పదాల్లో ఇప్పుడు మనకు దొరుకుతున్నవి కొన్ని వేలున్నాయి (ఆయన రాసినవి పదమూడు వేలని వాళ్ళ మనవడు చిన తిరుమలయ్య చెప్పినా అవన్నీ ఇప్పుడు దొరకటం లేదుట). వాటి నుంచి 91 ఎంచుకోవటం చాలా క్లిష్టమైన సమస్యే. ఆయన భావనా పరంపరలోని వివిధ అంశాలను స్పృశించే పదాలను ఎన్నుకోవటానికి మంచి ప్రయత్నం జరిగింది ఈ గ్రంథంలో. మూలాలు తెలియక పోయినా చక్కగా చదివి ఆనందించగలిగే అనువాదాలు అందించారు.

ఈ గ్రంథంలో అన్నమయ్య గురించిన అనేకమైన సందేహాలకు సమాధానాలు ఇవ్వటానికి ప్రయత్నాలు జరిగాయి. ఇది కూలంకష పరిశోధన అనను కాని ఇదివరకు అన్నమయ్య గురించి ఎవరూ వివరంగా చెప్పని ఎన్నో విషయాలను ఒకచోట చేర్చి అన్నమయ్య పుట్టిపెరిగి సాహిత్యసృష్టి చేసిన వాతావరణాన్ని పాఠకులకు పరిచయం చెయ్యటానికి లోతైన ప్రయత్నం జరిగిందిక్కడ. దీనికి ఆ ఏడుకొండలవాడి తోడ్పాటు కూడ బాగా వున్నట్టుంది – ఈ పుస్తకాన్ని ఆయనకే అంకితం ఇచ్చారు!

పూర్తి సమీక్ష ఈమాటలో; ఒక ఆంగ్ల సమీక్ష వెబ్‌లో.

8. Textures of Time

భారతీయ చరిత్ర రచన: శైలీలక్షణం(2004)

భారతీయులకు వలస పాలనకు ముందు చారిత్రక స్పృహ లేదు అనే మాట అబద్ధం. వారు చరిత్ర వ్రాసుకున్న పద్ధతి ఎంతో ప్రత్యేకమైనది. పాశ్చాత్య పరిశీలనకు కొరుకుడు పడనిది. భారతీయుల చరిత్ర రచనను ఎలా అర్థం చేసుకోవాలి అన్న ప్రశ్నకు సమాధానమే ఈ పుస్తకం. చారిత్రక పరిశోధనలను ఒక మలుపు తిప్పిన పుస్తకం అనడంలో అతిశయోక్తి లేదు. Textures of Time: Writing History in South India 1600-1800 (2001) పుస్తకానికి ఊహ ఎలా వచ్చింది, వ్రాయడం ఎలా జరిగింది, సంజయ్ సుబ్రహ్మణ్యం ఈ సంచికలో వ్రాసిన లేఖలో చదవండి. ఫిలిప్ వాగనర్ తన లేఖలో ఈ పుస్తకం ఎందుకు గొప్పదో వివరిస్తాడు. ఈ సంచికలో ఈ పుస్తకం మొదటి అధ్యాయం, చివరి అధ్యాయం అనువాదాలు కూడా ఇవ్వబడినాయి.

షెల్డన్ పోలాక్ వ్రాసిన విమర్శాత్మక సమీక్ష (హిస్టరీ అండ్ థియరీ, సంపుటి 46, అక్టోబర్ 2007) పిడిఎఫ్, అదే సంచికలో వెల్చేరు, షూల్మన్, సుబ్రహ్మణ్యం ఇచ్చిన వివరణాత్మక సమాధానం పిడిఎఫ్. ఈ రెండు వ్యాసాలు అసోసియేషన్ ఆఫ్ ఏషియన్ స్టడీస్ వార్షిక సమావేశాలలో భాగంగా 2006లో ఈ పుస్తకంపై జరిగిన ప్రత్యేక చర్చ నుండి వచ్చినవి. ఇదే చర్చలో భాగంగా రమ మంతెన వ్యాసం, క్రిస్ చేకూరి వ్యాసం కూడా ఈ సంచికలో పొందుపరచబడినాయి.

వెల్చేరు నారాయణ రావు ఇతర గ్రంథాలు

సిలబల్స్ ఆఫ్ స్కై (1995)
(సంపా.) డేవిడ్ షూల్మన్

వెల్చేరు నారాయణ రావు గౌరవార్థం 1995లో, డేవిడ్ షూల్మన్ సంపాదకత్వంలో Syllables of Sky: Studies in South Indian Civilization in Honour of Velcheru Narayana Rao అన్న వ్యాస సంకలనాన్ని విడుదల చేశారు. వేలూరి వేంకటేశ్వర రావు వ్రాసిన ఈ పుస్తక పరిచయం తెలుసా ఆర్కైవులనుంచి. ఈ సంకలనం గురించిన సంగ్రహ సమీక్ష వెబ్‌లో.

ఇంకా: Siva’s Warriors: The Basava purana of Palkuriki Somanatha (1990); When God is a Customer: Telugu Courtesan Songs by Kshetrayya and Others (1994); Classical Telugu Poetry: An Anthology (2002) review. How Urvashi was won (2009) పుస్తకం నుంచి రెండవ అంకం పిడిఎఫ్‌గా; Dolls wedding and other stories (2012) చాసో కథల అనువాదం; వెల్చేరు నారాయణరావు రచనల పూర్తి జాబితా.

[పుస్తకం.నెట్ – పూర్ణిమ తమ్మిరెడ్డి, సౌమ్య బాలకృష్ణలకు కృతజ్ఞతలు – సం.]