వస్తున్నాను…
చించుకుంటూ
వస్తున్నాను…
లో…
చించుకుంటూ
వస్తున్నాను…
ఆ… లో…
చించుకుంటూ
వస్తున్నాను…
నువ్వు
నన్ను చూసి
అలా నవ్వుతూనే ఉండు
నీ గుండెల్లో ఎప్పుడో
గోలీ వేస్తాను
నా పదకవితల
రంగోలీ వేస్తాను
కులికినా
ఒలికినా
నా అక్షరాలకు
నీ రూపమే
ఇస్తాను
పేరు ఏమి పెట్టినా
ప్రేమ కవిత్వమే రాస్తాను
వరించెద స్మరించెద
చలించెద జ్వలించెద
…చెద …చెద
చెద చెద చెద చెద
ఆత్మాశ్రయ కవిత్వం
అంతా చెద
అయినా
రచించెద
(మౌల్వీ కాల్వినో
నీకే అంకిత మిచ్చెద)
తదేకంగా చూస్తున్నాను
“చోళీ వెనకాలేమున్నది?”
పాడుతూ ఆడుతోంది
కళా రింఛోళి మాధురి
“ఎలా ఉంది?”
పక్కన కూచుని నన్నే
తదేకంగా చూస్తున్న బాధురి
“ఎద కదిలించుచున్నది”
హైదరాబాదు –
వందల సంవత్సరాల
భాగ్యనగరంలో
రాబోయే వేయి
సంవత్సరాలకు
గలీ గలీ
గలీజుకు
లీజు కిచ్చేశారు
అందుకే
లా వత్తు లోనే వుంది
యావత్తూ
ఒక సంస్థకి
ఒక నాయకుడు
గ్లోరీ
మరొకడు
గోరీ
వాడు
నాకు బాగా తెలిసిన వాడు
ఇద్దరం చాలా సంవత్సరాలు
కలిసి చదువుకున్నాం
ప్రతి తరగతిలోనూ
వెనకబడి ఉండేవాడు
వెనకబడిన తరగతులవాడని
నాకన్నా ముందు
వాడికి ఉద్యోగం ఇచ్చారు
వీడు
వీడూ బాగా తెలిసిన వాడే
కాకపొతే వీణ్ణి
అయిదేళ్ళ కొకసారి
చూస్తాను
మళ్ళీ మళ్ళీ
నమస్కారాలతో వస్తాడు
వంగి వంగి నవ్వుతూ
పలకరిస్తాడు
చుట్టూ తిరుగుతాడు
ఒళ్ళు నాకడు కానీ
అంతా నా కుక్క లాగే
ఎంత వినయం
నక్క కన్నా వీడే నయం
మొన్న నిన్న ఈరోజు
ఈ మూడ్రోజులూ
మూడు లారీలెక్కాను
మూడు పార్టీల లారీలు
అదే బిర్యానీ పొట్లం
అదే చల్లన్నం ముద్ద
అవే రెండొందల రూపాయలు
ఏ పార్టీ చూసినా ఒకటే మొహం
నామొహం.