తమిళ మూలం: ఇలై

అవినేని భాస్కర్ చేసిన ఆకు కవిత తమిళ మూలం: తెలుగు, తమిళ్ లిపులలో. తమిళుక్కు నీరం ఉండు (1997) కవితా సంపుటి నుండి.]

(இலை – வைரமுத்து. “தமிழுக்கு நிறம் உண்டு” 1997 என்ற கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து)

(సెన్నై 600004-ఇల్ అమైందిరుక్కుం నాగేస్వరరావ్ పూంగావిన్ ఆలమరత్తడియిల్ అమర్ందు పాడల్ పునైయత్ తొడంగియబోదు ఆలంబళంగళుం ఇలైగళుం సరంజరమాయ్త్ తలైయిల్ కొట్టిక్ కొండేయిరుందన. అణ్ణాందేన్. ఆగా! వీళుం ఇలైదాన్ ఎత్తనై అళగు! ఉదిరుం పోదుం ఎత్తనై ఉఱ్చాగం! ఎంద ఇలైయిలుం మరణత్తిన్ రేగై ఇల్లై. ఎన్నై ఎళుదెండ్రు సొన్నదోర్ ఇలై. పాడలిన్ జన్నల్గళైచ్ చట్రే సాత్తివిట్టు, కవిదైక్ కదవు తిఱందుగొండేన్.)

ఇలై இலை
ఇండ్రో… నాళైయో…
ఇప్పోదో… పిఱగో….
విళుందువిడువేన్

ఉయిరిన్ కడైసి ఇళైయిల్
ఊసలాడి నిఱ్కిఱేన్

ఉరసుం కాట్రు
ఉణర్స్చివసప్పట్టాలో

ముత్తుమళైత్ తుళియొండ్రు
మూక్కిల్ విళుందాలో

ఎన్ కిళైయిల్ ఒరు పఱవై
సివ్వెండ్రమర్ందు సిఱగడిక్కుం అదిర్స్చియిలో

నాన్ విళుందువిడువేన్

*

విడై కొడు కిళైయే
విడై కొడు

ఇరుందవరై ఎన్మీదు
ఎత్తనై కుట్రచ్చాట్టు

కాట్రిన్
తప్పుత్ తప్పాన పాడలుక్కుం
తలైయాట్టువేనాం

ఎచ్చమిడవరుం పట్చిగళుక్కుం
పచ్చైక్కొడి కాట్టువేనాం

పక్కత్తు ఇలైగళోడు
ఒవ్వొరు పొళుదుం ఉరసల్దానాం

ఇదో
సావై మున్నిట్టు ఎన్నై
మన్నిత్తువిట్టన సగ ఇలైగళ్

అప్పడియాయిన్
వాళ్వు కుఱైగుడమా?
మరణమే పూరణమా?

*

నిఱైంద వాళ్వు ఎన్ వాళ్వు

నాన్ కుళిత్త మిచ్చత్తిల్
పూమి కుళిత్తదు

సూరియక్కీట్రు
ఎన్నైత్ తొట్ట పిఱగుదాన్
మణ్ణైత్ తొట్టదు

పగలిల్ నాన్ విట్ట మూచ్చిల్
పాళ్బట్ట కాట్రు
పత్తినియానదు

ఇంద మరత్తిల్ నాన్
ఎడుత్తదు పగుది
కొడుత్తదు మిగుది

*

ఎన్ వాళ్విలుం
సాయం పోగాద సంబవంగళ్
ఇరండుండు

అడైయాళం తెరియాద పుయలొండ్రు
తళిర్గళైయుం తలై వాంగిప్ పోనదే
అంద రాట్చస రాత్తిరియుం –

పూవిల్ వండు
కలంద కాట్చి కండు
పక్కత్తు ఇలై కొండు
ముగం మూడిక్కొండేనే
అంద మన్మదప్ పగలుం

*

ఒరునాళ్
ఒండవంద ఒరు పఱవై
కిండియదు ఎన్నై

“మలరాయ్ జనిక్కామల్
కనియాయ్ పిఱక్కామల్
ఇవ్వడివు కొండదెణ్ణి
ఎండ్రేనుం అళుదాయో
ఏళై ఇలైయే!”

కాట్రిన్ తుణైయోడు
కలగలవెండ్రు సిరిత్తేన్

“నల్లవేళై
నాన్ మలరిల్లై
తేనీక్కళ్ ఎన్ కఱ్పైత్
తిరుడుగిఱ తొల్లైయిల్లై

నల్ల వేళై
నాన్ కనియిల్లై
కిళిక్కూట్టం ఎన్ తేగం
కిళిక్కిండ్ర తున్బమిల్లై

ఇయల్బే ఇన్బం
ఏక్కం నరగం”

*

అదో అదో
వాయు వడివిల్
వరుగుదెన్ మరణం

ఇదో ఇదో
పూమియై నోక్కి
విళుగుదెన్ సడలం

వళివిడు వళివిడు
వణ్ణత్తుప్ పూచ్చియే

విలగిడు విలగిడు
విట్టిల్ కూట్టమే

నండ్రి మరణమే
నండ్రి

వాళ్వుదరాద వరమొండ్రై
వళంగ వందాయ్ ఎనక్కు

పిఱంద నాళ్ ముదల్
పిరిందిరుంద తాయ్ మణ్ణై
ముదన్ముదల్ ముదన్ముదల్
ముత్తమిడప్ పోగిఱేన్

*

వన్విట్టేన్ తాయే
వందువిట్టేన్

తళువిక్కొళ్ ఎన్నైత్
తళువిక్కొళ్

ఆగా
సుగం
అత్వైదం

*

వరుందాదే విరుట్చమే

ఇదు ముడివిల్లై
ఇన్నొరు తొడక్కం

వాళ్వు ఒరు సక్కరం
మరణం అదన్ ఆరం
సక్కరం సుట్రుం

కిళైక్కు మఱుబడియుం
వేఱు వడివిల్ ఉన్
వేర్వళి వరువేన్

ఎంగే
ఎనక్కాగ ఒరుముఱై
ఎల్లా ఇలైగళైయుం
కైదట్టచ్ చొల్

இன்றோ… நாளையோ…
இப்போதோ… பிறகோ….
விழுந்துவிடுவேன்

உயிரின் கடைசி இழையில்
ஊசலாடி நிற்கிறேன்

உரசும் காற்று
உணர்ச்சிவசப்பட்டாலோ

முத்துமழைத் துளியொன்று
மூக்கில் விழுந்தாலோ

என் கிளையில் ஒரு பறவை
சிவ்வென்றமர்ந்து சிறகடிக்கும் அதிர்ச்சியிலோ

நான் விழுந்துவிடுவேன்

*

விடை கொடு கிளையே
விடை கொடு

இருந்தவரை என்மீது
எத்தனை குற்றச்சாட்டு

காற்றின்
தப்புத் தப்பான பாடலுக்கும்
தலையாட்டுவேனாம்

எச்சமிடவரும் பட்சிகளுக்கும்
பச்சைக்கொடி காட்டுவேனாம்

பக்கத்து இலைகளோடு
ஒவ்வொரு பொழுதும் உரசல்தானாம்

இதோ
சாவை முன்னிட்டு என்னை
மன்னித்துவிட்டன சக இலைகள்

அப்படியாயின்
வாழ்வு குறைகுடமா?
மரணமே பூரணமா?

*

நிறைந்த வாழ்வு என் வாழ்வு

நான் குளித்த மிச்சத்தில்
பூமி குளித்தது

சூரியக்கீற்று
என்னைத் தொட்ட பிறகுதான்
மண்ணைத் தொட்டது

பகலில் நான் விட்ட மூச்சில்
பாழ்பட்ட காற்று
பத்தினியானது

இந்த மரத்தில் நான்
எடுத்தது பகுதி
கொடுத்தது மிகுதி

*

என் வாழ்விலும்
சாயம் போகாத சம்பவங்கள்
இரண்டுண்டு

அடையாளம் தெரியாத புயலொன்று
தளிர்களையும் தலை வாங்கிப் போனதே
அந்த ராட்சச ராத்திரியும் –

பூவில் வண்டு
கலந்த காட்சி கண்டு
பக்கத்து இலை கொண்டு
முகம் மூடிக்கொண்டேனே
அந்த மன்மதப் பகலும்

*

ஒருநாள்
ஒண்டவந்த ஒரு பறவை
கிண்டியது என்னை

“மலராய் ஜனிக்காமல்
கனியாய் பிறக்காமல்
இவ்வடிவு கொண்டதெண்ணி
என்றேனும் அழுதாயோ
ஏழை இலையே!”

காற்றின் துணையோடு
கலகலவென்று சிரித்தேன்

“நல்லவேளை
நான் மலரில்லை
தேனீக்கள் என் கற்பைத்
திருடுகிற தொல்லையில்லை

நல்ல வேளை
நான் கனியில்லை
கிளிக்கூட்டம் என் தேகம்
கிழிக்கின்ற துன்பமில்லை

இயல்பே இன்பம்
ஏக்கம் நரகம்”

*

அதோ அதோ
வாயு வடிவில்
வருகுதென் மரணம்

இதோ இதோ
பூமியை நோக்கி
விழுகுதென் சடலம்

வழிவிடு வழிவிடு
வண்ணத்துப் பூச்சியே

விலகிடு விலகிடு
விட்டில் கூட்டமே

நன்றி மரணமே
நன்றி

வாழ்வுதராத வரமொன்றை
வழங்க வந்தாய் எனக்கு

பிறந்த நாள் முதல்
பிரிந்திருந்த தாய் மண்ணை
முதன்முதல் முதன்முதல்
முத்தமிடப் போகிறேன்

*

வந்விட்டேன் தாயே
வந்துவிட்டேன்

தழுவிக்கொள் என்னைத்
தழுவிக்கொள்

ஆகா
சுகம்
அத்வைதம்

*

வருந்தாதே விருட்சமே

இது முடிவில்லை
இன்னொரு தொடக்கம்

வாழ்வு ஒரு சக்கரம்
மரணம் அதன் ஆரம்
சக்கரம் சுற்றும்

கிளைக்கு மறுபடியும்
வேறு வடிவில் உன்
வேர்வழி வருவேன்

எங்கே
எனக்காக ஒருமுறை
எல்லா இலைகளையும்
கைதட்டச் சொல்